IPPB2/415-716/09-4/MG - Opodatkowanie umowy pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2009 r. (data wpływu 25 listopada 2009 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku (data nadania 27 stycznia 2010 r., data wpływu 29 stycznia 2010 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie organu z dnia 15 stycznia 2010 r. Nr IPPB2/415-716/09-2/MG (data nadania 15 stycznia 2010 r., data odbioru 20 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego z tytułu pokrywania kosztów uczestnictwa dziennikarzy w krajowych i zagranicznych konferencjach - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego z tytułu pokrywania kosztów uczestnictwa dziennikarzy w krajowych i zagranicznych konferencjach.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, tut. organ podatkowy pismem z dnia 15 stycznia 2010 r. Nr IPPB2/415-716/09-2/MG (data nadania 15 stycznia 2010 r., data odbioru 20 stycznia 2010 r.) wezwał Spółkę do ich uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

Spółka prawidłowo uzupełniła braki formalne wniosku w ustawowym terminie (data nadania 27 stycznia 2010 r., data wpływu do tut. organu 29 stycznia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka B. Sp. z o.o. dalej zwana: "Spółką" lub "B." prowadzi działalność gospodarczą polegającą na obrocie produktami farmaceutycznymi. Kontrahentami Spółki są głównie hurtownie farmaceutyczne, które dokonują dalszej odsprzedaży leków na rzecz aptek.

W celu zwiększenia świadomości i wiedzy środowiska medycznego o produktach znajdujących się w ofercie Spółki, Spółka ponosi koszty organizacji lub współorganizacji cyklicznych konferencji dla przedstawicieli branżowych czasopism medycznych, których czytelnikami są głównie lekarze i farmaceuci. Na konferencje zapraszani są dziennikarze.

Celem pokazów jest zaznajomienie dziennikarzy z ofertą Spółki, zainteresowanie ich nowymi produktami, zapoznanie z przeznaczeniem farmaceutyków oraz ze sposobem dawkowania leków. Spółka liczy, że naturalnym efektem uczestnictwa zaproszonego dziennikarza we wspomnianej konferencji będzie napisanie artykułu dotyczącego produktów Spółki. Wspomniane działania pośrednio mają na celu dotarcie do lekarzy, którzy czerpią wiedzę na temat rynku farmaceutycznego z czasopism branżowych. Spółkę nie łączy z dziennikarzami żaden stosunek prawny (w szczególności umowa o dzieło lub zlecenia).

Jako, że konferencje organizowane są w Londynie (lub innych miastach za granicą bądź w Polsce), Spółka finansuje zaproszonym dziennikarzom koszty przelotu, zakwaterowania oraz niezbędnego wyżywienia, w związku z zaproszeniem na konferencję. Spółka pokrywa wspomniane koszty tylko w zakresie, w jakim wiążą się one bezpośrednio z uczestnictwem w konferencji zaproszonych dziennikarzy, piszących dla polskich periodyków medycznych.

Wybór Londynu (lub innego miasta za granicą) jako miejsca organizowania spotkań informacyjnych wynika z "centralizacji" promocji produktów Grupy B. Promocja ta często odbywa się na poziomie ogólnoeuropejskim. Dotyczy ona jednak produktów, które Spółka sprzedaje lub będzie sprzedawała w Polsce. Spółka ponosi koszty tylko w zakresie w jakim dotyczą tych dziennikarzy, których sama zaprasza i którzy pracują w polskich czasopismach medycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka wnosi o potwierdzenie, że w świetle opisanego stanu faktycznego, na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm., dalej: "ustawa") na Spółce, jako podmiocie zapraszającym dziennikarzy i pokrywającym koszty ich przelotu, zakwaterowania i wyżywienia nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C, na podstawie art. 42a w związku z art. 20 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy.

W świetle art. 52 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2001 r. Nr 126, poz. 1381 z późn. zm.), wspomniane konferencje należy zaklasyfikować jako reklamę produktu leczniczego. Artykuł 52 ust. 1 stanowi, że Reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych. Przepis ten definiuje reklamę farmaceutyczną jako informowanie lub zachęcanie do stosowania produktu leczniczego.

Szerokie rozumienie reklamy produktu farmaceutycznego potwierdza Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 grudnia 2005 r., w którym stwierdza się, że: za reklamę produktu leczniczego należy uznać każdą działalność, niezależnie od konkretnego, indywidualnego sposobu i metody jej przeprowadzenia oraz użytych do jej realizacji środków, jeśli celem tej działalności jest zwiększenie sprzedaży reklamowanego produktu leczniczego.

Ponadto, zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2009 r., "wymieniony zakres świadczeń sponsorowanego oraz fakt, iż zgodnie z art. 52 ust. 2 pkt 5 Prawa farmaceutycznego sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych jest reklamą produktu leczniczego powoduje, że wydatki związane ze sponsorowaniem konferencji naukowych powinny być uznane za koszty reklamy, a tym samym za koszty uzyskania przychodów".

Głównym celem, dla którego organizowane są konferencje jest przekazanie jak największej ilości informacji przedstawicielom środowiska dziennikarskiego, czego efektem jest napisanie artykułu oraz innych publikacji w prasie branżowej. Zaproszeni dziennikarze są współpracownikami lub pracownikami prestiżowych czasopism medycznych, które stanowią źródło wiedzy zawodowej dla szerokich rzesz środowiska medycznego, m.in. lekarzy i farmaceutów. Dzięki tym publikacjom informacja o produktach Spółki trafia do profesjonalnego odbiorcy, który będąc lekarzem i znając właściwości produktów Spółki, może rekomendować lub przepisać dany produkt swoim pacjentom.

Z tego punktu widzenia można powiedzieć, iż zaproszenie dziennikarzy reprezentujących medyczne czasopisma profesjonalne, pozwala Spółce na uzyskanie dostępu do kanału dystrybucji informacji o nich, skierowanej do jak najszerszego kręgu podmiotów, które mogą mieć wpływ na ich sprzedaż (w szczególności lekarzy, farmaceutów).

Istota przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Starając się ustalić istotę przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia warto odwołać się do słownikowej analizy pojęcia świadczenie. Według Słownika Języka Polskiego świadczenie to "przekazanie czegoś na czyjąś rzecz" lub "coś co jest w wyniku tego przekazania przekazywane". Jeśli natomiast chodzi o określenie "nieodpłatne" to zdefiniować można je jako "niewymagający opłat; taki, za który się nie płaci, bezpłatny" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Termin "nieodpłatne świadczenie" był przedmiotem rozważań zarówno judykatury, jak i organów administracji podatkowej. Wskazane orzeczenia zostały wydane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednak art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych definiujący przychód używa tych samych pojęć, którymi posługuje się art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warto wskazać na uchwałę siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 listopada 2002 r., w której stwierdza się, że pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym.

Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (...), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenie prawne i zderzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Warto również wskazać, że skoro nieodpłatne świadczenie jest jedną z kategorii przychodu to jako takie powinno spełniać ogólne kryteria przychodu. Na temat tego, co należy rozumieć przez pojęcie przychód wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 14 maja 1998 r., w którym stwierdził, że z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać, jak własnymi.

Analizując wskazane przykłady judykatury, można wskazać na pewne elementy konstrukcyjne przysporzenia majątkowego, które muszą wystąpić, aby można mówić o nieodpłatnym świadczeniu.

Dziennikarze nie wyjeżdżają na wspomnianą konferencję jako osoby prywatne, ale są tam zapraszane wyłącznie dla celów zawodowych. Pobyt zaproszonych dziennikarzy w Londynie (lub w innym mieście za granicą) ukierunkowany jest wyłącznie na uczestnictwo w pokazie promocyjnym i zebranie odpowiedniej informacji o sprzedawanym produkcie, która następnie będzie wykorzystana przy przygotowaniu artykułu w prasie branżowej. Pokrycie kosztów związanych z uczestnictwem w konferencji umożliwia Spółce uzyskanie dostępu do kanału dystrybucji informacji, jakim są artykuły dziennikarskie. Bez pokrycia kosztów pobytu zaproszonych dziennikarzy Spółka nie mogłaby liczyć na ich obecność, a w konsekwencji straciłaby szansę dotarcia do środowisk medycznych z informacją o nowym produkcie. Warto wskazać na dużą wartość marketingową wspomnianych artykułów w periodykach medycznych. Są one traktowane przez przedstawicieli środowiska medycznego jako forma ustawicznego kształcenia się oraz stałego podnoszenia swojej wiedzy fachowej.

Podsumowując, w świetle ustawy - Prawo farmaceutyczne:

Podsumowanie

W ocenie Spółki, fakt pokrycia przez nią kosztów podróży i pobytu zaproszonych przez siebie dziennikarzy na konferencjach opisanych wyżej nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu, a w konsekwencji nie prowadzi do powstania zobowiązania podatkowego. Zdaniem Spółki w przytoczonym stanie faktycznym nie można mówić o spełnieniu nieodpłatnego świadczenia na rzecz dziennikarzy.

Dokonanie pokrycia pewnych wydatków związanych z pobytem dziennikarzy w Londynie nie spełnia ich osobistych potrzeb, ale ma za zadanie jedynie umożliwienie dotarcia Spółce do kanału informacji, jakim są profesjonalne czasopisma.

Konkludując, wydatki powyższe mają wyłącznie związek z działalnością gospodarczą Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł, przy czym pojęcie innych źródeł nie zostało wprost zdefiniowane w powołanym przepisie.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustalenie wartości przychodu otrzymanego przez podatnika w postaci nieodpłatnego świadczenia reguluje art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest obrót produktami farmaceutycznymi. W celu zwiększenia świadomości i wiedzy środowiska medycznego o produktach znajdujących się w ofercie Spółki, ponosi koszty organizacji lub współorganizacji cyklicznych konferencji dla przedstawicieli branżowych czasopism medycznych, których czytelnikami są głównie lekarze i farmaceuci, na które zapraszani są także dziennikarze, z którymi Spółkę nie łączy żaden stosunek prawny (w szczególności umowa o dzieło lub zlecenia). Następstwem uczestnictwa dziennikarzy w organizowanych lub współorganizowanych konferencjach jest napisanie artykułu dotyczącego produktów Spółki, co ma na celu dotarcie do lekarzy, czerpiących wiedzę na temat rynku farmaceutycznego z czasopism branżowych.

Przedmiotowe konferencje organizowane są w kraju i zagranicą (np. w Londynie). Spółka finansuje koszty przelotu, zakwaterowania oraz niezbędnego wyżywienia, jednakże tylko w zakresie w jakim wiążą się one bezpośrednio z uczestnictwem w konferencji zaproszonych dziennikarzy, piszących dla polskich periodyków medycznych, których Spółka sama zaprasza i którzy pracują w polskich czasopismach medycznych. Wybór miejsca organizowania spotkań informacyjnych wynika z "centralizacji" promocji produktów Grupy B.

Biorąc pod uwagę nakreślony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przychodem z nieodpłatnych świadczeń, uzyskiwanym przez uczestniczących w krajowych i zagranicznych konferencjach dziennikarzy, z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów przelotu, zakwaterowania oraz niezbędnego wyżywienia, podlegającym opodatkowaniu, stosownie do treści art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na to, że jak wskazano w treści wniosku, Spółkę nie łączy z zapraszanymi dziennikarzami żaden stosunek prawny (w szczególności umowa o dzieło lub zlecenia). Zapraszani dziennikarze uczestniczący w organizowanych lub współorganizowanych przez Spółkę konferencjach osiągają korzyść finansową, ponieważ Spółka nie będąc do tego zobowiązana z własnej inicjatywy i dla własnych korzyści pokrywa koszty uczestnictwa tych osób w konferencjach, co ma skutkować w przyszłości po stronie Spółki ewentualnym zwiększeniem osiąganych przychodów. W ocenie tut. organu podatkowego odwołanie się przez Spółkę w przedmiotowej sprawie do ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2001 r. Nr 126, poz. 1381 z późn. zm.), w oparciu o którą ponoszone przez Spółkę wydatki na finansowanie przedmiotowych konferencji, na które zapraszani są m.in. dziennikarze, mogą być kwalifikowane jako wydatki na reklamę, nie wyklucza obowiązku ustalenia po stronie dziennikarzy przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Dzięki takiemu działaniu Spółki, u zapraszanych dziennikarzy dochodzi do przysporzenia majątku, gdyż inny podmiot, nie zobowiązany żadną umową ponosi za nich koszt finansowy, a tym samym osoby te nie muszą uszczuplać własnego majątku osobistego. Z tej przyczyny koszt uczestnictwa w konferencjach w postaci zapewnienia przelotu, zakwaterowania oraz niezbędnego wyżywienia należy zaliczyć do przychodu dziennikarzy. W konsekwencji pokryte przez Spółkę, wymienione powyżej koszty uczestnictwa stanowią nieodpłatne świadczenie, w rozumieniu przepisu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskane przez osoby biorące udział w przedmiotowych konferencjach.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W związku z powyższym należy uznać, iż przychód uzyskany przez dziennikarzy z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów uczestnictwa w krajowych i zagranicznych konferencjach, w postaci zapewnienia przelotu, zakwaterowania oraz niezbędnego wyżywienia, z którymi Spółki nie łączy żaden stosunek zobowiązaniowy, powoduje konieczności opodatkowania tego przysporzenia, zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, jako przychód z innych źródeł.

Będzie miał zatem zastosowanie powołany powyżej przepis art. 42a ustawy podatkowej, nakazujący podmiotowi, nie będącemu płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, sporządzenie informacji o przychodach z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 omawianej ustawy, tj. informacji PIT-8C, a tym samym stanowisko Spółki zawarte we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, organ podatkowy wyjaśnia, iż Spółka w treści sformułowanego we wniosku pytania podatkowego powołała przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm., należy jednak wyjaśnić, iż od dnia 3 marca 2000 r. obowiązuje tekst jednolity ustawy opublikowany w Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.