IPPB2/415-856/10-2/MK1 - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartości świadczeń przekazanych pracownikom spółki, sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2010 r. (data wpływu 10 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości przekazanych świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 10 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości przekazanych świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

S. S.A. (dalej: "Spółka", lub "Wnioskodawca") rozważa wprowadzenie dwóch form wypłaty świadczeń pieniężnych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na rzecz zatrudnionych przez nią pracowników:

Obecne brzmienie Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowiącego załącznik do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy (dalej: ZUZP) obowiązującego w Spółce uniemożliwia Komisji Socjalnej zadysponowanie funduszami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w sposób wskazany w punktach 1 i 2. Wnioskodawca podjął działania zmierzające do zmiany ZUZP w tym zakresie. Zmiany wymagają jednak zgody organizacji związków zawodowych działających w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy i na chwilę obecną nie są przesądzone. Dopiero po wprowadzeniu do ZUZP koniecznych zmian Wnioskodawca zamierza przekazywać swoim pracownikom świadczenia pieniężne m.in. w niżej opisanych formach.

Jedną z form przekazania pracownikom świadczeń pieniężnych rozważanych przez Wnioskodawcę jest przekazanie pracownikom kart przedpłaconych na okaziciela (tzw. kart pre-paid). W związku z tym Spółka rozważa podpisanie umowy na zakup kart z jednym z banków. Zakup kart sfinansowany zostanie ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Następnie karty zostaną wydane pracownikom. Karty będą zasilane przez Wnioskodawcę środkami pieniężnymi w ramach finansowej pomocy świątecznej (np. z okazji Bożego Narodzenia, czy Wielkanocy). Wartość świadczeń przyznanych pracownikom uzależniona będzie od wysokości zarobków (zarabiający najmniej otrzymywać będą karty o najwyższym saldzie).

Specyfika tego rodzaju produktu polega na tym, iż wydawany jest on bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, użytkownikom nie jest też przyznawany kredyt. Transakcje są autoryzowane do wysokości salda na specjalnym technicznym rachunku, który należy zasilić przed użyciem karty. Takie karty nie muszą być personalizowane, tj. nie zawsze umieszczane jest na nich imię i nazwisko użytkownika. Umożliwia to swobodne przekazywanie zasilonej karty innym osobom. Osoba, która otrzymała kartę musi ją jednak podpisać, aby możliwe było jej użytkowanie.

Otrzymujący kartę może za jej pośrednictwem dokonać płatności za towary i usługi. W zależności od oferty banku, która zostanie wybrana przez Wnioskodawcę, karta może umożliwiać spieniężenie środków np. w bankomacie (niektóre banki oferują karty, które nie umożliwiają spieniężenia środków).

Drugą formą przekazywania pracownikom świadczeń pieniężnych rozważaną przez Spółkę jest wpłata środków pieniężnych za pomocą polecenia przelewu na rachunki bankowe wskazane przez pracowników. Przelewy generowane będą z rachunku Spółki, na którym zgromadzone są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, na te same rachunki bankowe pracowników, na które przelewane są ich wynagrodzenia. Świadczenia pieniężne będą przekazywane wszystkim pracownikom jako finansowa pomoc świąteczna (np. z okazji Bożego Narodzenia, czy Wielkanocy). Analogicznie jak w przypadku kart przedpłaconych wartość świadczeń pieniężnych przekazanych pracownikom uzależniona będzie od wysokości zarobków (zarabiający najmniej otrzymywać będą najwięcej środków).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenia pieniężne w postaci kart przedpłaconych przekazywanych pracownikom, a także wpłat środków pieniężnych dokonywanych na rachunki bankowe pracowników, przy założeniu spełnienia warunku w postaci sfinansowania tych świadczeń w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, korzystają ze zwolnienia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W świetle powyższego, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

* świadczenie jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter rzeczowy bądź pieniężny,

* jego wysokość nie przekracza w roku podatkowym 380 zł.

Dwie pierwsze przesłanki, o których mowa wyżej zostaną przez Spółkę spełnione. Po pierwsze zakup kart przedpłaconych jak i środki pieniężne wpłacane na rachunki bankowe pracowników pokrywane będą w całości ze środków zgromadzonych na rachunku zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Po drugie w opinii Wnioskodawcy wydawanie kart pre-paid czy przelewanie środków pieniężnych na rachunki pracowników w związku z pomocą świąteczną należy zaklasyfikować jako świadczenie mające związek z działalnością socjalną. Z ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U.96.70.335 j. t. z późn. zm.) wynika bowiem, iż działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z kolei zgodnie z zasadami przyjętymi w Spółce środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w zakresie pomocy świątecznej będą dzielone w zależności od wysokości zarobków (zarabiający najmniej otrzymywać będą świadczenia pieniężne o najwyższej wartości).

Dla możliwości zastosowania przedmiotowego zwolnienia pozostaje zatem ustalenie, czy w przypadkach wymienionych w opisie stanu faktycznego mamy do czynienia ze świadczeniami pieniężnymi, o których mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f.

W doktrynie podkreśla się, iż świadczenie pieniężne mieści w sobie pojęcia świadczenia gotówkowego i bezgotówkowego. Przy czym pierwsze z nich jest wykonywane przez zapłatę (czyli wydanie wierzycielowi odpowiedniej ilości znaków pieniężnych), drugie - w drodze bankowego rozliczenia pieniężnego, które w tym przypadku pełni funkcję zapłaty. Zgodnie z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (dalej: Prawo bankowe) rozliczenia pieniężne przeprowadzane za pośrednictwem banku mogą przybrać formę rozliczeń gotówkowych lub bezgotówkowych. Z kolei na podstawie art. 63 ust. 3 Prawa bankowego rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności: poleceniem przelewu, poleceniem zapłaty, czekiem rozrachunkowym oraz kartą płatniczą.

Karta pre-paid nie jest zdefiniowanym prawnie produktem, dlatego zdaniem Wnioskodawcy jako że jest to produkt bankowy należy sięgnąć do samej definicji karty płatniczej. Przez kartę płatniczą rozumie się zaś kartę identyfikującą wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniającą do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu (art. 4 ust. 1 pkt 4 Prawa bankowego).

Analogicznie zatem jak w przypadku karty płatniczej karta pre-paid upoważnia posiadacza do dokonania zapłaty. Co więcej karta pre-paid stanowi formę technicznego przekazania środków pieniężnych w formie elektronicznej (doładowania). Karta przepłacona z doładowaniem stanowi instrument pieniądza elektronicznego, a zatem zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary lub usługi. Nie ma wątpliwości, iż karta ta stanowi ekwiwalent pieniądza tym samym również i zapłatę kartą płatniczą pre-paid należy traktować tak samo jak zapłatę gotówką. W ocenie Spółki nie ma znaczenia czy karta umożliwia spieniężenie środków np. w bankomacie, czy nie przewiduje takiej możliwości.

W ocenie Wnioskodawcy można zatem uznać, iż świadczenie w postaci karty przedpłaconej z wprowadzoną na nią wartością pieniężną mającą charakter pieniądza elektronicznego są świadczeniami pieniężnymi i nie należy utożsamiać ich z bonem czy talonem lub też innym znakiem uprawniającym do wymiany na usługę. Służy ona (jako środek płatniczy) do zapłaty za towar lub usługę a nie do wymiany na towar lub usługę co jest cechą tych drugich. Pracownicy otrzymujący rzeczone karty stają się dysponentem pieniędzy na nich umieszczonych, którymi mogą płacić za towary i usługi.

W związku z powyższym, uznać należy, że świadczenia pieniężne w postaci kart przedpłaconych, po spełnieniu warunku w postaci sfinansowania tego świadczenia w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, mogą korzystać ze zwolnienia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Dodatkowo, w związku z faktem, że zgodnie z art. 63 ust. 3 Prawa bankowego jedną z form rozliczenia bezgotówkowego jest polecenie przelewu, wpłata wartości świadczenia pieniężnego na rachunek bankowy pracownika z pomocą polecenia przelewu korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy-w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Przepis ten ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W związku z powyższym od dnia 1 stycznia 2009 r. zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są również otrzymane przez pracownika z związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, w przedszkolach oraz innych formach wychowywania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) karta płatnicza - to karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.

Stosownie do art. 63 ust. 1 ww. ustawy rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Zgodnie z treścią art. 63 ust. 3 pkt 1 i 4 Prawa bankowego rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności poleceniem przelewu, kartą płatniczą.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca rozważa wprowadzenie dwóch form wypłaty świadczeń pieniężnych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na rzecz zatrudnionych przez nią pracowników:

Jedną z form przekazania pracownikom świadczeń pieniężnych rozważanych przez Wnioskodawcę jest przekazanie pracownikom kart przedpłaconych na okaziciela. W związku z tym Spółka rozważa podpisanie umowy na zakup kart z jednym z banków. Zakup sfinansowany zostanie ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Karty będą zasilane przez Wnioskodawcę środkami pieniężnymi w ramach finansowej pomocy świątecznej (np. z okazji Bożego Narodzenia, czy Wielkanocy). Wartość świadczeń przyznanych pracownikom uzależniona będzie od wysokości zarobków (zarabiający najmniej otrzymywać będą karty o najwyższym saldzie). Specyfika tego rodzaju produktu polega na tym, iż wydawany jest on bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, użytkownikom nie jest też przyznawany kredyt. Transakcje są autoryzowane do wysokości salda na specjalnym technicznym rachunku, który należy zasilić przed użyciem karty. Takie karty nie muszą być personalizowane, tj. nie zawsze umieszczane jest na nich imię i nazwisko użytkownika. Umożliwia to swobodne przekazywanie zasilonej karty innym osobom. Osoba, która otrzymała kartę musi ją jednak podpisać, aby możliwe było jej użytkowanie. Otrzymujący kartę może za jej pośrednictwem dokonać płatności za towary i usługi. W zależności od oferty banku, karta może umożliwiać spieniężenie środków np. w bankomacie (niektóre banki oferują karty, które nie umożliwiają spieniężenia środków).

Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie np. pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej.

Zatem kartę tą należy uznać za świadczenie pieniężne, z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych i nie utożsamiać jej z bonem czy talonem lub też innym znakiem uprawniającym do wymiany na usługę czy towar. Karta ta nie służy bowiem do płacenia tylko w określonych sieciach handlowych - jak również płacąc za jej pośrednictwem nie ma - tak jak w przypadku bonu czy talonu - obowiązku kupienia towaru za określoną kwotę wynikającą z nominału tych ostatnich. Skoro karta ta jest środkiem płatniczym - de facto działającym jak każda karta bankomatowa, to brak jest podstaw, aby nie uznać, że pracownik otrzymuje świadczenie pieniężne.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż ww. świadczenia pieniężne, a więc otrzymane przez pracowników karty przedpłacone finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzystają ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. do wysokości limitu określonego w tym artykule, pod warunkiem, że istotnie świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Limit w wysokości 380 zł określony w wyżej powołanym przepisie ma zastosowanie do wszystkich świadczeń pieniężnych i rzeczowych sfinansowanych w danym roku podatkowym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Drugą formą przekazywania pracownikom świadczeń pieniężnych rozważaną przez Spółkę jest wpłata środków pieniężnych za pomocą polecenia przelewu na rachunki bankowe wskazane przez pracowników. Przelewy generowane będą z rachunku Spółki, na którym zgromadzone są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, na te same rachunki bankowe pracowników, na które przelewane są ich wynagrodzenia. Świadczenia pieniężne będą przekazywane wszystkim pracownikom jako finansowa pomoc świąteczna (np. z okazji Bożego Narodzenia, czy Wielkanocy). Analogicznie jak w przypadku kart przedpłaconych wartość świadczeń pieniężnych przekazanych pracownikom uzależniona będzie od wysokości zarobków (zarabiający najmniej otrzymywać będą najwięcej środków).

Ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają m.in. świadczenia pieniężne - wypłacone pracownikowi w formie gotówki lub przelane na jego konto bankowe - w postaci m.in. zapomóg finansowych, dopłat do sanatorium, ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż finansowane przez zakład pracy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wpłat środków pieniężnych za pomocą polecenia przelewu na rachunki bankowe wskazane przez pracowników korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że dotyczą one świadczeń związanych z działalnością socjalną, o której mowa w ww. przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Mając powyższe na uwadze świadczenia pieniężne, a więc otrzymane przez pracowników karty przedpłacone oraz wpłaty środków pieniężnych na rachunek bankowy pracownika finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzystają ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, pod warunkiem, że istotnie świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.