IPPB2/436-41/12/13-9/S/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 2544/12 z dnia 5 marca 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż i dystrybucja energii elektrycznej, sprzedaż oleju napędowego oraz świadczenie usług elektroenergetycznych. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W celu prowadzenia działalności gospodarczej, Spółka zamierza nabyć od osób fizycznych (stanowiących małżeństwo, dalej: 'właściciele' lub 'sprzedający') wyodrębnioną działkę gruntu o powierzchni mniejszej niż 1 ha, stanowiącą niezabudowaną nieruchomość gruntową.

Właściciele nieruchomości gruntowej, z której planowane jest wyodrębnienie działki gruntu o powierzchni mniejszej niż 1 ha, nabyli jej własność na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 17 maja 2007 r. Transakcja sprzedaży (dostawy) gruntu nie została objęta opodatkowaniem VAT. Nieruchomość gruntowa, z której ma zostać wyodrębniona działka gruntu, stanowi przedmiot współwłasności właścicieli na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. W ewidencji gruntów i budynków przedmiotowa nieruchomość gruntowa jest sklasyfikowana jako użytki rolne. Na nieruchomości gruntowej, z której planowane jest wyodrębnienie działki gruntu, mającej stanowić przedmiot sprzedaży przez właścicieli na rzecz Spółki, właściciele nieruchomości prowadzą gospodarstwo rolne. Jeden ze współwłaścicieli nieruchomości (małżonek) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT z tytułu prowadzenia działalności rolniczej. Drugi współwłaściciel nieruchomości (żona) nie jest podatnikiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Inicjatorem transakcji sprzedaży ww. działki gruntu jest Spółka, która z własnej inicjatywy podjęła poszukiwania nieruchomości gruntowej o odpowiedniej lokalizacji względem węzła energetycznego w gminie U. W ramach prowadzonych poszukiwań, Spółka otrzymała informację od władz Gminy U. o nieruchomości, której lokalizacja mogłaby odpowiadać realizacji przez Spółkę zamierzonych celów inwestycyjnych (budowa bioelektrowni). Działka gruntu o powierzchni poniżej 1 ha, stanowiąca potencjalny przedmiot umowy sprzedaży gruntu przez właścicieli na rzecz Spółki, ze względu na swoje położenie stanowi naturalną drogę dojazdową do obszaru, na którym Spółka planuje wybudować bioelektrownię.

Spółka, zainteresowana zakupem działki gruntu od właścicieli, z własnej inicjatywy przedstawiła im ofertę zawarcia transakcji. Do dnia, w którym Spółka zainteresowana nabyciem nieruchomości nie skontaktowała się z właścicielami nieruchomości, nie planowali oni sprzedaży działki gruntu. Nie planowali oni również sprzedaży nieruchomości gruntowej w momencie nabycia jej własności. Nieruchomość gruntowa nie została nabyta przez właścicieli w celach handlowych, ale w celu prowadzenia na niej gospodarstwa rolnego. W przeszłości - po dniu 1 maja 2004 r. - właściciele nieruchomości dokonali kilku sprzedaży działek gruntu, stanowiących przedmiot ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Wspomniane transakcje sprzedaży działek nie były realizowane z zamiarem prowadzenia profesjonalnej działalności w zakresie handlu nieruchomościami; u podstaw decyzji właścicieli o sprzedaży nieruchomości gruntowych legła ich prywatna sytuacja życiowa (warunki majątkowe). Właściciele nieruchomości nie planują dokonywać kolejnych sprzedaży działek gruntu, po ewentualnej finalizacji sprzedaży ww. gruntu na rzecz Spółki. Właściciele nie podejmują żadnych czynności zmierzających do dokonania następnych podziałów nieruchomości gruntowej, na której obecnie prowadzone jest przez nich gospodarstwo rolne, które w jakikolwiek sposób mogłyby wskazywać na ich zamiar sprzedaży kolejnych części należącego do nich gruntu.

Spółka przedstawiła właścicielom gruntu ofertę sprzedaży na rzecz Spółki działki gruntu o powierzchni poniżej 1 ha, wyodrębnionej z większej nieruchomości gruntowej, należącej do właścicieli. Jednakże, ewentualne nabycie ww. działki gruntu przez Spółkę miałoby zostać obwarowane m.in. warunkiem, zgodnie z którym z nieruchomości należącej do właścicieli zostałaby przez nich wyodrębniona działka pod budowę drogi dojazdowej do planowanej przez Spółkę bioelektrowni; tak wyodrębniona działka miałaby stanowić przedmiot sprzedaży. Wyodrębniona działka zostałaby przeklasyfikowana w ewidencji gruntów i budynków z użytków rolnych do grupy grunty zabudowane i zurbanizowane. Ta część nieruchomości gruntowej, która w razie dokonania przez właścicieli nieruchomości sprzedaży wydzielonej działki gruntu na rzecz Spółki, pozostałaby w ich własności, w wyniku planowanej transakcji nie zmieniłaby swego dotychczasowego przeznaczenia i w dalszym ciągu byłaby wykorzystywana do celów prowadzenia gospodarstwa rolnego; jej klasyfikacja w ewidencji gruntów i budynków także nie uległaby zmianie (grunt ten jest i pozostanie sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne).

W oparciu o ustalenia poczynione pomiędzy Spółką a właścicielami nieruchomości, Spółka zawarła z właścicielami nieruchomości umowę przedwstępną sprzedaży działki gruntu w formie aktu notarialnego. Zawarta umowa ma charakter jednostronnie zobowiązujący. Na mocy zawartej umowy, właściciele nieruchomości zobowiązali się zawrzeć ze Spółką umowę sprzedaży działki gruntu. Warunkiem koniecznym (określonym w umowie przedwstępnej sprzedaży) zawarcia umowy sprzedaży przenoszącej własność jest (prócz wydzielenia działki mającej stanowić przedmiot sprzedaży) uzyskanie przez Spółkę ostatecznych i prawomocnych decyzji o pozwoleniu na budowę, zezwalających na budowę bioelektrowni wraz z niezbędną do jej funkcjonowania infrastrukturą, tj. w szczególności przyłączami elektroenergetycznymi, wodociągowymi, kanalizacyjnymi, gazowymi i telekomunikacyjnymi.

Na podstawie zawartej między Spółką a sprzedającymi umowy, właściciele gruntu, dla celów sprzedaży planują wyodrębnić z należącego do nich gruntu działkę (o powierzchni poniżej 1 ha), a następnie tak wyodrębnioną działkę wyłączyć z produkcji rolnej. W tym celu właściciele nieruchomości złożą we właściwym organie administracji państwowej wniosek o wyłączenie z produkcji rolnej ww. działki. Z uwagi na klasę gruntu, wniosek o wyłączenie z produkcji rolnej jest dla organu wydającego decyzję wiążący, a decyzja ma charakter deklaratoryjny (stanowi o tym ust. 1b art. 11 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych). Rozpoczęcie przez właścicieli nieruchomości procedury wyłączenia ww. działki gruntu z produkcji rolnej będzie mieć ten skutek, że właściciele nieruchomości wyłączą działkę gruntu, mająca stanowić przedmiot sprzedaży, z gospodarstwa rolnego.

Ponadto, na podstawie aktu notarialnego, właściciele nieruchomości udzielili Spółce prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego, jak również tytułu prawnego do korzystania z obiektu (nieruchomości) w rozumieniu Prawa energetycznego. Zgodnie z aktem notarialnym, Spółka może ubiegać się w imieniu własnym o uzyskanie warunków przyłączenia do sieci (elektroenergetycznej, gazowej, wodno-kanalizacyjnej), o uzyskanie decyzji o wyłączeniu nieruchomości z produkcji rolniczej lub leśnej oraz o wydanie pozwoleń na budowę. Spółka może również ubiegać się o udzielenie wszelkich innych uzgodnień, pozwoleń i opinii niezbędnych do uzyskania pozwoleń na budowę. Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku o interpretację, Spółka uzyskała decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji (budowy bioelektrowni), a także decyzję o warunkach zabudowy (dla budowy bioelektrowni). Warunkiem zawarcia umowy sprzedaży ma być również odpłatne ustanowienie przez właścicieli nieruchomości na rzecz Spółki służebności przesyłu dla wybudowania i eksploatacji sieci przesyłowych, niezbędnych do funkcjonowania bioelektrowni (służebność dotyczyłaby gruntu pozostałego po wyłączeniu działki, która ma stanowić przedmiot sprzedaży).

Należy zatem podkreślić, że to Spółka jest podmiotem, który inicjuje i wykonuje większość czynności, zmierzających do uzyskania stanu umożliwiającego realizację planowanej przez Spółkę inwestycji, a tym samym sfinalizowania umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej. Właściciele nieruchomości podejmują jedynie te czynności, które mają doprowadzić do uzyskania żądanego przez Spółkę stanu, z uwagi na to, że nieosiągnięcie określonego stanu formalno-prawnego spowoduje rezygnację z nabycia gruntu od właścicieli nieruchomości.

Ze względu na planowane przez Spółkę nabycie nieruchomości gruntowej od dwu osób fizycznych (stanowiących małżeństwo), z których jedna jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym (mąż), druga natomiast nie jest podatnikiem VAT w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, Spółka jest zainteresowana ustaleniem, czy opisana przez Spółkę we wniosku planowana transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Klasyfikacja ww. transakcji sprzedaży gruntu dla celów opodatkowania VAT jest dla Spółki istotna w szczególności ze względu na fakt, że na jej podstawie będzie kształtował się leżący po stronie Spółki obowiązek (bądź jego brak) w zakresie opodatkowania tej transakcji podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Spółka zwraca się z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do następujących zagadnień:

1. Czy, w przypadku wystawienia przez właścicieli nieruchomości-sprzedających nieruchomość gruntową, faktur VAT z tytułu sprzedaży niezabudowanego gruntu, obejmującego działkę gruntu zaliczoną do grupy gruntów zabudowanych i zurbanizowanych, Spółka będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego wykazanego w wystawionych fakturach VAT.

2. Czy sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, obejmującej działkę gruntu zaliczoną do grupy gruntów zabudowanych i zurbanizowanych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a jeżeli tak - według jakiej stawki powinna zostać opodatkowana sprzedaż tej działki gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia, czy w okolicznościach opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, w razie wystawienia przez właścicieli nieruchomości faktur VAT z tytułu sprzedaży gruntu, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur VAT dokumentujących transakcję sprzedaży gruntu, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy planowana transakcja powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Dopiero ustalenie, czy planowana transakcja sprzedaży powinna zostać opodatkowana VAT, da podstawy do analizy, czy w razie dokonania transakcji sprzedaży gruntu, po stronie Spółki powstanie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur VAT, które dokumentowałyby dokonanie takiej transakcji, oraz czy taka transakcja powinna zostać opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o p.c.c., podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega m.in. umowa sprzedaży rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 4 Ustawy o p.c.c., obowiązek podatkowy ciąży przy umowie sprzedaży - na kupującym.

Sprzedaż gruntu stanowi sprzedaż rzeczy, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o p.c.c., a tym samym - co do zasady - stanowi przedmiot opodatkowania tym podatkiem.

W trybie art. 2 pkt 4 Ustawy o p.c.c., nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

A contrario, z treści tego przepisu wynika, że jeśli w zakresie czynności sprzedaży nie zajdą okoliczności przedmiotowego wyłączenia z zakresu opodatkowania p.c.c. (transakcja sprzedaży gruntu nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT), należy uznać, że czynność sprzedaży będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na zasadach ogólnych. W związku z tym, zdaniem Spółki, sprzedaż gruntu zaliczonego do grupy gruntów zabudowanych i zurbanizowanych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług; konsekwentnie transakcja taka będzie podlegać p.c.c.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o p.c.c., stawka podatku m.in. od umowy sprzedaży nieruchomości wynosi 2%.

Mając to na uwadze, należy wskazać, że sprzedaż należącego do właścicieli gruntu (sklasyfikowanego w ewidencji gruntów i budynków jako grunty zabudowane i zurbanizowane), dokonana w ramach wykonywania przez właścicieli czynności związanych z zarządem należącym do nich wspólnym majątkiem prywatnym, powinna zostać opodatkowana p.c.c. na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a w związku z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o p.c.c., według stawki 2% od wartości rynkowej przedmiotu sprzedaży wynikającej z umowy sprzedaży. Obowiązek podatkowy z tego tytułu będzie obciążał Spółkę jako kupującego, na podstawie art. 4 pkt 1 Ustawy o p.c.c.

Podsumowanie

Podsumowując, Spółka uważa, że sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej (obejmującej działkę gruntu, zaliczoną do grupy gruntów zabudowanych i zurbanizowanych), nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, a tym samym powinna zostać objęta p.c.c.

Za uznaniem takiego stanowiska za prawidłowe przemawia:

W razie wystawienia przez właścicieli gruntu - sprzedających faktur VAT (dotyczących każdego z przysługujących im - odpowiednio - 50% udziałów w gruncie) z wykazanym podatkiem od towarów i usług z tytułu sprzedaży gruntu, Spółce nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego z tak wystawionych faktur.

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wniosku.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z powyższym pismem z dnia 20 kwietnia 2012 r. Nr IPPP3/443-147/12-2/JK i Nr IPPB2/436-41/12-2/MZ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

* jednoznaczne wskazanie czy transakcja kupna-sprzedaży wskazanej we wniosku niezabudowanej nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz czy w przypadku ww. transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 30 kwietnia 2012 r. (data nadania 2 maja 2012 r., data wpływu 4 maja 2012 r.) wyjaśniając, iż:

* Zdarzenie przyszłe dotyczące planowanej przez Spółkę transakcji sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej wraz ze stanowiskiem Spółki w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przedmiotowej transakcji zostało przez Spółkę precyzyjnie opisane we wniosku o interpretację z dnia 25 stycznia 2012 r. na stronach 5-14. Spółka dochowała obowiązku wyczerpującego przedstawienia we wniosku o interpretację zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska w sprawie, do obowiązków organu podatkowego należy natomiast dokonanie analizy przepisów prawa podatkowego i ocena prawnopodatkowa stanowiska Spółki.

W przedmiotowej sprawie tut. Organ podatkowy wydał w dniu 9 maja 2012 r. postanowienie Nr IPPB2/436-41/12-4/MZ bez rozpatrzenia, stwierdzając, że po analizie przesłanego uzupełnienia wniosku Organ stwierdza, iż Wnioskodawca nie uzupełnił braków formalnych wniosku, o których mowa w wezwaniu z dnia 20 kwietnia 2012 r. Zatem w takim stanie rzeczy wniosek z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.) dotyczący podatku od czynności cywilnoprawnych nie spełnia wymogów stawianych przez art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej. Wadliwość tego rodzaju uniemożliwia Organowi wydanie interpretacji indywidualnej.

Postanowienie bez rozpatrzenia z dnia 9 maja 2012 r. Nr IPPB2/436-41/12-4/MZ w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostało doręczone Stronie w dniu 14 maja 2012 r.

Na powyższe postanowienie, Strona złożyła w dniu 17 maja 2012 r. (data nadania 18 maja 2012 r., data wpływu 21 maja 2012 r. działając na podstawie art. 14g § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm., dalej: Ordynacja podatkowa) P. S.A. (dalej: Spółka) zażalenie na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (działającego w imieniu Ministra Finansów) nr IPPB2/436-41/12-4/MZ z dnia 9 maja 2012 r., pozostawiające bez rozpatrzenia wniosek Spółki z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej opodatkowania transakcji sprzedaży gruntu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Odpowiedzi na ww. zażalenie udzielono pismem z dnia 22 czerwca 2012 r. Nr IPPB2/436-41/12-6/MZ (skutecznie doręczonym w dniu 28 czerwca 2012 r.) stwierdzając, iż utrzymuje się w mocy postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 9 maja 2012 r. Nr IPPB2/436 -41/12-4/MZ.

W dniu 23 lipca 2012 r. (data stempla pocztowego 20 lipca 2012 r.) wpłynęła skarga z dnia 17 lipca 2012 r. na ww. postanowienie, w której wniesiono o ich uchylenie.

Pismem z dnia 21 sierpnia 2012 r. Nr IPPB2/4310-8/12-2/MZ, stosownie do art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wniósł o oddalenie skargi.

Wyrokiem z dnia 5 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 2554/12 uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie.

W tym stanie sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

1. Skarga jest zasadna. Skarżonymi postanowieniami organ podatkowy naruszył dyspozycję art. 14g § 1 w związku z art. 14b § 3 O.p.

2. Na wstępie wyjaśnić należy, iż zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, z późn. zm.), kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów, wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) - dalej: "p.p.s.a." sprawowana jest przez sądy administracyjne w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji publicznej konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, lub ewentualnie, że decyzja lub postanowienie organu dotknięte jest wadą nieważności (art. 145 § 1 lit. a-c p.p.s.a.).

3. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Wykładnia powołanego przepisu wskazuje, że Sąd ma nie tylko prawo, ale i obowiązek dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego, nawet wówczas, gdy dany zarzut nie został w skardze podniesiony. Z drugiej jednak strony, granicą praw i obowiązków Sądu, wyznaczoną w art. 134 § 1 p.p.s.a. jest zakaz wkraczania w sprawę nową. Granice te zaś wyznaczone są dwoma aspektami, mianowicie: legalnością działań organu podatkowego oraz całokształtem aspektów prawnych tego stosunku prawnego, który był objęty treścią zaskarżonego rozstrzygnięcia. Tak rozumiejąc swoją rolę Sąd uznał, że w przedstawionym stanie faktycznym skarga zasługuje na uwzględnienie.

4. Zgodnie z art. 14b i art. 14g O.p. wniosek o udzielenie interpretacji może być formułowany zarówno na tle istniejącego już stanu faktycznego, a więc zdarzeń lub czynności, które miały już miejsce, jak również w kontekście przyszłego, hipotetycznego stanu faktycznego, czyli dopiero planowanych przedsięwzięć wnioskodawcy, który chce wiedzieć, jakie będą skutki prawnopodatkowe zamierzonych przez niego działań. Istotne jest jednak, aby określony we wniosku stan faktyczny przedstawiony został w sposób wyczerpujący. Własne stanowisko podatnika powinno ściśle korespondować z zakresem złożonego wniosku i zadanym w jego ramach pytaniem.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej powinien spełniać następujące wymagania:

5. Przekładając powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy, uznać należy, że w związku ze spełnieniem przez wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wymogów zawartych w art. 14b O.p., organ podatkowy winien wydać interpretację indywidualną w oparciu o informacje tam zawarte. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie brak było podstaw do twierdzenia, że złożony przez Skarżącą wniosek o wydanie pisemnej indywidualnej interpretacji prawa podatkowego dotknięty był brakami formalnymi, których wymagałoby uzupełnienie.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie w którym zostało wydane postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, a następnie postanowienie je utrzymujące, dotyczył pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie reguł opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem od czynności cywilnoprawnych transakcji sprzedaży gruntu.

Stan faktyczny opisany w tym wniosku był obszerny i obejmował liczne zdarzenia, z którymi wiązały się skutki podatkowe. Jednakże obszerność zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Skarżącego we wniosku o wydanie interpretacji nie mogła być uznana za wadę wniosku, która uniemożliwiała jego prawidłowe rozpoznanie przez organ.

6. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej spełniał całokształt warunków, przewidzianych dla tego rodzaju wniosków w przepisach Ordynacji podatkowej.

Skarżąca wyczerpująco i kompletnie przedstawiła okoliczności zdarzenia przyszłego, jak również własne stanowisko w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia, zgodnie z wymogami określonymi w art. 14b § 3 O.p. Skarżąca w złożonym wniosku opisała szczegółowo zdarzenie przyszłe oraz związane z nim informacje niezbędne do wydania interpretacji. Na podstawie zawartej między Stronami umowy, właściciele gruntu, dla celów sprzedaży, planuje wyodrębnić z należącego do nich gruntu działkę (o powierzchni poniżej 1 ha), a następnie tak wyodrębnioną działkę wyłączyć z produkcji rolnej. W tym celu właściciele nieruchomości złożą we właściwym organie administracji państwowej wniosek o wyłączenie z produkcji rolnej ww. działki. Skarżąca zaznaczyła, że ze względu na planowane przez Spółkę nabycie nieruchomości gruntowej od dwu osób fizycznych (stanowiących małżeństwo), z których jedna jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym (mąż), druga natomiast nie jest podatnikiem VAT w rozumieniu przepisów u.p.t.u., Spółka jest zainteresowana ustaleniem, czy opisana przez Spółkę we wniosku planowana transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Skarżąca wskazała, że klasyfikacja ww. transakcji sprzedaży gruntu dla celów opodatkowania VAT jest dla Spółki istotna w szczególności ze względu na fakt, że na jej podstawie będzie kształtował się leżący po stronie Spółki obowiązek (bądź jego brak) w zakresie opodatkowania tej transakcji podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Skarżąca wskazała, że grunt mający stanowić przedmiot sprzedaży w analizowanym przypadku, na dzień sprzedaży składałby się z dwu działek, sklasyfikowanych, odpowiednio jako użytek rolny (jedna działka) oraz grunty zabudowane i zurbanizowane (druga działka), co oznacza, że grunt ten w części byłby gospodarstwem rolnym w rozumieniu przepisów o podatku rolnym (strona nr 13 wniosku o interpretacje). Ponadto, Skarżąca wskazała, że w jej ocenie sprzedaż gruntu w okolicznościach opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT na podstawie u.p.t.u.

7. Zagadnienia, co do których organ wezwał Skarżącą do uzupełnienia wniosku, powinny stać się przedmiotem analizy przeprowadzonej przez sam organ w celu wydania interpretacji indywidualnej w odniesieniu do kwestii, stanowiących osnowę wniosku. Zgodnie z art. 14c § 1 O.p., wydana podatnikowi interpretacja indywidualna powinna zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym dokonanej oceny. Wynika stąd, że ocena stanowiska podatnika mieści się w zakresie obowiązków organu wydającego interpretację. Doprecyzowanie treści wniosku, nie powinno polegać na przenoszeniu na Skarżącego obowiązków związanych z oceną prawidłowości stanowiska wnioskodawcy.

Za zasadny należy uznać zarzut skargi, że od Skarżącej zażądano by nie tylko przedstawiła własne stanowisko w odniesieniu do spornego zdarzenia przyszłego, ale dodatkowo także dokonała oceny tego stanowiska, tj. de facto sama sobie udzieliła odpowiedzi na zawarte we wniosku pytania, które powinny stać się przedmiotem rozstrzygnięcia (interpretacji), wydanej przez organ podatkowy.

8. Organ uznał, że wniosek o wydanie interpretacji obarczony był brakami formalnymi, w związku z powyższym pismem z dnia 20 kwietnia 2012 r. Nr IPPP3/443-147/12-2/JK i Nr IPPB2/436-41/12-2/MZ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h O.p., wezwano Stronę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez jednoznaczne wskazanie czy transakcja kupna-sprzedaży wskazanej we wniosku niezabudowanej nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz czy w przypadku ww. transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT.

W odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego, Skarżąca pismem z dnia 30 kwietnia 2012 r. wyjaśniła, że zdarzenie przyszłe, dotyczące planowanej przez Spółkę transakcji, wraz z precyzyjnym i wyczerpującym przedstawieniem stanowiska podatnika, zostało zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (wskazała poszczególne numery stron wniosku o interpretację, na których znalazły się odpowiedzi na pytanie, sformułowane w wezwaniu przez organ podatkowy). Ponadto wskazała, że organ podatkowy zobowiązany jest dokonać analizy przepisów stanowiących przedmiot wniosku i ocenić prawidłowość stanowiska podatnika. Zdaniem Skarżącej sposób sformułowania przez organ dodatkowego pytania, dotyczącego stanu faktycznego, wskazuje jednoznacznie, że organ próbuje przenieść na spółkę obowiązek udzielenia interpretacji podatkowej.

Interpretacja zasadności powyższego wezwania jest niezbędna do oceny prawidłowości zachowania organu w rozpoznawanej sprawie. Spółka opisała wystarczająco precyzyjnie zdarzenie przyszłe oraz przedstawiła własne stanowisko w sprawie, do obowiązków organu podatkowego jest dokonanie analizy przepisów prawa podatkowego i ocena prawidłowości bądź nie stanowiska Spółki.

Jeżeli organ podatkowy potrzebował dodatkowych informacji, nieujętych we wniosku o interpretację, powinien jednoznacznie wskazać, jakie konkretnie braki i w jaki sposób należy usunąć. Uzupełnienie braków nie powinno jednak polegać na dublowaniu informacji zawartych już we wniosku o wydanie interpretacji. Odpowiedź na dodatkowe pytanie skierowane do Skarżącej de facto znajduje się na s. 12 wniosku. Jego zadanie było więc niezasadne, tak jak i pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia.

9. Skarżąca zasadnie zauważa, że nie zasadna jest argumentacja organu podatkowego, zgodnie z którą "interpretacja indywidualna w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych musiałaby dotyczyć również podatku od towarów i usług oraz dokonania prawidłowej kwalifikacji w zakresie podatku rolnego (...) Organ nie posiada legitymacji do oceny stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (do czego wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 O.p. byłby zobowiązany na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tej ustawy), opartego o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokonania prawidłowej kwalifikacji w zakresie podatku rolnego - działki sklasyfikowanej w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne.

Powyższa argumentacja stanowi dowód na to, że organ podatkowy uchyla się od wydania interpretacji indywidualnej. Argument, że organ podatkowy nie może wydać interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych bez analizy przepisów ustawy o VAT oraz przepisów o podatku rolnym mogłoby sugerować, że organ podatkowy może wydać interpretację indywidualną tylko w oparciu o jedną konkretną ustawę podatkową bez możliwości odwoływania się do innych ustaw podatkowych. Powyższy pogląd nie ma żadnego oparcia w przepisach.

Organ dla potwierdzenia swojej tezy konsekwentnie podkreśla, że wydaje interpretację w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tymczasem z wniosku spółki wynika, że dotyczy on zarówno podatku VAT jak i podatku od czynności cywilnoprawnych. Co prawda wniosek nie jest złożony na druku urzędowym, nie zmienia to jednak faktu, że interpretacja indywidualna prawa podatkowego, a także poprzedzający ją wniosek może w swoim zakresie obejmować zagadnienia prawne zawarte w kilku ustawach podatkowych. Wynika to m.in. z druku urzędowego (ORD-IN) w którym w pozycji E. Zakres wniosku i E2 Rodzaj sprawy podatnik ma zaznaczyć Rodzaj sprawy (wskazując podatki których dotyczy wniosek) poprzez "zaznaczyć właściwe kwadraty".

Z powyższego wynika, że wniosek może obejmować swoim zakresem odpowiedź na pytanie dotyczące więcej niż jednej ustawy podatkowej. Żaden z przepisów Ordynacji podatkowej nie narzuca na składającego wniosek żadnych ograniczeń w tym zakresie. Skarżący słusznie zauważa, że w skomplikowanych stanach faktycznych dokonanie prawidłowej wykładni przepisów poszczególnej ustawy czy rozporządzenia z zakresu prawa podatkowego w praktyce nie jest możliwe w całkowitym oderwaniu od regulacji zawartych w innych aktach prawnych, zaliczanych do różnych gałęzi prawa podatkowego, przykładowo na gruncie przepisów o podatku rolnym (np. w zakresie interpretacji pojęcia "gospodarstwo rolne").

10. Prawidłowość stanowiska Skarżącej potwierdza treść art. 14a § 1 O.p. Przepis ten stanowi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności ich interpretacji, z urzędu lub na wniosek. Regulacja dotyczy wydawanych interpretacji ogólnych, ale powinna stanowić również wskazówkę przy wydawaniu interpretacji indywidualnych. Jeżeli organ wydający interpretacje ogólne dąży do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego, to tym bardziej przy wydawaniu interpretacji indywidualnych powinien on dokonywać pełnej analizy przepisów prawa podatkowego, zmierzając do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego. Metodyka analizy przepisów prawa podatkowego z pominięciem systematyki całej gałęzi prawa podatkowego, nie spełniałaby swej roli w postaci zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego, skupiałaby się bowiem na analizie jednego konkretnego przepisu, bez uwzględnienia całokształtu obowiązującego prawa podatkowego, wypracowanej w jego ramach doktryny prawa podatkowego oraz orzecznictwa sądów administracyjnych. W rezultacie, reguły wykładni ukształtowane na gruncie jednej ustawy nie byłyby brane pod uwagę na gruncie innej ustawy, mimo stosowania w podatkowych aktach prawnych jednakowych pojęć, których dotyczą jednolite zasady interpretacji.

11. Należy również zauważyć, że fragment uzasadnienia organu podatkowego, zgodnie z którym: "organ podatkowy wydając interpretację w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zgodziłby się z wykładnią określonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokonaną kwalifikacją w zakresie podatku rolnego - działki sklasyfikowanej w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne (w chwili dokonania transakcji sprzedaży) dokonaną przez Stronę", a wówczas "inny organ podatkowy, który prowadziłby, np. postępowanie kontrolne nie mógłby skutecznie kwestionować rezultatów tej wykładni w odniesieniu do zdarzenia przyszłego (wywodzić skutków podatkowych z ewentualnego błędu Strony) z uwagi na ochronną funkcję aktu interpretacyjnego".

Sąd uznaje, że powyższe założenie i argumentacja organu podatkowego jest niezgodna z zasadniczym celowi instytucji interpretacji indywidualnych. Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej co do zasady, zastosowanie się przez określony podmiot do znanej mu interpretacji, tj. postąpienie zgodne z jej treścią, nie powinno mu szkodzić, nawet gdyby ta interpretacja okazała się potem błędna. Podatnika ma więc prawo zapytać organ o ocenę podatkową skutków pewnego zdarzenia (już zaistniałego lub stanu przyszłego).

Po uzyskaniu odpowiedzi uzyskuje stosowną ochronę. Zgodnie z o.p., jeżeli interpretacja ulegnie zmianie, to wobec podmiotu, który stosował w swoim postępowaniu interpretację w poprzednim brzmieniu, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, postępowania już wszczęte umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę. I tak, zastosowanie się do interpretacji ogólnej przed jej zmianą nie może szkodzić temu, kto się do niej zastosował. Nie mogą także wystąpić negatywne skutki, jeżeli interpretacja, do której się zastosowano, nie została uwzględniona przez organy w decyzji wymiarowej (przy rozstrzyganiu sprawy podatkowej).

W przypadku natomiast zastosowania się do interpretacji indywidualnej, negatywnych skutków nie może ponosić ten, który się do niej zastosował przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację.

Jeżeli jednak interpretacja zostanie następnie zmieniona lub nie zostanie uwzględniona przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w decyzji wymiarowej, a skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej - zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku.

12. W rozstrzyganej sprawie organ swoim działaniem nie zasadnie uchyla się od udzielenia odpowiedzi na pytania zadane we wniosku o interpretację przez co de facto pozbawia możliwości ochrony Skarżącej w przypadku gdyby jej stanowisko prawne zostało uznane za zasadne.

Z brakami formalnym wniosku o interpretację indywidualną mielibyśmy do czynienia wówczas, gdyby wnioskodawca nie przedstawił wyczerpująco zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego lub nie zawarł we wniosku własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Do braków formalnych, które powodują po stronie organu podatkowego obowiązek wezwania wnioskodawcy do ich usunięcia na podstawie art. 169 § 1 O.p., należy zaliczyć wyłącznie te braki, które faktycznie uniemożliwiają merytoryczne rozpatrzenie wniosku o interpretację (wymienione w art. 14b § 3 O.p.). Tylko w przypadku, gdy wniosek o wydanie interpretacji zawiera uchybienia co do treści, o których mowa w art. 14b § 3 O.p., organ podatkowy może zastosować tryb wskazany w art. 169 § 1 O.p. w postaci wezwania do usunięcia uchybień, następnie zaś, przy niewypełnieniu tego warunku, uprawniony jest do pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Taki przypadek w niniejszej sprawie jednak nie zaistniał.

13. Konsekwentnie, należy uznać, że organ podatkowy, pozostawiając wniosek o interpretację bez rozpatrzenia, oraz następnie - jako organ drugiej instancji - utrzymując postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia w mocy, naruszył dyspozycję art. 14g § 1 w związku z art. 14b § 3 O.p.

14. W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 135 § 1, art. 146 § 1, art. 152 i art. 200 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2013 r. Sygn. akt III SA/Wa 2544/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia prawnego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.), podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne w tym umowy sprzedaży podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) i przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym (art. 4 pkt 1 cyt. ustawy).

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zaznaczyć jednak należy, że w przypadku umów sprzedaży nieruchomości o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku od umowy sprzedaży - wynosi 2%, gdy przedmiot umowy stanowią nieruchomości, rzeczy ruchome, prawo użytkowania wieczystego, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego oraz wynikające z przepisów prawa spółdzielczego: prawo do domu jednorodzinnego oraz prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że umowa zobowiązująca do przeniesienia nieruchomości będzie miała formę umowy sprzedaży. Stosownie do postanowień art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m.in. umowy sprzedaży.

Biorąc powyższe pod uwagę, umowa sprzedaży, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż jeżeli w istocie transakcja sprzedaży nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, powyższa czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy stawka podatku od umowy sprzedaży będzie wynosiła 2%. W przeciwnym wypadku, jeżeli sprzedaż niezabudowanej działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wówczas znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.