IPPB2/436-3/10-4/MZ - Możliwość opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki zawartej przez spółkę z podmiotem zagranicznym mającym siedzibę na terytorium Francji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.) uzupełnionym pismem na wezwanie z dnia 15 marca 2010 r. Nr IPPB2/436-3/10-2/MZ (data nadania 15 marca 2010 r., data doręczenia 17 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej "Wnioskodawca" lub "Spółka") zamierza zawrzeć umowę pożyczki (tzw. COMMITTED REVOLVING CREDIT FACILITY AGREEMENT) z podmiotem zagranicznym mającym siedzibę we Francji, niebędącym udziałowcem Spółki i niezarejestrowanym w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług (dalej "Pożyczkodawca"). Pożyczkodawca jest podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej we Francji. Pożyczkodawca nie jest bankiem i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Na podstawie umowy pożyczki Wnioskodawca uprawniony będzie do korzystania z kwot pożyczek wypłacanych w transzach każdorazowo na żądanie Spółki. Wynagrodzenie pożyczkodawcy z tytułu korzystania przez Spółkę ze środków finansowych pożyczkodawcy ustalone zostanie w formie odsetek obliczanych na podstawie wskaźnika LIBOR powiększonego o marżę. Zgodnie z umową pożyczki data spłaty ustalana jest przez Spółkę w momencie każdorazowego żądania udostępnienia transzy środków przez pożyczkodawcę. Odsetki podlegają zapalcie wraz ze spłatą kwoty głównej pożyczki.

Pismem z dnia 15 marca 2010 r. Nr IPPB2/436-3/10-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie informując, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Odpowiedź w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. W zakresie podatku od towarów i usług w dniu 23 marca 2010 r. została wydana interpretacja Nr IPPP1/443-6/10-2/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ponieważ zawarcie umowy pożyczki stanowi usługę zwolnioną z podatku VAT, taka umowa pożyczki wyłączona jest z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o PCC, co do zasady zawarcie umowy pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest wyłączona z opodatkowania. Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi PCC nie podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Z powyższych przepisów wynika w szczególności, że wolne od podatku PCC są czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli co najmniej jedna ze stron umowy jest z tytułu jej zawarcia zwolniona z podatku VAT. O wyłączeniu czynności spod działania przepisów ustawy o PCC decyduje zatem okoliczność, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem VAT lub jest zwolniona z tego podatku. Jeżeli zatem dana czynność cywilnoprawna podlega opodatkowaniu podatkiem VAT lub jest zwolniona z tego podatku, pożyczkobiorca nie podlega z tytułu jej dokonania obowiązkowi zapłaty PCC.

Udostępnienie przez Pożyczkodawcę środków pieniężnych za wynagrodzeniem na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umowy pożyczki stanowi usługę finansową, z tytułu importu Spółka zwolniona jest z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z Załącznikiem Nr 4 poz. 3 ustawy o VAT. Zatem, na podstawie art. 2 ust. 4 pkt b) ustawy o PCC, Spółka nie jest obowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy pożyczki zawartej z Pożyczkodawcą.

Prezentowane przez Spółkę stanowisko, zgodnie z którym udostępnienie środków pieniężnych na rzecz Spółki za wynagrodzeniem w drodze umowy pożyczki stanowi dla Spółki import usługi finansowej zwolnionej z VAT, a umowa pożyczki nie powoduje obowiązku zapłaty podatku VAT znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, np. Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 kwietnia 2008 r. sygn. ITPP1/443-367/08/MN, Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 25 października 2006 r. sygn. ZP/436 -17/06, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 stycznia 2009 r., sygn. IPPB2/436 -425/08-4/MZ oraz z dnia 8 lutego 2008 r., sygn. 1401/PV-II/4407/14-24/07/JM, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 stycznia 2008 r., sygn. IBPB2/436-55/07/MZ

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

W myśl powyższego artykułu czynności cywilnoprawne w tym umowy pożyczki podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W interpretacji indywidualnej Nr IPPP1/443-6/10-2/AP z dnia 23 marca 2010 r. dotyczącej podatku od towarów i usług Dyrektor Izby Skarbowej w W działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, stwierdzając, iż pożyczka udzielona Spółce przez podatnika posiadającego siedzibę poza terytorium kraju, tj. we Francji, stanowi import usługi finansowej, która na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 3 załącznika Nr 4 do tej ustawy jest zwolniona na terytorium Polski z opodatkowania VAT, pod warunkiem jednakże, że pożyczkobiorca będzie posiadał status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując stwierdza się, iż skoro umowa pożyczki będzie objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, ale będzie korzystała ze zwolnienia z tego podatku, powyższa czynność zostanie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę postanowień oraz interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.