IPPB2/436-39/10-4/AF - Opodatkowanie czynności polegającej na zbyciu własnej wierzytelności.
Pismo z dnia 30 kwietnia 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/436-39/10-4/AF Opodatkowanie czynności polegającej na zbyciu własnej wierzytelności.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem na wezwanie z dnia 26 lutego 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Syndyk masy upadłości G Sp. z o.o. w R, zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji w sprawie prawidłowej sprzedaży wierzytelności własnych. Spółka jest w stanie upadłości od 2003 r. W związku z końcowym etapem postępowania upadłościowego Spółka zamierza sprzedać wierzytelności trudnościągalne w miesiącu lutym lub marcu 2010 r. Przedmiotem sprzedaży będą cztery pakiety wierzytelności o łącznej wartości nominalnej 6.126.353,76 zł, które zgodnie z Uchwałą Rady Wierzycieli mogą zostać sprzedane za cenę nie niższą niż 1% wartości nominalnej wierzytelności. Przedmiotowe wierzytelności są po umorzonych postępowaniach egzekucyjnych, które okazały się bezskuteczne. Spółka nie zajmuje się profesjonalnym obrotem wierzytelnościami.
Pismem z dnia 26 lutego 2010 r. wezwano Wnioskodawcę do przedłożenia oryginału lub urzędowo poświadczonego dokumentu, z którego wynika prawo Pani Ewy S do reprezentowania Wnioskodawcy w zakresie udzielania pełnomocnictw. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 4 marca 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie przesyłając odpis KRS.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy czynność zbycia własnej wierzytelności jest opodatkowana podatkiem VAT...
Czy czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a jeśli tak to co stanowi podstawę opodatkowania sprzedanej wierzytelności...
Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług została wydana w dniu 29 marca 2010 r. odrębna interpretacja indywidualna.
Zdaniem Wnioskodawcy
Sprzedaż własnych wierzytelności, jako nieopodatkowana podatkiem VAT, według oceny Wnioskodawcy podlega prawdopodobnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 1% wartości rynkowej wierzytelności, tj. ceny zbycia wierzytelności, co budzi wątpliwości Wnioskodawcy.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:
W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:
umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
(uchylona),
umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
umowy dożywocia,
umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
(uchylona),
ustanowienie hipoteki,
ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
umowy depozytu nieprawidłowego,
umowy spółki;
Instytucja zmiany wierzyciela uregulowana została w art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Stosownie do art. 510 wskazanej ustawy umowa o przeniesienie wierzytelności (cesji wierzytelności) przybrać może postać umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły. W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać wierzytelności trudnościągalne w miesiącu lutym lub marcu 2010 r. W związku z powyższym w tym przypadku zastosowanie znajdzie art. 2 pkt 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 21 kwietnia 2010 r., zgodnie z którym nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:
opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
umowy spółki i jej zmiany,
umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Natomiast, jeżeli Wnioskodawca dokona sprzedaży wierzytelności trudnościągalnych po dniu 21 kwietnia 2010 r. wówczas znajdzie zastosowanie przepis art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:
opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.
Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży na kupującym. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym po 21 kwietnia 2010 r. podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi:
(uchylona),
zawieranej przez nierezydentów - równowartość w złotych kwoty zagranicznych środków płatniczych, określonej w zezwoleniu dewizowym, przeznaczonych na zapłacenie ceny,
w pozostałych przypadkach - wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.
Natomiast, zgodnie z brzmieniem ww. przepisu obowiązującym po 21 kwietnia 2010 r. podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż syndyk masy upadłości zamierza sprzedać trudnościągalne wierzytelności. Przedmiotem sprzedaży będą cztery pakiety wierzytelności o łącznej wartości nominalnej 6.216.353,76 zł, które zgodnie z Uchwałą Rady Wierzycieli mogą zostać sprzedane za cenę nie niższą niż 1% wartości nominalnej wierzytelności.
W wydanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług Nr IPPP1/443-147/10-4/AW z dnia 29 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, stwierdzając, iż sprzedaż własnej wierzytelności na rzecz innego podmiotu gospodarczego nie podlega u sprzedawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zaznaczył, iż wyżej wymieniona czynności stanowi, co do zasady, u nabywcy wierzytelności usługę wykonaną na rzecz zbywcy wierzytelności, która podlega opodatkowaniu tym podatkiem.
Reasumując, należy stwierdzić, iż objęcie czynności sprzedaży wierzytelności podatkiem od towarów i usług będzie skutkowało wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Końcowo należy wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Spółki, jako występującej z wnioskiem. Nie chroni natomiast kupujących wierzytelności.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.