IPPB2/415-964/08-6/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2008 r. (data wpływu 23 czerwca 2008 r.) oraz piśmie z dnia 22 lipca 2008 r. (data nadania 22 lipca 2008 r. data wpływu 25 lipca 2008 r.) uzupełniającym na wezwanie Nr IPPB2/415-964/08-2/AK z dnia 8 lipca 2008 r. (data nadania 9 lipca 2008 r., data doręczenia 21 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych wynagrodzeń - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych wynagrodzeń.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zamierza kilkakrotnie w ciągu roku skierować swojego pracownika do N w celu wykonania zadania służbowego. Pracownik może spędzić w podróży służbowej łącznie w ciągu roku kalendarzowego ponad 183 dni.

Pismem z dnia 8 lipca 2008 r. nr IPPB2/415-964/08-2/AK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez czytelne wypełnienie pola 55 oraz pola 56 (imię i nazwisko oraz podpis drugiego członka zarządu lub prokurenta upoważnionego w KRS do reprezentacji spółki).

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie (data wpływu uzupełnienia 25 lipca 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma obowiązek pobrania i odprowadzenia do polskiego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłacanego osobie fizycznej, która przebywa w podróży służbowej poza terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej (zakłady pracy) są obowiązane jako płatnicy obliczyć i pobrać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy. Osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Osoby wykonujące pracę na terytorium Polski niezależnie od czasu trwania podróży służbowej podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przebywanie w podróży służbowej nie powoduje zmiany dotychczasowych warunków pracy, gdyż nie powoduje zmiany miejsca wykonywania pracy.

Zatem niezależnie od czasu trwania podróży służbowej miejscem wykonywania pracy pozostaje terytorium Polski. Mając powyższe na uwadze Spółka uważa, iż od wynagrodzeń pracowników przebywających w podróży służbowej dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym ma obowiązek odprowadzić zaliczki do urzędu skarbowego na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednakże zaznaczyć, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "podróży służbowej" i nie regulują związanych z tym obowiązków ciążących na delegującym i przysługujących delegowanym praw. Dlatego też tut. organ zaznacza, że powyższa interpretacja jest prawidłowa pod warunkiem, iż wykonywana przez pracownika praca stanowi - w świetle odrębnych przepisów - podróż służbową.

W tym przypadku odrębnymi przepisami są ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz akty wykonawcze wydane na jej podstawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.