IPPB2/436-640/12-4/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2013 r. (data nadania 26 lutego 2013 r., data wpływu 1 marca 2013 r.) na wezwanie z dnia 12 lutego 2013 r. Nr IPPB2/436-640/12-2/AF (data doręczenia 19 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczek

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową posiadającą siedzibę na terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga. Wnioskodawca zamierza zawierać ze swoją spółką zależną posiadającą w Polsce siedzibę (dalej: pożyczkodawca) umowy pożyczki.

Podstawą do zawierania umów pożyczki będzie umowa ramowa, określająca warunki współpracy, w tym między innymi częstotliwość zawierania poszczególnych umów pożyczki, sposób obliczania oprocentowania pożyczek oraz zasady zakończenia współpracy.

Zgodnie z planowaną umową ramową oprocentowanie pożyczek będzie ustalane w oparciu o międzybankową stopę referencyjną operacji depozytowych płatnych z dnia na dzień w strefie euro (tzw. eonia) oraz określoną w umowie ramowej marżę. Umowa ramowa nie będzie zobowiązywała żadnej ze stron do zawierania umów pożyczki ani nie będzie wskazywała kwot, które Wnioskodawca będzie pożyczała od swojej spółki zależnej.

Przedmiotem umów pożyczki będą środki pieniężne, które pożyczkodawca przed zawarciem każdej z umów zgromadzi na własnym rachunku bankowym prowadzonym przez bank poza granicami Polski. Umowy pożyczki będą zawierane jeden raz w miesiącu. Kwoty pożyczek będą ustalane przez strony na dzień zawarcia umów pożyczki. Do zawarcia umów będzie dochodziło w ten sposób, że Wnioskodawca będzie składał pocztą elektroniczną oferty zawarcia umowy, a pożyczkodawca będzie informował Wnioskodawcę o przyjęciu lub odrzuceniu tych ofert. Zgodnie z umową ramową poszczególne umowy pożyczki będą zawierane w chwili oraz w miejscu otrzymania przez Wnioskodawcę od pożyczkodawcy akceptacji oferty, a zatem w chwili i miejscu określonych w art. 70 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego.

Przy zawieraniu umowy Wnioskodawca będzie reprezentowany przez osobę, której miejsce pracy znajduje się poza terytorium Polski, a w konsekwencji osoba ta w momencie zawarcia umów będzie przebywać poza terytorium Polski.

Pismem z dnia 12 lutego 2013 r. Nr IPPB2/436-640/12-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez przesłanie dokumentu obcojęzycznego (oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem) oraz jego tłumaczenia na język polski, z którego wynika umocowanie dla osób, które w imieniu Spółki udzieliły pełnomocnictwa na rzecz Pana M. R.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy umowy pożyczki, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowy pożyczki nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 593/2008 w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) właściwym prawem cywilnym dla planowanych umów pożyczki będzie prawo polskie.

Umowy pożyczki będą zawarte poza terytorium Polski. W momencie zawarcia umów pożyczki pieniądze pożyczkodawcy będą znajdowały się na rachunku bankowym poza terytorium Polski.

Wnioskodawca, czyli nabywca w rozumieniu art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, posiada siedzibę na terytorium Luksemburga.

Wobec powyższego planowane umowy pożyczki nie będą mieściły się w zakresie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji Nr IPPB2/436-21/ 11-2/AF z dnia 20 kwietnia 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, co następuje: "W przypadku gdy umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w momencie podpisania umowy pożyczane pieniądze będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedmiotowa umowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych."

Tożsame stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji Nr ITPB2/436-178/09/TJ z dnia 25 stycznia 2010 r. oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB2/436-391/12-3/LS z dnia 16 października 2012 r.

Należy również podkreślić, iż w świetle art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych dla kwestii opodatkowania umów pożyczki nie będzie miało znaczenia posiadanie przez pożyczkodawcę siedziby na terytorium Polski. Istotne będzie wyłącznie położenie pożyczanych pieniędzy poza terytorium Polski w chwili zawarcia umowy, jak również miejsce zawierania umów pożyczki, wynikające zarówno z woli stron wyrażonej w umowie ramowej, jak i z art. 70 § 2 kodeksu cywilnego.

Ponadto umowy ramowej nie można uznać za umowę pożyczki, ponieważ umowa ramowa nie będzie zobowiązywała żadnej ze stron do zawierania umów pożyczki ani nie będzie wskazywała kwot, które będą pożyczane przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zadanego we wniosku pytania.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest spółką kapitałową posiadającą siedzibę na terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga. Wnioskodawca zamierza zawierać ze swoją spółką zależną posiadającą w Polsce siedzibę (dalej: pożyczkodawca) umowy pożyczki. Podstawą do zawierania umów pożyczki będzie umowa ramowa, określająca warunki współpracy, w tym między innymi częstotliwość zawierania poszczególnych umów pożyczki, sposób obliczania oprocentowania pożyczek oraz zasady zakończenia współpracy. Zgodnie z planowaną umową ramową oprocentowanie pożyczek będzie ustalane w oparciu o międzybankową stopę referencyjną operacji depozytowych płatnych z dnia na dzień w strefie euro (tzw. eonia) oraz określoną w umowie ramowej marżę. Umowa ramowa nie będzie zobowiązywała żadnej ze stron do zawierania umów pożyczki ani nie będzie wskazywała kwot, które Wnioskodawca będzie pożyczała od swojej spółki zależnej. Przedmiotem umów pożyczki będą środki pieniężne, które pożyczkodawca przed zawarciem każdej z umów zgromadzi na własnym rachunku bankowym prowadzonym przez bank poza granicami Polski. Umowy pożyczki będą zawierane jeden raz w miesiącu. Kwoty pożyczek będą ustalane przez strony na dzień zawarcia umów pożyczki. Do zawarcia umów będzie dochodziło w ten sposób, że Wnioskodawca będzie składał pocztą elektroniczną oferty zawarcia umowy, a pożyczkodawca będzie informował Wnioskodawcę o przyjęciu lub odrzuceniu tych ofert. Zgodnie z umową ramową poszczególne umowy pożyczki będą zawierane w chwili oraz w miejscu otrzymania przez Wnioskodawcę od pożyczkodawcy akceptacji oferty, a zatem w chwili i miejscu określonych w art. 70 § 1 i § 2 kodeksu cywilnego. Przy zawieraniu umowy Wnioskodawca będzie reprezentowany przez osobę, której miejsce pracy znajduje się poza terytorium Polski, a w konsekwencji osoba ta w momencie zawarcia umów będzie przebywać poza terytorium Polski.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na wskazanych interpretacji indywidualnych w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.