IPPB2/436-106/10-4/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2010 r. (data wpływu 19 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.) na wezwanie z dnia 17 maja 2010 r. (data nadania 18 maja 2010 r., data doręczenia 21 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przeniesienia udziałów w celu zwolnienia się ze zobowiązania polegającego na zapłacie ceny emisyjnej za obligacje, tj. w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przeniesienia udziałów w celu zwolnienia się ze zobowiązania polegającego na zapłacie ceny emisyjnej za obligacje, tj. w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. ("Spółka") posiada 1% udziałów w I Sp. z o.o. ("I"). Pozostałe 99% udziałów w I posiada C. z siedzibą we Francji. W związku z reorganizacją grupy Spółka zamierza nabyć od C udziały w I. W celu umożliwienia nabycia udziałów w I Spółka wyemituje obligacje, które zostaną objęte przez C ("Obligacje"). Oprocentowanie Obligacji zostanie określone na poziomie rynkowym. Wartość nominalna oraz cena emisyjna Obligacji będzie odpowiadała wartości rynkowej udziałów w I. "C" w celu zwolnienia się z zobowiązania polegającego na zapłacie ceny emisyjnej za Obligacje przeniesie na Spółkę za jej zgodą udziały w I oznacza to, że przeniesienie udziałów w I nastąpi w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego.

Pismem z dnia 17.05. 2010 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* Przedstawienie dokumentu (odpowiednio wypis z KRS lub kopii urzędowo poświadczonego odpisu), z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla osoby, która udzieliła pełnomocnictwa Panu Tomaszowi S. oraz Panu Wojciechowi D. do występowania z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie udziałów w I w celu zwolnienia się z zobowiązania polegającego na zapłacie ceny emisyjnej za Obligacje, tj. w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych ("p.c.c.").

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przeniesienie udziałów w I w celu zwolnienia się z zobowiązania polegającego na zapłacie ceny emisyjnej za Obligacje, tj. w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego, nie podlega opodatkowaniu p.c.c.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 z późn. zm.) ("Ustawa o p.c.c."), podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Analiza powyższego prowadzi do wniosku, że ustawodawca, wprowadził zasadę numerus clausus czynności podlegających opodatkowaniu p.c.c., i tym samym wyłączył z opodatkowania inne podobne czynności, które nie zostały wyraźnie wskazane w ww. przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same, bądź podobne do tych, które wywołują czynności w nim wyliczone.

Ustawa o p.c.c. wprowadzając kazuistyczny, zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, nie definiując jednocześnie na potrzeby p.c.c. czynności objętych jej zakresem przedmiotowym. W tym względzie należy odwołać się do właściwych przepisów normujących daną czynność prawną. Nie ma przy tym podstaw do tego, by pojęcia cywilnoprawne użyte w ustawie o p.c.c. rozumieć inaczej niż w prawie cywilnym. Dlatego też p.c.c. podlegają tylko te czynności, które zostały wymienione w art. 1 ust. 1 ustawy o p.c.c., w rozumieniu jakie nadaje im prawo cywilne. W opinii Spółki nie było natomiast zamiarem ustawodawcy objecie tym przepisem innych czynności, nawet jeśli mogły wywołać podobne następstwa ekonomiczne (wyrok NSA z dnia 30 listopada 2001 r., sygn. ISA/ŁD 251/00, niepubl.; uchwała 7 sędziów NSA z dnia 9 września 1996 r., sygn. FPS 1/96, ONSA 1996, Nr 4, poz. 148). Ponadto, według NSA należy odrzucić prezentowane niekiedy opinie, w myśl których niedostatki ustawodawcze, a w szczególności pomijanie w treści przepisu określonych stanów faktycznych bądź prawnych, wymagają zastosowania analogii. Nieuregulowanie przez ustawodawcę adekwatnego podatkowego stanu faktycznego, niezależnie od jego przyczyn, oznacza powstanie obszaru wolnego od opodatkowania i nie może być rozumiane jako luka prawna, podlegająca wypełnieniu w drodze analogii (wyrok NSA z dnia 30 listopada 2001 r., sygn. ISA/Łd 251/00).

Zasadą w prawie zobowiązań jest, że dłużnik (w tym wypadku obligatariusz, C) winien wykonać zobowiązanie jedynie poprzez spełnienie świadczenia zgodnie z treścią zobowiązania, to jest poprzez zapłatę ceny emisyjnej za Obligacje, zaś wierzyciel (w tym wypadku Spółka) nie jest zobowiązany do przyjęcia innego świadczenia. Dopuszczalna jest jednakże przez przepisy Kodeksu cywilnego zmiana przedmiotu świadczenia, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie (datio in solutum). W takim wypadku, zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie pierwotne wygasa. Ustawodawca, uwzględniając obowiązującą zasadę swobody umów, dopuścił możliwość świadczenia w miejsce wypełnienia, prowadzącego do wygaśnięcia zobowiązania z zaspokojeniem wierzyciela. Tym samym należy uznać, że przeniesienie udziałów w I. w celu zwolnienia się z zobowiązania polegającego na zapłacie ceny emisyjnej za Obligacje nie jest żadną z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o p.c.c.

Dlatego też mając na uwadze, że katalog czynności cywilnoprawnych, ujęty w art. 1 ust. 1 ustawy o p.c.c. ma charakter zamknięty, a czynność przeniesienia własności udziałów w celu zwolnienia się z innego zobowiązania (datio in solutum) nie została w nim wymieniona w sposób wyraźny, przeniesienie udziałów w I. w celu zwolnienia się z zobowiązania polegającego na zapłacie ceny emisyjnej za Obligacje nie rodzi obowiązku podatkowego w zakresie p.c.c.

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone w szeregu interpretacji przepisów prawa podatkowego, takich jak: Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 listopada 2009 r. (sygn. IPPB2/436-300/09-4/AF), Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 grudnia 2008 r. (sygn. IPPB2/436-411/08-4/MZ), Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006 r. (sygn. 1401/FL.4307/14A-18/05/JL).

W świetle obowiązującego stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Reasumując stwierdza się, iż przedstawiona we wniosku czynność nie należy do katalogu czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych mogą podlegać natomiast czynności cywilnoprawne, w związku z zawarciem których sporządzono umowę, o ile są to czynności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroków należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock