IPPB2/436-233/11-2/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) uzupełnionym w dniu 9 czerwca 2011 r. (data wpływu 10 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie:

* wyłączenia z opodatkowania umów pożyczek na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy - jest prawidłowe,

* w pozostałej części - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (,"Spółka") prowadzi działalność w zakresie produkcji i handlu łodziami i konstrukcjami pływającymi. Spółka zamierza zawrzeć z B. SprL ("B."), z siedzibą w Belgii, umowę depozytu - pożyczki (Loan-Deposit Agreement, "Umowa"). Umowa zostanie zawarta na czas określony jednego roku i będzie automatycznie przedłużana na kolejne roczne okresy, o ile żadna ze stron nie wypowie jej w przewidzianym terminie. Umowa zostanie zawarta w Belgii oraz będzie poddana prawu belgijskiemu i jurysdykcji sądów w Belgii.

B. jest podmiotem utworzonym i prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie prawa belgijskiego (a także rezydentem podatkowym w Belgii) oraz nie jest udziałowcem Spółki. B. jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej. Wykonuje czynności objęte zakresem właściwych regulacji dotyczących podatku od wartości dodanej, zarówno zwolnionych z opodatkowania, jak i podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Umowa przewiduje, że Spółka oraz B. otworzą własne rachunki bankowe w banku z siedzibą w Belgii. Pieniądze będące przedmiotem finansowania udzielanego w wykonaniu Umowy mogą być przekazywane wyłącznie z tych kont bankowych i na te konta bankowe, prowadzone przez bank w Belgii. Ponadto, zgodnie z Umową tylko pieniądze posiadane przez strony Umowy na własnych kontach bankowych w banku w Belgii mogą stanowić przedmiot finansowania udzielanego w wykonaniu Umowy.

Zgodnie z Umową, celem jest wzajemne zaspokajanie przez strony potrzeb finansowych poprzez udzielanie finansowania Spółce przez B. (pożyczki) lub B. przez Spółkę (depozytu), w zależności od płynności finansowej każdej ze stron. Na podstawie Umowy B. i Spółka zobowiązały się do udzielania sobie finansowania w formie pożyczki (depozytu) z bieżącego rachunku bankowego lub na żądanie, w kwotach każdorazowo ustalanych przez strony. Warunki finansowe (w szczególności oprocentowanie) zostały ustalone w Umowie.

Stosownie do umowy spółki B., do przedmiotu działalności gospodarczej tego podmiotu należy między innymi finansowanie, zarządzanie oraz uczestniczenie w innych przedsiębiorstwach. Co więcej B. prowadzi faktycznie działalność polegającą na udzielaniu pożyczek spółkom z grupy na finansowanie prowadzonych przez te spółki projektów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Umowa i finansowanie udzielane Spółce przez B. na podstawie Umowy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki, zawarcie Umowy z B. ani udzielanie Spółce finansowania przez B. w wykonaniu Umowy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z uwagi na fakt, że Umowa zostanie zawarta w Belgii, a środki pieniężne uzyskiwane przez Spółkę, na dzień udzielenia finansowania, każdorazowo będą zgromadzone na zagranicznym rachunku bankowym B., nie będą spełnione ustawowe przesłanki (wymienione w art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c.) opodatkowania w Polsce umów pożyczek.

Ponadto zawarcie Umowy oraz udzielanie finansowania przez B. nastąpi w związku ze świadczeniem zwolnionych z podatku VAT usług pośrednictwa finansowego przez B. na rzecz Spółki (miejscem świadczenia tych usług będzie terytorium Polski) Zatem Umowa i udzielanie finansowania nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi uregulowanie zawarte w przepisie art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c., zgodnie z którym nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem VAT bądź zwolniona z podatku VAT.

Końcowo, ze względu na statut B. oraz jej faktyczną działalność należy uznać, że spełnione są przesłanki do zwolnienia Umowy oraz udzielanego finansowania z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o p.c.c.

1.

Przedmiot opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest uregulowany w art. 1 ust. 1 ustawy o p.c.c. Przepis ten zawiera zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu omawianym podatkiem, z którego wynika, że jedną z takich czynności jest umowa pożyczki. Jednocześnie art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c. przewiduje, że wymienione w wspomnianym powyżej katalogu czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu wyłącznie, gdy ich przedmiotem są (i) rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub (ii) rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca rzeczy lub praw majątkowych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Oznacza to, że do opodatkowania danej czynności cywilnoprawnej nie wystarcza stwierdzenie faktu dokonania danej czynności (np. zawarcia umowy pożyczki), ale niezbędne jest wykazanie, że przedmiotem takiej czynności cywilnoprawnej są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą w przypadku, gdy nabywca rzeczy lub praw majątkowych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jednocześnie czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc zatem pod uwagę treść art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c., należy stwierdzić, że w przypadku gdy przedmiotem umowy pożyczki są pieniądze znajdujące się w momencie zawarcia umowy poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (zgromadzone na zagranicznym rachunku bankowym pożyczkodawcy), do powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków: pożyczkobiorca powinien mieć miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki powinna zostać zawarta w Rzeczypospolitej Polskiej. W przeciwnym razie, tzn. w przypadku niespełnienia któregokolwiek z powyższych warunków (zawarcia umowy pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub posiadania przez pożyczkobiorcę miejsca zamieszkania lub siedziby za granicą) zawarta umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przedstawione powyżej stanowisko odpowiada poglądom prezentowanym w doktrynie prawa podatkowego oraz orzecznictwie sądów administracyjnych: "Jeżeli przedmiotem umowy pożyczki są rzeczy znajdujące się w chwili jej zawarcia za granicą np. na koncie bankowym pożyczkodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu tej umowy nie powstanie. Dla powstania obowiązku podatkowego nie ma znaczenia fakt późniejszego sprowadzenia do kraju pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, które w chwili zawierania umowy znajdowały się poza granicami RP". (Z. Ofiarski, Komentarz do ustawy: o opłacie skarbowej, o podatku od czynności cywilnoprawnych, Warszawa 2003, wyd. II, komentarz do art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) "Umowa pożyczki zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli przedmiotem umowy pożyczki są pieniądze lub rzeczy, które w chwili zawarcia umowy znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kwestią sporną między stronami jest, co jest przedmiotem umowy pożyczki pieniędzy: rzeczy czy prawa majątkowe. Istota umowy pożyczki uregulowana jest w art. 720 kodeksu cywilnego, który stanowi, że umowa ta polega na zobowiązaniu się dającego pożyczkę do przeniesienia na własność biorącego pożyczkę określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorącego do zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku. Sąd nie podziela poglądu zaprezentowanego w skardze, że przedmiotem umowy pożyczki są prawa majątkowe. Umowa jest umową konsensualną, dochodzi do skutku przez samo porozumienie stron. Fakt wydania przedmiotu umowy pożyczki, czy też konieczność jego dochodzenia, nie zmienia charakteru umowy. Zawarcie umowy pożyczki rodzi obowiązek podatkowy (o ile nie wystąpią inne okoliczności przewidziane w ustawie wyłączające opodatkowanie, np. przedmiot umowy nie znajdował się w Polsce). Sąd podziela pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 czerwca 2006 r. sygn. akt II FSK 819/05, że w przypadku pożyczki pieniądze traktuje się jako znaki pieniężne i rzeczy. Tak też ustawodawca w art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych potraktował pieniądze będące przedmiotem m.in. umowy pożyczki, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Sposób wykonania umowy wobec konsensualnego charakteru umowy nie może mieć wpływu na powstanie obowiązku podatkowego." (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 października 2008 r., sygn. I SA/Po 916/08).

"Umowa pożyczki uregulowana jest w art. 720 i n. kodeksu cywilnego. W sprawie tej nie jest sporne to, że umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi ona do skutku przez samo porozumienie stron. Z treści art. 720 k.c. wynika, że przedmiotem umowy pożyczki jest określona ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku. Cywilnoprawna problematyka pieniądza pozostaje w ścisłym związku z pojęciem wartości w rozumieniu kodeksu cywilnego. Odwołując się do pojęcia wartości przepisy prawa cywilnego mają na myśli w zasadzie obiektywną wartość materialną. Pieniądzem w szerokim tego słowa znaczeniu są wszelkie elementy pieniężne, które posiadają faktyczną zdolność do spełnienia funkcji miernika wartości oraz wywodzących się stąd dalszych funkcji środka płatności i umarzania zobowiązań. (...) Są to jednak rzeczy sui generis, wartość ich bowiem nie wyniku z ich właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji jakie im zapewnia państwo. (...) Tak też ustawodawca w art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zapewne potraktował pieniądze będące przedmiotem między innymi umowy pożyczki o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. "b" tej ustawy. W przepisie tym bowiem jest mowa ogólnie o rzeczach, jako przedmiocie czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Sposób wykonania umowy pożyczki w sytuacji, gdy skarżący dokonał przelewu kwoty pożyczki z rachunku znajdującego się na terytorium RP dla oceny zasadności opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych ze względu na konsensualny charakter tej umowy nie ma znaczenia". (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. II FSK 819/05).

"Jeżeli przedmiotem umowy pożyczki są pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, znajdujące się w dacie zawarcia umowy poza granicami Polski, to umowa taka nie podlega opłacie skarbowej na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy o opłacie skarbowej". (wyrok ten zachowuje swoją aktualność również pod rządami obecnie obowiązującej ustawy). (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2003 r., sygn. III SA 139/02).

Powyższe twierdzenia są akceptowane przez organy podatkowe w wydawanych przez nie interpretacjach prawa podatkowego. Tytułem przykładu: "Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy podatkowi podlegają czynności wskazane w ustawie, gdy ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, ale jeżeli są spełnione łącznie dwie przesłanki: 1. nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2. oraz objęta zakresem przedmiotowym ustawy czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Należy zauważyć, iż dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy.

W świetle przedstawionej przez Spółkę sytuacji w dniu zawarcia umów pieniądze będą znajdowały się za granicą i umowy zostaną zawarte za granicą. A zatem, powyższe czynności nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (...) Reasumując stwierdza się, iż zawarcie przez pożyczkobiorcę umów pożyczek poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przy założeniu, że pieniądze będące przedmiotem tych umów w chwili ich zawarcia będą znajdowały się za granicami Polski nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych." (Interpretacja indywidualna z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. IPPB2/436-373/08-2/MZ, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; zob. także interpretację indywidualną z dnia 9 maja 2008 r., sygn. IPPB2/436-48/08-4/MZ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie)

" (...) należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy. Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W świetle przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji żadna z ww. przesłanek nie wystąpiła, gdyż w chwili zawarcia umowy pożyczki pieniądze znajdowały się w Niemczech i umowa również została zawarta na terytorium tego państwa. Zatem opisana umowa, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych". (Interpretacja indywidualna z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. ILPB2/436-92/08-6/MK, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż w pełni uzasadnione jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Umowa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych gdyż: a) Umowa będzie poddana prawu belgijskiemu, b) Umowa zostanie podpisana (zawarta) przez osoby umocowane do reprezentacji Spółki i B. poza terytorium Polski, c) w momencie zawarcia Umowy a także w datach faktycznych przelewów środków pieniężnych na konto Spółki B. nie będzie posiadała środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych w Polsce (a tym samym pieniądze będące przedmiotem Umowy nie będą znajdowały się na polskim rachunku bankowym).

2.

Należy jednocześnie zauważyć, iż niezależnie od powyższej analizy (oraz niezależnie od miejsca zawarcia Umowy lub miejsca znajdowania się środków pieniężnych będących przedmiotem Umowy) w analizowanym przypadku zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstanie ze względu na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c.

Przepis art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c. przewiduje, ze nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeśli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług (z pewnymi wyjątkami nie mającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie). Na podstawie art. 1a pkt 7 ustawy o p.c.c. określenie podatek od towarów i usług obejmuje nie tylko podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT, ale także podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ("ustawa o VAT") przez swiadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Art. 17 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Czynność polegająca na udzielaniu finansowania na podstawie Umowy na rzecz Spółki przez B. będzie stanowić czynność opodatkowaną VAT - tj. świadczenie przez B. usług finansowych na rzecz Spółki Ze względu bowiem na okoliczność, że udzielenie przez B. pożyczki nastąpi w ramach prowadzonej przez tę spółkę działalności gospodarczej, B. będzie występować w charakterze podatnika VAT z tytułu wykonania przedmiotowej czynności.

W przedmiotowym przypadku na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejsce świadczenia tych usług będzie znajdować się na terytorium Polski, a jednocześnie Spółka będzie podatnikiem VAT stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. W analizowanej sytuacji udzielanie przez B. finansowania Spółce należy zatem uznać na gruncie ustawy o VAT za import usług finansowych. Usługi polegające na finansowaniu poprzez udzielenie pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Stanowisko, zgodnie z którym udzielenie pożyczki polskiemu podatnikowi VAT przez spółkę z siedzibą w innym kraju EU stanowi na gruncie ustawy o VAT import usług finansowych, zwolnionych z VAT w Polsce jest prezentowane także przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach prawa podatkowego. W tym zakresie można wskazać przykładowo na interpretację z dnia 22 września 2008 r., sygn. ITPP1/443-544/08/MN, w której stwierdzono: "Tak więc zaciągnięcie przez Spółkę pożyczki od podmiotu zagranicznego, w tym przypadku przez firmę "T" należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług podlegający opodatkowaniu na terenie kraju. Spółka, jako usługobiorca tych usług będzie zobowiązana do rozliczenia podatku. (...) W związku z powyższym należy stwierdzić, iż (...) usługi udzielania pożyczek (...) są przedmiotowo zwolnione z tego podatku. Reasumując uznać należy, że usługi świadczone przez firmę "T", będącą podmiotem zagranicznym, na rzecz Wnioskodawcy stanowią dla Spółki import usług podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju. Do rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług tej transakcji obowiązana będzie Spółka, jako nabywca przedmiotowych usług". (zob. także analogiczne stanowisko w interpretacji prawa podatkowego z dnia 3 kwietnia 2008 r., sygn. IPPP1-443-242/08-2/JF).

Tym samym zawarcie przez Spółkę Umowy i otrzymywanie finansowania z B. nie będzie opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych, albowiem w analizowanym przypadku zastosowanie znalazłoby wyłączenie od opodatkowania przewidziane w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o p.c.c.

3.

Niezależnie od powyższej analizy dotyczącej wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych analizowanej Umowy i udzielanego finansowania na podstawie art. 1 ust. 4 lub art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c., w przedmiotowej sytuacji spełnione są również przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych określonego w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o p.c.c. Przepis ten przewiduje zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych dla pożyczek udzielanych przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Przepisy ustawy o p.c.c. nie wskazują jakiego rodzaju podmioty zagraniczne można uznać za przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Zgodnie z interpretacją literalną przepisu art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o p.c.c. należy uznać, iż nie jest konieczne, aby tego rodzaju podmiot zagraniczny miał status banku lub podobnej instytucji finansowej. Jedynym warunkiem, od którego spełnienia jest uzależniona możliwość zastosowania omawianego zwolnienia podatkowego jest zatem okoliczność, aby zakres faktycznie prowadzonej przez zagranicznego przedsiębiorcę działalności gospodarczej obejmował udzielanie pożyczek lub kredytów.

Wnioskodawca wskazuje, iż takie stanowisko w zakresie interpretacji przepisu art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o p.c.c. jest podzielane przez organy podatkowe: "Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, stosownie do przepisu art. 9 pkt 10 lit. a), zwalnia z opodatkowania pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terenie Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Przepisy te, nie wskazują dodatkowych przesłanek do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia. Wystarczy, aby pożyczkodawca nie posiadał siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz prowadził działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Udzielona przez niego pożyczka jest wówczas zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych." (Postanowienie z dnia 5 marca 2007 r., sygn. ZP/436-43/06 wydane przez Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu; zob. także postanowienie z dnia 7 listopada 2005 r., sygn. ZP/436-15/05, wydane przez ten sam organ podatkowy).

Podsumowując, zwolnienie Umowy i udzielanego w jej wykonaniu finansowania z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o p.c.c. mogłoby mieć zastosowanie gdyż: a) B. jest przedsiębiorcą zagranicznym (spółka z siedzibą w Belgii), b) B. jest podmiotem, który został utworzony w ramach grupy B. w celu prowadzenia działalności gospodarczej obejmującej m.in. świadczenie usług finansowych na rzecz innych podmiotów z tej grupy i zapewnianie tym podmiotom finansowania co potwierdza Statut B., c) B. faktycznie wykonuje działalność polegającą na udzielaniu pożyczek w ramach Grupy B. (czego dowodzi m.in. fakt udzielenia pożyczki Spółce).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie wyłączenia z opodatkowania umów pożyczek na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy natomiast w pozostałej części za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest, zgodnie z wolą Wnioskodawcy, ocena stanowiska wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.), umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego, jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

W myśl powyższego artykułu czynności cywilnoprawne w tym umowy pożyczki-depozytu podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczki-depozytu będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka-depozyt będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki-depozytu w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca-przechowawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć z B. SprL ("B."), umowę depozytu - pożyczki. Umowa zostanie zawarta na czas określony jednego roku i będzie automatycznie przedłużana na kolejne roczne okresy, o ile żadna ze stron nie wypowie jej w przewidzianym terminie. Umowa zostanie zawarta w Belgii oraz będzie poddana prawu belgijskiemu i jurysdykcji sądów w Belgii. B. jest podmiotem utworzonym i prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie prawa belgijskiego (a także rezydentem podatkowym w Belgii) oraz nie jest udziałowcem Spółki. B. jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej. Wykonuje czynności objęte zakresem właściwych regulacji dotyczących podatku od wartości dodanej, zarówno zwolnionych z opodatkowania, jak i podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Umowa przewiduje, że Spółka oraz B. otworzą własne rachunki bankowe w banku z siedzibą w Belgii. Pieniądze będące przedmiotem finansowania udzielanego w wykonaniu Umowy mogą być przekazywane wyłącznie z tych kont bankowych i na te konta bankowe, prowadzone przez bank w Belgii. Ponadto, zgodnie z Umową tylko pieniądze posiadane przez strony Umowy na własnych kontach bankowych w banku w Belgii mogą stanowić przedmiot finansowania udzielanego w wykonaniu Umowy. Zgodnie z Umową, celem jest wzajemne zaspokajanie przez strony potrzeb finansowych poprzez udzielanie finansowania Spółce przez B. (pożyczki) lub B. przez Spółkę (depozytu), w zależności od płynności finansowej każdej ze stron. Na podstawie Umowy B. i Spółka zobowiązały się do udzielania sobie finansowania w formie pożyczki (depozytu) z bieżącego rachunku bankowego lub na żądanie, w kwotach każdorazowo ustalanych przez strony. Warunki finansowe (w szczególności oprocentowanie) zostały ustalone w Umowie. Stosownie do umowy spółki B., do przedmiotu działalności gospodarczej tego podmiotu należy między innymi finansowanie, zarządzanie oraz uczestniczenie w innych przedsiębiorstwach. Co więcej B. prowadzi faktycznie działalność polegającą na udzielaniu pożyczek spółkom z grupy na finansowanie prowadzonych przez te spółki projektów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż umowy pożyczki-depozytu nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazuje Wnioskodawca środki pieniężne w chwili ich zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowy pożyczek zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy wskazać, iż stanowisko Wnioskodawcy w części zostało uznane za nieprawidłowe, bowiem w bezprzedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 2 pkt 4 oraz art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na fakt, iż umowy pożyczki-depozytu nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji i orzeczeń należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.