IPPB2/436-131/07-2/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2007 r. (data wpływu 5 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie sprzedaży mieszkania otrzymanego w drodze darowizny - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie sprzedaży mieszkania otrzymanego w drodze darowizny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 30 czerwca 2006 r. w Kancelarii Notarialnej X., ul. S., K., przed Notariuszem T. nastąpiło podpisanie umowy darowizny w formie Aktu Notarialnego Repetytorium A /2006 pomiędzy stronami: M. K. a B. i B. małżonkami K. Na mocy umowy darowizny wnioskodawca otrzymał wraz z żoną, od swojej matki, własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w W przy ul. N. wraz z piwnicą oraz prawo do miejsca postojowego usytuowanego na poziomie piwnic. Jako, że była to pierwsza darowizna między Stronami oraz wnioskodawca wraz z małżonką nie był właścicielem innego lokalu ani domu mieszkalnego oraz spełnione zostały pozostałe warunki określone w art. 16 ust. 1 i 2 Ustawy o podatku od spadków i darowizn, notariusz odstąpił od pobrania podatku od darowizny na podstawie art. 16 i 9 Ustawy.

W dniu zawarcia umowy darowizny wnioskodawca wraz z żoną mieszkał i był zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu. Lokal, którego stali się właścicielami to małe mieszkanie ze skosami, usytuowane na ostatnim piętrze budynku bez wind. Mieszkanie ma łączną powierzchnię 61,8 m 2. W związku z planami powiększenia rodziny mieszkanie to nie zapewni właściwych warunków do wychowania dzieci. Z powyższego względu wnioskodawca wraz z żoną postanowił sprzedać posiadany lokal przed upływem 5 lat od zawarcia umowy darowizny i kupić dom, który zostanie częściowo sfinansowany środkami uzyskanymi ze sprzedaży lokalu nabytego w drodze darowizny. Zakup domu nastąpi w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia darowanego mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku sprzedaży mieszkania nabytego w drodze darowizny w opisanych okolicznościach nie zachodzi podstawa do wygaśnięcia ulgi w podatku od darowizn.

Zdaniem wnioskodawcy:

Powołując się na treść art. 16 ust. 7 pkt 2) ustawy o podatku od spadków i darowizn, sprzedaż mieszkania nabytego w drodze darowizny nie stanowi podstawy do wygaśnięcia ulgi z tego podatku jako, że zachodzi konieczność zmiany warunków zamieszkania ze względu na plany powiększenia rodziny, zakup domu nastąpi w ciągu 6 miesięcy od daty zbycia mieszkania i będzie finansowany m.in. ze środków uzyskanych ze sprzedaży darowanego lokalu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji zbycie udziału w budynku lub lokalu na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych oraz zbycie budynku lub lokalu, jeżeli było uzasadnione koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, a nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia. Przy czym obie przesłanki muszą wystąpić łącznie.

W świetle przytoczonego wyżej art. 16 ust. 7 ustawy, podstawą uzasadniającą zbycie lokalu może być jedynie wyjątkowa sytuacja życiowa podatnika, która powoduje konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania.

Konieczność w rozumieniu art. 16 tejże ustawy winna mieć charakter imperatywny, wskazujący na sytuację wyjątkową, gdy chodzi o kwalifikowaną potrzebę takiej zmiany.

Za przesłankę uzasadniającą zbycie lokalu mieszkalnego w świetle omawianej ustawy uznać należy trudne warunki materialne podatnika w sytuacji, gdy przeznaczył on środki pieniężne pochodzące ze sprzedaży mieszkania na zakup lokalu o mniejszej powierzchni i z mniejszym czynszem, w wyniku czego nastąpiła poprawa położenia materialnego podatnika. Okolicznością uzasadniającą konieczność zmiany warunków mieszkaniowych jest też stan zdrowia, jeśli w sposób oczywisty utrudnia lub uniemożliwia realizację potrzeb mieszkaniowych w lokalu nabytym w drodze darowizny. Wnioskodawca w złożonym wniosku powołuje się na swoją sytuację rodzinną, planowane jest powiększenie rodziny. Lokal mieszkalny zajmowany przez wnioskodawcę to małe mieszkanie ze skosami, usytuowane na ostatnim piętrze, bez windy. Powyższe fakty zmuszają wnioskodawcę do zmiany warunków mieszkaniowych, w celu zapewnienia właściwych warunków do wychowania dzieci. Dlatego też ma zamiar sprzedać mieszkanie przed upływem 5 lat od zawarcia umowy darowizny i kupić dom, który zostanie częściowo sfinansowany środkami uzyskanymi ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Zakup domu nastąpi w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia darowanego mieszkania.

Ustawodawca stwierdził, że jedynie "uzasadniona konieczność" zmiany warunków mieszkaniowych pozwala na zachowanie prawa do przewidzianej w art. 16 ust. 1 ulgi. Nie wystarcza zatem dla spełnienia tej przesłanki zwykła potrzeba zmiany warunków mieszkaniowych. Stosując wykładnię językową, pojęcie "konieczność" oznacza nieodzowność, przymus lub, że coś jest nieuchronne, nie dające się uniknąć. Zatem konieczność zmiany warunków mieszkaniowych występuje wówczas, gdy zachodzi nagła nieoczekiwana sytuacja życiowa, w której znalazł się podatnik. Opisana we wniosku sytuacja życiowa wnioskodawcy nie stanowi przesłanki konieczności zmiany warunków mieszkaniowych.

Drugą konieczną przesłanką zachowania ulgi wynikającą z art. 16 ust. 7 ww. ustawy jest nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia lokalu darowanego. Ustawodawca jednoznacznie określił kolejność czynności jakie należy wykonać, w przypadku uzasadnionym wyjątkową i nieodzowną potrzebą zmiany warunków mieszkaniowych.

Pierwszą czynnością jest zbycie lokalu mieszkalnego, a następnie uzyskanie pozwolenia na budowę nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia.

Reasumując, stwierdza się, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku nie spełnia Pan pierwszego z warunków do zachowania ulgi z tytułu zamieszkiwania, t. j. konieczności zmiany warunków mieszkaniowych. Nawet, gdyby spełnił Pan drugi warunek, t. j. nabył inny budynek nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia lokalu mieszkalnego zostanie utracone prawo do ulgi.

Powyższy fakt wynika z tego, że przesłanki do zachowania powyższej ulgi muszą wystąpić łącznie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.