IPPB2/436-490/09-2/MZ - Powstanie obowiązku skorygowania podatku od spadków i darowizn w związku ze wzrostem wartości nieruchomości w okresie od dnia zapłaty podatku do dnia sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku skorygowania i uzupełnienia zapłaty od nabytego spadku - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku skorygowania i uzupełnienia zapłaty od nabytego spadku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

W dniu 6 sierpnia 2007 r. siostra Wnioskodawcy dokonała w jego imieniu, jako pełnomocnik, sprzedaży nieruchomości położonej w W w dzielnicy przy ul. C, o powierzchni 644 m² za cenę 1.350.000 zł. Nieruchomość powyższa została nabyta przez Wnioskodawcę i jego siostrę w drodze spadku po ojcu - Stanisławie H, zmarłym w dniu 13 grudnia 2001 r. Prawa do spadku Wnioskodawcy i jego siostry zostały stwierdzone Postanowieniem Sądu Rejonowego wydanym w dniu 27 marca 2003 r. Należny podatek od spadku został przez spadkobierców uregulowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od spadków i darowizn. Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podatek spadkowy został uregulowany od wartości nieruchomości ustalonej wedle cen rynkowych kształtujących się w dacie deklarowania i zapłaty tego podatku w 2003 r. W ciągu 4 lat od daty sprzedaży nabytej w drodze spadku nieruchomości, ceny rynkowe znacznie wzrosły. Zdaniem Wnioskodawcy nie powinno to mieć wpływu na wysokość uiszczonego w 2003 r. podatku spadkowego, jako że podstawa ustalenia podatku, tj. wartość nieruchomości była wówczas znacznie niższa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył wraz z siostrą w drodze spadku nieruchomość, po zmarłym w dniu 13 grudnia 2001 r. ojcu. Postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku zostały wydane w dniu 27 marca 2003 r. Wnioskodawca podatek od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku uregulował w dniu 21 lipca 2003 r. Siostra Wnioskodawcy w dniu 6 sierpnia 2007 r. dokonała sprzedaży powyższej nieruchomości w imieniu własnym i brata.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. (tekst jedn. Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2003 r.

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2003 r., podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlegało nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem spadku.

Artykuł 5 ustawy stanowił, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku.

W myśl art. 6 ust. 4 powyższej ustawy, jeżeli nabycie nie zgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowiła wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpił ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku skorygowania i uzupełnienia zapłaty podatku od spadków i darowizn wobec faktu, że wartość nieruchomości wzrosła w okresie od 2003 r., czyli od daty zapłaty podatku od nabytego spadku, do daty sprzedaży nieruchomości w 2007 r., ponieważ zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Wzrost ceny nieruchomości od momentu jej nabycia w drodze spadku w 2003 r., do momentu jej sprzedaży w 2007 r., nie ma wpływu na wysokość uiszczonego w 2003 r. podatku od nabytego spadku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.