IPPB2/415-714/10-2/MK - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych przekazania przez bank dodatkowych jednostek uczestnictwa lub wypłaty odpowiedniej kwoty pieniężnej celem naprawienia popełnionych przez bank błędów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu 10 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego wynikających z przekazania osobom fizycznym dodatkowych jednostek uczestnictwa lub wypłaty odpowiedniej kwoty środków pieniężnych w celu naprawienia popełnionych przez Bank błędów - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego wynikających z przekazania osobom fizycznym dodatkowych jednostek uczestnictwa lub wypłaty odpowiedniej kwoty środków pieniężnych w celu naprawienia popełnionych przez Bank błędów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank S.A. (dalej jako: Bank") jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank świadczy na rzecz klientów będących osobami fizycznymi usługi pośredniczenia w nabywaniu i zbywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. W ramach świadczenia tych usług Bank przyjmuje od klientów dyspozycje nabycia lub zbycia takich jednostek.

W związku z wykonywanymi usługami pośredniczenia w nabywaniu i zbywaniu przez klientów jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych zdarzają się sytuacje błędnego zrealizowania przez Bank dyspozycji klienta, na skutek czego klient Banku może ponieść szkodę.

Szkody takie mogą powstać na skutek m.in. zbyt późnego zrealizowania zlecenia klienta i nabycia jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego po cenie wyższej, niż cena jaka znalazłaby zastosowanie gdyby dyspozycja klienta została zrealizowana w terminie. Odpowiednio szkoda po stronie klienta może powstać w przypadku zbyt późnego zrealizowania zlecenia klienta i zbycia jednostek uczestnictwa po cenie niższej niż cena jaka znalazłaby zastosowanie gdyby dyspozycja klienta została zrealizowana w terminie. Zdarzają się również sytuacje pomyłkowego nabycia jednostek uczestnictwa innego funduszu inwestycyjnego niż wskazany w zleceniu klienta, lub też nieprawidłowego zrealizowania dyspozycji klienta zamiany (konwersji) jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego poprzez zamianę jednostek uczestnictwa na jednostki uczestnictwa innego funduszu inwestycyjnego niż wskazany w dyspozycji klienta.

Zgodnie natomiast z art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm.) Bank jako podmiot pośredniczący w zbywaniu i nabywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych jest odpowiedzialny solidarnie z towarzystwem funduszy inwestycyjnych zarządzającym danym funduszem za szkody poniesione przez klienta w związku z nieprawidłowym zrealizowaniem zlecenia klienta, chyba, że szkoda jest wynikiem okoliczności, za które Bank nie ponosi odpowiedzialności.

W związku z powyższym, jeżeli klient poniesie szkodę na skutek nieprawidłowego zrealizowania przez Bank zlecenia nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych Bank wyrównuje szkodę poniesioną przez klienta. W tym celu Bank przekazuje klientowi odpowiednią kwotę środków pieniężnych wyrównujących poniesioną przez klienta stratę lub też Bank na własny koszt lecz na rzecz klienta nabywa taką ilość jednostek uczestnictwa odpowiedniego funduszu inwestycyjnego, która wyrównuje stratę poniesioną przez klienta i zapisuje te jednostki uczestnictwa w rejestrze klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wypłaty przez Bank na rzecz klienta odpowiedniej kwoty środków pieniężnych lub nabycia na własny koszt, lecz na rachunek klienta jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego w celu zrekompensowania klientowi szkody poniesionej przez klienta w związku z nieprawidłową realizacją przez Bank zlecenia nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego, Bank na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zobowiązany do sporządzenia i przekazania klientowi oraz właściwemu organowi podatkowemu informacji PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Banku, w sytuacji wypłacania przez Bank klientowi kwoty pieniężnej lub też przyznawania klientowi jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego tytułem zrekompensowania klientowi szkody poniesionej przez niego w związku z nieprawidłowym zrealizowaniem przez Bank dyspozycji nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego, Bank nie jest zobowiązany do sporządzania i przekazywania klientowi oraz właściwemu organowi podatkowemu informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 42a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.); (dalej jako: ustawa o p.d.o.f.") Bank ma obowiązek sporządzić i przekazać podatnikowi oraz właściwemu organowi podatkowemu informację PIT-8C, jeżeli dokonuje wypłat należności lub świadczeń kwalifikowanych jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 tej ustawy, z wyjątkiem m.in. dochodów wymienionych w art. 21 tej ustawy.

Kwoty środków pieniężnych przekazywane przez Bank klientom, jak również wartość jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych nabywanych przez Bank na własnych rachunek, lecz na rzecz klientów, stanowią odszkodowanie wypłacane przez Bank z tytułu nieprawidłowego zrealizowania dyspozycji nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych.

Otrzymywane przez podatników odszkodowania, co do zasady, powinny być natomiast uznane za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. W przypadku wypłacania klientom odszkodowań Bank ma zatem obowiązek sporządzania informacji PIT-8C chyba, że przychody z takich odszkodowań, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym. Zgodnie natomiast, z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f., wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

W przypadku nieprawidłowego zrealizowania przez Bank dyspozycji nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych Bank wypłaca klientom odszkodowanie na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych. Zgodnie z tym przepisem za szkody poniesione przez osoby nabywające lub odkupujące jednostki uczestnictwa funduszu inwestycyjnego za pośrednictwem podmiotu pośredniczącego w nabywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych odpowiadają solidarnie towarzystwo funduszy inwestycyjnych i ten podmiot, chyba że szkoda jest wynikiem okoliczności, za które podmiot ten nie ponosi odpowiedzialności.

Na podstawie tego przepisu Bank jako podmiot pośredniczący w nabywaniu i zbywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych jest solidarnie z towarzystwem funduszy inwestycyjnych zarządzającym danym funduszem odpowiedzialny za szkody poniesione przez klientów nabywających lub zbywających jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych za pośrednictwem Banku.

Odpowiedzialność Banku za szkody poniesione przez klientów w związku z nieprawidłowym zrealizowaniem dyspozycji klienta nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych oraz obowiązek wypłaty odpowiedniego odszkodowania z tego tytułu wynikają więc wprost z art. 33 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych Bank jest zobowiązany do wypłaty klientowi odszkodowania w wysokości rekompensującej klientowi uszczerbek majątkowy oraz utracone przez niego korzyści w związku z nieprawidłową realizacją przez Bank zlecenia nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego.

Potwierdza to także treść art. 361 ustawy z dnia 23 marca 1963 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Na podstawie § 1 tego przepisu, obowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Zgodnie natomiast z § 2 w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Odszkodowanie z tytułu nieprawidłowej realizacji zlecenia nabycia lub sprzedaży jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych są więc wypłacane przez Bank na podstawie i w wysokości wynikającej z odpowiednich przepisów prawa. W związku z tym, odszkodowania wypłacane przez Bank klientom w celu zrekompensowania straty poniesionej przez klienta w związku z nieprawidłową realizacją przez Bank dyspozycji klienta zbycia lub nabycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych powinny korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odszkodowania wypłacane przez Bank z tytułu nieprawidłowej realizacji dyspozycji klienta nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych nie mieszczą się przy tym w zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) ustawy o p.d.o.f. katalogu odszkodowań wyłączonych ze zwolnienia z opodatkowania. W tym także odszkodowania wypłacane przez Bank z tego tytułu nie mogą zostać uznane za odszkodowania wynikające z zawartych umów lub ugód, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o p.d.o.f., ponieważ podstawą, z której wynika obowiązek wypłaty odszkodowania przez Bank jest art. 33 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych, a nie umowa zawarta przez Bank z klientem.

Wnioskodawca wskazuje na stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 grudnia 2007 r. (sygn. I SA/Gd 801/07) w którym Sąd uznał, iż za odszkodowania, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane na podstawie ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw należy uznać takie odszkodowania, których źródłem jest przepis prawa, niezależnie od tego, czy bezpośrednim tytułem wypłaty odszkodowania jest wyrok, ugoda sądowa, decyzja, czy też umowa. Podsumowując, zdaniem Banku, odszkodowania wypłacane przez Bank w związku z odpowiedzialnością Banku za szkodę wyrządzoną klientowi w związku z nieprawidłową realizacją dyspozycji klienta nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych podlegają na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f. zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym. Bank nie ma obowiązku sporządzania informacji PIT-8C w przypadku wypłacania klientom takich odszkodowań.

Należy także wskazać, że stanowisko Banku, zgodnie z którym odszkodowania otrzymywane przez osoby fizyczne z tytułu szkód poniesionych w związku z nieprawidłową realizacją zlecenia nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f., znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.

Takie stanowisko zajęli m.in. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w interpretacji z 8 marca 2007 r. (Nr 1472/DPC/415-1/07/PK), w interpretacji z 29 listopada 2006 r. (Nr 1472/DPC/415-91/06/PK) oraz w interpretacji z 5 grudnia 2005 r. (Nr 1472/DPC/415-89/05/MS) oraz Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w interpretacji z 24 lipca 2006 r. (Nr ZD1406-29/PIT/06).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są również: inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy więc mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Bank w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz klientów będących osobami fizycznymi usługi pośredniczenia w nabywaniu i zbywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. W ramach świadczenia tych usług Bank przyjmuje od klientów dyspozycje nabycia lub zbycia takich jednostek.

W związku z wykonywanymi usługami pośredniczenia w nabywaniu i zbywaniu przez klientów jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych zdarzają się sytuacje błędnego zrealizowania przez Bank dyspozycji klienta, na skutek czego klient Banku może ponieść szkodę.

Występują sytuacje, w których na skutek błędu ludzkiego np. zbyt późnego zrealizowania zlecenia klienta i nabycia jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego po cenie wyższej, niż cena jaka znalazłaby zastosowanie gdyby dyspozycja klienta została zrealizowana w terminie lub zbyt późnego zrealizowania zlecenia klienta i zbycia jednostek uczestnictwa po cenie niższej niż cena jaka znalazłaby zastosowanie gdyby dyspozycja klienta została zrealizowana w terminie. Zdarzają się również sytuacje pomyłkowego nabycia jednostek uczestnictwa innego funduszu inwestycyjnego niż wskazany w zleceniu klienta, lub też nieprawidłowego zrealizowania dyspozycji klienta zamiany (konwersji) jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego poprzez zamianę jednostek uczestnictwa na jednostki uczestnictwa innego funduszu inwestycyjnego niż wskazany w dyspozycji klienta.

Mając na uwadze brzmienie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm.), Bank jako podmiot pośredniczący w zbywaniu i nabywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych jest odpowiedzialny solidarnie z towarzystwem funduszy inwestycyjnych zarządzającym danym funduszem za szkody poniesione przez klienta w związku z nieprawidłowym zrealizowaniem zlecenia klienta, chyba, że szkoda jest wynikiem okoliczności, za które Bank nie ponosi odpowiedzialności.

Jeżeli klient poniesie szkodę na skutek nieprawidłowego zrealizowania przez Bank zlecenia nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych Bank wyrównuje szkodę poniesioną przez klienta. W tym celu Bank przekazuje klientowi odpowiednią kwotę środków pieniężnych wyrównujących poniesioną przez klienta stratę lub też Bank na własny koszt lecz na rzecz klienta nabywa taką ilość jednostek uczestnictwa odpowiedniego funduszu inwestycyjnego, która wyrównuje stratę poniesioną przez klienta i zapisuje te jednostki uczestnictwa w rejestrze klienta które stanowią odszkodowanie.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny u klientów Banku którzy ponieśli szkodę na skutek nieprawidłowego zrealizowania przez Bank zlecenia nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych a Bank dokonał wyrównania szkody poniesionej przez klienta poprzez zakup z własnych środków dodatkowych jednostek uczestnictwa z chwilą wydania dodatkowych jednostek uczestnictwa nie powstaje przychód w postaci otrzymanych nieodpłatnie jednostek uczestnictwa.

Dopiero realizacja otrzymanych nieodpłatnie jednostek uczestnictwa poprzez ich umorzenie, odkupienie itd. skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Natomiast wypłata na rzecz uczestnika odpowiedniej kwoty pieniężnej mającej na celu naprawienie szkody skutkuje powstaniem po stronie klienta przysporzenia majątkowego w postaci przychodu o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego, że wypłacone odszkodowanie nie należy do żadnego ze źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 u.p.d.o.f., stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.

Drugą wymagającą wyjaśnienia okolicznością jest to czy przychód (dochód) ten nie podlega zwolnieniu od opodatkowania. Warto w tym miejscu wyjaśnić, że zwolnienie od opodatkowania dotyczyć może z założenia wartości, które na gruncie ustawy o podatku dochodowym są przychodem podatkowym (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Stosownie do uregulowania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy z przedmiotowego zwolnienia wyłączone zostały odszkodowania wynikające z zawartych umów i ugód innych niż ugody sądowe.

Ze zwolnienia mogą korzystać również inne odszkodowania, a więc te nie wynikające wprost z przepisów prawa, ale tylko wówczas gdy zostały otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej i nie dotyczą wyjątków wskazanych przez ustawodawcę (art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ustawy).

Jak stanowi bowiem art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 jednoznacznie wynika, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymywane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia bowiem korzystają jedynie te odszkodowania, których prawo do otrzymania wynika wprost z przepisów ustawy lub aktów wykonawczych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Biorąc zatem pod uwagę powyższą kwalifikację prawną stwierdzić należy, że ww. warunki do zastosowania zwolnienia od podatku wypłaconego odszkodowania w przedstawionym stanie faktycznym nie zostały spełnione.

Wysokość lub zasady ustalania odszkodowania wypłacanego przez Bank, które otrzymują poszkodowani klienci, nie wynika wprost z przepisów rangi ustawowej lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, lecz z przepisów kodeksu cywilnego, które stanowią jedynie ogólną podstawę do jego wypłaty.

Efektem wypłaty jest forma odszkodowania wynikająca z chęci naprawienia wyrządzonej szkody przez Bank. Przepis art. 33 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych stanowi tylko o tym kto ponosi odpowiedzialność za szkodę nie ma w nim mowy ani o zasadach ustalania ani o wysokości odszkodowania.

Z kolei art. 21 ust. 1 pkt 3b u.p.d.o.f., który odnosi się do pozostałych odszkodowań z tytułu rzeczywistej szkody (damnum emergens), a więc również wypłacanych przez Bank swoim klientom, wymaga aby były one wypłacane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, co w przedstawionym przez Bank stanie faktycznym nie miało miejsca.

Zatem przekazywane klientom odszkodowanie w postaci odpowiedniej kwoty środków pieniężnych wyrównujących poniesioną przez klienta stratę stanowi przychód, który nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając na uwadze okoliczność, iż wypłacone. odszkodowanie nie znajduje się w katalogu zwolnień przedmiotowych wskazanych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy, jak również nie stanowi dochodu, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, należy uznać, że podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym oznacza to, że art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy nie może stanowić podstawy zwolnienia z opodatkowania przedmiotowego odszkodowania.

W konsekwencji Bank w stosunku do osób, których wypłacone odszkodowanie stanowi przychód określony w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z treścią art. 42a ww. ustawy, dokonując wypłaty należności lub świadczeń od których nie jest obowiązany pobierać zaliczek na podatek, jest obowiązany sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT - 8C) o wysokości przychodów w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego i przekazać podatnikowi oraz właściwemu wg miejsca zamieszkania podatnika urzędowi skarbowemu.

Reasumując, w związku z nabyciem przez Bank na własny koszt na rzecz klientów będących osobami fizycznymi jednostek uczestnictwa w celu wyrównania poniesionej szkody, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika lub obowiązki związane z wystawieniem i przesłaniem klientom Banku, którzy otrzymali dodatkowe jednostki uczestnictwa oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PlT-8C lub jakiejkolwiek innej deklaracji albo informacji, z uwagi na to, iż na dzień ich otrzymania nie skutkuje powstaniem u klienta przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód podatkowy powstanie w momencie realizacji tych jednostek poprzez ich umorzenie, odkupienie itd.

Natomiast wypłata na rzecz uczestnika odpowiedniej kwoty pieniężnej mającej na celu naprawienie szkody skutkuje powstaniem po stronie klienta przysporzenia majątkowego w postaci przychodu o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osadzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.