IPPB2/436-256/11-6/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 5 października 2011 r. (data nadania 6 października 2011 r., data wpływu 7 października 2011 r.,) na wezwanie z dnia 26 września 2011 r. Nr IPPB4/415-596/11-2/JS, Nr IPPB2/436-256/11-2/AF, Nr IPPB2/436-257/11-2/AF (data nadania 26 września 2011 r., data doręczenia 29 września 2011 r.) oraz pismem z dnia 5 października 2011 r. (data nadania 31 października 2011 r., data wpływu 2 listopada 2011 r.) na wezwanie z dnia 18 października 2011 r. Nr IPPB4/415-596/11-4/SP, Nr IPPB2/436-256/11-4/AF, Nr IPPB2/436-257/11-4/AF (data nadania 18 października 2011 r., data doręczenia 24 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

W dniu 30 grudnia 1997 r. Wnioskodawczyni oraz Pan M.G. rozwiązali związek małżeński. Wnioskodawczyni i Pan M.G. nie zawarli umowy majątkowej małżeńskiej. W dniu 17 lutego 1998 r. zmarł Pan M.G. Majątek po zmarłym dziedziczyła konkubina, Pani M.A., która zmarła 8 sierpnia 1999 r. Po zmarłej dziedziczy syn, Pan J.A., który nie jest spokrewniony z Wnioskodawczynią. Zgodnie z ugodą zawartą w dniu 28 maja 2010 r. przed Sądem Rejonowym Wnioskodawczyni i Pan J. A. dokonali zgodnego podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej byłego współmałżonka Pana M.G. i zniesienia współwłasności w ten sposób, iż:

Wnioskodawczyni przebywa na terenie Australii i jest rezydentem podatkowym tego kraju. Wartość spółdzielczego prawa do lokalu na dzień 3 listopada 2005 r. wynosi 133.000,00 zł, wartość środków zgromadzonych na rachunkach bankowych wynosi w przeliczeniu na złote około 74.500,00 zł. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zostało nabyte przez Pana M. G. przed zawarciem związku małżeńskiego z Wnioskodawczynią.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Pana J.A. i Sądu Rejonowego dla W. lokal należał do majątku wspólnego, między małżonkami nie było rozdzielności majątkowej.

Środki pieniężne zostały zgromadzone w trakcie trwania małżeństwa i faktycznie należały do majątku wspólnego.

Przed zniesieniem współwłasności do majątku wspólnego Wnioskodawczyni należały:

Po zniesieniu współwłasności do Wnioskodawczyni należały:

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 26 września 2011 r. Nr IPPB4/415-596/11-2/JS, Nr IPPB2/436-256/11-2/AF, Nr IPPB2/436-257/11-2/AF (data nadania 26 września 2011 r., data doręczenia 29 września 2011 r.) oraz pismem z dnia 18 października 2011 r. Nr IPPB4/415-596/11-4/SP, Nr IPPB2/436-256/11-4/AF, Nr IPPB2/436-257/11-4/AF (data nadania 18 października 2011 r., data doręczenia 24 października 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, wskazanie, czy przedmiotem zapytania mają być skutki podatkowe powstałe w podatku dochodowym od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn w związku z podziałem majątku małżeńskiego, czy w wyniku zniesienia współwłasności. Poproszono o ponowne przeformułowanie pytań, które winny być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do przedstawionego stanu faktycznego, a także o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanych pytań.

Pismem z dnia 5 października 2011 r. (data nadania 6 października 2011 r., data wpływu 7 października 2011 r.) oraz pismem z dnia 5 października 2011 r. (data nadania 31 października 2011 r., data wpływu 2 listopada 2011 r.) uzupełniono wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jakie są skutki podatkowe ugody sygn. akt X., tj. podział majątku w wyniku zniesienia współwłasności.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Natomiast na podstawie art. 2 ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miała miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (art. 210 i nast. k.c.). Zniesienie to może nastąpić poprzez podział rzeczy wspólnej, przyznanie tej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli lub sprzedaż rzeczy. Zniesienie współwłasności może więc polegać na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej. Nowe rzeczy powstałe w wyniku podziału fizycznego stanowią wyłączną własność poszczególnych współwłaścicieli.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy przy nieodpłatnym zniesieniu współwłasności ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Stosownie do art. 7 ust. 6 ustawy przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Wartość nabytych przez podatniczkę w drodze ugody środków jest znacznie niższa niż wartość nieruchomości nabytej przez Pana J. A. zatem po stronie podatniczki nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn i podatniczka nie ma żadnych obowiązków sprawozdawczych w tym zakresie.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawczyni, podział majątku, w wyniku zniesienia współwłasności majątkowej małżeńskiej nie będzie podlegał opodatkowaniu, w tym w odniesieniu do poszczególnych podatków należy zauważyć, iż podział majątku małżonków na skutek zniesienia wspólności ustawowej nie będzie też podlegał podatkowi od spadków i darowizn. Poza argumentami przytoczonymi wyżej podział majątku wspólnego małżonków w wyniku zniesienia wspólności ustawowej jest tożsamy ze zniesieniem współwłasności w znaczeniu regulacji Kodeksu cywilnego. Nie stanowi tym samym zdarzenia prawnego podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Zniesienie współwłasności polega na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej. Nowe rzeczy powstałe w wyniku podziału fizycznego stanowią wyłączną własność poszczególnych współwłaścicieli. W świetle przepisów art. 211 i 212 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zniesienie współwłasności może nastąpić przez:

* podział fizyczny rzeczy wspólnej (podział polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej części rzeczy, np. działek, w przypadku gdy przedmiotem tej czynności cywilnoprawnej jest nieruchomość),

* przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

* sprzedaż rzeczy wspólnej zwana podziałem cywilnym (nie mamy do czynienia z odpłatnym zniesieniem współwłasności, gdyż uzyskana wówczas cena dzielona jest odpowiednio w stosunku do udziałów we współwłasności).

Na podstawie art. 211 ww. ustawy każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że występuje sytuacja, w której podział byłby sprzeczny z przepisami społeczno - gospodarczymi, przeznaczeniem rzeczy lub skutkowałby istotną zmianą tej rzeczy, zmniejszeniem jej wartości, albo zniszczeniem.

Obowiązek podatkowy od nieodpłatnego zniesienia współwłasności ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych (art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Natomiast podstawę opodatkowania w myśl art. 7 ust. 6 ww. ustawy przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy. Przepis ten powinien być stosowany łącznie z przepisem art. 7 ust. 1 w myśl którego, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. W oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw. Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Przy obliczeniu podatku od nieodpłatnego zniesienia współwłasności ma także zastosowanie zasada kumulacji nabytych od tej samej osoby wartości rzeczy i praw majątkowych w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, oraz odliczenia kwoty wolnej od podatku.

W przypadku zniesienia współwłasności pomiędzy osobami nie zaliczonymi do I grupy podatkowej, (osoby z I grupy zwolnione są na mocy art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy), pierwszą czynnością jest ustalenie wartości rynkowej przedmiotu zniesienia współwłasności, następnie jego czystej wartości i dopiero mając na względzie art. 7 ust. 6 cytowanej ustawy, możliwe jest ustalenie czy współwłaściciele, w drodze zniesienia współwłasności, nie nabyli własności rzeczy o wartości przewyższającej dotychczasowe udziały we współwłasności. Jeżeli wynik dokonanych ostatecznie obliczeń wskazał, iż żaden ze współwłaścicieli nie nabył własności rzeczy ponad wartość przysługującego mu udziału we współwłasności, prawidłowe jest stanowisko, że nie wystąpi konieczność zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przed zniesieniem współwłasności do majątku wspólnego Wnioskodawczyni należały:

Po zniesieniu współwłasności do Wnioskodawczyni należały:

Wartość spółdzielczego prawa do lokalu na dzień 3 listopada 2005 r. wynosi 133.000,00 zł, wartość środków zgromadzonych na rachunkach bankowych wynosi w przeliczeniu na złote około 74.500,00 zł. Zgodnie z ugodą zawartą w dniu 28 maja 2010 r. przed Sądem Rejonowym Wnioskodawczyni i Pan J. A. dokonali zgodnego podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej byłego współmałżonka Pana M. G. i zniesienia współwłasności w ten sposób, iż:

Zatem w sytuacji, gdy wartość nabytych przez Wnioskodawczynię w wyniku zniesienia współwłasności środków pieniężnych nie przekracza wartości udziału przysługującego jej przed zniesieniem współwłasności nie wystąpi konieczność zapłaty podatku od spadków i darowizn, bowiem takie nabycie nie rodzi skutków podatkowych na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.