IPPB2/436-202/09-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2009 r. (data wpływu 3 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest spółką prawa polskiego, z siedzibą w W. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawca otrzymał pożyczkę od spółki H. (dalej: H.) niebędącej udziałowcem Wnioskodawcy na podstawie umowy pożyczki zawartej w 2009 r. H. jest podatnikiem niemieckiego podatku od wartości dodanej, ma siedzibę w Niemczech i prowadzi działalność na terytorium Niemiec. H. nie prowadzi działalności w Polsce.

Przedmiotowa umowa pożyczki została podpisana za granicą oraz środki pieniężne w momencie podpisania umowy znajdowały się poza granicami Polski na rachunku bankowym prowadzonym przez bank zagraniczny.

Z tytułu udzielonej pożyczki spółka H. będzie otrzymywała od Wnioskodawcy wynagrodzenie w postaci odsetek. Odsetki od pożyczki mają być płatne kwartalnie z dołu.

Pożyczkodawca, spółka H. prowadzi działalność w zakresie usług logistycznych, transportowych, a także nieruchomościowych, w tym również szeroko pojętej działalności związaną z funkcjonowaniem holdingu. H. planuje w przyszłości udzielanie Wnioskodawcy kolejnych pożyczek, mających na celu finansowanie inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2.

Odpowiedź w zakresie pytania Nr 1 została udzielona w interpretacji Nr IPPP2/443-613/09-3/SAP z dnia 10 sierpnia 2009 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności cywilnoprawne wymienione w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z dnia 9 września 2000 r. (Dz. U. Nr 68, poz. 450 z późn. zm., dalej: ustawa o p.c.c.).

Do czynności tych zaliczane są zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o p.c.c. umowy pożyczki.

W świetle art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c. nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług bądź zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany o określonych przedmiotach, umowy spółki i jej zmiany oraz umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z uwagi na fakt, iż udzielenie pożyczek jak stwierdzono w stanowisku do pytania pierwszego, stanowi usługę pośrednictwa finansowego zwolnioną z podatku od towarów i usług, zawarta pomiędzy Wnioskodawcą i H. umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy.

Poza tym, czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 ust. 1 ustawy o p.c.c. podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli spełnione są przesłanki określone w art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c. czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

W momencie zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne nie znajdowały się na terytorium Polski w związku z tym pierwsza z przesłanek nie została spełniona.

Środki pieniężne w momencie zawarcia umowy pożyczki znajdowały się na rachunku prowadzonym przez zagraniczny bank, nabywca ma siedzibę na terytorium Polski ale umowa pożyczki została zawarta za granicą.

Należy zauważyć, że dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.c.c. muszą być spełnione kumulatywnie. Jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym zawarcie umowy pożyczki pomiędzy Wnioskodawcą i H. nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 marca 2009 r. o sygnaturze IPPB2/436-459/08-4/MZ oraz interpretacji indywidualnej wydanej dnia 6 kwietnia 2009 r. o sygnaturze IPPB2/436-24/09-2/MZ. W pierwszej z przytoczonych powyżej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził:

"W świetle przedstawionej przez Spółkę sytuacji w dniu zawarcia umowy pieniądze znajdowały się za granicą i umowa została zawarta za granicą. A zatem, powyższa czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych".

Reasumując opisana w stanie faktycznym umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, w związku z tym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.