IPPB2/436-362/13-2/LS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 17 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki na cele własne prywatne. Umowa została zawarta w dniu 10 czerwca 2013 r. na terenie Litwy w mieście Druskieniki ze spółką kapitałową działająca pod nazwą N. (wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzony przez Urząd Cypryjski) z siedzibą Cypr. Działalnością statutową Spółki N. (pożyczkodawcy) jest udzielanie umów pożyczek.

Umowa Pożyczki została zawarta i podpisana przez upoważnione osoby tj. w imieniu Pożyczkodawcy Dyrektorzy Spółki N. natomiast w imieniu Pożyczkobiorcy reprezentowani osobiście.

Umowa została zawarta na terytorium Litwy poza terytorium Polski. Ponadto Umowa Pożyczki podlega prawu Cypryjskiemu.

Dodatkowo należy nadmienić, że Spółka N. posiada jeden czynny rachunek bankowy w kraju w Banku S.A. (poza posiadanym zagranicą). Jednakże w momencie zawarcia umowy pożyczki, środki finansowe przeznaczone na wypłatę kwoty pożyczki nie znajdowały się na tym rachunku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, zawarcie przez Wnioskodawcę umowy pożyczki ze Spółką Cypryjską będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy zawarcie umowa pożyczki, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, z następujących przyczyn:

W przedstawionym stanie faktycznym, rzeczy (środki finansowe) będące przedmiotem umowy pożyczki, w momencie zawarcia umowy pożyczki znajdowały się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Zgodnie ze wskazanym powyżej art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w sytuacji gdy rzeczy będące przedmiotem umowy cywilnoprawnej znajdują się w momencie zawarcia tejże umowy zagranicą aby dana umowa (w tym także umowa pożyczki) podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, muszą by spełnione łącznie oba warunki:

W przedmiotowym stanie faktycznym, drugi z powyższych warunków nie jest spełniony, gdyż umowa pożyczki została zawarta i podpisana poza terytorium Polski. Zatem zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przedmiotowe umowy pożyczki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych, prezentowanych w publikowanych przez Ministra Finansów ostatecznych postanowieniach/decyzjach w sprawie interpretacji prawa podatkowego. Między innymi, stanowisko takie zostało zaprezentowane w następujących postanowieniach:

* interpretacja indywidualna z dnia 2009.12.03 sygn. IPPB2/436-349/09-4/AF autor Dyrektor Izby Skarbowej w W-wie,

* interpretacja indywidualna z dnia 2013.06.17 sygn. IPPB2/436-202/13-4/MZ autor Dyrektor Izby Skarbowej w W-wie.

Stron załącza:

* umowę pożyczki zawartej w dniu 10 czerwca 2013 r. (tłumaczenie przysięgłe),

* zaświadczenie o siedzibie Spółki (tłumaczenie przysięgłe),

* zaświadczenie o Zarządzie Spółki osoby mogące reprezentować Spółkę (tłumaczenie przysięgłe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że umowa została zawarta w dniu 10 czerwca 2013 r. na terenie Litwy w mieście Druskieniki ze spółką kapitałową działająca pod nazwą N. Dodatkowo należy nadmienić, że Spółka N. posiada jeden czynny rachunek bankowy w kraju w Banku B. S.A. (poza posiadanym zagranicą). jednakże w momencie zawarcia umowy pożyczki, środki finansowe przeznaczone na wypłatę kwoty pożyczki nie znajdowały się na tym rachunku.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Polski oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.