IPPB2/436-114/10-7/MZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 lipca 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/436-114/10-7/MZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2010 r. (data wpływu 1 kwietnia 2010 r.) uzupełnionym pismem na wezwanie z dnia 25 maja 2010 r. Nr IPPB2/436-114/10-2/MZ (data nadania 25 maja 2010 r., data doręczenia 4 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zastosowania zwolnienia zawartego w art. 4 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zastosowania zwolnienia zawartego w art. 4 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcy zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 z 2005 r. z późn. zm.) przysługuje prawo do rekompensaty jako spadkobiercy po Marii L. Wnioskodawca nabył nieruchomość w drodze spadku pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ww. ustawy. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku prawo do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 925 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, a według art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkodawca Maria L. zmarła w dniu 2 kwietnia 1944 r. Wnioskodawca nabył w całości spadek po Marii L. w dniu 2 kwietnia 1944 r.

Pismem z dnia 25 maja 2010 r. Nr IPPB2/436-114/10-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* wskazanie, czy było przeprowadzone postępowanie o nabyciu spadku po zmarłej, jeżeli tak, to należy podać datę postanowienia o nabyciu spadku,

* podanie numeru NIP Wnioskodawcy,

* przesłanie pełnomocnictwa w oryginale lub poświadczonego przez pełnomocnika, któremu zostało udzielone (jeżeli pełnomocnikiem jest radca prawny, adwokat, doradca podatkowy), z którego będzie wynikało prawo Pana Miguela L. do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego,

* w przeciwnym wypadku należy przesłać pełnomocnictwo w oryginale lub poświadczony notarialnie odpis pełnomocnictwa. Wnioskodawca dołączył do wniosku kserokopię pełnomocnictwa, poświadczoną przez Radcę prawnego Marcela U., który nie występuje w powyższej sprawie jako pełnomocnik, a zatem dokument taki nie może być uznany przez tutejszy organ.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie, iż:

1.

Na skutek przeprowadzonego postępowania z wniosku Jolanty L. o stwierdzenie nabycia spadku, Sąd Rejonowy Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 14 września 2009 r. stwierdził, iż spadek po zmarłej Marii L. na podstawie ustawy nabyła wnuczka Jolanta L. (a więc wnioskodawca) w całości.

2.

Wnioskodawca nie posiada nadanego numeru NIP.

3.

W załączeniu przedłożono odpis pełnomocnictwa uwierzytelniony przez notariusza za zgodność z oryginałem, z którego wynika prawo Pełnomocnika do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o udzielenie interpretacji prawa podatkowego. Wnioskodawca podkreśla, że z treści pełnomocnictwa wynika, iż Pełnomocnik jest upoważniony do występowania w imieniu mocodawcy przed wszelkimi władzami, organami administracji rządowej i samorządowej, urzędami, sądami, wobec osób fizycznych i prawnych - we wszystkich sprawach dotyczących Wnioskodawcy, do składania w imieniu Wnioskodawcy oświadczeń, zapewnień, podpisów, wniosków, odwołań, nadto do załatwiania innych spraw, jakie okażą się potrzebne oraz do odbioru dokumentów i korespondencji. W tak szeroko sformułowanym zakresie pełnomocnictwa zawiera się również umocowanie do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. Wnioskodawca podkreśla, iż ani przepisy ordynacji podatkowej ani przepisy prawa cywilnego, do których odsyłają przepisy ordynacji podatkowej, nie stanowią o konieczności wykazania się przez pełnomocnika pełnomocnictwem szczególnym, dającym pełnomocnikowi umocowanie wyłącznie w zakresie składania wniosku o wydanie interpretacji prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabycie w drodze spadku nieruchomości, objętych zakresem przedmiotowym ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jest wolne od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Artykuł 4 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn przewiduje zwolnienie od podatku nabycia w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Ww. przepis odnosi się więc do sytuacji nabycia w drodze spadku prawa do rekompensaty. Ww. przepis nie odnosi się wprost do nabycia w drodze spadku nieruchomości, objętych zakresem przedmiotowym ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem Wnioskodawcy redakcja przepisu art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie oznacza, iż nabycie w drodze spadku przedmiotowych nieruchomości nie jest wolne od podatku. Zamysłem ustawodawcy było (jak przypuszcza wnioskodawca) zwolnienie od podatku czynności prawnych, skutkujących otrzymaniem rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Rzeczą irracjonalną byłoby odmienne uregulowanie sytuacji osób nabywających w drodze spadku prawo do rekompensaty od sytuacji osób nabywających w drodze spadku nieruchomości, a następnie występujących o przedmiotową rekompensatę. Wnioskodawca także uważa, że fakt, iż Wnioskodawca nabył prawo do spadku w 1944 r. nie jest przeszkodą do skorzystania z ustawowego zwolnienia od podatku od spadków i darowizn. Wniosek taki należy wyprowadzić z treści art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 21 ww. ustawy, który wprowadził do ustawy o podatku od spadków i darowizn zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa powyżej. Z faktu, iż ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej wprowadziła zwolnienie w zakresie podatku od spadku i darowizn należy domniemywać, iż fakt nabycia przez Wnioskodawcę spadku 1944 r. nie wyklucza zastosowania zwolnienia od podatku od spadków i darowizn.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Ponieważ nabycie w drodze spadku po zmarłej Marii L. nastąpiło w 1944 r. tj., przed 1 stycznia 2007 r. w niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, który w przedstawionym stanie faktycznym nie ma zastosowania.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem spadku.

Zgodnie z art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia "spadek", dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Zgodnie z poglądami doktryny przedmiotu, nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Określenie spadku następuje w drodze zastosowania czterech kryteriów: prawa i obowiązki mają charakter cywilnoprawny, majątkowy, nie są ściśle związane z osobą zmarłego, nie przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy osoby te są spadkobiercami.

Zgodnie z treścią art. 922 Kodeksu cywilnego spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem podlegającym przepisom prawa spadkowego.

Na podstawie art. 5 ustawy obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje - z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny (art. 6 ust. 4 ustawy).

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru (art. 7 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw. Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2). Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Artykuł 17a ustawy określa, iż podatnicy podatku od spadków i darowizn są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i z uzupełnienia wynika, iż Wnioskodawczyni jako spadkobierczyni po zmarłej dnia 2 kwietnia 1944 r. Marii L. przysługuje prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Na skutek przeprowadzonego postępowania o stwierdzeniu nabycia spadku, Sąd Rejonowy Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 14 września 2009 r. stwierdził, iż spadek po zmarłej nabyła w całości wnuczka Jolanta L.

Wnioskodawczyni w złożonym wniosku powołuje się na przepis art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy twierdząc, iż powyższe zwolnienie ma zastosowanie do nabycia w drodze spadku prawa do rekompensaty jak również do nabycia w drodze spadku nieruchomości.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy zwalnia się od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418). Z powyższego przepisu wynika, iż powyższe zwolnienie ma zastosowanie wyłączne do nabycia w drodze spadku prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy wskazać, iż nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że przepis art. 4 ust. 1 pkt 16 ma zastosowanie w niniejszej sprawie, ponieważ zwolnienie wymienione w tym przepisie ma charakter enumeratywny, tj. wyczerpujący, zatem brak jest podstaw do zastosowania wykładni rozszerzającej. Przepis ten stanowi, iż powyższe zwolnienie ma zastosowanie wyłączne do nabycia w drodze spadku prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto należy wskazać, że wszelkie zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od zasady powszechności i równości opodatkowania, a co za tym idzie, jakakolwiek wykładnia rozszerzająca przepisów dotyczących ww. preferencji podatkowych jest niedopuszczalna.

A zatem należy stwierdzić, iż nabycie przez Wnioskodawczynię w drodze spadku nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zgodnie z art. 17a ustawy Wnioskodawczyni zobowiązana była złożyć zeznanie podatkowe o nabyciu praw do spadku po zmarłej. W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, zwolnienie określone w art. 4 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy nie będzie miało zastosowania. gdyż dotyczy ono wyłącznie nabycia w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, a nie nabycia w drodze spadku nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl