IPPB2/436-356/13-2/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu wierzytelności - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm., dalej: ustawa o Funduszach). Fundusz jest osobą prawną, której działalność regulowana jest ustawą o Funduszach. Zgodnie z ustawą o Funduszach wyłącznym przedmiotem działalności Funduszu jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w określonych przypadkach również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Zgodnie z art. 187 ust. 3 ustawy o Funduszach, fundusz sekurytyzacyjny obowiązany jest lokować przynajmniej 75% wartości swoich aktywów w określone wierzytelności, papiery wartościowe inkorporujące wierzytelności pieniężne i prawa do świadczeń z tytułu określonych wierzytelności. Dodatkowo, fundusz sekurytyzacyjny może lokować aktywa w dłużne papiery wartościowe, jednostki uczestnictwa funduszy rynku pieniężnego, depozyty w bankach krajowych lub instytucjach kredytowych, instrumenty rynku pieniężnego oraz instrumenty pochodne. Powyższe zasady są odzwierciedlone w statucie Funduszu.

Celem inwestycyjnym Funduszu jest osiąganie przychodów z lokat netto Funduszu, wzrost wartości aktywów Funduszu w wyniku wzrostu wartości lokat oraz osiąganie zysku ze zbywania lokat. Dla osiągnięcia celu inwestycyjnego, o którym mowa w statucie, Fundusz może lokować swoje środki pieniężne m.in. w wierzytelności, prawa do świadczeń z tytułu wierzytelności, dłużne papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego, jednostki uczestnictwa funduszy rynku pieniężnego, depozyty w bankach krajowych lub instytucjach kredytowych.

Ponadto, aktywa będące przedmiotem inwestycji Funduszu mogą stanowić wierzytelności, które spełniają następujące warunki:

* podmiotami zobowiązanymi są osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej;

* opiewają na świadczenia pieniężne;

* są denominowane w złotych polskich lub innej walucie.

W ramach swojej działalności, Fundusz dokonywał w przeszłości, dokonuje i zamierza dokonywać w przyszłości inwestycji środków pochodzących z emisji certyfikatów Funduszu lub nadwyżek finansowych z tytułu obsługi portfeli wierzytelności w zakup wierzytelności wobec polskich dłużników (polskich osób fizycznych lub prawnych).

Środki pieniężne inwestowane przez Fundusz pochodzą głównie z wpłat inwestorów na objęcie certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez Fundusz. Dodatkowo, Fundusz pozyskuje środki pieniężne z zysków osiągniętych w związku z windykacją posiadanych wierzytelności. Środki pieniężne inwestowane w ramach działalności Funduszu mogą być zatem pozyskiwane zarówno przed objęciem nowych pakietów wierzytelności jak również po ich objęciu.

Wierzytelności te nabywane są przez Fundusz w ramach jego działalności na własne ryzyko, w formie pakietów (portfeli), zawierających większą liczbę wierzytelności. Obecnie zbywcami wierzytelności są banki, w przyszłości możliwe jest, iż stronami transakcji nabycia wierzytelności będą również inne polskie osoby prawne, np. firmy telekomunikacyjne, energetyczne (dalej: Zbywcy). Wierzytelności nabywane są na podstawie umów sprzedaży lub przelewu wierzytelności zawieranych z kontrahentami.

Wierzytelności nabywane przez Fundusz w ramach jego działalności stanowią tzw. wierzytelności trudne (tekst jedn.: obciążone wysokim ryzykiem nieściągalności). Fundusz nie nabywa, co do zasady, wierzytelności, których termin zapadalności (płatności) jeszcze nie nastąpił, lecz takie, których termin zapadalności już minął, a dług nie został spłacony.

Fundusz w ramach swojej działalności zapewnia Zbywcom środki finansowe bez konieczności angażowania się przez nich w długotrwały proces windykacji wierzytelności. Uzyskanie finansowania przez Zbywców przed spłaceniem wierzytelności przez dłużników jest zatem istotą i celem zaangażowania Funduszu przez Zbywców. Całościowa transakcja dotycząca wierzytelności przeprowadzona przez Fundusz wymaga uczestnictwa określonych stron (Fundusz, inwestorzy Funduszu, zbywcy wierzytelności) oraz różnych czynności prawnych (m.in. emisja certyfikatów, objęcie certyfikatów, nabycie wierzytelności), które łącznie składają się na kompleksowe świadczenie Funduszu na rzecz Zbywców.

W zamian za nabywane w ten sposób wierzytelności Fundusz zobowiązuje się zapłacić Zbywcy określoną cenę, której wysokość, sposób naliczania oraz termin płatności określone są w konkretnej umowie. Fundusz nabywa wierzytelności pieniężne za cenę niższą od wartości nominalnej tych wierzytelności (cena rynkowa trudnych wierzytelności jest, co do zasady, niższa od ich wartości nominalnej). Cena wierzytelności ustalana jest w oparciu o wycenę przygotowaną na potrzeby danej transakcji i odzwierciedla rynkową wartość przedmiotowych wierzytelności w chwili ich sprzedaży (tekst jedn.: cena wierzytelności uzależniona jest od perspektyw na ich spłatę oraz ryzyka niewypłacalności dłużników). Na cenę wierzytelności mają również wpływ przewidywane koszty, jakie Fundusz będzie musiał ponieść w celu odzyskania kwot nabytych wierzytelności. Dodatkowo Fundusz niejednokrotnie nabywa oprócz nominału wierzytelności, także odsetki naliczone przez zbywcę do momentu zbycia wierzytelności oraz wszelkie inne prawa związane z tymi wierzytelnościami, co także jest odpowiednio odzwierciedlone w cenie sprzedaży wierzytelności.

Należy podkreślić, że nabycie wierzytelności przez Fundusz prowadzone jest zawsze na własny rachunek z zaangażowaniem własnych środków oraz obejmuje przejęcie wszelkich praw i obowiązków wynikających z nabywanych wierzytelności. Następuje również przejście ryzyk związanych z wierzytelnościami, m.in. ryzyka niewypłacalności dłużnika. Oznacza to, że w ramach zawieranych umów Fundusz zwalnia zbywców portfeli wierzytelności z ryzyka niewypłacalności dłużników.

Wraz z przejęciem wierzytelności Fundusz wchodzi w miejsce dotychczasowego wierzyciela. Po nabyciu portfeli wierzytelności Fundusz angażuje zewnętrznego usługodawcę (dalej: Spółka), który na podstawie osobnej umowy działa w charakterze podwykonawcy (na zlecenie Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych zarządzającego Funduszem) w zakresie zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami Funduszu. Tytuł prawny do tych wierzytelności pozostaje jednakże zawsze przy Funduszu, a ww. czynności związane z wierzytelnościami prowadzone są przez usługodawcę w imieniu i na rzecz Funduszu lub w imieniu Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych na rzecz Funduszu.

Fundusz, jako podmiot ściśle regulowany, zgodnie z ustawą o Funduszach nie może np. zawierać umów o pracę czy inwestować w wyposażenie lub w inny sposób organizować we własnym zakresie zaplecza niezbędnego do prowadzenia działalności wykraczającej poza dokonywanie inwestycji. W związku z powyższym, Fundusz, będący w istocie masą majątkową wyposażoną w osobowość prawną, z założenia nie posiada zaplecza ani doświadczenia niezbędnego do utrzymywania aktywów w odpowiedniej jakości i uzależniony jest w tym zakresie od usługodawców zewnętrznych. W praktyce zatem, dla zapewnienia kompetentnego i efektywnego zarządzania aktywami Funduszu (wierzytelnościami) konieczny jest zakup usług dostosowanych do charakteru tych aktywów.

Spółka jest podmiotem od lat aktywnym na rynku wierzytelności, posiada wszelkie warunki techniczne i organizacyjne, wiedzę oraz bogate doświadczenie w zakresie rynku wierzytelności. Na podstawie zawartej umowy Spółka świadczy na rzecz Funduszu usługi w zakresie obsługi wierzytelności. Fundusz nie świadczy usług windykacyjnych ani też faktoringowych na rzecz Zbywców wierzytelności. Niekiedy nabyte wierzytelności mogą w praktyce zostać zbyte przez Fundusz na rzecz innych podmiotów. (Niektóre z zawieranych przez Fundusz umów nabycia wierzytelności zawierają zastrzeżenie, że Fundusz może dokonywać dalszego zbycia nabytych pakietów (portfeli) wierzytelności pod warunkiem uzyskania uprzedniej zgody zbywcy. Wynika to przede wszystkim z kwestii reputacyjnych - zbywcy sprzedając wierzytelności do Funduszu chcą jednocześnie uniknąć dalszego ich przekazania do podmiotów zajmujących się ich obsługą w sposób nie niezgodny z polityką wizerunkową zbywców lub działających na pograniczu prawa.

Co do zasady, umowy zawierane przez Fundusz nie przewidują możliwości przelewu zwrotnego wierzytelności. Taka ewentualność jest wyjątkowo dopuszczalna w sytuacji, gdy dana wierzytelność nie odpowiada kryteriom określonym w umowie.

Pomiędzy Zbywcami a Funduszem nie istnieje odrębny stosunek prawny, rodzący obowiązek zapłaty wynagrodzenia na rzecz Funduszu w związku z nabyciem i obsługą wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy nabywanie przez Fundusz portfeli wierzytelności w ramach opisywanej powyżej złożonej transakcji stanowi czynność zwolnioną z podatku od towarów usług (w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r.).

2. Czy nabywanie przez Fundusz wierzytelności dokonywane w ramach opisywanej powyżej złożonej transakcji (w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r.) podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług w dniu 9 października 2013 r. została wydana interpretacja Nr IPPP1/443-684/13-2/IGo.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 2

Zdaniem Funduszu, nabywanie przez Fundusz wierzytelności dokonywane w ramach opisywanej powyżej złożonej transakcji (w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r.) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. pkt 1 lit. a ustawy o p.c.c., podatkowi podlegają m.in. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku usługi sekurytyzacji ma miejsce cesja wierzytelności. W związku z tym, w celu zweryfikowania, czy cesja podlega przepisom ustawy o p.c.c. należy dokonać analizy prawnej pojęcia cesji.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej: k.c.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 k.c. przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku, gdy cesja wierzytelności zostanie dokonana na podstawie umowy sprzedaży, to ta transakcja sprzedaży może podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o p.c.c.

Stosownie do art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c., czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są m.in. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W analizowanym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że wierzytelności wobec polskich dłużników, które były przedmiotem umów przelewu wierzytelności zawieranych przez Fundusz ze Zbywcami były prawami majątkowymi wykonywanymi w Polsce w rozumieniu ustawy o p.c.c.

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c., czynności cywilnoprawne (inne niż umowa spółki i jej zmiany) nie podlegają podatkowi, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest

(i) opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

(ii) zwolniona z podatku od towarów i usług (z pewnymi wyjątkami, które nie znajdują zastosowania w tej sprawie).

Jak wykazano powyżej, Fundusz świadczy na rzecz Zbywców usługę finansową, w ramach której nabywa od kontrahentów portfele wierzytelności. Transakcje nabywania wierzytelności są częścią składową kompleksowej usługi finansowej, jaką jest sekurytyzacja.

W związku z faktem, że Fundusz na gruncie ustawy o VAT powinien być traktowany jako podatnik świadczący usługę finansową na rzecz Zbywców, która to usługa jest zwolniona z podatku VAT, Fundusz należy traktować jako stronę umów, która w związku z dokonaniem sprzedaży wierzytelności podlega zwolnieniu z podatku VAT. Tym samym spełniona zostaje przesłanka z art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c.

W konsekwencji, nabywanie wierzytelności przez Fundusz w ramach kompleksowej usługi sekurytyzacji (w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r.) nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

We wskazanym wyżej art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

W konsekwencji więc, odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, iż jeżeli w opisanej we wniosku sytuacji umowa cesji przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy, wówczas podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wierzytelności nabywane są na podstawie umów sprzedaży lub przelewu wierzytelności zawieranych z kontrahentami.

W związku z tym wyjaśnić należy, że stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 przy umowie sprzedaży obowiązek podatkowy ciąży na kupującym.

Podstawa opodatkowania przy umowie sprzedaży określona została w art. 6 ust. 1 pkt 1, zgodnie z którym stanowi ją wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, przy czym, co wynika z ust. 2 powołanego przepisu, wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Natomiast stawka podatku określona została w art. 7 ustawy i zgodnie z ust. 1 pkt 1 lit. b przy umowie sprzedaży innych niż wymienione w lit. a (tekst jedn.: prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym) praw majątkowych wynosi 1%.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania powyższej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy czynność ta będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2013 r. Nr IPPP1/443-684/13-2/IGo w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe wskazując, iż "czynności polegającej na nabyciu wierzytelności nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Nabycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, z uwagi na rodzaj nabywanych wierzytelności. Z opisu sprawy jasno wynika, że wierzytelności nabywane przez Fundusz w ramach jego działalności stanowią tzw. wierzytelności trudne (tekst jedn.: obciążone wysokim ryzykiem nieściągalności), które nabywane są za cenę niższą od wartości nominalnej tych wierzytelności (cena rynkowa trudnych wierzytelności jest, co do zasady, niższa od ich wartości nominalnej). W konsekwencji, transakcja, której przedmiotem jest nabycie opisanych we wniosku wierzytelności pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Mając na względzie przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Bowiem samo nabycie wierzytelności prowadzi wyłącznie do zmiany osoby wierzyciela i wstąpienia nabywcy - cesjonariusza w miejsce zbywcy - cedenta. Podsumowując, czynność nabywania przez Fundusz portfeli wierzytelności w ramach opisywanej powyżej złożonej transakcji stanowi czynność, która nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Przechodząc na grunt ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stwierdzić należy, iż w analizowanej sprawie nie znajdą zastosowania postanowienia art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując zakupu wierzytelności będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.