IPPB2/436-284/09-4/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 9 października 2009 r. (data nadania 13 października 2009 r., data wpływu 16 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. udzieliła w 2009 r. pożyczki swojemu jedynemu udziałowcowi tj. Spółce z siedzibą we Włoszech. Umowa została zawarta w Polsce. Udzielający pożyczki tj. Spółka, jak i pożyczkobiorca tj. Spółka z siedzibą we Włoszech są podatnikami z tytułu podatku od towarów i usług jak i podatku od wartości dodanej (Spółka z Włoch). Nie jest ich statutową czynnością obrót finansowy, czyli udzielenie pożyczki ma charakter jednostkowy. Pieniądze zostały przekazane pożyczkobiorcy z polskiego rachunku na rachunek pożyczkobiorcy we Włoszech. Wnioskodawca prosi o wyjaśnienie, czy w przedstawionej sytuacji zawarcie umowy pożyczki rodzi na stronach umowy obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych zgodnie z zapisami ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, tekstekst jedn. Dz. U. Nr 68, poz. 450. Czy też, w związku z tym, że strony umowy są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług (Spółka z o.o.) oraz od podatku z tytułu wartości dodanej (Spółka z Włoch), na podstawie zapisów art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450) jak niżej:

zawarcie powyższej umowy będzie podlegało ustawie o podatku od towarów i usług lub od wartości dodanej i nie będzie rodzić obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca nadmienia, że z tytułu odsetek od udzielonej pożyczki Spółka z o.o. będzie wystawiała faktury VAT ze stawką zwolnioną.

Pismem z dnia 5 października 2009 r. Nr IPPB2/436-284/09-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez przedstawienie dokumentu (odpowiednio wypis z KRS lub kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem), z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla osób, które przedmiotowy wniosek podpisały.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 października 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie (data nadania 13 października 2009 r., data wpływu 16 października 2009 r.) przesyłając oryginał odpisu aktualnego z rejestru przedsiębiorców KRS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji zawarcie umowy pożyczki rodzi na stronach umowy obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych zgodnie z zapisami ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450).

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy zawarcie umowy pożyczki jak opisano wyżej na mocy art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych jest zwolnione z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ czynności te podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, a z tytułu odsetek od pożyczki będą wystawiane faktury VAT (ze stawką zwolnioną).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) zawiera czynności cywilnoprawne, które nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, nie zaś te, które podlegają zwolnieniu z opodatkowania.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek.

Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne w tym pożyczka podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczki będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż umowa pożyczki została zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w chwili zawarcia umowy pożyczki pieniądze znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

A zatem powyższa pożyczka podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 1 powyższej ustawy, ponieważ w chwili jej zawarcia środki pieniężne znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca jako pożyczkodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych zgodnie z zapisem art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Końcowo należy wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Spółki, jako występującej z wnioskiem. Jeżeli pożyczkobiorca chciałby uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym wnioskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.