IPPB2/415-792/08-2/AZ - Zasady opodatkowania wynagrodzenia uzyskanego na terytorium Islandii przez obywatela polskiego posiadającego certyfikat rezydencji tego państwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2008 r. (data wpływu 12 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z obowiązku złożenia zeznania rocznego i dopłaty różnicy podatku w związku z posiadaniem certyfikatu rezydenta Islandii - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z obowiązku złożenia zeznania rocznego i dopłaty różnicy podatku w związku z posiadaniem certyfikatu rezydenta Islandii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od września 2006 r. pracuje w Islandii, gdzie podpisał kontrakt bezterminowy. Do Polski Wnioskodawca przylatuje tylko 2-3 razy w roku, wykorzystując należny mu urlop. Za 2006 r. dokonał rozliczenia rocznego z Urzędem Skarbowym, gdyż do września 2006 r. pracował w Polsce.

W roku bieżącym Wnioskodawca otrzymał z Islandii certyfikat rezydenta. Według infolinii podatkowej oraz Urzędu Skarbowego w Warszawie powinien złożyć wyżej wymieniony dokument do Urzędu Skarbowego, zwalniałby go ze składania zeznania rocznego w Polsce za 2007 r..

Kiedy Wnioskodawca zamierzał przedstawić certyfikat w Urzędzie Skarbowym w O... okazało się, że powinien go dostarczyć dopiero w momencie otrzymania wezwania. Stwierdzono też, że certyfikat Wnioskodawcy nie będzie tu uznany. Wnioskodawca złożył PIT-36 i zapłacił różnicę podatku, ale chciałby wiedzieć czy tak należało postąpić.

Wnioskodawca jest żonaty. Żona mieszka, pracuje i płaci podatki w Polsce. Od początku małżeństwa małżonkowie składali oddzielne zeznania roczne. "Centrum interesów życiowych" jest różnie interpretowane. Według Urzędu Skarbowego w O... centrum interesów życiowych przypada na Polskę bo Wnioskodawca jest żonaty i prawdopodobnie utrzymuje rodzinę w Polsce.

Wg Urzędu Skarbowego w W... ponieważ małżonkowie nie mają dzieci, nie są pełną rodziną, żona pracuje, więc nie można określić i wskazać, jakoby centrum interesów życiowych było w Polsce.

Każde z małżonków pracuje na własne potrzeby i utrzymanie. Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie w K..., żona Wnioskodawcy mieszka u rodziców. Przylatując na święta i urlop do kraju Wnioskodawca jest tu łącznie ok. 5-6 tygodni. Resztę dni w roku spędza w Islandii.

Islandia jako kraj o najwyższym poziomie życia ludzi w Europie stwarza możliwość dużo wyższych zarobków niż w Polsce. Diety ustalone na ten kraj są zaś bardzo niskie, a koszty miesięcznego utrzymania bardzo duże. Dlatego też z rozliczenia podatkowego z Urzędu Skarbowego wynika dopłata.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wydanie ostatecznej decyzji w swojej sprawie dotyczącej uznania w Polsce certyfikatu, którego jest posiadaczem w momencie kiedy żona przebywa i pracuje tutaj,.

Decyzja ta będzie pomocna Wnioskodawcy nie tylko w tym roku ale i w latach kolejnych, gdyż co roku będzie pojawiał się ten sam problem.

Jeśli ten dokument zostanie uznany za wystarczający przez Izbę Skarbową to jaka jest procedura - składać go do właściwego wg miejsca zamieszkania Urzędu Skarbowego czy przechowywać go do ewentualnej kontroli.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy posiadany przez Wnioskodawcę certyfikat rezydenta zwalnia go z obowiązku składania zeznania rocznego i dopłaty różnicy podatku.

Zdaniem wnioskodawcy:

Skoro państwo, w którym Wnioskodawca przebywa i pracuje wydaje certyfikat rezydencji, traktuje go jako swojego tymczasowego obywatela, bierze za niego pełną odpowiedzialność i potwierdza opłacone przez Wnioskodawcę podatki.

Żona Wnioskodawcy nie chce wyjechać z kraju, gdyż od wielu lat pracuje w tej samej firmie i nie chce zmieniać pracy. Przebywanie w związku małżeńskim nie zmienia faktu, że małżonkowie żyją oddzielnie i nie można stwierdzić, że centrum interesów życiowych jest w Polsce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 19 czerwca 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1999 r. Nr 79, poz. 890), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdza się, iż posiada Pan miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Od września 2006 r. przebywa Pan na terytorium Islandii, gdzie jest Pan zatrudniony w ramach kontraktu bezterminowego. Jednocześnie w Polsce przebywa Pana najbliższa rodzina (żona), która nie chce wyjechać z kraju. Powyższe oznacza, iż ściślejsze więzy osobiste jak również więzy gospodarcze łączą Wnioskodawcę z Polską. W związku z powyższym nie można uznać, iż przeniósł Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Islandii, gdyż ośrodek Pana interesów życiowych znajduje się na terytorium Polski.

Ośrodek interesów życiowych to centrum interesów osobistych i gospodarczych. Ośrodkiem tym będzie ten kraj, z którym osoba ma ściślejsze powiązania osobiste lub ekonomiczne. W tym celu należy uwzględnić stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim majątkiem.

O przeniesieniu interesów osobistych do innego kraju świadczyć będzie przede wszystkim zamieszkanie w tym kraju z rodziną. W przypadku Wnioskodawcy pomimo, iż nie posiada on dzieci jego rodziną jest małżonka i jej zamieszkiwanie w Polsce a nie u boku męża w Islandii przesądza o tym, iż nie można uznać iż ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy został przeniesiony do Islandii.

W chwili kiedy małżonka wyjedzie z Polski i razem z Wnioskodawcą zamieszka w Islandii będzie można stwierdzić, że ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Islandii.

Zauważyć należy, że ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) od 1 stycznia 2007 r. wprowadzono do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 5a pkt 21 legalną definicję certyfikatu rezydencji. Za taki dokument uznaje się zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa w miejsca zamieszkania podatnika.

Sam wyjazd za granicę, uzyskiwanie tam dochodów i posiadanie certyfikatu rezydencji, nie oznacza automatycznie, że przestał Pan być polskim rezydentem podatkowym. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem za granicę tzw. ośrodka interesów życiowych.

W świetle przedstawionych faktów należy stwierdzić, iż podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy podlega Pan opodatkowaniu od całości uzyskanych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 4a ustawy, zasadę tę stosuje się z uwzględnieniem postanowień zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 polsko - islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 tego artykułu wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów wynagrodzenia osób mających miejsce zamieszkania w Polsce wykonujących pracę na terytorium Islandii mogą być opodatkowane zarówno w Islandii jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast, art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym takie wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w Islandii oraz w Polsce.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce, należy zastosować określoną w art. 23 ust. 1 umowy metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. proporcjonalnego odliczenia) w związku z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Islandii, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Islandii Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Islandii. Od obliczonego w powyższy sposób podatku podatnik ma zatem prawo odliczyć kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie (Islandii). Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym (Islandii) - art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy podkreślić, iż "proporcja" do wysokości której podatnik ma prawo dokonać odliczenia podatku zapłaconego za granicą wynika bezpośrednio z postanowień ww. konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania i odnosi się do dochodów uzyskanych w tym państwie, tj. Irlandii.

Reasumując posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydenta Islandii nie zwalnia z obowiązku składania zeznania rocznego i dopłaty różnicy podatku, w sytuacji gdy Wnioskodawca posiada ośrodek interesów życiowych na terytorium Polski. Certyfikat rezydencji może posłużyć jako dowód w ewentualnym postępowaniu podatkowym i wówczas zajdzie konieczności jego przedłożenia, tym samym należy go przechowywać do ewentualnej kontroli.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.