IPPB2/436-124/09-2/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy lub deponowania na podstawie umowy nadwyżek finansowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy lub deponowania na podstawie umowy nadwyżek finansowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Spółka) jest spółką ze szwedzkiej grupy V. Spółka prowadzi działalność doradczą w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Ponieważ w chwili obecnej w Spółce powstają nadwyżki finansowe, Spółka zamierza deponować (lokować) w innej spółce należącej do tej samej grupy, w V. (dalej V.), na podstawie zawartej w tym celu umowy depozytowej (dalej Umowa). Deponowanie (lokowanie) będzie się odbywało wyłącznie w zależności od potrzeb Spółki, w miarę powstawania nadwyżek finansowych (nie jest wykluczone deponowanie (lokowanie) środków nawet kilkanaście razy w miesiącu lub częściej, na warunkach gwarantujących Spółce niezwłoczny dostęp do zdeponowanych (lokowanych) w ten sposób środków. Deponowanie nadmiaru środków w V. stanowi dla Spółki alternatywę do lokowania tych środków na rachunku bankowym. V.będzie miał prawo dysponować zdeponowanymi przez Spółkę środkami, co jest niezbędne, aby zebrać fundusze konieczne na wypłatę należnych Spółce odsetek. Spółka nie prowadzi ani nie zamierza prowadzić działalności w zakresie finansowania i za wyjątkiem Umowy, nie zamierza zawierać umów depozytowych z innymi podmiotami niż banki. Umowa Spółki nie przewiduje, aby działalność finansowa miała stanowić przedmiot działalności Spółki.

V., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pełni rolę banku w ramach Grupy Va. zajmuje się zarządzaniem jej finansami, np. przyjmowaniem depozytów (lokat) od spółek mających nadwyżki finansowe udzielaniem pożyczek potrzebującym ich spółkom z Grupy, usługami cashpoolingu, itp., a także operacjami związanymi z zarządzaniem ryzykiem (w tym walutowym) oraz nettingiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Odpowiedź w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem wnioskodawcy.

Pytanie (1):

Zgodnie z Umową, V. będzie świadczył na rzecz Spółki usługę polegającą na przyjmowaniu od niej depozytów (lokat). Zdeponowane środki będzie wykorzystywał na finansowanie innych podmiotów z grupy V., co pozwoli mu sfinansować odsetki należne na rzecz Spółki. Zatem Umowę należy kwalifikować jako umowę depozytu nieprawidłowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 45) z późn. zm., dalej ustawa o p.c.c.) podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie w nim wymienione, w tym m.in. umowy depozytu nieprawidłowego. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c., nie podlegają p.c.c. czynności cywilnoprawne (m.in. umowy depozytu nieprawidłowego), jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona (z pewnymi wyjątkami wymienionymi w art. 2 pkt 4b ustawy o p.c.c., nieistotnymi dla niniejszej analizy). Ponadto, zgodnie z art. 1a ustawy o p.c.c. pojęcie podatku od towarów i usług na gruncie ustawy o p.c.c. oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004, Nr 54, poz. 535, z późn. zm., dalej ustawa VAT) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących m.in. w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Usługi świadczone przez V. na rzecz Spółki, czyli przyjmowanie depozytów nieprawidłowych, na gruncie przepisów polskiej ustawy VAT należy kwalifikować jako usługi pośrednictwa finansowego (potwierdza to m.in. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 20 września 2005 r. sygn. 1472/SPC/436-32/PK). Zgodnie z art. 27 ust. 3 i ust. 4 ustawy VAT, usługi finansowe (z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki), jeżeli są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty (na jednym z terytoriów państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej), ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, powinny być uważane za świadczone w miejscu, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. Zgodnie z powyższym, ponieważ V. ma siedzibę w Szwecji i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, a Spółka, będąca usługobiorcą, jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług mającym siedzibę na terytorium Polski, za miejsce świadczenia usług należy uznać Polskę, a Spółkę, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, za podatnika zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT od transakcji zawieranych na podstawie Umowy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do Ustawy VAT, Załącznik nr 4, w pozycji nr 3 wymienia usługi pośrednictwa finansowego, za wyjątkiem wymienionych tam specyficznych usług nie mających znaczenia w niniejszej analizie (takich jak np. usługi ściągania długów i factoringu).

W świetle powyższego, ponieważ w odniesieniu do Umowy i zawieranych na jej podstawie poszczególnych transakcji, gdzie Spółka w ramach depozytu nieprawidłowego lokuje nadwyżkę swoich środków, usługi świadczone na rzecz Spółki przez V. podlegają polskiej ustawie VAT. Spółka, będąc zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług od tych transakcji jest z tego podatku zwolniona. Zatem Umowa oraz zawierane na jej podstawie transakcje, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c., nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych (podobnie argumentuje Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11 czerwca 2007, sygn. DWUS DP-436-3107). Okoliczność, że depozyty (lokaty) mogą być wypłacane na rachunek bankowy V. w banku polskim lub zagranicznym nie ma zdaniem Spółki znaczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż umowa depozytu nieprawidłowego zawarta przez Spółkę i V., na mocy której Spółka będzie przekazywała, a V. będzie przyjmował w depozyt nadwyżkę środków finansowych Spółki, podlegać będzie opodatkowania podatkiem od towarów i usług i stanowić będzie czynność zwolnioną z tego podatku, zaś rozliczenie podatku od towarów i usług będzie spoczywać na polskiej Spółce. W konsekwencji, Umowa jak i zawierane na jej podstawie transakcje nie będą podlegać opodatkowaniu p.c.c.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy depozytu nieprawidłowego.

Depozyt nieprawidłowy został uregulowany w art. 845 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tą samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Do przyjęcia depozytu nieprawidłowego nie jest konieczne wyraźne zastrzeżenie tego w umowie, niemniej dla zastosowania art. 845 Kodeksu konieczne jest ustalenie, że przechowawca uprawniony został do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub rzeczami oznaczonymi co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne - sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca "nieprawidłowy" nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

W myśl art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności, jeżeli ich przedmiotem są:

Na podstawie art. 4 pkt 7 tejże ustawy obowiązek podatkowy przy umowie depozytu nieprawidłowego ciąży na przechowawcy.

Jak z powyższego wynika umowa depozytu nieprawidłowego co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednakże na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych prawodawca wprowadził wyjątek od tej zasady, zgodnie z którym nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez "podatek od towarów i usług" rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku, że przedmiotowa umowa nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, stwierdzić należy, iż czynnikiem decydującym, o tym czy konkretna umowa cywilnoprawna korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 tej ustawy jest stwierdzenie czy z tytułu zawarcia tej konkretnej umowy którakolwiek z jej stron jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest od tego podatku zwolniona.

Zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa Minister Finansów na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Treść art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast przez ustawy podatkowe zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W związku z powyższym organ podatkowy nie rozstrzyga w niniejszej interpretacji czy umowa lub deponowanie na podstawie umowy nadwyżek finansowych Spółki, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć wypełnia ustawowe znamiona umowy depozytu nieprawidłowego.

Reasumując, należy stwierdzić, że jeżeli umowa lub deponowanie na podstawie umowy nadwyżek finansowych Spółki będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z niego zwolniona zastosowanie znajdzie wyłączenie określone w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w przeciwnym wypadku umowa taka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.