IPPB2/436-633/12-4/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem na wezwanie z dnia 6 lutego 2013 r. Nr IPPB2/436-633/12-2/MZ (data nadania 6 lutego 2013 r., data doręczenia 8 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. prowadząca działalność w zakresie pośrednictwa finansowego i ubezpieczeniowego otrzymała pożyczkę od innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zgodnie z zawartą umową pożyczki na czas określony. Pożyczka została udzielona za wynagrodzeniem w postaci odsetek, do zapłaty wraz ze spłatą pożyczki. Spółka udzielająca pożyczki udziela również pożyczek innym podmiotom ze środków finansowych wypracowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Głównym przedmiotem działalności spółki udzielającej pożyczki jest produkcja i sprzedaż wody źródlanej i napojów. W umowie spółki pożyczkodawcy nie jest wskazana działalność polegająca na udzielaniu pożyczek. Jest to działalność poza działalnością wpisaną w Krajowym Rejestrze Sądowym, realizowana ze środków zgromadzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zarówno pożyczkodawca jak i pożyczkobiorca są czynnymi podatnikami VAT.

Pismem z dnia 6 lutego 2013 r. Nr IPPB2/436-633/12-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez wskazanie:

* daty zawarcia umowy pożyczki,

* gdzie znajdowały się środki pieniężne w chwili zawarcia umowy pożyczki (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy też terytorium innego państwa),

* miejsca zawarcia umowy pożyczki (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy też terytorium innego państwa),

* czy z tytułu zawarcia umowy pożyczki, którakolwiek ze stron z tytułu dokonania tej czynności była objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie informując, iż:

* Umowa pożyczki została zawarta w dniu 14 listopada 2012 r.

* W chwili zawarcia umowy pożyczki środki finansowe znajdowały się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

* Umowa pożyczki została zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

* Z tytułu zawarcia umowy pożyczki, spółka udzielająca pożyczki z tytułu tej czynności jest objęta zakresem ustawy o VAT. Usługa finansowa polegająca na udzieleniu pożyczki ze środków pożyczkodawcy będących jego majątkiem jest odpłatną usługą świadczoną w ramach jego działalności. Pożyczkodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Usługa udzielania pożyczek stanowi czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ustawy o VAT. Usługa ta korzysta ze zwolnienia z VAT wynikającego z art. 43, ust. 1, punkt 38. tej ustawy. Udzielona pożyczka jest oprocentowana, oprocentowanie stanowi przychód pożyczkodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z udzieleniem pożyczki pożyczkodawca otrzyma wynagrodzenie za świadczenie tej usługi w postaci odsetek na podstawie wystawionej przez niego faktury, która zostanie ujęta w rejestrze VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od otrzymanej pożyczki Spółka powinna zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych jeżeli pożyczkodawca nie ma w przedmiocie działalności udzielania pożyczek, ale faktycznie udziela ich.

Zdaniem Wnioskodawcy, od otrzymanej pożyczki Spółka nie powinna opłacać podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 punkt 4a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ponieważ pożyczkodawca działa w roli podatnika VAT. Udzielanie pożyczek stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, przy czym od 1 stycznia 2011 r. korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43, ust. 1, pkt 38 ustawy. Zgodnie z przepisem art. 15, ust. 2. ustawy o VAT "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców (...) również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy". Jak stwierdził Sąd Administracyjny w wyroku z dn. 13 marca 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 3554/06) udzielanie pożyczek przez przedsiębiorców stanowi element prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, a tym samym podlega opodatkowaniu VAT, niezależnie, czy stanowi czynność jedynie sporadyczną i czy jest wyszczególnione w zakresie ich działalności. WSA w Łodzi w wyroku z 4 października 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1085/11 stwierdził, że udzielając pożyczki - nawet jednorazowej - ze środków zgromadzonych w toku prowadzonej działalności gospodarczej, pożyczkodawca działa w roli podatnika VAT i czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 16 marca 2011 r. (IPPP1-443-40/11-2/IGo) wskazując, że "udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym". Czynność udzielenia Spółce pożyczki odbyła się w ramach prowadzonej działalności, pożyczkodawca jest podatnikiem VAT. Mając na uwadze fakt, że udzielane pożyczki są oprocentowane, które to oprocentowanie będzie stanowić przychód pożyczkodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej nie można uznać, że pożyczki udzielone zostały poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też Spółka uważa, że pomimo nie wymienienia tej działalności w umowie spółki, udzielenie pożyczki przez podatnika VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej powinno być traktowane jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują czynności prawnych objętych opodatkowaniem to w tej materii należy odwołać się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa czynność będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie umowy pożyczki podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

A zatem, skoro umowa pożyczki została objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, jak wskazuje Wnioskodawca, powyższa czynność korzystała z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.