IPPB2/436-272/11-2/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umów pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umów pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.á r.l (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest spółką kapitałową z siedzibą w Luksemburgu. Wnioskodawca otrzymał od Spółek zależnych pożyczki (dalej: "Umowy Pożyczek"). Umowy Pożyczek zostały zawarte i podpisane w imieniu Wnioskodawcy i Pożyczkodawców przez upoważnione osoby poza terytorium Polski. W momencie zawarcia Umów Pożyczek, środki finansowe będące ich przedmiotem i przeznaczone na wypłatę kwoty pożyczek znajdowały się poza terytorium Polski (na zagranicznym rachunku bankowym). Dopiero po zawarciu Umów Pożyczek, środki finansowe zostały przelane na wskazane przez Wnioskodawcę konto. Ponadto Wnioskodawca zamierza w przyszłości zaciągać nowe pożyczki na podobnych warunkach: Umowy Pożyczek będą zawierane za granicą, a środki finansowe przekazywane w ramach Umów Pożyczek będą znajdowały się na zagranicznych rachunkach bankowych w momencie zawierania Umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Umowy Pożyczek, opisane w powyższym stanie faktycznym, nie podlegają obowiązkowi podatkowemu w podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: "p.c.c.") zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c.

Zdaniem Wnioskodawcy

Umowy Pożyczek, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.c.c., nie podlegają p.c.c., z następujących przyczyn:

Artykuł 1 ust. 1 ustawy o p.c.c. zawiera zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu. W myśl art. 1 ust. 1 lit. b), p.c.c. podlegają umowy pożyczki. Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c., czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi jedynie wtedy, jeżeli ich przedmiotem są:

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, rzeczy (środki finansowe) będące przedmiotem Umów Pożyczek, w momencie ich zawarcia będą znajdować się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (np. na zagranicznym rachunku bankowym) i Umowy zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie natomiast z art. 1 ust. 4 pkt 2, w sytuacji, gdy rzeczy będące przedmiotem umowy cywilnoprawnej znajdują się w momencie zawarcia tejże umowy za granicą, aby dana umowa (w tym także umowa pożyczki) podlegała opodatkowaniu p.c.c., muszą być spełnione łącznie oba warunki:

W przedmiotowym stanie faktycznym żaden z powyższych warunków nie będzie spełniony gdyż Umowy Pożyczek zostały zawarte i podpisane (będą zawierane i podpisywane) poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, a pożyczkobiorca ma siedzibę w Luksemburgu. Zatem zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.c.c., przedmiotowe Umowy Pożyczek nie będą podlegały opodatkowaniu p.c.c.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych, prezentowanych w publikowanych przez Ministra Finansów indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Między innymi, stanowisko takie zostało zaprezentowane w następujących interpretacjach wydanych przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 2 maja 2011 r. o sygn. ILPB2/436-32/11 -3/MK, który stwierdził, że: "Reasumując, skoro umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Wielka Brytania) i środki pieniężne będące jej przedmiotem w chwili jej zawarcia również znajdowały się poza granicami kraju, to pożyczka ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy)".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 20 kwietnia 2011 r. o sygn. IPPB2/436-21/11-2/AF, który potwierdził stanowisko podatnika, że "każda pożyczka, która zostanie udzielona przez Pożyczkodawcę, nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w przypadku, gdy umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w momencie podpisania umowy pożyczane pieniądze będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 18 stycznia 2011 r. o sygn. ILPB2/436-241/10-2/MK, który potwierdził, iż: "umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z zapisem art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdowały się za granicą oraz czynność została dokonana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej".

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż przedstawione w niniejszym wniosku stanowisko jest zbieżne z linią orzeczniczą prezentowana przez sądy administracyjne. Jako przykład można wskazać następujące wyroki:

* Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 lutego 2008 r., sygn. I SA/Kr 411/07; Sąd orzekł, iż przedmiotem umowy pożyczki są rzeczy, a nie prawa majątkowe. W konsekwencji, "o powstaniu obowiązku uiszczenia podatku decyduje moment dokonania czynności cywilnoprawnej (...), a nie wydanie przedmiotu pożyczki ani prawo dochodzenia jego wydania". Jeżeli wiec w momencie zawarcia umowy pożyczki pieniądze znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to nie będzie ona opodatkowana p.c.c.

* Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 października 2008 r., sygn. I SA/Po 916/08, w którym Sąd stwierdził, że "zawarcie umowy pożyczki rodzi obowiązek podatkowy (o ile nie wystąpią inne okoliczności przewidziane w ustawie wyłączające opodatkowanie, np. przedmiot umowy nie znajdował się w Polsce)".

* Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. I SA/GI 646/07, w którym Sąd uznał, iż "skoro rzeczy, czyli pieniądze będące przedmiotem umowy, w dniu jej zawarcia nie znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to w sprawie nie mógł mieć zastosowania art. 1 ust. 4 pkt 1 u.p.c.c., gdyż sposób wykonania umowy zawartej poza granicami kraju, tj. przekazanie przedmiotu umowy na rachunek skarżącego, nie miał znaczenia dla oceny zasadności opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż znaczenie to miało miejsce położenia rzeczy będącej przedmiotem czynności cywilnoprawnej".

Dodatkowo na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje na pismo Ministra Finansów z dnia 20 lipca 1995 r., sygn. PO 7/D-825-219/95, wydane jeszcze na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy o opłacie skarbowej, w którym wyraźnie stwierdza się, iż w sytuacji "gdy przedmiotem umowy pożyczki są pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku znajdujące się w chwili zawierania umowy poza granicami RP, wówczas umowa taka nie podlega opłacie skarbowej na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy o opłacie skarbowej".

Jednocześnie, nawet gdyby przyjąć założenie, że przedmiotem pożyczki są prawa majątkowe, a nie rzeczy, to przedmiotowe Umowy Pożyczek nadal nie podlegałyby opodatkowaniu p.c.c. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 1 ust. 4, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi jeżeli prawa majątkowe, będące ich przedmiotem, są:

* wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku pożyczek, gdyby uznać że ich przedmiotem są prawa majątkowe, wówczas należy konsekwentnie stwierdzić, że miejscem wykonywania tych praw majątkowych jest miejsce, gdzie pożyczka jest wykorzystywana (gdzie przekazane są środki finansowe w ramach pożyczki), czyli kraj pożyczkobiorcy. W przedstawionym przypadku, miejscem wykonywania praw majątkowych byłby Luksemburg.

Jak wynika z argumentacji przedstawionej powyżej przez Wnioskodawcę, żaden z tych warunków nie został spełniony w przypadku przedmiotowych Umów Pożyczek, w związku z czym nie może być mowy o obowiązku podatkowym w zakresie p.c.c.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Należy nadmienić, iż zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka S.á r.l (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest spółką kapitałową z siedzibą w Luksemburgu. Wnioskodawca otrzymał od Spółek zależnych pożyczki (dalej: "Umowy Pożyczek"). Umowy Pożyczek zostały zawarte i podpisane w imieniu Wnioskodawcy i Pożyczkodawców przez upoważnione osoby poza terytorium Polski. W momencie zawarcia Umów Pożyczek, środki finansowe będące ich przedmiotem i przeznaczone na wypłatę kwoty pożyczek znajdowały się poza terytorium Polski (na zagranicznym rachunku bankowym). Dopiero po zawarciu Umów Pożyczek, środki finansowe zostały przelane na wskazane przez Wnioskodawcę konto. Ponadto Wnioskodawca zamierza w przyszłości zaciągać nowe pożyczki na podobnych warunkach: Umowy Pożyczek będą zawierane za granicą, a środki finansowe przekazywane w ramach Umów Pożyczek będą znajdowały się na zagranicznych rachunkach bankowych w momencie zawierania Umów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż umowy pożyczek opisane w stanie faktycznym, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili ich zawarcia znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowy pożyczek zostały zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków oraz interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.