IPPB2/436-23/08-4/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2008 r. (data wpływu 24 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania umorzonej części pożyczki jako darowizny - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania umorzonej części pożyczki jako darowizny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł w 2000 r. i 2002 r. umowy, na podstawie których udzielił pożyczek osobom fizycznym. Na podstawie ugody dotyczącej spłaty wyżej wymienionych pożyczek część tych pożyczek została umorzona.

Pismem z dnia 4 lutego 2008 r. Nr IPPB2/436-23/08-2/MZ wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w zakresie przesłania aktualnego pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Spółki przez Pana X oraz wskazania którego stanu faktycznego dotyczy uiszczona kwota opłaty.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie przedkładając aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, pełnomocnictwo oraz dokonał wpłaty dodatkowej opłaty skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Odpowiedź na pytanie 1 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie pytania 2 zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem wnioskodawcy:

W ocenie podatnika umorzona pożyczka stanowi darowiznę w rozumieniu art. 888 i nast. k.c. Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się bowiem do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. W niniejszej sprawie wnioskodawca jako pożyczkodawca przekazał z własnego majątku środki pieniężne osobom fizycznym, które po umorzeniu części pożyczki stały się w części ich własnością. Nastąpiło tym samym bezpłatne świadczenie na rzecz tych osób fizycznych kosztem majątku pożyczkodawcy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem darowizny.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Podstawową cechą umowy darowizny jest, zgodnie z art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Kodeks cywilny nie określa rodzaju tego świadczenia. Podstawowym warunkiem umowy darowizny jest świadczenie na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Świadczenie takie może polegać zarówno na działaniu, jak i zaniechaniu działania, np. na zaniechaniu dochodzenia swojej wierzytelności wobec dłużnika.

Zmniejszenie majątku darczyńcy nie musi więc oznaczać, że w istniejących już wartościach majątku następuje określony ubytek.

Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za wymienioną darowiznę. Nieodpłatność więc oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonywania darowizny, ani też w przyszłości.

Umowa darowizny, zgodnie z art. 155 k.c., jest umową zobowiązująco-rozporządzającą.

Oznacza to, że z chwilą zawarcia umowy przejście własności na nabywcę następuje z mocy umowy. Strony mogą jednak modyfikować ten termin. Pomimo, że darowizna jest świadczeniem tylko jednej strony na rzecz drugiej, nie jest czynnością jednostronną, lecz stosunkiem obligacyjnym (umową). Do jej zawarcia, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest więc zgodne oświadczenie woli obu stron umowy. Jedną stroną umowy darowizny jest darczyńca, drugą - obdarowany. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż pomiędzy stronami umów pożyczek została zawarta ugoda dotycząca spłaty powyższych pożyczek, w wyniku której część pożyczek została umorzona.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 k.c. umowy pożyczki są obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenie stron.

Natomiast zgodnie z art. 917 k.c. przez ugodę strony czynią sobie wzajemnie ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Analizując stan faktyczny wynikający z wniosku należy stwierdzić, że ugoda została zawarta jako następstwo istniejącego pomiędzy stronami stosunku prawnego wynikającego z zawartych wcześniej umów pożyczek. A zatem umorzona część pożyczki nie może stanowić darowizny, ponieważ darowizna jest odrębną czynnością zawartą w Kodeksie cywilnym.Reasumując stwierdza się, iż umorzona część pożyczki nie stanowi darowizny i nie będzie opodatkowana podatkiem od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.