IPPB2/436-425/13-4/EL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu 14 sierpnia 2013 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 18 października 2013 r. (data nadania 18 października 2013 r., data doręczenia 21 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki-jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) zawarła umowę pożyczki z amerykańską spółką W.- Pożyczkodawcą. Pieniądze, które były przedmiotem pożyczki, znajdowały się przed zawarciem umowy poza granicami Polski, tj. na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy, w banku mającym siedzibę poza granicami Polski.

Umowa pożyczki została zawarta za granicą, tj. została podpisana przez właściwie umocowanego przedstawiciela Spółki podczas jego pobytu poza granicami Polski. Podpisanie umowy poza Polską było w tym przypadku sytuacją całkowicie naturalną i standardową, gdyż jedynym członkiem zarządu, który podpisał tą umowę w imieniu Spółki jest Pan B.D. -cudzoziemiec, pracownik i Dyrektor Zarządzający W. GmbH - jednej z zagranicznych spółek z Grupy kapitałowej.W., do której należy Spółka, który na co dzień przebywa poza Polską - zaś z drugiej strony umowa została podpisana przez przedstawiciela amerykańskiej spółki, który również co do zasady nie przebywa w Polsce.

Prawem właściwym dla umowy zostało określone prawo stanu Nowy Jork (St. Zjed. Am.). W zamian za udzielenie pożyczki Pożyczkodawca będzie uzyskiwał odsetki / opłaty, których wysokość została ustalona na poziomie rynkowym.

Po zawarciu umowy środki pieniężne z rachunku bankowego Pożyczkodawcy w banku zagranicznym (razem ze środkami na zakup innych spółek wytypowanych przez Grupę - przez inne podmioty z Grupy W.) zostały przelane w imieniu Spółki bezpośrednio do wierzycieli Spółki (podmioty niepowiązane) - w celu spłaty jej zobowiązań (powstałych na skutek zakupu udziałów w innym podmiocie).

Pożyczkodawca nie jest bezpośrednim udziałowcem Spółki.

Pożyczkodawca jest jedną z centralnych spółek w Grupie kapitałowej, do której należy Spółka (składającej się z ponad 50 spółek na całym świecie) i regularnie zajmuje się m.in. udzielaniem pożyczek podmiotom z Grupy na znaczne kwoty, za co uzyskuje wynagrodzenie w postaci odsetek. Stosunkowo często występuje sytuacja, że Pożyczkodawca jako podmiot o wysokiej wiarygodności kredytowej zaciąga kredyty w bankach w celu udzielenia pożyczek podmiotom z Grupy. Pozwala to ograniczać koszty finansowania podmiotom z Grupy - w tym Spółce, która korzysta z wysokiego ratingu kredytowego Pożyczkodawcy. Tak było m.in. w analizowanym przypadku. Pożyczkodawca zaciągnął kredyt od niepowiązanego banku w celu sfinansowania zakupu różnych spółek kapitałowych z dawnej Grupy E. (przejęcie innej grupy kapitałowej) przez spółki z Grupy - w tym m.in. przez Spółkę.

W oficjalnych dokumentach założycielskich Pożyczkodawcy stwierdzono, że zakresem jego działalności jest objęte prowadzenie każdego rodzaju działalności dopuszczonej przez prawo stanu Delaware (St. Zjednoczone Ameryki).

Pismem z dnia 18 października 2013 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie informując, że:

* dodatkowa opłata w kwocie 40 zł została dokonana w dniu dzisiejszym. W załączeniu przesłano dowód jej uiszczenia.

* w odpowiedzi na pytania w sprawie doprecyzowania stanu faktycznego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych Wnioskodawca wyjaśnił, że w chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne znajdowały się na rachunku bankowym Pożyczkodawcy, w banku mającym siedzibę poza Polską tzn. w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Umowa pożyczki została zawarta w dniu 1 lipca 2013 r., zaś jej wykonanie (transfer środków pieniężnych) nastąpiło po zawarciu umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy umowa pożyczki, której dotyczy niniejszy wniosek podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

2. Czy pożyczka, której dotyczy niniejszy wniosek stanowi dla Spółki nabycie (import) usługi finansowej zwolnionej z podatku od towarów i usług.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane osobne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Umowa pożyczki zawarta w opisany wyżej sposób nie będzie podlegała w Polsce opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż:

A. nie zostały spełnione przesłanki wskazane w art. 1ust 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (zwanej dalej ustawą o p.c.c.), gdyż umowę pożyczki zawarto poza Polską i będące jej przedmiotem środki pieniężne znajdowały się w chwili udzielenia pożyczki poza Polską,

B. pożyczka stanowi usługę finansową wykonywaną przez Pożyczkodawcę dla Spółki i tym samym nie podlega opodatkowaniu p.c.c. na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o p.c.c. (a dla Spółki stanowi ona import usługi zwolnionej z VAT),

C. pożyczka podlega zwolnieniu z opodatkowania p.c.c. na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o p.c.c. - gdyż Pożyczkodawca prowadzi faktyczną działalność w zakresie udzielania pożyczek.

Ad. A) Zakres terytorialny ustawy o p.c.c.

2. Zgodnie z generalną normą art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o p.c.c., umowy pożyczki podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Jednak w myśl art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c. czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi (z zastrzeżeniami dotyczącymi umów spółki i ich zmian) tylko jeżeli ich przedmiotem są:

* "rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej".

Opodatkowanie występuje przy spełnieniu przesłanek z punktu 1 lub 2 - zatem wymagają one odrębnej analizy.

3. Lokalizację przedmiotu pożyczki istotną z punktu widzenia wskazanego przepisu, należy oceniać na dzień jej zawarcia-taki wniosek wynika z określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do umowy pożyczki (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.c.c.). Jest nim data zawarcia umowy - jest to umowa dochodząca do skutku przez samo jej zawarcie - przeniesienie własności pieniędzy nie jest w tym zakresie niezbędne. Stąd też lokalizacje przedmiotu umowy (od której zależy powstanie obowiązku podatkowego), należy ocenić na moment, w którym ten obowiązek ewentualnie może powstać - czyli na dzień zawarcia umowy. Zatem dokonanie czynności cywilnoprawnej w przypadku pożyczki następuje w momencie zawarcia umowy - co potwierdziło MF już w piśmie z 20 lipca 1995 r. (nr PO 7/D-825-219/95) zachowującym aktualność do dzisiaj.

4. Przedmiotem umowy pożyczki w analizowanej sytuacji są pieniądze. Pieniądze są natomiast uważane za swoistego rodzaju rzeczy, co jest podkreślane w doktrynie prawa cywilnego (np. System prawa prywatnego, Tom 8, s. 300-302). Wobec tego lokalizacja rzeczy - pieniędzy będących przedmiotem pożyczki w momencie zawarcia umowy pożyczki będzie przede wszystkim decydowała o ewentualnym opodatkowaniu p.c.c. Skoro pieniądze będące przedmiotem analizowanej pożyczki są zdeponowane na rachunku bankowym (w banku poza Polską) to można jeszcze brać pod uwagę, że przedmiotem umowy pożyczki jest prawo majątkowe przysługujące do pieniędzy zdeponowanych na rachunku (a więc wykonywane poza Polską).

5. Niezależnie od tego, jaki sposób interpretacji przedmiotu umowy pożyczki przyjmiemy, nie ma żadnych wątpliwości, że jeśli pieniądze są w momencie zawierania umowy pożyczki zdeponowane na rachunku bankowym w banku poza Polską, to przedmiot umowy pożyczki nie znajduje się (ani nie jest wykonywany) w Polsce, a tym samym warunek opodatkowania p.c.c. w Polsce z art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o p.c.c. nie będzie spełniony.

6. Co więcej, w analizowanym przypadku pieniądze będące przedmiotem pożyczki nie znajdą się w Polsce nawet po wykonaniu umowy - gdyż zostaną przelane bezpośrednio przez Pożyczkodawcę do wierzyciela Spółki, którym jest podmiot zagraniczny.

7. Wobec powyższego należy jeszcze ustalić, czy warunek opodatkowania z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.c.c. w analizowanym przypadku był spełniony. Nabywca środków pieniężnych na podstawie analizowanej umowy pożyczki - czyli Spółka - wprawdzie ma siedzibę w Polsce, ale czynność cywilnoprawna nie została dokonana w Polsce. Tym samym również warunek opodatkowania z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.c.c. nie jest spełniony.

8. Przedmiotem opodatkowania w analizowanej sytuacji jest umowa pożyczki (czynność cywilnoprawna). Umowa pożyczki jest tzw. umową konsensualną - tzn. dochodzi do skutku w momencie jej zawarcia (co wynika z art. 720 k.c. - "przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy"), nie jest konieczne dla jej ważności wykonanie dodatkowych czynności (np. przelew środków pieniężnych). Wobec tego miejscem dokonania czynności cywilnoprawnej w przypadku umowy pożyczki jest miejsce gdzie umowę zawarto. Art. 70 k.c. precyzuje, że umowę poczytuje się za zawartą w miejscu otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu. W analizowanym przypadku sytuacja jest stosunkowo prosta - przedstawiciele obu stron umowy pożyczki podpisali ją za granicą. Tym samym umowa została zawarta za granicą, czyli czynność cywilnoprawna miała miejsca poza Polską - co potwierdza ww. wnioski.

9. Należy wskazać, że powyższa interpretacja, wykluczająca opodatkowanie umów pożyczek zawartych w analogicznych okolicznościach (tzn. zawartych zagranicą, gdy środki pieniężne przed udzieleniem pożyczki były zdeponowane poza Polską), jest zgodna z powszechnie prezentowanym poglądem organów podatkowych wyrażonym w licznych pismach dostępnych na stronach internetowych MF - przykładowo pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 maja 2013 r. (ITPB2/436-53/13/DSZ), z 10 kwietnia 2013 r. (ITPB2/436-15/13/DSZ), Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 28 lutego 2013 r. (IPTPB2/436-200/12-2/k.k.), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 lutego 2013 r. (IPPB2/436-614/12-2/LS), 6 kwietnia 2009 r. (IPPB2/436-24/09-2/MZ), z 4 marca 2009 r. (IPPB2/436-462/08-4/AF), z 23 stycznia 2009 r. (IPPB2/436- 446/08-2/MZ) z 13 stycznia 2009 r. (IPPB2/436-395/03-2/MZ) i wiele innych pism wydanych przez ten organ.

Ad. B) Wyłączenie z zakresu p.c.c. pożyczek stanowiących usługę finansową

10. Niezależnie od faktu, że analizowana umowa pożyczki nie podlega p.c.c. z uwagi na przepisy o zakresie terytorialnym tego podatku, dodatkowo o braku opodatkowaniu przesądza fakt, iż stanowi ona usługę finansową - zwolnioną z VAT.

11. Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o p.c.c. - nie podlegają czynności cywilnoprawne (inne, niż umowa spółki i jej zmiany) jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu jej dokonania jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

12. Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza art. 5 ustawy o VAT i obejmuje on m.in. odpłatne świadczenie usług - zdefiniowane w art. 8 ustawy o VAT. Nie ulega wątpliwości, że udzielanie pożyczek stanowi usługę finansową zwolnioną z VAT (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT).

13. O tym, czy usługa udzielenia pożyczki podlega p.c.c., czy też VAT decyduje w istocie fakt, czy pożyczkodawca wykonuje działalność w zakresie udzielania pożyczek, czy też udziela jednorazowej pożyczki. p.c.c. co do zasady jest podatkiem nakładanym na transakcje spoza obrotu profesjonalnego, zaś obrót profesjonalny objęty jest zakresem VAT.

14. Ponadto istotne jest, czy pożyczkodawca udziela pożyczek w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, a także czy pożyczka jest odpłatna. Cenną wskazówką przy ocenie, czy udzielenie pożyczki jest usługą na gruncie przepisów o VAT jest również to, czy pożyczka jest udzielana ze środków własnych, czy też np. pożyczkobiorca pozyskuje obce środki celem udzielania pożyczek.

15. W analizowanym przypadku - skoro Pożyczkodawca udziela pożyczek w sposób zorganizowany (zaciąga kredyty w bankach komercyjnych celem udzielania ich swoim podmiotom zależnym), powtarzalny i na znaczne kwoty wielu podmiotom z całej Grupy kapitałowej, za co uzyskuje wynagrodzenie w postaci odsetek, to nie ma wątpliwości, że wykonuje działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek. Działa on jako pośrednik finansowy udzielający pożyczek podmiotom z całej Grupy kapitałowej. Tym samym pożyczki udzielane przez Pożyczkodawcę stanowią usługę finansową zwolnioną z VAT, która na mocy art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o p.c.c. nie podlega p.c.c.

16. Miejscem opodatkowania usługi finansowej w analizowanym przypadku jest Polska - miejsce siedziby pożyczkobiorcy (art. 28 ust. 1 ustawy o VAT), a podmiotem potencjalnie zobowiązanym do rozliczenia podatku z tego tytułu jest Spółka jako nabywca usługi (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT), a zatem jest to import usług dla Spółki (art. 2 pkt 9 ustawy o VAT) - przy czym oczywiście skoro jest to usługa zwolniona z VAT, to nie występuje żadne zobowiązanie podatkowe w VAT dla Spółki z tytułu jej nabycia. A zatem Spółka jest zwolniona z podatku VAT z tytułu analizowanej pożyczki - co potwierdza, że nie podlega ona p.c.c. na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o p.c.c.

17. Powyższą interpretację potwierdzają liczne stanowiska organów podatkowych i wyroki sądów administracyjnych - jak choćby Wyrok NSA z 30 maja 2012 r. (II FSK 2276/10) z którego wynika, że częstotliwe, powtarzalne udzielanie pożyczek stanowi usługę wykonywaną przez podatnika VAT działającego w takim charakterze. Podobne wnioski płyną np. z pisma Dyrektora IS w Bydgoszczy z 13 czerwca 2013 r. (ITPP2/443-286/13/AP), czy Dyrektora IS w Warszawie z 29 maja 2013 r. (IPPP1/443-273/13-2/JL).

Ad. C) Zwolnienie z opodatkowania p.c.c. pożyczek na mocy art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o p.c.c.

18. Już tylko na marginesie można wspomnieć, że gdyby hipotetycznie pominąć wspomniane wyżej podstawy do nieopodatkowania analizowanej umowy pożyczki p.c.c., to istnieje jeszcze inna podstawa do nieopodatkowania tej umowy.

19. Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o p.c.c. zwolnione z p.c.c. są umowy pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium RP siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

20. Pożyczkodawca jest spółką amerykańską, która nie posiada siedziby ani zarządu w Polsce. Niewątpliwie prowadzi on działalność w zakresie udzielania pożyczek - skoro udziela w sposób regularny pożyczek na rzecz swoich podmiotów zależnych, wspomagając je finansowo-korzystając m.in. z korzystnego ratingu kredytowego, a także z korzyści skali (dzięki zawieraniu umów kredytowych z bankami na znaczne kwoty, ma możliwość wynegocjowania bardziej korzystnych warunków w porównaniu do indywidualnie działających podmiotów z Grupy). Analizowany przepis nie wspomina o tym, że odnosi się on wyłącznie do banków, czy innego rodzaju instytucji finansowych - stawiając jedynie wymóg, aby pożyczkodawca faktycznie prowadził działalność w zakresie udzielania pożyczek - co jest spełnione w analizowanym przypadku.

21. Tym samym pożyczka udzielona przez Pożyczkodawcę na rzecz Spółki mogłaby korzystać ze zwolnienia z p.c.c. na mocy art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o p.c.c. - gdyby nie była wyłączona z opodatkowania p.c.c. na mocy wspomnianych wyżej przepisów.

22. Interpretację Spółki w pełni potwierdza pismo Dyrektora IS w Katowicach z 22 listopada 2011 r. (IBPBII/1/436-386/11/MZ), w którym jednoznacznie wskazano, że wyłącznie faktyczne prowadzenie przez zagranicznego pożyczkodawcę działalności w zakresie udzielania pożyczek (co ma miejsce również w niniejszym przypadku) decyduje zastosowaniu zwolnienia z art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o p.c.c.

W związku z powyższym uprzejmie prosimy o potwierdzenie przedstawionego powyżej stanowiska Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze, znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowa pożyczki będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka (Wnioskodawca) zawarła umowę pożyczki z Pożyczkodawcą, jedną z centralnych Spółek w Grupie kapitałowej, która regularnie zajmuje się m.in. udzielaniem pożyczek podmiotom z Grupy na znaczne kwoty, za co uzyskuje wynagrodzenie w postaci odsetek. Stosunkowo często występuje sytuacja, że Pożyczkodawca jako podmiot o wysokiej wiarygodności kredytowej zaciąga kredyty w bankach w celu udzielenia pożyczek podmiotom z Grupy. Pozwala to ograniczać koszty finansowania podmiotom z Grupy - w tym Spółce, która korzysta z wysokiego ratingu kredytowego Pożyczkodawcy. Tak było m.in. w analizowanym przypadku. Pożyczkodawca zaciągnął kredyt od niepowiązanego banku w celu sfinansowania zakupu różnych spółek kapitałowych z dawnej Grupy E. (przejęcie innej grupy kapitałowej) przez spółki z Grupy - w tym m.in. przez Spółkę.

Po zawarciu umowy środki pieniężne z rachunku bankowego Pożyczkodawcy w banku zagranicznym (razem ze środkami na zakup innych spółek wytypowanych przez Grupę - przez inne podmioty z Grupy W.) zostały przelane w imieniu Spółki bezpośrednio do wierzycieli Spółki (podmioty niepowiązane) - w celu spłaty jej zobowiązań (powstałych na skutek zakupu udziałów w innym podmiocie).

Umowa pożyczki została zawarta za granicą w dniu 1 lipca 2013 r., zaś jej wykonanie (transfer środków pieniężnych) nastąpiło po zawarciu umowy. W chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne znajdowały się na rachunku bankowym Pożyczkodawcy, w banku mającym siedzibę poza Polską tzn. w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowa umowa pożyczki, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ umowa ta została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i środki pieniężne stanowiące przedmiot umowy w momencie jej zawarcia znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej-tzn. w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.

Skoro zatem powyżej opisana umowa pożyczki nie podlegała na mocy przywołanego art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a więc w konsekwencji nie była objęta zakresem przedmiotowym tej ustawy, to brak jest podstaw prawnych, by rozważać zagadnienie wyłączenia z zakresu przedmiotowego ww. ustawy niektórych czynności cywilnoprawnych, czyli - jak w omawianej sytuacji - kwestię wyłączenia umowy pożyczki spod opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy. Badanie tego wyłączenia jest w niniejszej sprawie bezprzedmiotowe. Przepis ten będzie miał zastosowanie tylko wówczas, gdy czynność cywilnoprawna podlega regulacjom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tj. gdy przepisy przywołane w art. 1 ustawy kwalifikują daną czynność jako podlegającą opodatkowaniu. Bezprzedmiotowym jest również rozpatrywanie zwolnienia z opodatkowania wynikającego z art. 9 pkt 10 lit. a tej ustawy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.