IPPB2/415-857/10-2/AK - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych świadczeń dla pracowników w postaci kart sportowych oraz voucherów do kina i teatru, sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu 14 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości przekazanych świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości przekazanych świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

N. S.A. (dalej: Spółka") prowadzi działalność w branży spożywczej. Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę. W oparciu o regulacje ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej; uzfśs) Spółka utworzyła Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej; "ZFŚS"). Spółka ze środków zgromadzonych w ZFŚS finansuje na rzecz pracowników następujące świadczenia;

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania Nr 1,2,3. Odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku Nr 4,5,6 zostanie rozpatrzona w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki finansowane przez nią świadczenia na rzecz pracowników korzystają ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. (do limitu 380 zł w roku podatkowym).

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności:

wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Powyższe oznacza, że świadczenia rzeczowe nieodpłatne lub częściowo odpłatne, stanowią co do zasady przychód podlegający opodatkowaniu.

Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł: rzeczowymi świadczeniami nie są bony.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. stanowi, iż zwolnione od podatku dochodowego są m.in. "świadczenia rzeczowe". Z uwagi na to, że prawo podatkowe nie posługuje się swoistą definicją "rzeczy" ani "świadczenia rzeczowego", dla wyjaśnienia sposobu rozumienia tych pojęć na gruncie podatku dochodowego należy odwołać się do definicji funkcjonujących na gruncie innych gałęzi prawa.

Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego rzeczami są tylko przedmioty materialne. Opierając się na definicji kodeksowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lutego 2009 r. sygn. ILPB1/415-931/08-2/AG stwierdził, że materialny charakter dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają, np. paczki świąteczne, wartość biletów do kabaretu, wartość biletów do kina, wartość karnetu na basen czy siłownię itp. Co więcej, podkreślił, że w związku z powyższym świadczeniem rzeczowym jest nie usługa basenu czy teatru, ale już sam bilet wstępu.

Zdaniem Spółki powyższa wykładnia pojęcia świadczeń rzeczowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f., znajduje swoje potwierdzenie również w ostatnim zdaniu tego przepisu, gdzie ustawodawca doprecyzowuje, iż świadczeniami rzeczowymi nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Uznaje zatem, że jakkolwiek przez świadczenia rzeczowe należy rozumieć wszystkie rzeczy materialne, to wyłącza spod zwolnienia świadczenia rzeczowe w postaci bonów, talonów i innych znaków uprawniających do wymiany na towary i usługi.

W efekcie, jakkolwiek wszelkie świadczenia udostępniane przez pracodawcę pracownikom stanowią przychód ze stosunku pracy, to świadczenia rzeczowe oraz świadczenia pieniężne finansowane z ZFŚS korzystają ze zwolnienia od opodatkowania do określonej ustawowo kwoty.

W celu określenia, czy przedmiotowe świadczenia udostępniane przez Spółkę mieszczą się w zakresie zwolnienia, należy poddać analizie charakter każdego z nich. W ocenie Spółki świadczenia przekazywane przez nią pracownikom, finansowane ze środków zgromadzonych na ZFŚS są świadczeniami o charakterze materialnym, a więc świadczeniami rzeczowymi, zwolnionymi od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f.

Spółka wydaje pracownikom vouchery. Zdaniem Spółki, takie świadczenia przekazywane pracownikom również mieszczą się w zakresie pojęcia świadczeń rzeczowych. Mają one charakter materialny, co oznacza, że nie powinny być utożsamiane ze znakami upoważniającymi do wymiany na towary lub usługi, gdyż każdy voucher czy karta upoważnia do uczestnictwa w określonym zdarzeniu kulturalnym lub sportowym i nie podlega wymianie, a jest jedynie środkiem do zidentyfikowania osoby korzystającej z danego świadczenia rzeczowego (możliwość wstępu na salę kinową za okazaniem vouchera). Wydanie karty czy vouchera stanowi świadczenie rzeczowe w postaci możliwości obejrzenia filmu, spektaklu bądź uczestniczenia w zajęciach sportowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2009 r. sygn. IPPB4/415-485/09-2/MP zidentyfikował bilety do kina, teatru, karnety na basen jako świadczenia rzeczowe i uznał w konsekwencji, że" (...) finansowanie przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu świadczeń zakupu biletów wstępu do teatru kina i na basen, do wysokości 380 zł rocznie, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

Analogiczne stanowisko w tej kwestii zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej "sfinansowanie przez pracodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zakupu świadczeń takich jak zapewnienie pracownikom dostępu do siłowni, sauny, Sali fitness, kina teatru itp., w sytuacji gdy pracownik otrzymuje dokumenty uprawniające do skorzystania z nich (bilety wstępu, karnety itp.), podłega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

Brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. nakazuje wyłączyć z pojęcia świadczeń rzeczowych bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Spółka stoi na stanowisku, że celem ustawodawcy nie było jednak wyłączenie spod zwolnienia świadczeń w postaci biletów do kina, teatru czy też kart upoważniających do udziału w zajęciach sportowych, gdyż pod pojęciem bonów czy też znaków upoważniających do wymiany na towary lub usługi rozumieć należy bony pieniężne o określonej wartości, które pracownik może dowolnie wymienić na towary lub usługi w sklepach bądź punktach usługowych honorujących dane bony. Udostępniane przez Spółkę pracownikom karty i vouchery nie podlegają wymianie i uprawniają pracowników do skorzystania z określonych odgórnie świadczeń rzeczowych.

Utrwalona praktyka organów podatkowych w zakresie uznawania biletów to kina, teatru oraz karnetów na basen itp. za świadczenia rzeczowe znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych tak w oparciu o poprzednie brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f., jak i o jego brzmienie obowiązujące od dnia 22 sierpnia 2009 r. - norma prawna zawarta w tym przepisie zmieniła się jedynie co do świadczeń pieniężnych, nie uległa zmianie jeśli chodzi o świadczenia rzeczowe. Powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2008 r. sygn. ILPB1/415-267/07-3/AMN, w interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2009 r. sygn. ILPB1/415-184/09-2/AMN, a także w interpretacji indywidualnej z dnia 17 listopada 2009 r. sygn. ILPB1/415- 964/09-2/AMN.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, świadczenia w postaci voucherów do kina, teatru oraz kart upoważniających do uczestniczenia w zajęciach sportowych, udostępniane pracownikom, będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f., jako, że są finansowane ze środków ZFŚS, pod warunkiem, że wartość tych świadczeń przypadająca na pracownika w roku podatkowym nie przekroczy 380 zł W efekcie Spółka nie będzie zobowiązana do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od udostępnionych przez nią kart i voucherów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy-w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Przepis ten ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Biorąc pod uwagę, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "rzeczy", ani też pojęcia "świadczenia rzeczowego" dla ich ustalenia należy odwołać się do definicji zawartej w innych aktach prawnych.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 45 tejże ustawy rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają, np. paczki świąteczne, mikołajkowe, powitalne, wartość biletów (voucherów) do teatru, wartość biletów (voucherów) do kina, karnetu, karty na basen czy siłownię itp. W związku z powyższym świadczeniem rzeczowym jest nie usługa basenu czy teatru, ale bilet wstępu.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, w przedszkolach oraz innych formach wychowywania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w oparciu o regulacje ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Spółka utworzyła Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Spółka ze środków zgromadzonych w ZFŚS finansuje na rzecz pracowników m.in. następujące świadczenia;

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż finansowanie przez zakład pracy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych świadczeń rzeczowych w postaci kart wstępu na zajęcia sportowe, voucherów do teatru i kina korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że dotyczą one świadczeń związanych z działalnością socjalną, o której mowa w ww. przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych a kwota sfinansowania i dofinansowania świadczeń rzeczowych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie przekracza w roku podatkowym 380 zł W związku z czym na Wnioskodawcy jako na płatniku nie ciąży obowiązek odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.