IPPB2/436-372/08-4/MZ - Opodatkowanie PCC pożyczki udzielonej przez spółkę francuską w ramach jej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) oraz piśmie z dnia 3 grudnia 2008 r. (data wpływu 9 grudnia 2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/436-372/08-2/MZ z dnia 25 listopada 2008 r. (data nadania 25 listopada 2008 r., data doręczenia 1 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umów pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umów pożyczek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

P Sp. z o.o. z siedzibą w Polsce (dalej: Spółka) otrzymuje lub będzie otrzymywać oprocentowane pożyczki od spółki P Euro, mającej siedzibę poza terytorium Polski, we Francji i nie będącej udziałowcem Spółki (dalej także: Pożyczkodawca, spółka francuska). Statut spółki francuskiej, będącej pożyczkodawcą stanowi, iż przedmiotem jej działalności jest między innymi " (i) finansowanie przedsiębiorstw i spółek; (ii) pożyczanie pożyczek i gromadzenie funduszy, co obejmuje emisję obligacji, weksli własnych lub innych instrumentów finansowych bądź papierów dłużnych, jak również zawieranie umów w związku z wyżej wspomnianymi działaniami" (odpowiednio Artykuł 2 pkt a i pkt b statutu spółki francuskiej).

Pożyczkodawca nie jest bankiem, natomiast działalność gospodarcza określona w statucie spółki francuskiej i wykonywana faktycznie w sposób zorganizowany przez pożyczkodawcę polega na zapewnianiu finansowania innym podmiotom, w tym poprzez udzielenie pożyczek.

Pismem z dnia 25 października 2008 r. Nr IPPB2/436-372/08-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienie wniosku poprzez:

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie informując, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny, Spółka prosi o potwierdzenie, że pożyczki udzielane przez spółkę francuską spółkę podlegają zwolnieniu z podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC) na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: ustawa o PCC), jako pożyczki udzielane przez przedsiębiorcę mającego siedzibę poza terytorium Polski prowadzącego statutową i faktyczną działalność w zakresie udzielania pożyczek.

Zdaniem wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o PCC umowy pożyczki podlegają PCC. Jednakże na mocy art. 9 pkt 10 lit. a cytowanej ustawy "zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek".

W świetle powyższego, dla zastosowania zwolnienia umowy pożyczki z PCC na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a, konieczne jest spełnienie łącznie następujących warunków:

Spółka stoi na stanowisku, że powyższa regulacja odnosi się do faktu rzeczywistego wykonywania przez zagranicznych pożyczkodawców działalności w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek, nie tylko zaś, do zapisów dokonanych w statucie danego podmiotu. Zdaniem Spółki, skoro ustawodawca nie zawarł w ustawie o PCC definicji prowadzonej działalności", należy odnieść się do definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 3 pkt 9 ordynacji podatkowej. Zgodnie z tą definicją, przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, (...), a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców". Z kolei stosownie do art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność w tym usługowa, wykonana w sposób zorganizowany i ciągły.

Ponadto zgodnie z wiążącą interpretacją z dnia 7 listopada 2005 r. wydaną przez Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu (sygn. ZP/436-15/05) oraz interpretacją z dnia 5 marca 2007 r. wydaną przez ten sam organ (sygn. ZP/436-43/06) przepisy art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o PCC "nie wskazują dodatkowych przesłanek do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia. Wystarczy aby pożyczkodawca nie posiadał siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz prowadził działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Udzielona przez niego pożyczka jest wówczas zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych."

Jak wynika z postanowień statutu pożyczkodawcy udzielanie pożyczek stanowi jego podstawową, faktyczną działalność wykonywaną w sposób zarobkowy. Zgodnie z art. 2 statutu spółki francuskiej cel/przedmiot działalności obejmuje " (i) finansowanie przedsiębiorstw i spółek; (ii) pożyczanie, udzielanie pożyczek i gromadzenie funduszy, co obejmuje emisję obligacji, weksli własnych lub innych instrumentów finansowych bądź papierów dłużnych, jak również zawieranie umów w związku z wyżej wspomnianymi działaniami".

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w sytuacji gdy spółka francuska, będąca przedsiębiorcą nie mającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu wykonuje w sposób zorganizowany zarobkową działalność usługową polegającą na zapewnianiu finansowania i udzielaniu pożyczek innym podmiotom, należy uznać iż oba wyżej wymienione warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia z PCC na podst. art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o PCC są spełnione.

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, w naszej ocenie P...... Sp. z o.o. jest uprawniona do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o PCC. W konsekwencji, pożyczki otrzymane przez Spółkę od francuskiego pożyczkodawcy nie będą opodatkowane PCC. W świetle powyższego, Spółka wnosi o potwierdzenie jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 K. c. jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek.

Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne w tym pożyczka podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczki będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

O wyłączeniu czynności spod działania przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje przy tym okoliczność, że strony tej umowy są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

W związku z tym podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższe transakcje podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a powyższej ustawy zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

A zatem, jeżeli umowy pożyczki nie będą objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, czynności takie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ale będą korzystały ze zwolnienia wynikającego z art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w brzmieniu nadanym art. 6 ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast w przypadku wystąpienia w jednym wniosku odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych opłatę pobiera się od każdego z nich (art. 14f § 2).

Opłata od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) została zaś wniesiona w wysokości 75 zł. W związku z wystąpieniem we wniosku jednego zdarzenia przyszłego część uiszczonej w dniu 11 września 2008 r. opłaty - w wysokości 35 zł, zostanie zwrócona na wskazany we wniosku adres Spółki do korespondencji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.