IPPB2/436-267/14-2/LS - PCC w zakresie umowy pożyczki

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jako pożyczkobiorca zamierza zawrzeć umowę pożyczki, w której pożyczkodawcą będzie podmiot zagraniczny z siedzibą w kraju członkowskim Unii Europejskiej (dalej: Pożyczkodawca). Umowa zostanie zawarta (podpisana) poza granicami Polski. Środki pieniężne stanowiące przedmiot pożyczki w chwili zawierania umów pożyczki znajdować się będą na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy. Celem wykonania zawartej umowy, środki te przelane zostaną na polski rachunek bankowy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy umowa pożyczki zawarta w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Umowa pożyczki zawarta w okolicznościach, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej: "p.c.c.").

Umowa pożyczki co do zasady podlega opodatkowaniu p.c.c. jako czynność wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: ustawa o p.c.c.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt i ustawy o p.c.c. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli zawarcia umowy pożyczki.

Według art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o p.c.c. podstawę opodatkowania stanowi kwota lub wartość pożyczki, natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o p.c.c. stawka podatku wynosi 2%.

Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c. czynności cywilnoprawne podlegają przedmiotowemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

* rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

A contrario, czynności cywilnoprawne nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem p.c.c., jeśli ich przedmiotem będą rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, gdy nabywca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, a w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, jeżeli czynność cywilnoprawna nie została dokonana na terytorium Polski.

Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego (art. 720 k.c.) przez umowę pożyczki należy rozumieć umowę w ramach której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy lego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki jest umową konsensualną dochodzącą do skutku poprzez zgodne oświadczenie woli stron umowy.

W doktrynie prawa cywilnego pieniądze traktowane są jako rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznającego je za prawny środek płatniczy.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że przedmiot umowy pożyczki powinien być kwalifikowany dla celów p.c.c. jako rzecz. W konsekwencji, miejsce położenia (ulokowania) pieniędzy będących przedmiotem umowy pożyczki będzie determinować zakres opodatkowania umowy pożyczki p.c.c. Należy wskazać, że w przedstawionym stanie faktycznym w momencie zawierania umowy, a więc w momencie powstania obowiązku podatkowego pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki znajdować się będą na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy. Co więcej, fizyczne podpisanie umowy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym nastąpi poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Tym samym w świetle powołanego art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c. umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu p.c.c. - żadna z przesłanek zawartych w powołanym przepisie nie zostanie bowiem spełniona.

Przedmiotowe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2013 r. nr IPTPB2/436-65/13-4/k.k., w której Dyrektor Izby Skarbowej w Lodzi stwierdził, iż:

"W chwili zawierania umowy pożyczki środki pieniężne znajdowały się poza graniami Polski, na rachunku bankowym pożyczkodawcy, prowadzonym przez bank na Łotwie. Po zawarciu umowy pożyczki, środki, pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki, prowadzonym przez bank w Polsce. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę w Polsce. Umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w chwili zawarcia umowy pieniądze będą znajdowały się za granicą. Zatem, opisana we wniosku umowa pożyczki, zgodnie z uregulowaniami art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych."

Przedmiotowe stanowisko zostało potwierdzone również w innych interpretacjach, przykładowo:

* W interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 19 października 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-391/12-2/LS;

* W interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 28 czerwca 2012 r., przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPB2/436-46/12-2/k.k.;

* W interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 5 czerwca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-134/12-5/AF;

* W interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 22 maja 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-73/12-5/AF;

* W interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 27 marca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-17/12-5/AF;

* W interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 19 marca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBII/1/436-502/11/MZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

* rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jako pożyczkobiorca zamierza zawrzeć umowę pożyczki, w której pożyczkodawcą będzie podmiot zagraniczny z siedzibą w kraju członkowskim Unii Europejskiej (dalej: Pożyczkodawca). Umowa zostanie zawarta (podpisana) poza granicami Polski. Środki pieniężne stanowiące przedmiot pożyczki w chwili zawierania umów pożyczki znajdować się będą na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy. Celem wykonania zawartej umowy, środki te przelane zostaną na polski rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.