IPPB2/4511-108/15-4/AS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 kwietnia 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/4511-108/15-4/AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 20 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania (garażowania lub parkowania) do miejsca pracy i z powrotem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania (garażowania lub parkowania) do miejsca pracy i z powrotem. Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 20 kwietnia 2015 r. wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie osób, które podpisały pełnomocnictwo z dnia 17 grudnia 2014 r. dla Pełnomocnika do występowania w imieniu Spółki z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego - w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.Wniosek uzupełniono w terminie pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

E. Sp. z o.o. jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy z branży wytwarzania energii elektrycznej. W ramach prowadzonej działalności Spółka zatrudnia pracowników, którzy ze względu na charakter wykonywanej pracy mogą być zobowiązani do wykonywania obowiązków pracowniczych także poza siedzibą Spółki. W celu umożliwienia pracownikom wykonywania obowiązków służbowych poza siedzibą Spółki, w szczególności w przypadku budowy farm wiatrowych, udostępnia ona pracownikom samochody osobowe.

Obecnie, udostępniane samochody stanowią samochody użytkowane przez Spółkę na podstawie umów leasingu. Tym niemniej, Spółka nie wyklucza, że w przyszłości mogą to być również samochody stanowiące własność Spółki.

Zasady udostępnienia samochodów służbowych określone zostały w "Regulaminie Zarządzania Flotą Samochodową Spółki. Regulamin wskazuje, że dotyczy pracowników zatrudnionych w ramach umowy o pracę w Spółce. Celem regulaminu jest określenie jednolitych zasad przyznawania samochodów służbowych w Spółce, zasad zarządzania samochodami oraz w szczególności zasad dbałości przez użytkowników o powierzone mienie, a także określenie zasad bezpieczeństwa obowiązujących podczas jazdy samochodami służbowymi.

W związku z wykorzystywaniem pojazdów do celów służbowych na pracownikach spoczywa szereg obowiązków związanych z dbaniem o powierzone im przez Spółkę mienie. W szczególności, zgodnie z Regulaminem:

* użytkownik samochodu ma obowiązek w każdym miejscu parkowania zabezpieczyć samochód przed kradzieżą lub włamaniem poprzez właściwe zamykanie okien i drzwi, włączenie autoalarmu lub innych istniejących w samochodzie zabezpieczeń oraz niepozostawianie w samochodzie przedmiotów o znacznej wartości w tym: laptopa, telefonu, kart paliwowych, nawigacji satelitarnych itp.;

* do obowiązków pracowników należy dbanie o powierzone mienie, w szczególności poprzez właściwe i bezpieczne parkowanie samochodów służbowych oraz bezpieczne garażowanie w miejscu zamieszkania poza godzinami pracy, gwarantujące w najwyższym możliwym stopniu ich bezpieczeństwo i gotowość do użytkowania.

W związku z powyższym, Regulamin nakłada na pracowników Spółki obowiązek parkowania lub garażowania samochodów w miejscu zamieszkania poza godzinami pracy w celu zagwarantowania bezpieczeństwa samochodów oraz ich gotowości do użycia.

Mając na uwadze powyższe, pracownicy są zobowiązani do zabezpieczenia samochodów:

* w trakcie wykonywania pracy - poprzez ich odpowiednie parkowanie w miejscu wykonywania pracy (np. w pobliżu siedziby Spółki, miejscu lokalizacji farm wiatrowych, miejscu siedziby kontrahenta, w hali garażowej na miejscach postojowych, które mogą być udostępniane pracownikom przez Spółkę, miejscu zakwaterowania w trakcie podróży służbowych, itp.);

* poza godzinami pracy - poprzez ich parkowanie lub garażowanie w miejscu zamieszkania.

Zgodnie z Regulaminem oraz postanowieniami zawartymi w podpisanych z pracownikami umowach o pracę samochody wykorzystywane do celów służbowych będą mogły być również nieodpłatnie udostępnione pracownikom do celów prywatnych. W takiej sytuacji Spółka potrącać będzie z wynagrodzenia pracowników zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości właściwej dla otrzymanego świadczenia zgodnie z regulacjami art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym, przejazdy pracowników samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania (garażowania lub parkowania samochodu) do siedziby Spółki lub innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem powinny być uznane za wykorzystanie samochodu służbowego do celów prywatnych w rozumieniu art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, przejazdy pracowników samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania (garażowania lub parkowania samochodu) do siedziby Spółki lub innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem nie powinny być uznane za wykorzystanie samochodu służbowego dla celów prywatnych w rozumieniu art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015), ponieważ stanowią one wykonanie obowiązków pracowniczych i nie powodują powstania nieodpłatnego świadczenia dla pracowników.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie, w przypadku gdy podstawą otrzymywanych świadczeń jest stosunek pracy zastosowanie znajduje art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o PIT wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1.

250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;

2.

400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

Jednocześnie, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym zdaniem Spółki powyższe przepisy znajdą zastosowanie w przedmiotowej i sprawie jedynie w odniesieniu do sytuacji, gdy samochody wykorzystywane są przez pracowników do przejazdów w celach prywatnych. Spółka potrącać wówczas będzie z wynagrodzenia pracowników zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości właściwej dla otrzymanego przez pracownika świadczenia.

Niemniej jednak, w ocenie Spółki powyższe regulacje nie znajdą zastosowania w przypadku przejazdów realizowanych w ramach pełnienia obowiązków służbowych, do których należy zaliczyć przejazdy pracowników z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, ponieważ miejsce zamieszkania pracownika jest równocześnie miejscem, w którym zobowiązany jest on do garażowania lub parkowania samochodu poza godzinami wykonywania pracy.

W ocenie Spółki, interpretacja powyższych przepisów ustawy o PIT powinna zostać dokonana z uwzględnieniem przepisów obowiązujących pracowników i określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak i wynika bowiem z art. 124 § 2 Kodeksu Pracy pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1 (pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności, narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze), powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

W związku z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym należy zatem uznać, że jeżeli parkowanie oraz garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania jest obowiązkiem pracownika mającym na celu zapewnienie bezpieczeństwa samochodu, to przejazdy z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania oraz z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy stanowić będą realizację obowiązków służbowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki uzasadniony jest pogląd, zgodnie z którym tego rodzaju przejazdy nie powodują po stronie pracowników powstania jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego, lecz stanowią realizację zadań służbowych. W konsekwencji, realizacja przez pracowników obowiązków służbowych nie może generować dla nich dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Powyższe konkluzje potwierdza jednolite stanowisko organów podatkowych przedstawione m.in. w następujących pismach:

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 czerwca 2013 sygn. IPPB2/415-333/13-2/MK1 "w konsekwencji jazdy samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania (miejsca parkowania - garażowania) do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania (miejsca parkowania) nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika."

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 sierpnia 2014 r., sygn. ILPB2/415-594/14-2/AJ "w świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (np. do siedziby Spółki, oddziału Spółki bądź innego wymaganego obowiązkami służbowymi miejsca) i z powrotem nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę - na podstawie stosownych dokumentów (indywidualnych umów z pracownikami oraz regulaminu firmowego). Wskazane przejazdy stanowią bowiem realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie i Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, że przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca garażowania służbowego samochodu do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy.Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z udostępnieniem samochodów służbowych pracownikom w celach służbowych."

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 czerwca 2014 r., sygn. 1PPB2/415-260/14-2/MK1 "przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Z powyższego wynika, że przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania samochodów służbowych w miejscu ich zamieszkania, w celu dojazdów z miejsca wykonywania pracy i do miejsca wykonywania pracy - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy."

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 czerwca 2014 r., sygn. IPPB2/415-245/14-2/AS "w świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującymi zasadami użytkowania samochodów służbowych w Spółce."

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 grudnia 2013 r. sygn. ILPB1/415-1115/13-2/AG " (...) pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, w tym do siedziby Spółki oraz z miejsca wykonywania obowiązków służbowych do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę - na podstawie stosownych dokumentów (indywidualnych umów z pracownikami oraz regulaminie firmowym).

Wskazane przejazdy stanowią bowiem realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu."

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 stycznia 2014, sygn. ILPB2/415-1023/13-2/AJ "w związku z tym Spółka zamierza wprowadzić obowiązek parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania korzystających, gdyż ma to zapewnić stałą gotowość do świadczenia pracy, a jednocześnie bezpieczeństwo i możliwość nadzoru nad powierzonym samochodem służbowym.

W świetle wskazanych wyżej przepisów Członkowie Zarządu dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, w tym do siedziby Spółki oraz z miejsca wykonywania obowiązków służbowych do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę - na podstawie stosownych dokumentów (umów z pracownikami oraz regulaminie firmowym)."

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 kwietnia 2014 r., sygn. IPPB2/415-104/14-2/PW "Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy."

* Interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z 22 grudnia 2014 r., sygn. IBPBII/1/415-773/14/BD "Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż w wyżej powołanym stanie faktycznym przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania zadań służbowych i z powrotem, przydzielonymi samochodami służbowymi - co, jak wynika z wniosku, zostało podyktowane charakterem pracy - nie będą stanowiły dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, o ile przejazdy te będą odbywać się wyłącznie w celach służbowych. Przejazdy służbowym samochodem stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy, wyrażająca się w ustanowionych przez Spółkę zasadach parkowania samochodu służbowego w miejscu gwarantującym jego bezpieczeństwo; a także - z uwagi na charakter zadań służbowych - stała gotowość (mobilność) do wykonania obowiązków służbowych.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy ww. pracowników samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i w kierunku odwrotnym - o ile nie służą one osobistym celom pracowników lecz odbywają się w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wartości tego świadczenia nie można zaliczyć do przychodu pracowników ze stosunku pracy. Zatem z tego tytułu na Spółce nie ciążą żadne obowiązki płatnika podatku dochodowego."

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 października 2014 r., sygn. IPPB4/415-547/14-3/JK3 "z powyższego wynika, że przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania samochodów służbowych w miejscu ich zamieszkania, w celu dojazdów z miejsca wykonywania pracy i do miejsca wykonywania pracy - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy."

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2014 r., sygn. IBPBII/2/415-946/14/AK "przydzielanie pracownikom samochodów służbowych następuje w celu stałej dyspozycyjności i mobilności pracowników a także optymalizacji czasu spędzonego przez pracownika w podróży służbowej. Ponadto parkowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika ma wpływ na lepsze jego zabezpieczenie w godzinach nocnych. Zgodnie z postanowieniami Regulaminu, samochód przeznaczony jest wyłącznie do celów służbowych. W przypadku gdyby pracownik chciał wykorzystać samochód służbowy do celów prywatnych, to zostanie uzgodniony z pracownikiem indywidualnie zakres takiego wykorzystania (a w szczególności okres wykorzystania i limit kilometrów) oraz należne wynagrodzenie pracodawcy z tego tytułu. Z powyższych faktów przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji wynika zatem, że uzgodnienie z pracownikami parkowania pojazdu w miejscu zamieszkania pracownika następuje z korzyścią dla pracodawcy z uwagi na dbałość o mienie firmy a także stałą gotowość do wykonywania obowiązków służbowych.

W konsekwencji pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi - w ramach realizacji poleceń służbowych - pomiędzy miejscem ich parkowania, a siedzibą Spółki lub innym miejscem realizacji podróży służbowych i z powrotem nie uzyskują nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z ww. przejazdami pracowników."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, w myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, ustala się:

1.

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2.

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3.

jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4.

w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy z branży wytwarzania energii elektrycznej. W ramach prowadzonej działalności Spółka zatrudnia pracowników, którzy ze względu na charakter wykonywanej pracy mogą być zobowiązani do wykonywania obowiązków pracowniczych także poza siedzibą Spółki. W celu umożliwienia pracownikom wykonywania obowiązków służbowych poza siedzibą Spółki, w szczególności w przypadku budowy farm wiatrowych, udostępnia ona pracownikom samochody osobowe. Obecnie, udostępniane samochody stanowią samochody użytkowane przez Spółkę na podstawie umów leasingu. Tym niemniej, Spółka nie wyklucza, że w przyszłości mogą to być również samochody stanowiące własność Spółki. Zasady udostępnienia samochodów służbowych określone zostały w "Regulaminie Zarządzania Flotą Samochodową Spółki. Regulamin wskazuje, że dotyczy pracowników zatrudnionych w ramach umowy o pracę w Spółce. Celem regulaminu jest określenie jednolitych zasad przyznawania samochodów służbowych w Spółce, zasad zarządzania samochodami oraz w szczególności zasad dbałości przez użytkowników o powierzone mienie, a także określenie zasad bezpieczeństwa obowiązujących podczas jazdy samochodami służbowymi. W związku z wykorzystywaniem pojazdów do celów służbowych na pracownikach spoczywa szereg obowiązków związanych z dbaniem o powierzone im przez Spółkę mienie. W szczególności, zgodnie z Regulaminem użytkownik samochodu ma obowiązek w każdym miejscu parkowania zabezpieczyć samochód przed kradzieżą lub włamaniem poprzez właściwe zamykanie okien i drzwi, włączenie autoalarmu lub innych istniejących w samochodzie zabezpieczeń oraz niepozostawianie w samochodzie przedmiotów o znacznej wartości w tym: laptopa, telefonu, kart paliwowych, nawigacji satelitarnych itp.; - do obowiązków pracowników należy dbanie o powierzone mienie, w szczególności poprzez właściwe i bezpieczne parkowanie samochodów służbowych oraz bezpieczne garażowanie w miejscu zamieszkania poza godzinami pracy, gwarantujące w najwyższym możliwym stopniu ich bezpieczeństwo i gotowość do użytkowania. W związku z powyższym, Regulamin nakłada na pracowników Spółki obowiązek parkowania lub garażowania samochodów w miejscu zamieszkania poza godzinami pracy w celu zagwarantowania bezpieczeństwa samochodów oraz ich gotowości do użycia.

Zatem należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i zobowiązanie do przechowywania samochodów poza godzinami pracy poprzez ich parkowanie lub garażowanie w miejscu zamieszkania pracownika na podstawie umowy powierzenia mienia nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. W konsekwencji jazdy samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania (miejsca parkowania - garażowania) do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania (miejsca parkowania) nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującymi zasadami użytkowania samochodów służbowych w Spółce.

Zatem należy stwierdzić, iż przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Tym samym Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy.

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl