IPPB2/436-135/09-2/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 23 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie nieodpłatnego zniesienia współwłasności - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości (mieszkania) razem z drugą osobą, z którą nie łączy ją żaden stopień pokrewieństwa ani związek małżeński. Ich udziały w nieruchomości są równe i wynoszą 50% na każdą osobę. Nieruchomość została zakupiona na kredyt, który równy jest 100% jej wartości. Zarówno Wnioskodawczyni, jak i druga osoba są solidarnie odpowiedzialni za spłatę kredytu, ponieważ wspólnie został im on udzielony. Ponieważ do chwili obecnej spłacane są tylko odsetki, żadna część kredytu nie została jeszcze spłacona. Zarówno Wnioskodawczyni, jak i drugi współwłaściciel nieruchomości chcieliby znieść współwłasność tejże nieruchomości w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności w zamian za przejęcie przez jednego ze współwłaścicieli całości zobowiązania do spłaty kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Ponieważ 50% udziałów w nieruchomości równe jest połowie kredytu, który pozostał do spłaty, to czy powstaje obowiązek uiszczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności... A jeśli tak, to w jakiej wysokości.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, w której to ustawie zawarte są również zapisy dotyczące nieodpłatnego zniesienia współwłasności: rozdział 3, art. 7 "podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów". W opisanym wyżej przypadku wartość nabytej rzeczy równa jest wartości długu, do którego spłaty jeden ze współwłaścicieli się zobowiązuje wraz z nieodpłatnym zniesieniem współwłasności. W ocenie Wnioskodawczyni nie powstaje obowiązek uiszczenia podatku od spadków i darowizn, ponieważ wartość nabywanej rzeczy jest równa wartości długu, do którego spłaty jeden ze współwłaścicieli zostałby zobowiązany z tytułu zniesienia współwłasności.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Zniesienie współwłasności polega na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej. Nowe rzeczy powstałe w wyniku podziału fizycznego stanowią wyłączną własność poszczególnych współwłaścicieli. W świetle przepisów art. 211 i 212 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zniesienie współwłasności może nastąpić przez:

* podział fizyczny rzeczy wspólnej (podział polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej części rzeczy, np. działek, w przypadku gdy przedmiotem tej czynności cywilnoprawnej jest nieruchomość),

* przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

* sprzedaż rzeczy wspólnej zwana podziałem cywilnym (nie mamy do czynienia z odpłatnym zniesieniem współwłasności, gdyż uzyskana wówczas cena dzielona jest odpowiednio w stosunku do udziałów we współwłasności).

Na podstawie art. 211 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że występuje sytuacja, w której podział byłby sprzeczny z przepisami społeczno - gospodarczymi, przeznaczeniem rzeczy lub skutkowałby istotną zmianą tej rzeczy, zmniejszeniem jej wartości, albo zniszczeniem.

W myśl art. 366 Kodeksu cywilnego kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Solidarność dłużników charakteryzuje się:

* wielością podmiotów po stronie zobowiązanej,

* niepodzielnością zobowiązania bez względu na przedmiot świadczenia,

* możliwość żądania przez wierzyciela według jego wyboru całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna,

* utrzymaniem zobowiązania wszystkich dłużników aż do całkowitego zaspokojenia wierzyciela,

* zwolnieniem wszystkich dłużników na skutek zaspokojenia wierzyciela przez któregokolwiek z nich.

A zatem, istota solidarności sprowadza się do możliwości żądania przez wierzyciela spełnienia należnego świadczenia zarówno w części, jak i w całości od jednego dłużnika, kilku z nich, bądź od wszystkich jednocześnie. Z powyższego wynika, iż nie ma znaczenia który z dłużników dokona spłaty powyższego zadłużenia. Do chwili dokonania spłaty wszyscy odpowiadają solidarnie. Zwolnienie wszystkich dłużników następuje dopiero z chwilą spełnienia świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości (mieszkania) razem z drugą osobą, z którą nie łączy ją żaden stopień pokrewieństwa. Ich udziały w nieruchomości są równe i wynoszą 50% na każdą osobę.

Nieruchomość została zakupiona na kredyt, który równy jest 100% jej wartości. Strony są solidarnie odpowiedzialne za spłatę kredytu, ponieważ wspólnie został im udzielony. Ponieważ do chwili obecnej spłacane są tylko odsetki, żadna część kredytu nie została jeszcze spłacona. Zarówno Wnioskodawczyni, jak i drugi współwłaściciel nieruchomości chcieliby znieść współwłasność tejże nieruchomości w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności w zamian za przejęcie przez jednego ze współwłaścicieli całości zobowiązania do spłaty kredytu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż zaciągnięty kredyt nie może stanowić długu.

Obowiązek podatkowy przy nieodpłatnym zniesieniu współwłasności ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych (art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jak wynika z brzmienia ww. przepisu podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn stanowi czysta wartość.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według następującej skali:

Od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej

10 278 12%

10 278 20 556 1 233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10 278 zł

20 556 2 877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20 556 zł

Reasumując stwierdza się, iż w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności, po przekroczeniu kwoty wolnej od podatku w III grupie podatkowej, tj. 4.902 zł. Podatek będzie naliczony zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Ponadto nadmienia się, iż zaciągnięty kredyt nie może stanowić długu, gdyż zarówno Wnioskodawczyni jak i druga osoba są solidarnie odpowiedzialni za jego spłatę. A zatem, w powyższej sprawie nie ma znaczenia kto dokona spłaty tego kredytu.

Końcowo należy wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Pani, jako występującej z wnioskiem. Nie chroni natomiast współwłaściciela nieruchomości (mieszkania).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.