IPPB2/436-136/07-5/AA - Organ podatkowy może zawiesić postępowanie, jeżeli uzna, że zachodzą przesłanki określone w art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) oraz piśmie z dnia 29 grudnia 2007 r. (data nadania 31 grudnia 2007 r., data wpływu 4 stycznia 2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/436-136/07-2/AA z dnia 5 grudnia 2007 r. (data nadania 6 grudnia 2007 r. data doręczenia 24 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zawieszenia postępowania ww. sprawie - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zawieszenia postępowania ww. sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ojciec Wnioskodawcy zmarł w roku 1990 a matka w 1988 r. W 2000 r. podczas remontu domu rodzinnego Wnioskodawca znalazł kserokopię aktu własności oraz mapę nieruchomości, której ojciec nie rozdysponował na rzecz dzieci za życia. Nieruchomość ta jest zbudowana Fabryką oraz drogą publiczną. Ojciec nie przekazał nam tej nieruchomości, ponieważ była przejęta w jakiś sposób przez Państwo lub Skarb Państwa w czasie PRL-u. Obecnie stan wygląda tak, że część około 2/3 całości jest zabudowane Fabryką, a na 1/3 usytuowana jest droga publiczna. Zabudowy te zostały dokonane prawdopodobnie w latach 60-tych i 70-tych. Część wykupiła Fabryka a część została zabrana przez Państwo bez zgody właścicieli. Nie wykluczone, że zostało to przejęte na początku lat 70-tych a akt własności został wydany przez Urząd Dzielnicy O. dnia 5 lipca 1973 r. na podstawie ustawy o regulacji i własności gospodarstw rolnych z roku 1971. Jest to oczywiście hipoteza.

W roku 2005 Wnioskodawca złożył wniosek do Wojewody M. oraz do Biura Nieruchomości Skarbu Państwa zgodnie z ustawą z dnia 13 października 1998 r. art. 73 (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.) w sprawie gruntu zajętego pod ulicę z czego część była kiedyś własnością ojca wnioskodawcy. Za zajęte grunty pod drogę przysługuje odszkodowanie.

Na wezwanie Wojewody Wnioskodawca pobrał z sądu wypis z księgi wieczystej. Do zbadania sprawy potrzebny jest akt własności oryginał, który znajduje się w Urzędzie Dzielnicy W. - Wnioskodawca posiada kserokopię. Żeby otrzymać duplikat oryginału poświadczony przez Urząd który go wydał Wnioskodawca musi otrzymać tytuł prawny przez sąd. Wnioskodawca złożył wniosek w sądzie o podział spadku na troje rodzeństwa bez określenia masy spadkowej, bo ta jest hipotetyczna.

Sąd wyda orzeczenie o podział spadku po 1/3 części dla trojga dzieci bez ujawnionej masy spadkowej, która nie jest znana ilościowo i wartościowo na obecny czas.

Po nabyciu prawa do spadku Wnioskodawca będzie mógł pobrać duplikat aktu własności, który następnie przekaże do Urzędu Wojewódzkiego gdzie po udowodnieniu, że grunt należy do spadkobierców i rzeczywiście jest zajęty pod drogę wojewódzką otrzyma decyzję Wojewody co do stanu prawnego.

W tej sprawie władający drogą - Zarząd Dróg i M wydał orzeczenie, że nie posiada dokumentów potwierdzających kupno lub wywłaszczenie. Nie ma dokumentów przekazania nieruchomości, ponieważ w tamtym czasie mogło nie być jeszcze aktu własności tej nieruchomości.

Własność tego gruntu jest na obecnym etapie hipotetycznym domniemaniem posiadania prawa do gruntu.

Władający może również nabyć prawo do gruntu przez zasiedzenie. Spadkobiercy hipotetyczni domniemają, że za grunt ojciec nie otrzymał zapłaty.

Wojewoda wyda decyzję o zajęciu nieruchomości pod drogę po przekazaniu wszystkich dokumentów oraz map istotnych do udowodnienia własności. Mapy znajdują się u Starosty W.

Decyzja zostanie przekazana do Biura Nieruchomości Skarbu Państwa, by tam urzędnicy sprawdzili czy ww. nieruchomość została nabyta w sposób prawny lub bezprawny w czasach PRL-u.

Biuro Nieruchomości Skarbu Państwa wyda decyzję potwierdzającą sposób przejęcia nieruchomości co równoznacznie stanie się nabyciem prawa do odszkodowania dla spadkobierców za ww. nieruchomość czy też nie (jeśli takowe wcześniej zostało wypłacone).

Reasumując: Na dzień dzisiejszy jest księga wieczysta na nieruchomość o pow. 3907 m² z czego 2209/3907 części to udział ojca wnioskodawcy zaś 1698/9907 części to udział Pani J. Z. jako współwłaścicieli.

Po ojcu jest troje spadkobierców a po Pani J. Z. nie wiadomo. Urzędnicy Wojewody ustalają wszystkich spadkobierców należących do nieruchomości.

Z areału 3907 m² około 2000 m² jest pod fabryką lecz nie ma wpisu w księdze wieczystej.

Około 1900 m² jest zabudowane drogą na którą to część zabudowaną toczy się postępowanie o uznanie roszczeń do wypłaty odszkodowania lub też nie. Postępowanie w Urzędzie Wojewódzkim i w Biurze Nieruchomości może potrwać około roku lub dłużej.

Pismem z dnia 5 grudnia 2007 r. Nr IPPB2/436-136/07-2/AA wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska do zadawanych pytań. Wniosek został uzupełniony w terminie. Wnioskodawca zrezygnował z 3 pytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Odpowiedź na 1 pytanie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie 2 pytania zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Do czasy udowodnienia stanu prawnego tej nieruchomości, t. j. do czasu udowodnienia, że nieruchomość należy do nas spadkobierców lub też należała do ojca do czasu przejęcia przez Zarząd Dróg M lub Wojewódzkich nie ma podstaw do naliczenia ani wartości nieruchomości bo ta jest hipotetyczna, ani również podatku od spadku, który jest na czas obecny hipotetyczny.

Urząd Wojewódzki wyda decyzję odnośnie tej nieruchomości w której potwierdzi, czy my jesteśmy następcami prawnymi nieruchomości zajętej pod drogę, t.j. że ojciec nie otrzymał zapłaty za tę nieruchomość i należy nam się odszkodowanie.

Może być tak, że pieniądze za ww. nieruchomość zostały złożone w depozycie sądowym lub bankowym.

Do czasu, kiedy nie zostaną wyjaśnione wszystkie okoliczności uznające nas za następców prawnych, którym przysługuje odszkodowanie oraz ustalona zostanie wielkość hipotetycznej nieruchomości nie ma podstaw do poboru podatku od spadku nie potwierdzonego dokumentami.

Postanowienie Sądu o nabycie spadku bez ujawnionej masy nie przesadza o należnym podatku od spadku.

Podatek powinien być płacony jako danina od faktycznego stanu posiadania własności lub prawa do własności zajętego przez innego użytkownika w tym wypadku przez Zarząd Dróg M. lub W.

Decyzja Wojewody powinna określić czy właścicielem jest Skarb Państwa czy też my spadkobiercy.

Jeżeli zostaniemy (ja i rodzeństwo) uznani za spadkobierców byłego właściciela S.S. i określony zostanie areał ziemi to wtedy powstanie obowiązek podatkowy.

My uznani właściciele już nie hipotetyczni powinniśmy zgłosić do opodatkowania nabycie spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Artykuł 201 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) organ podatkowy zawiesza postępowanie:

§ 2. Postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania organ podatkowy doręcza stronie lub jej spadkobiercom.

§ 3. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy zażalenie.

W myśl art. 201 § 1 pkt 2 - Ordynacja podatkowa - organ podatkowy może zawiesić postępowanie gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Chodzi więc o zagadnienie prejudycjalne, z którym mamy do czynienia, gdy rozstrzygniecie sprawy podatkowej uzależnione jest od rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego w drodze orzeczenia, t.j. wyroku, postanowienia, decyzji czy ugody sądowej. O rozstrzygnięciu zagadnienia wstępnego można mówić dopiero po wydaniu decyzji ostatecznej przez organ lub prawomocnego orzeczenia przez sąd.

Organ podatkowy może zawiesić postępowanie, jeżeli uzna, iż rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd pozostaje w takim związku z postępowaniem podatkowym, że bez jego rozstrzygnięcia nie jest możliwe rozstrzygnięcie sprawy. Ustalenie tego związku należy do organu podatkowego.

Zgodnie z art. 203 § 1 - Ordynacja podatkowa - organ podatkowy, zawieszając postępowanie, wzywa stronę do wystąpienie do właściwego organu lub sądu o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego, wskazując jednocześnie termin wykonania tej czynności. Z obowiązku tego organ jest zwolniony, jeżeli strona wykaże, że już zwróciła się w tej sprawie do właściwego organu lub sądu.

Reasumując stwierdza się, iż organ podatkowy może zawiesić postępowanie, jeżeli uzna, że zachodzą przesłanki określone w art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock, ul. 1 Maja 10.