IPPB2/436-520/11-2/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy zlecenia - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zawarcia umowy zlecenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wielu przedwojennych właścicieli nieruchomości położonych w Warszawie, które to nieruchomości zostały objęte działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 z późn. zm.), utraciło własność nieruchomości na rzecz Gminy. Następnie w efekcie reformy administracyjnej nieruchomości te stały się własnością Skarbu Państwa.

Wnioskodawca - dalej "Spółka" - został utworzony w celu uzyskania w imieniu własnym, lecz na rzecz i na rachunek innych podmiotów, użytkowania wieczystego nieruchomości (poprzednio - "własności czasowej") utraconych przez osoby fizyczne na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 z późn. zm.). Spółkę założyło dwóch spadkobierców dwóch różnych przedwojennych właścicieli sąsiadujących ze sobą nieruchomości objętych działaniem ww. dekretu.

Pierwszy z przedwojennych właścicieli był właścicielem nieruchomości, która dalej będzie oznaczona jako "Nieruchomość 1". W 1947 r. właściciel ten złożył wniosek o przyznanie na jego rzecz prawa własności czasowej Nieruchomości 1". Decyzją administracyjną z 1950 r. (dalej: "Decyzja z 1950 r.") odmówiono mu jednak przyznania takiego prawa.

Podobnie drugi z przedwojennych właścicieli nieruchomości - zwanej dalej: "Działką 2", sąsiadującej bezpośrednio z "Nieruchomością 1", ubiegał się bezskutecznie o przyznanie mu własności czasowej "Działki 2". W wyniku zmian geodezyjnych, część "Nieruchomości 1" (dalej: "Działka 1") oraz "Działka 2" utworzyły jedną nieruchomość i zabudowane zostały jednym budynkiem użytkowym.

Na skutek działań prawnych podjętych przez następców prawnych przedwojennego właściciela "Nieruchomości 1", doszło do etapowego stwierdzenia nieważności "Decyzji z 1950 r.", w tym do stwierdzenia nieważności "Decyzji z 1950 r." w części obejmującej odmowę przyznania własności czasowej Działki 1". Skutkiem stwierdzenia nieważności "Decyzji z 1950 r." jest to, iż wniosek przedwojennego właściciela o przyznanie własności czasowej "Nieruchomości 1" (obecnie - o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości), jest ponownie rozpoznany przez właściwy organ administracyjny. Następcy prawni przedwojennego właściciela "Nieruchomości 1", wnieśli o nadanie dalszego biegu sprawie zainicjowanej wnioskiem o przyznanie własności czasowej przedmiotowej nieruchomości i rozpoznanie na ich rzecz pierwotnego wniosku o przyznanie prawa własności czasowej "Nieruchomości 1", poprzez ustanowienie na ich rzecz prawa wieczystego użytkowania "Nieruchomości 1" na 99 lat - w odpowiednich częściach wynikających z udziałów nabytych w spadku po poprzednikach prawnych, a także przeniesienie na nich własności zabudowy "Nieruchomości 1",

Podobnie uczynili następcy prawni przedwojennych właścicieli "Działki 2":

* uzyskali stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej/cych przedwojennym właścicielom "Działki 2" przyznania własności czasowej tej nieruchomości;

* wnieśli o nadanie dalszego biegu sprawie zainicjowanej wnioskiem o przyznanie własności czasowej "Działki 2" oraz o przyznanie im prawa użytkowania wieczystego "Działki 2" na 99 lat - w odpowiednich częściach wynikających z udziałów nabytych w spadku po poprzednikach prawnych, a także przeniesienie na nich własności zabudowy "Działki 2".

Jak już wspomniano powyżej, Spółka została utworzona w celu dochodzenia całości praw i roszczeń dekretowych o ustanowienie własności czasowej (obecnie - użytkowania wieczystego) nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2". Nastąpiło to z inicjatywy następców prawnych przedwojennych właścicieli "Nieruchomości 1" oraz z inicjatywy następców prawnych przedwojennych właścicieli Działki 2",

Obecnie Spółka ma zawrzeć z tymi osobami umowę zlecenia, mocą której w imieniu własnym, lecz na rzecz i na rachunek następców prawnych przedwojennych właścicieli nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz "Działki 2", będzie dochodzić od właściwych organów administracji ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz "Działki 2" oraz przeniesienia własności budynku posadowionego na tej nieruchomości. W tym celu następcy prawni przedwojennych właścicieli "Działki 1" oraz Działki 2" zamierzają przenieść powierniczo na Spółkę przysługujące im prawa i roszczenia dekretowe:

* ustanowienie na ich rzecz prawa użytkowania wieczystego "Działki 1" oraz o przeniesienie na nich własności zabudowy posadowionej na "Działce 1" w trybie określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.);

* o ustanowienie na ich rzecz prawa użytkowania wieczystego "Działki 2" oraz o przeniesienie na nich własności zabudowy posadowionej na "Działce 2" w trybie określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.).

Wspólnikami Spółki i zarazem członkami jej zarządu są jeden z następców prawnych dawnego właściciela "Działki 2" oraz jeden z następców prawnych dawnego właściciela "Działki 1".

W wyniku powierniczego nabycia praw i roszczeń dekretowych o ustanowienie użytkowania wieczystego "Działki 1" oraz "Działki 2" oraz o przeniesienie własności zabudowy "Działki 1" oraz "Działki 2", Spółka nabędzie roszczenie o ustanowienie na jej rzecz użytkowania wieczystego całości nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" zabudowanej jednym budynkiem użytkowym oraz roszczenie o przeniesienie na nią własności tego budynku. Spółka wstąpi do toczącego się postępowania administracyjnego w miejsce, albo obok następców prawnych przedwojennych właścicieli "Nieruchomości 1" oraz "Działki 2".

W efekcie skumulowania wszystkich praw i roszczeń dekretowych dotyczących nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" w rękach Spółki, organ administracyjny wyda decyzję o ustanowieniu na rzecz Spółki prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz o przeniesieniu na Spółkę własności jedynego budynku użytkowego posadowionego na nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2".

Umowa powiernicza ma przewidywać, że:

* po zakończeniu przedmiotowego postępowania administracyjnego oraz uzyskaniu ostatecznej i prawomocnej decyzji o ustanowieniu użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2",

* a także po zawarciu umowy notarialnej ustanawiającej użytkowanie wieczyste nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" i przenoszącej własność budynku posadowionego na tej nieruchomości;

Spółka przeniesie na następców prawnych przedwojennych właścicieli "Nieruchomości 1" i "Działki 2" (albo na osoby przez nich wskazane) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz prawo własności budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości. Finansowanie wydatków niezbędnych do nabycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz prawa własności budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości zostanie przekazane Spółce (zapewnione) przez powierzających.

W wykonaniu umowy powierniczej przez Spółkę:

* każdy z następców prawnych przedwojennych właścicieli "Działki 1" (albo wskazany przez niego podmiot) stanie się współużytkownikiem wieczystym nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz współwłaścicielem jedynego budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości w części, która odpowiada jego udziałowi w spadku nabytym po dawnym właścicielu "Nieruchomości 1" z uwzględnieniem proporcji w jakiej powierzchnia "Działki 1" pozostaje do łącznej powierzchni nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2";

* każdy z następców prawnych przedwojennych właścicieli "Działki 2" (albo wskazany przez niego podmiot) stanie się współużytkownikiem wieczystym nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz współwłaścicielem jedynego budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości w części, która odpowiada jego udziałowi w spadku nabytym po dawnym właścicielu "Działki 2" z uwzględnieniem proporcji w jakiej powierzchnia "Działki 2" pozostaje do łącznej powierzchni nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2".

Za wykonaną usługę powierniczą Spółka otrzyma wynagrodzenie.

Powierniczym przeniesieniem praw i roszczeń dekretowych będą objęte jedynie prawa i roszczenia odnoszące się do części "Nieruchomości 1" to znaczy prawa i roszczenia dekretowe odnoszące się do "Działki 1". Roszczenia dekretowe o ustanowienie użytkowania wieczystego pozostałej części "Nieruchomości 1" nie będą przedmiotem umowy powierniczej. W tym zakresie następcy przedwojennego właściciela "Nieruchomości 1" będą kontynuowali postępowanie administracyjne bez udziału Spółki.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym.

Spółka nie jest podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umowa zlecenia obejmująca zlecenie powierniczego nabycia użytkowania wieczystego nieruchomości i własności budynku, powiernicze przeniesienie praw i roszczeń dekretowych opisanych we wniosku lub przekazanie Spółce przez powierzających finansowania na wykonanie umowy powierniczej (koszty aktu notarialnego, opłaty za użytkowanie wieczyste, cena nabycia budynku) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa zlecenia powierniczego nabycia użytkowania wieczystego nieruchomości i własności budynku, powiernicze przeniesienie praw i roszczeń dekretowych opisanych we wniosku, jak również przekazanie Spółce finansowania na wydatki niezbędne do wykonania umowy powierniczego nabycia użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z zabudową nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim (umowa nienazwana). Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ Kodeksu cywilnego zasada swobody umów. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego.

Prawa i obowiązki stron umowy powierniczej należy oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734-735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie, albo w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim przypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy, a powiernik ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonywaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociaż działał w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 Kodeksu cywilnego).

Władztwo zdobyte przez powiernika nad nabytymi rzeczami/prawami jest:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie te czynności, które są wymienione enumeratywnie w ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 229, poz. 1496 z późn. zm., dalej u.p.c.c.). Katalog czynności wymienionych w art. 1 u.p.c.c. jest katalogiem zamkniętym, wobec czego każda niewymieniona w nim czynność nie podlega opodatkowaniu.

Zamknięty charakter wspomnianego katalogu czynności opodatkowanych oznacza, że nie są objęte tym podatkiem czynności w nim niewymienione, choćby miały takie same skutki ekonomiczne lub ich regulacja zawarta w Kodeksie cywilnym odsyłała do przepisów właściwych dla umów wymienionych w ustawie (Por. dla przykładu komentarz do art. 1 u.p.c.c. M. Waluga, Komentarz do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, LexisNexis, Warszawa 2009, publ. LexPolonica; komentarz do art. 1 u.p.c.c., T. Nierobisz, A. Wacławczyk, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz praktyczny. CH. Beck, Warszawa 2011, publ. Legalis).

Stanowisko takie jest zgodne z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych. Przykładowo można tu podać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2006 r. (sygn. akt. SA/Wa 2215/05, publ. Legalis), w którym Sąd ten stwierdził, iż"katalog czynności podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych ma charakter zamknięty, są to bowiem wyłącznie czynności prawne nazwane, regulowane przepisami polskiego prawa cywilnego, wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych".

Należy zatem uznać, że skoro ustawodawca nie wymienił w katalogu zawartym art. 1 u.p.c.c. umowy zlecenia powierniczego nabycia użytkowania wieczystego nieruchomości i własności budynku, przeniesienia powierniczego praw roszczeń dekretowych, jak również nie wymienił tam przekazania finansowania na wykonanie umowy powierniczej, to realizacja takich czynności nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Kwestia opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umów powierniczych niejednokrotnie stanowiła przedmiot interpretacji indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. W interpretacjach tych organy podatkowe potwierdzały stanowisko Spółki. W tym miejscu można przytoczyć następujące fragmenty z uzasadnień interpretacji podatkowych:

* "Jeżeli więc, jak twierdzi wnioskodawca zawarte umowy są umowami zlecenia powierniczego należy stwierdzić, że w katalogu czynności cywilnoprawnych nie została wymieniona umowa zlecenia, ani umowa powiernicza. Otrzymanie środków finansowych w ramach zawartej umowy powierniczej (zlecenia), nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych". (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. IBPB2/436-16/07/MCZ);

* "Z treści wniosku wynika, że przedmiotowa transakcja przekazania gruntu ma charakter nieodpłatny, gdyż następuje w wykonaniu zlecenia powierniczego w celu realizacji umowy powierniczej. Powierzający przekazuje grunt, aby uzyskać dochód ze zbycia wybudowanych na tym gruncie lokali. Przysporzenie majątkowe z tytułu przeniesienia gruntu do majątku powierniczego nie ma charakteru definitywnego, ponieważ powierniczy charakter przeniesienia wymusza zwrot jego ekwiwalentu. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przekazanie działki gruntu odbędzie się w ramach umowy powierniczej, nie przybierze formy żadnej z umów wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych np. umowy sprzedaży (...). Zatem przedstawione przez wnioskodawcę stanowisko dotyczące transakcji nieodpłatnego przekazania działki gruntu budowlanego przez powierzającego na rzecz powiernika w celu wykonania na przedmiotowej działce inwestycji budowlanej w interesie i na rzecz powierzającego w ramach umowy powierniczej nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych". (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 grudnia 2007 r., sygn. akt, IBPB2/436-22/07/HS);

* "W katalogu czynności cywilnoprawnych nie została wymieniona umowa zlecenia ani umowa powiernicza. Otrzymanie środków finansowych w ramach zawartej umowy powierniczej (zlecenia), nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych". (postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów z dnia 14 marca 2006 r., sygn. ak).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podkreślić należy, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności objętych tym podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają tylko rodzaje umów wymienionych w regulacji art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zasadę numerus clausus czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Zatem umowa powiernicza należy do kategorii umów nienazwanych. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zdanie drugie Kodeksu cywilnego).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka została utworzona w celu dochodzenia całości praw i roszczeń dekretowych o ustanowienie własności czasowej (obecnie - użytkowania wieczystego) nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2". Nastąpiło to z inicjatywy następców prawnych przedwojennych właścicieli "Nieruchomości 1" oraz z inicjatywy następców prawnych przedwojennych właścicieli Działki 2". Obecnie Spółka ma zawrzeć z tymi osobami umowę zlecenia, mocą której w imieniu własnym, lecz na rzecz i na rachunek następców prawnych przedwojennych właścicieli nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz "Działki 2", będzie dochodzić od właściwych organów administracji ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz "Działki 2" oraz przeniesienia własności budynku posadowionego na tej nieruchomości. W tym celu następcy prawni przedwojennych właścicieli "Działki 1" oraz Działki 2" zamierzają przenieść powierniczo na Spółkę przysługujące im prawa i roszczenia dekretowe. Wspólnikami Spółki i zarazem członkami jej zarządu są jeden z następców prawnych dawnego właściciela "Działki 2" oraz jeden z następców prawnych dawnego właściciela "Działki 1". W wyniku powierniczego nabycia praw i roszczeń dekretowych o ustanowienie użytkowania wieczystego "Działki 1" oraz "Działki 2" oraz o przeniesienie własności zabudowy "Działki 1" oraz "Działki 2", Spółka nabędzie roszczenie o ustanowienie na jej rzecz użytkowania wieczystego całości nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" zabudowanej jednym budynkiem użytkowym oraz roszczenie o przeniesienie na nią własności tego budynku. Spółka wstąpi do toczącego się postępowania administracyjnego w miejsce, albo obok następców prawnych przedwojennych właścicieli "Nieruchomości 1" oraz "Działki 2". W efekcie skumulowania wszystkich praw i roszczeń dekretowych dotyczących nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" w rękach Spółki, organ administracyjny wyda decyzję o ustanowieniu na rzecz Spółki prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz o przeniesieniu na Spółkę własności jedynego budynku użytkowego posadowionego na nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2". Umowa powiernicza ma przewidywać, że:po zakończeniu przedmiotowego postępowania administracyjnego oraz uzyskaniu ostatecznej i prawomocnej decyzji o ustanowieniu użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2", a także po zawarciu umowy notarialnej ustanawiającej użytkowanie wieczyste nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" i przenoszącej własność budynku posadowionego na tej nieruchomości. Spółka przeniesie na następców prawnych przedwojennych właścicieli "Nieruchomości 1" i "Działki 2" (albo na osoby przez nich wskazane) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz prawo własności budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości. Finansowanie wydatków niezbędnych do nabycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz prawa własności budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości zostanie przekazane Spółce (zapewnione) przez powierzających.

W wykonaniu umowy powierniczej przez Spółkę:

* każdy z następców prawnych przedwojennych właścicieli "Działki 1" (albo wskazany przez niego podmiot) stanie się współużytkownikiem wieczystym nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz współwłaścicielem jedynego budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości w części, która odpowiada jego udziałowi w spadku nabytym po dawnym właścicielu "Nieruchomości 1" z uwzględnieniem proporcji w jakiej powierzchnia "Działki 1" pozostaje do łącznej powierzchni nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2";

* każdy z następców prawnych przedwojennych właścicieli "Działki 2" (albo wskazany przez niego podmiot) stanie się współużytkownikiem wieczystym nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz współwłaścicielem jedynego budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości w części, która odpowiada jego udziałowi w spadku nabytym po dawnym właścicielu "Działki 2" z uwzględnieniem proporcji w jakiej powierzchnia "Działki 2" pozostaje do łącznej powierzchni nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2".

Za wykonaną usługę powierniczą Spółka otrzyma wynagrodzenie. Powierniczym przeniesieniem praw i roszczeń dekretowych będą objęte jedynie prawa i roszczenia odnoszące się do części "Nieruchomości 1" to znaczy prawa i roszczenia dekretowe odnoszące się do "Działki 1". Roszczenia dekretowe o ustanowienie użytkowania wieczystego pozostałej części "Nieruchomości 1" nie będą przedmiotem umowy powierniczej. W tym zakresie następcy przedwojennego właściciela "Nieruchomości 1" będą kontynuowali postępowanie administracyjne bez udziału Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż umowa zlecenia obejmująca zlecenie powierniczego nabycia użytkowania wieczystego nieruchomości i własności budynku, powiernicze przeniesienie praw i roszczeń dekretowych opisanych we wniosku lub przekazanie Spółce przez powierzających finansowania na wykonanie umowy powierniczej (koszty aktu notarialnego, opłaty za użytkowanie wieczyste, cena nabycia budynku) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę postanowień oraz interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.