IPPB2/415-894/11-5/MG - Wprowadzenie systemu komputerowego uprawniającego do zamawiania i rozliczania dodatkowych świadczeń pozapłacowych - przychód pracowników i obowiązki płatnika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2011 r. (data wpływu 2 listopada 2011 r.) oraz w piśmie uzupełniającym braki formalne wniosku z dnia 28 grudnia 2011 r. (data nadania 29 grudnia 2011 r., data wpływu 2 stycznia 2012 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 21 grudnia 2011 r. Nr IPPB2/415-894/11-3/MG (data nadania 22 grudnia 2011 r., data odbioru 28 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników Spółki przychodu ze stosunku pracy z tytułu wprowadzenia systemu komputerowego uprawniającego do zamawiania i rozliczania dodatkowych świadczeń pozapłacowych poprzez zasilenie indywidualnego konta oraz obowiązków Spółki jako płatnika podatku dochodowego - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników Spółki przychodu ze stosunku pracy z tytułu wprowadzenia systemu komputerowego uprawniającego do zamawiania i rozliczania dodatkowych świadczeń pozapłacowych poprzez zasilenie indywidualnego konta oraz obowiązków Spółki jako płatnika podatku dochodowego.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, wezwano Spółkę pismem z dnia 21 grudnia 2011 r. Nr IPPB2/415-894/11-3/MG (data nadania 22 grudnia 2011 r., data doręczenia 28 grudnia 2011 r.) do ich uzupełnienia poprzez:

- doprecyzowanie stanowiska Spółki adekwatnie do zadanego pytania podatkowego, które brzmi: "Kiedy Spółka powinna uznać, że pracownik uzyskał przychód, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...)", natomiast we własnym stanowisku Spółka odniosła się tylko do stwierdzenia, że zasilenie konta pracownika w systemie informatycznym nie stanowi przysporzenia majątkowego.

Spółka uzupełniła braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 28 grudnia 2011 r. (data nadania 29 grudnia 2011 r., data wpływu 2 stycznia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest firmą zajmująca się świadczeniem usług outsourcingowych, głównie w obszarze księgowości i finansów oraz IT, a także usług doradczych. Spółka zatrudnia ponad 4500 pracowników. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) Spółka jest zobowiązana do tworzenia funduszu socjalnego.

Spółka zamierza wprowadzić system komputerowy, w ramach którego każdy uprawniony pracownik będzie posiadał indywidualne konto służące do zamawiania i rozliczania dodatkowych świadczeń pozapłacowych oferowanych przez pracodawcę, w tym finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Pracownik poprzez konto będzie miał możliwość zamówienia nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń oferowanych przez pracodawcę, np. pracownik będzie mógł skorzystać z prywatnej opieki medycznej i wybrać odpowiadający mu abonament medyczny, lub przystąpić do ubezpieczania na życie wybierając odpowiednią opcję ubezpieczenia. Ponadto konto pracownika będzie zasilane punktami. Punkty będą miały określoną wartość pieniężną. Liczba przyznanych punktów oraz ich wartość będzie uzależniona od wysokości środków funduszu socjalnego, jaka zostanie przeznaczona do wykorzystania w ramach tej opcji. Otrzymane punkty pracownik będzie mógł przeznaczyć na dodatkowe świadczenie mieszczące się w ramach działalności socjalnej, o której mowa w ww. ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, np. pracownik będzie mógł za pośrednictwem firmy dostarczającej system wykupić wejście na basen lub bilet do teatru. Konto będzie zasilane kilka razy w roku (np. raz na kwartał lub miesiąc). Koszt zakupionej usługi w ramach przysługujących pracownikowi punktów będzie pokrywany przez pracodawcę i rozliczany z dostawcą systemu, który pośredniczy w nabyciu usługi. W przypadku, gdy wartość usługi będzie wyższa od wartości posiadanych przez podatnika punktów różnicę będzie musiał pokryć pracownik z własnych środków, a rozliczenie dodatkowych kosztów usługi nastąpi z dostawcą systemu (usługi). Niewykorzystane przez pracownika w wyznaczonym okresie rozliczeniowym, np. roku kalendarzowym, punkty zostaną odjęte z jego konta, a odpowiadające im środki finansowe zabezpieczone przez pracodawcę zostaną rozdysponowane w ramach funduszu socjalnego w następnym roku. Z tytułu niewykorzystanych punktów pracownikowi nie będzie przysługiwało żadne roszczenie, ani dodatkowe świadczenie, jak również nie będzie to miało wpływu na wysokości punktów przyznawanych w nowym okresie rozliczeniowym.

Spółka rozważa również możliwość zasilania konta punktowego dodatkowymi punktami, których wartość będzie pokrywana z dodatkowych środków obrotowych Spółki z przeznaczeniem na działalność inną niż socjalna. Zasady rozliczania dodatkowych punktów będą identyczne jak w przypadku punktów związanych z działalnością socjalną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kiedy Spółka powinna uznać, że pracownik uzyskał przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 50, poz. 307 z późn. zm.), w związku z którym będzie na niej, jako płatniku ciążył obowiązek, o którym mowa w art. 31 tej ustawy, tj. obowiązek obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 26 lipca 1992 r. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powołanych przepisów wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, finansowanych ze środków funduszu socjalnego lub przez pracodawcę stanowi przychód ze stosunku pracy, od którego należy obliczyć i pobrać zaliczki na podatek dochodowych, zgodnie z art. 31 tej ustawy. Zaliczki zgodnie z art. 32 ustawy o podatku od osób fizycznych są obliczane za miesiąc od stycznia do grudnia.

W związku z powyższym, aby terminowo wywiązać się z obowiązków płatnika podatku w przedmiotowej sprawie, konieczne jest ustalenie, w którym momencie pracownik uzyskuje przychód, od którego należy obliczyć i wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy od uzyskanych przez pracowników przychodów.

W ocenie Spółki czynność zasilenia konta pracownika w systemie informatycznym nie stanowi przysporzenia majątkowego, które można uznać za otrzymanie wynagrodzenia pieniężnego lub wynagrodzenia w naturze. Poprzez fakt zasilenia punktami konta pracownika Spółka nie dokonuje wypłaty wynagrodzenia, nie stawia do całkowitej dyspozycji pracownika konkretnej kwoty pieniężnej, ani nie dochodzi do przekazania pracownikowi nieodpłatnego świadczenia. Zasilenie konta punktami stanowi dla pracownika jedynie informację, jaka kwota dofinansowania mu przysługuje, a także na jakiego typu usługi kwota ta może być wydatkowana. W związku z tym zasilenie konta pracownika stanowi jedynie rozpoczęcie procesu informacyjnego o możliwości przekazania pracownikowi nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia.

System stanowi tylko narzędzie, umożliwiające złożenie przez pracownika wniosku o otrzymanie konkretnego świadczenia. Wartość niewykorzystanych punktów nie może być rozliczona w innym okresie, punkty nie mogą być przekazane przez pracownika innemu pracownikowi. W związku z tym, w momencie zasilenia konta pracownik nie uzyskuje żadnych przysporzeń, a z drugiej strony zabezpieczone przez pracodawcę środki na sfinansowanie usług, które może zamówić pracownik nie zostają wydatkowane. Dopiero w momencie, gdy pracownik zgłosi wniosek o zakup świadczenia z przyznanych mu środków, a pracodawca dokona tego zakupu i umożliwi pracownikowi skorzystanie z usługi dochodzi do nieodpłatnego świadczenia. W tym przypadku, do otrzymania przez pracownika nieodpłatnego świadczenia dochodzi w momencie, gdy pracownik uzyskuje uprawnienie do korzystania z zamówionej usługi, np. w momencie przekazania biletów do teatru, wejściówki na basen lub poinformowania pracownika o terminie i warunkach udziału w wykupionej wycieczce. W takim przypadku pracodawca dokonuje wydatkowania środków, a pracownik uzyskuje przychód niezależnie od tego, czy ostatecznie skorzysta z zakupionego świadczenia.

Prawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć przez pojęcia: otrzymanie nieodpłatnego świadczenia. Ograniczył się jedynie do wskazania sposobów i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń i świadczeń częściowo odpłatnych (odpowiednio art. 11 ust. 2a oraz art. 11 ust. 2b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dlatego też, przez pojęcie nieodpłatnego świadczenia należy rozumieć zdarzenia prawne oraz zdarzenia faktyczne, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie w majątku danej osoby mające konkretny wymiar finansowy. Przy czym za otrzymane wartości można uznać tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może swobodnie rozporządzać.

Powyższy pogląd potwierdzają orzeczenia sądów np. Naczelny Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 5 lutego 1997 r. (sygn. SA/Sz 1191/96) stwierdził, że z analizy art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że do świadczeń w naturze odnosi się wyłącznie pojęcie - otrzymanych. Oznacza to, że przychodem będą wyłącznie wartości otrzymanych świadczeń w naturze, a nie - jak tego wymaga przepis w stosunku do pieniędzy i wartości pieniężnych - również postawienie ich do dyspozycji podatnika. Innymi słowy, podatnik powinien doliczyć do swoich przychodów podatkowych wartość wszelkich świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń dopiero wówczas, kiedy świadczenia te będą faktycznie (fizycznie) otrzymane. Nie stanowią zatem przychodu świadczenia, z których podatnik może dopiero skorzystać potencjalnie.

Mając na uwadze powyższą argumentację, w opinii Spółki pracownik uzyskuje przychód dopiero w momencie zakupienia na jego wniosek przez pracodawcę i przekazania mu prawa do skorzystania z konkretnej usługi, a nie w momencie zasilenia konta w systemie punktami. Zatem za miesiąc, w którym pracodawca "przekaże" pracownikowi zakupioną usługę należy wartość świadczenia doliczyć do jego przychodów i dokonać od tej wartości potrącenia zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.