IPPB2/415-759/13-4/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 stycznia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/415-759/13-4/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) uzupełnionym pismem z dnia 31 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB2/415-759/13-2/MK z dnia 13 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na spółce obowiązkach płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na spółce obowiązkach płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 kwietnia 2011 r. Płatnik PIT (Sp. z o.o.) zawarł umowę na czas określony z Prezesem Zarządu. Umowa określała miesięczne składniki wynagrodzenia w wysokości 6500 zł w wartości netto, a nie brutto. Istotnym pozostaje, że Prezes Zarządu Spółki sprawował zarząd i nadzór nad księgowością, kadrami, płacami i sprawozdawczością wobec Urzędu Skarbowego w imieniu Płatnika. Jednocześnie w latach 2011 i 2012 Podatnik złożył oświadczenie na podstawie art. 31 ust. 1a pkt 2, że jego dochody zostaną opodatkowane łącznie ze współmałżonkąktórej dochody mieszczą się w pierwszym przedziale skali podatkowej podatku dochodowego od osób fizycznych, tym samym wniósł o odprowadzanie zaliczek w 2011 r., i 2012 r. w wysokości 18% uzyskanego dochodu. Działając na podstawie oświadczenia pracownika - Prezesa Zarządu, Spółka w oparciu o art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy o PIT odprowadzała zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu, odpowiadającej pierwszej skali podatkowej podatku dochodowego od osób fizycznych, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu w którym podatnik złożył oświadczenie zgodnie z art. 32 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pracodawca - płatnik nie posiada informacji dot. rocznego rozliczenia podatkowego PIT podatnika i jego małżonki za 2011 r. i 2012 r., w tym szczegółowych informacji dotyczących uzyskanego wspólnego dochodu, nadpłat, zwrotów itp. Podatnik przez 2 lata nie kwestionował sposobu rozliczania, zadatkowania i rozliczania podatku dochodowego, którego dokonywał i nadzorował w imieniu płatnika. Płatnik nie posiadał innych informacji, wiedzy o okolicznościach faktycznych, dotyczących całości dochodów małżonki ani rodzajów ulg podatkowych z jakich korzystał Podatnik (pracownik "z którym zawarto umowę"). Podatnik nie informował płatnika o zmianie stanu faktycznego upoważniającego do obniżki zaliczek na podatek dochodowy, o czym mowa także w art. 32 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym.

W kwietniu 2013 r. (po ustaniu stosunku pracy) podatnik wniósł o dokonanie korekty podatku za lata 2011 i 2012 i dokonanie rozliczenia podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 32 ust. 1, tak jakby podatnik nie składał płatnikowi oświadczenia, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem, wg wyższej skali podatkowej.

Jednocześnie podatnik nie podał żadnych informacji dotyczących rozliczenia z małżonką wysokości podatku i zasad rozliczania, deklaracji podatkowych za lata 2011 i 2012, tylko zażądał zapłaty "do ręki" wskazanej kwoty tytułem rzekomej niedopłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 13 grudnia 2013 r. Nr IPPB2/415-75913-2/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* przeformułowanie pytania tak by wniosek dotyczył zapytania o wykładnię przepisów prawa materialnego i ich zastosowania w opisanym stanie faktycznym oraz by w konsekwencji możliwe było wydanie w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej - pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego;

* przedstawienie własnego stanowiska w sprawie, adekwatnego do przeformułowanego pytania.

Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie (data nadania 7 grudnia 2013 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy postępowanie Spółki, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych polegające na obliczeniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w sposób określony w art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było prawidłowe w przedstawionym stanie faktycznym.

2. Czy Płatnik pracodawca powinien dokonać korekty podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji kiedy podatnik zażądał obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w sposób określony w art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności, że podatnik dokonał tego w imieniu płatnika, a teraz zażądał ponownego rozliczenia podatku bez podania podstaw faktycznych takiego rozliczenia.

3. Czy Płatnik - pracodawca może dokonać korekty podatku dochodowego poprzez dokonanie ewentualnej niedopłaty podatku w kwocie stanowiącej równowartość tego podatku bezpośrednio podatnikowi, a nie poprzez wpłatę do Urzędu Skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest postępowanie Spółki jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych polegające na obliczeniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w sposób określony w art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzuje warunki jakie winny być spełnione w celu stosowania zaliczki na podatek w wysokości I8% dochodu uzyskanego w danym miesiącu, kiedy dochody podatnika przekraczają górna granicę pierwszego przedziału skali podatkowej.

Należy do nich:

a.

złożenie przez podatnika oświadczenia o którym mowa w art. 32 ust. 1a ustawy;

b.

brak informacji złożonej przez podatnika zgodnie z art. 32 ust. 1c ustawy - dotyczącej faktycznej zmiany stanu upoważniającego do obniżki zaliczek.

Oba te warunki zaistniały w opisanym stanie faktycznym i umożliwiły odprowadzanie zaliczek w wysokości 18% w całym roku podatkowym począwszy od miesiąca następującego po miesiącu w którym podatnik złożył oświadczenie zgodnie z art. 32 ust. 1b ustawy.

Ad.2

Płatnik - pracodawca nie powinien dokonywać korekty podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji kiedy podatnik zażądał obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych " sposób określony w art. 32 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonywał tego samodzielnie jako Prezes Zarządu, z tego względu nawet jeżeli były błędy skutkujące niedopłatą zaliczek na podatek dochodowy to miały charakter rażącego niedopełnienia obowiązków i nie powinny być zwracane takiemu podatnikowi.

Ad. 3

Jeżeli nawet podatek byłby podatnikowi należny to ewentualna korekta powinna być dokonana poprzez uiszczenie podatku dochodowego na konto Urzędu Skarbowego, podatnik mógłby uzyskać zwrot nadpłaconego podatku poprzez złożenia korekty deklaracji podatkowej, a nie pominięcie organu skarbowego w ramach rozliczenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl postanowień art. 32 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, zaliczki o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu, natomiast zgodnie z pkt 2 za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Z przepisu art. 32 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem bądź na zasadach określonych w art. 6 ust. 4, a za rok podatkowy przewidywane, określone w oświadczeniu:

1.

dochody podatnika nie przekroczą górnej granicy pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej - zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu i są dodatkowo pomniejszane za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej.

2.

dochody podatnika przekroczą górną granicę pierwszego, przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej lub dochody małżonka mieszczą się w niższych przedziałach skali - zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Zgodnie z ust. 1b ww. artykułu płatnicy, którym podatnik złożył oświadczenie wymienione w ust. 1a, pobierają zaliczki według zasad określonych w ust. 1a pkt 1 i 2 począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone oświadczenie. W razie faktycznej zmiany stanu upoważniającego do obniżki zaliczek lub utraty możliwości do opodatkowania dochodów zgodnie z art. 6, podatnik jest zobowiązany poinformować o tym płatnika; w tym przypadku od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik przestał spełniać warunki do obniżki zaliczek, zaliczki są pobierane według zasad określonych w ust. 1 - art. 32 ust. 1c ww. ustawy.

Z powyższego wynika generalny obowiązek (reguła) pobierania zaliczki od wskazanych dochodów. Odstępstwo od każdej reguły zgodnie z zasadami wykładni prawa, nie budzącymi sporu zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie, winno być wyraźne a przepisy sankcjonujące wyjątek nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z treści art. 38 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Zgodnie z postanowieniami art. 39 ust. 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5.

Jak wynika z treści przedstawionego stanu faktycznego Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w latach 2011 i 2012 na podstawie złożonego przez pracownika oświadczenia na mocy art. 31 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonywała odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w roku 2011 r. i 2012 r. w wysokości 18% uzyskanego dochodu w danym miesiącu, odpowiadającego pierwszemu przedziałowi skali podatkowej podatku dochodowego od osób fizycznych, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu w którym podatnik złożył oświadczenie zgodnie z art. 32 ust. 1b ww. ustawy. Pracownik przez 2 lata nie kwestionował sposobu rozliczania, zadatkowania i rozliczania podatku dochodowego, przez Spółkę. W tym czasie Pracownik nie informował płatnika (Spółki) o zmianie stanu faktycznego upoważniającego do obniżki zaliczek na podatek dochodowy, o czym stanowi art. 32 ust. 1c ww. ustawy. Płatnik nie posiadał innych informacji, ani wiedzy o okolicznościach faktycznych.

W kwietniu 2013 r. (po ustaniu stosunku pracy) były pracownik wniósł o dokonanie korekt podatku za lata 2011 i 2012 i dokonanie rozliczenia podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 32 ust. 1, tak jakby podatnik nie składał płatnikowi oświadczenia, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem, wg wyższej skali podatkowej.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego, do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacania go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle powyższego przepisu obowiązek płatnika polega na wykonaniu trzech materialno-technicznych czynności: obliczeniu należnego od podatnika podatku, pobraniu obliczonego podatku z jego środków i wpłaceniu w wyznaczonym terminie do właściwego organu podatkowego.

W myśl art. 26 ustawy - Ordynacja podatkowa podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z treścią tego przepisu, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. W tym przypadku nie stosuje się przepisu art. 30 § 5 (§ 2 art. 26a O.p.)

Intencją wprowadzenia tego przepisu było ograniczenie "szarej strefy" w zatrudnieniu i przeciwdziałanie praktykom "ukrywania" przez płatników przychodów (dochodów) podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub ich zaniżania dla celów podatkowych.

Unormowania tego przepisu nie stanowią natomiast podstawy prawnej do przeniesienia na płatnika wyłącznej odpowiedzialności za niepobranie przez niego podatku dochodowego lub pobranie tego podatku w zaniżonej wysokości.

Z treści art. 26a Ordynacji wynika, że przepis ten będzie miał zastosowanie, w przypadku, gdy zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

1.

zostanie zaniżona lub nieujawniona podstawa opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

2.

zaniżenie lub nieujawnienie podstawy opodatkowania nastąpi na skutek czynności płatnika.

W praktyce, sytuacja taka może wystąpić wówczas, gdy płatnik i osoba, której wypłacane jest świadczenie pozostają ze sobą w takim stosunku prawnym, że płatnik ma wpływ na charakter wypłacanego świadczenia i jego wysokość, co determinuje skutki podatkowe związane z wypłatą tego świadczenia.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej).

Biorąc pod uwagę wyżej przywołane uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że taki przypadek nie jest objęty dyspozycją ww. art. 26a ustawy - Ordynacja podatkowa, zatem przepis ten nie będzie miał w tym przypadku zastosowania. W konsekwencji, należy wskazać na treść ww. art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym zasada ponoszenia odpowiedzialności przez płatnika jest wyłączona, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika: w takich przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na płatnika obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku na rachunek organu podatkowego o czym stanowi ww. art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku niewykonania jakiejkolwiek z tych czynności, płatnik ponosi odpowiedzialność za wszystkie działania, których efektem jest niewpłacenie w prawidłowej wysokości podatku na rzecz właściwego organu podatkowego.

Natomiast, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wykonała obowiązki wynikające z ustawy zgodnie z jej wymogami, tj. obliczała, pobierała i odprowadzała należne zaliczki na podatek we właściwym terminie, co skutkuje tym, że nie przejmie odpowiedzialności za niedopełnienie obowiązków przez pracownika w zakresie przekazania płatnikowi (pracodawcy) informacji o zmianie stanu upoważniającego do obniżki zaliczek na podatek dochodowy, do czego podatnik jest zobowiązany.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Pracodawca dokonał poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w nieodpowiedniej wysokości na podstawie złożonego przez pracownika pisemnego oświadczenia, o którym mowa powyżej, które w związku ze zmianą stanu upoważniającego do obniżki zaliczek na podatek dochodowy nie było prawidłowe z powodu istniejącego po stronie pracownika (będzie zawierało nieprawdę, bądź stan faktyczny zawarty w oświadczeniu ulegnie zmianie), a pracodawca nie został o tym poinformowany, pracodawca nie mając o tym wiedzy, nie ponosi odpowiedzialności płatnika wynikającej z przepisów Ordynacji podatkowej.

Zauważyć należy, że zaliczka jest de facto świadczeniem na poczet przyszłego zobowiązania "rocznego", czyli podatku za określony rok podatkowy. Samodzielność prawna zobowiązania podatkowego z tytułu zaliczki nie oznacza jego absolutnej niezależności, gdyż po powstaniu zobowiązania podatkowego za rok podatkowy staje się ono częścią tego zobowiązania, co wynika z treści powołanego wyżej przepisu art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niezależnie od faktu, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy tego nie dokonał, podatnik jest zobowiązany do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 i art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów, niezależnie od tego, czy płatnik zaliczki na podatek dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne należy stwierdzić. że zaistniała sytuacja nie upoważnia Spółki do dokonania korekt wystawionych za lata 2011 - 2012 deklaracji PIT-4R, bowiem wystawione przez Spółkę deklaracje sporządzone były prawidłowo ponieważ odzwierciedlały zaistniały w latach 2011 - 2012 stan faktyczny. Zatem to na podatniku (byłym pracowniku) ciąży obowiązek dokonania korekt rocznych zeznań podatkowych za lata 2011- 2012 oraz uiszczenia niedopłaconego podatku wraz z odsetkami za zwłokę na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Zgodnie bowiem z art. 51 § 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa nie wpłacona w terminie płatności przez płatnika zaliczka na podatek jest zaległością podatkową, od której w myśl przepisu art. 53 § 1 ww. ustawy naliczane są odsetki za zwłokę.

W świetle powyższego na Spółce nie ciąży obowiązek związany z korektą podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl