IPPB2/436-487/09-4/MZ - Zawarcie umowy i świadczenie na jej podstawie usług finansowych polegających na przyjmowaniu środków pieniężnych w depozyt.

B. AB jest spółką kapitałową prawa szwedzkiego, szwedzkim rezydentem podatkowym. B. jest w Szwecji podatnikiem podatku od wartości dodanej (M. albo m). B. świadczy na rzecz podmiotów z różnych krajów usługi finansowe m.in. w zakresie udzielania pożyczek (aczkolwiek nie jest bankiem).

B. jest zainteresowana zawarciem depozytu z działającą na terenie Polski spółką lub spółkami, będącą polskim rezydentem podatkowym, mającą siedzibę w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie Umowy, B. będzie przyjmowała od spółki jej wolne środki pieniężne w depozyt. Deponowanie wolnych środków do B. będzie stanowić dla polskiej spółki alternatywę do lokowania tych środków na rachunku bankowym/lokacie terminowej. Depozyty polskiej spółki w B będą oprocentowane, tj. B. za swoją usługę otrzyma wynagrodzenie w postaci odsetek.

Wskazanie, czy interpretacja ma być wydana w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, czy też w zakresie podatku od towarów i usług. W złożonym wniosku Wnioskodawca zaznaczył poz. 43 - Podatek od czynności cywilnoprawnych, natomiast z zadanego pytania wynika, iż interpretacja ma także dotyczyć podatku od towarów i usług.

Uiścić dodatkową opłatę w kwocie 40 zł.

Przedstawienie dokumentu (odpowiednio wypis z KRS lub kopii urzędowo poświadczonego odpisu), z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla osób, które udzieliły pełnomocnictwa Pani M. M. D. do występowania z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię ze szwedzkiego rejestru spółek wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego, potwierdzającego, że M. B. i P. M. J. są umocowani do reprezentowania B. F. AB, w tym do udzielenia pełnomocnictwa M. MD,

potwierdzenie dokonania dodatkowej opłaty 40 zł.

Umowa nie będzie podlegała p.c.c. w Polsce, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie art. 2 pkt 4 u.p.c.c., nie podlegają p.c.c. czynności cywilnoprawne, jeżeli jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest opodatkowana VAT, lub zwolniona od VAT (z zastrzeżeniem wyjątków określonych w art. 2 pkt 4 lit. b) u.p.c.c., niemajacych zastosowania w niniejszej sprawie). Natomiast zgodnie z art. 1a pkt 7 u.p.c.c. ilekroć w ustawie jest mowa o podatku VAT należy przez to rozumieć podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. oraz podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Wykonywanie przez B. na rzecz polskiego podatnika podatku VAT usług finansowych, do których należy m.in. przyjmowanie środków pieniężnych w depozyt, oznacza, iż miejsce świadczenia usług na potrzeby VAT będzie w Polsce i nabywca usługi (polska spółka) będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT z tego tytułu w Polsce (będzie zobowiązana do wykazania zwolnionego z VAT importu usług pośrednictwa finansowego).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, VAT podlega:

W ocenie B. przyjmowanie od spółki wolnych środków pieniężnych w depozyt należy zakwalifikować jako świadczenie usług finansowych, sklasyfikowanych w pozycjach 65-66 w części J PKWiU. B. stoi na stanowisku, że Umowa stanowi de facto umowę depozytu nieprawidłowego, o której mowa w art. 845 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym pod pojęciem depozytu nieprawidłowego należy rozumieć taką umowę, na podstawie której przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku (stosuje się wtedy odpowiednio przepisy o pożyczce). Jednocześnie osoba biorąca pieniądze lub rzecz w depozyt nieprawidłowy ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą. Umowa depozytu nieprawidłowego może być ukształtowana zarówno jako umowa odpłatna jak i nieodpłatna.

Pozycje 65-67 PWKiU wskazują jakiego rodzaju czynności mieszczą się pod pojęciem usług finansowych (m.in. usługi ubezpieczeniowe), natomiast pozostałe usługi finansowe, które nie zostały wprost wymienione pod poszczególnymi pozycjami ujęte są pod pozycją "usługi pośrednictwa finansowego - pozostałe". Jednocześnie żadna z pozycji odnoszących się do usług finansowych nie wymienia wprost usług świadczonych na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego. Mając na względzie integralną część PKWiU, jaką są wyjaśnienia zawarte w części II PKWiU, należy stwierdzić, że usługi depozytu nieprawidłowego należy zakwalifikować jako "usługi pośrednictwa finansowego pozostałe, nigdzie indziej nie sklasyfikowane" (poz. 65.23.10 PKWiU). Wyjaśnienia zawarte pod tą pozycją dookreślają, że chodzi o takie rodzaje pośrednictwa finansowego, które związane są z gromadzeniem i redystrybucją środków finansowych w inny sposób niż poprzez kredyty, a więc np. poprzez dystrybucję środków finansowych w formie depozytu nieprawidłowego.

Należy więc uznać, że przyjmowanie środków pieniężnych w depozyt przez B. od spółki będzie odpłatnym świadczeniem przez B. usług pośrednictwa finansowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikiem VAT jest również osoba prawna, jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna będąca usługobiorcą usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. W przypadku nabycia przez podmiot mający siedzibę na terenie Polski usług od podmiotu niemajacego siedziby (miejsca zamieszkania) w Polsce dochodzi do importu usług, zdefiniowanego w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT. Dla rozpoznania przez polską spółkę importu usług nie ma jednocześnie znaczenia, czy usługodawca jest w kraju swojej siedziby podatnikiem VAT, czy też nie.

Planowane zmiany do ustawy o VAT, m.in. projekt zmian z dnia 2 lipca 2009 r. oraz druk sejmowy nr 2222 z dnia 28 lipca 2009 r., które mają obowiązywać od dnia 1 stycznia 2010 r. nie zmieniają charakteru omawianych usług. Dlatego należy uznać, że po dniu 1 stycznia 2010 r. przyjmowanie wolnych środków pieniężnych od polskiej spółki będzie nadal uznawane za odpłatne świadczenie przez Banino usług finansowych (pośrednictwa finansowego), a polska spółka będzie zobowiązana do wykazania w Polsce zwolnionego z VAT importu usług finansowych.

Reasumując powyższe, przyjęcie środków pieniężnych w depozyt przez B, po stronie polskiej spółki będzie importem usługi pośrednictwa finansowego, podlegającym opodatkowaniu VAT w Polsce (obowiązek rozliczenia VAT w związku z transakcją spoczywać będzie na spółce). Z kolei w Polsce tego rodzaju usługi pośrednictwa finansowego są zwolnione z VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z poz. 3 Załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

Ponieważ przyjmowanie środków pieniężnych przez B. na podstawie Umowy będzie opodatkowane podatkiem VAT w Polsce (miejsce świadczenia usług będzie w Polsce) z jednoczesnym zwolnieniem od tego podatku, na podstawie art. 2 pkt 4 u.p.c.c. nie będzie podlegało opodatkowaniu p.c.c. w Polsce

Powyższe stanowisko podzielają również organy podatkowe. Dla przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2008 r. (sygn. IPPB2/436-62/07-4/SP) stwierdził: "czynności udzielenia pożyczek i dokonywania depozytów, które korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT nie podlegają opodatkowaniu p.c.c.".

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 11 listopada 2008 r. (sygn. IBPB2/436-142/08/MZ): "W związku z tym podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie wnioskodawcy dotyczy opodatkowania p.c.c. umowy depozytu nieprawidłowego, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy czynność cywilnoprawna w postaci depozytu nieprawidłowego generalnie podlegająca opodatkowaniu p.c.c. podlega regulacjom ustawy o VAT lub podatkowi od wartości dodanej, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego wyłączenia tej umowy z opodatkowania. Reasumując, należy stwierdzić, iż jeżeli umowa depozytu nieprawidłowego będzie opodatkowana VAT lub z niego zwolniona zastosowanie znajdzie wyłączenie określone w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w przeciwnym wypadku umowa taka będzie podlegała opodatkowaniu p.c.c.". W postanowieniu z dnia 4 lipca 2007 r. Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu (sygn. 1473/WVO/443-36/07/AS), na gruncie analogicznego stanu faktycznego stwierdził, że: "(...) organ podatkowy zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy i w analizowanej sytuacji złożenie przez Spółkę pieniędzy w formie depozytu nieprawidłowego (za odpłatnością) u podatnika podatku od wartości dodanej, podlegać będzie opodatkowaniu VAT jako import usługi i stanowić będzie czynność zwolnioną od tego podatku, zaś rozliczenie VAT spoczywać będzie na Spółce". Podobnie stwierdził Dyrektor Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w interpretacji z dnia 22 lutego 2007 r. (sygn. ZP/443-255/06): "Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy na rzecz aderonów usługę depozytu nieprawidłowego, którą klasyfikuje według PKWiU do grupowania 65.23.10-00.00 - usługi pośrednictwa finansowego gdzie indziej niesklasyfikowane. (...) W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż usługi świadczone przez Podatnika, mieszczą się w ww. sekcji J ex (65-67), zatem zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowej, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (...)". Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji z dnia 24 listopada 2008 r. (sygn. IPPP2/443-1090/08-3/PW): "Złożenie zatem przez Spółkę nadwyżek finansowych w formie depozytu za odpłatnością u podatnika podatku od wartości dodanej, podlegać będzie opodatkowaniu VAT jako import usługi i stanowi dybie jednoczenie czynność zwolnioną od tego podatku".

Ponieważ B. odwołuje się do orzeczeń sądów administracyjnych zapadłych w analogicznych stanach faktycznych, za zasadne uważa przytoczenie tezy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2007 r. (sygn. VIII SA/Wa 135/07), zgodnie z którą "pogłębianiu zaufania do organów podatkowych nie służy ograniczenie się w uzasadnieniu decyzji podatkowej do stwierdzenia, że orzeczenie sądu powołane przez stronę w piśmie procesowym na poparcie jej tezy, nie wiąże organu podatkowego w sprawie rozpatrywanej. Jakkolwiek orzeczenia sądowe rzeczywiście wiążą organ podatkowy tylko w sprawie, w której zostały wydane, to jednak powoływanie ich w innej sprawie powoduje, że argumentacja sądu na temat wykładni konkretnego przepisu staje się argumentacją podatnika właśnie w sprawie rozpatrywanej. Jeżeli więc organ podatkowy nie podziela wspomnianej argumentacji, a oczywiście ma do tego prawo, powinien szczegółowo odnieść się do uzasadnienia wyroku sądowego i ustosunkować się do wyrażonych tam poglądów, wyjaśniając szczegółowo, dlaczego je odrzuca. Wiąże się to z regułą "uczciwego procesowania", która według Naczelnego Sądu Administracyjnego oznacza powinność wyczerpującego odniesienia się do wszystkich wysuniętych przez odwołujący się podmiot zarzutów i żądań".

Jednocześnie B. zwraca uwagę na twierdzenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 20 stycznia 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1916/08), w którym Sąd stwierdził, że: "(...) choć orzecznictwo sądowe, w tym sądów administracyjnych, nie ma w polskim systemie prawnym charakteru precedensowego, to w zakresie interpretacji podatkowych (ogólnych i indywidualnych) orzecznictwo to zyskuje szczególnie na znaczeniu (...). Orzecznictwo sądów stało się przesłanką do formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji, także interpretacji indywidualnych, co szczególnie należy podkreślić w rozpoznanej sprawie. Skoro więc organ wydający interpretacje indywidualne może w ramach działania ex oficio zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego, to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji, a zwłaszcza w przypadku, gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie. Nie można bowiem przyjąć takiej wykładni powyższych przepisów, że z jednej strony ustawodawca nie nakłada na organ wydający interpretacje indywidualne obowiązku analizowania orzecznictwa zapadłego w innych sprawach dotyczącego analogicznych sytuacji prawnopodatkowych, a z drugiej strony przyjmuje jednocześnie, że pominięcie takiego orzecznictwa może być przyczyną zmiany tak wydanej interpretacji. Obowiązujący od dnia 1 lipca 2007 r. art. 14e § 1 O.p. wychodzi poza zasadę związaną wyrokiem tylko w sprawie, w której on zapadł i nadaje orzecznictwu sądów administracyjny walor normatywny także w stosunku do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych). Od tej daty orzecznictwo to stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych interpretacji indywidualnych. jego nieuzasadnione zaś pomijanie narusza wyrażoną w art. 121 § 1 O.p. zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych i może skutkować w ramach kontroli sądowoadministracyjnej uchyleniem interpretacji indywidualnej z tej przyczyny".

rzeczy znajdujące się na terytorium RP lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium RP;

rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP.

opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem: