IPPB2/436-60/08-2/AS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 maja 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/436-60/08-2/AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2008 r. (data wpływu 22 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie darowizny nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie darowizny nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 23 października 2001 r. na zasadzie wspólnoty ustawowej Wnioskodawca wraz z żoną nabył nieruchomość, w dużej części zakupioną z kredytu bankowego. W dniu 15 lipca 2006 r. Wnioskodawca podpisał z żoną umowę rozdzielności majątkowej, uznając iż cały majątek wspólny otrzymuje żona. Kwestia zakupionej nieruchomości pozostała nieuregulowana, ze względu na konieczność ewentualnych zmian w banku i fakt, iż Wnioskodawca nie miał zdolności kredytowej. Ustalenia pomiędzy nami były jednak takie, iż w przypadku sprzedaży tej nieruchomości po upływie 5 lat, cała kwota, po spłacie kredytu bankowego trafi w ręce Wnioskodawcy. W 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali przedmiotową nieruchomość, spłacili kredyt bankowy, całość kwoty trafiła chwilowo na konto bankowe żony Wnioskodawcy. W dniu 25 października 2007 r. Wnioskodawca podpisał przedwstępną umowę zakupu innej nieruchomości w formie aktu notarialnego (Wnioskodawca nabył ją w ustroju rozdzielności majątkowej), a żona ze swojego konta bankowego bezpośrednio dokonała przelew na rzecz Sprzedającego tę nieruchomość, zmniejszając tym samym zobowiązanie Wnioskodawcy wobec kontrahenta.

Chcąc uregulować sprawę w U.S. Wnioskodawca wraz z żoną podpisali umowę darowizny, bez zachowania formy notarialnej i zgłosili w ciągu 30 dni ten fakt do Urzędu Skarbowego na druku SD-1. Urząd Skarbowy wezwał ich do złożenia druku SD-3, czyli uznał, iż Wnioskodawca wraz z żoną powinni zapłacić podatek od spadku i darowizn. Decyzji w powyższej sprawie żadnej nie wydano.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1.

Czy w powyższym opisanym stanie faktycznym, mamy do czynienia z darowizną - zdarzeniem prawnym wymienionym w art. 1 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. Czy fakt przekazania całej kwoty wynikającej ze sprzedaży powyższej nieruchomości nie powinien być rozpatrywany jako wyrównanie dorobków.

2.

Czy jeśli już uznamy, iż powyższe zdarzenie jest jednak darowizną, czy sam fakt przekazania na konto bankowe tej kwoty, ale nie nabywcy lecz osoby trzeciej, z którą nabywca ma podpisaną umowę w formie aktu notarialnego (czyli zmniejszenie długu nabywcy darowizny względem osoby trzeciej) pozbawia mnie prawa do zwolnienia tej kwoty od podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem wnioskodawcy:

1.

Kwota uwzględniona jako darowizna przez nas w rzeczywistości nie jest darowizną, lecz stanowi wyrównanie dorobków - zadośćuczynienie dla mnie za fakt przekazania żonie całego pozostałego majątku.

Fakt potraktowania tej czynności jako darowizny był z naszej strony niesłuszny i wynikał z błędnej interpretacji Ustawy o podatku od spadków i darowizn.

1.

Umowa darowizny została zgłoszona w ciągu 30 dni od daty zaistnienia zdarzenia do U.S. na właściwym druku. Cała transakcja dokonana została za pośrednictwem rachunku bankowego. Nie trafiła na konto nabywcy darowizny czyli moje, lecz zmniejszyła moje długi jako nabywcy darowizny wobec osoby trzeciej, co oznacza, iż cel darowizny został spełniony - nieodpłatne przysporzenie obdarowanemu korzyści majątkowych kosztem majątku darczyńcy. Z treści art. 4a Ustawy o podatku od spadków i darowizn nie wynika, iż zapisana tam ulga ograniczona jest tylko do darowizn zwiększających majątek obdarowanego.<

Do takiego wniosku skłania też - dominująca w państwach UE - celowościowa wykładnia omawianego przepisu podatkowego. Ustawodawcy chodziło o wyeliminowanie fikcyjnych darowizn, przywoływanych często w postępowaniach z nieujawnionych źródeł. Darowizna udokumentowana w powyższy sposób fikcyjną być nie może.

Wydanie pieniędzy może przybrać różną formę - może polegać na zwiększeniu majątku lub zmniejszeniu długów (zobowiązań) obdarowanego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

W opisanym stanie faktycznym mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy darowizny.

W myśl art. 1 ust. 1 ww. ustawy podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1.

dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego;

2.

darowizny, polecenia darczyńcy;

3.

zasiedzenia

4.

nieodpłatnego zniesienia współwłasności;

5.

zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;

6.

nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny rozumie się zobowiązanie darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Oświadczenie darczyńcy, zgodnie z art. 890 Kodeksu cywilnego, powinno być złożone w formie aktu notarialnego, przy czym umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia. Należy jednak zaznaczyć, iż podatkowi od spadków i darowizn podlega wyłącznie nabycie w drodze darowizny własności rzeczy lub praw majątkowych.

Na podstawie przepisu art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, dodanego ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629) wprowadzono zwolnienie z podatku od spadków i darowizn w zakresie nabycia rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę.

Zmiany w ustawie o podatku od spadków i darowizn, dotyczące zwolnienia od podatku od spadków i darowizn osób najbliższych, weszły w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. i mają zastosowanie do tych przypadków, w których nieodpłatne nabycie rzeczy lub praw majątkowych nastąpiło po 1 stycznia 2007 r.

Stosownie do art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

* zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz

* udokumentują - w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem p.

Zgodnie z treścią art. 4a ust. 4 powołanej wyżej ustawy ustawodawca przewiduje przypadki, w których nie jest wymagane zgłoszenie nabycia do urzędu skarbowego tj. gdy:

1.

wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub

2.

nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.

Powyższy przepis zwalniałby więc od podatku darowiznę dokonaną przez żonę na rzecz Wnioskodawcy, pod warunkiem zgłoszenia w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 powołanej powyżej ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz udokumentowania ich otrzymanie dowodem przekazania środków na rachunek nabywcy. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nie może udokumentować otrzymania przedmiotowego świadczenia, ponieważ środki pieniężne zostały przelane bezpośrednio na rzecz osoby trzeciej (Sprzedającego nieruchomość). W przypadku niespełnienia powyższego warunku, przedmiotowe nabycie podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze darowizny powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Na podstawie art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn Podatnicy podatku są obowiązani złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie spełnił warunków zawartych w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, a zatem nie może skorzystać z powyższego zwolnienia. W związku z powyższym ciąży na nim obowiązek złożenia zeznania podatkowego SD-3 i zapłaty należnego podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 165 § 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, informuje się, iż w przypadku złożenia zeznania podatkowego przez podatników podatku od spadków i darowizn za datę wszczęcia postępowania przyjmuje się datę złożenia zeznania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl