IPPB2/415-651/13-4/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 14 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-651/13-2/PW z dnia 7 listopada 2013 r. (data odbioru 13 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpracowania przez najemców lokali zaległych czynszów - jest prawidłowe.

W dniu 9 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpracowania przez najemców lokali zaległych czynszów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Burmistrz gminy zamierza zaproponować najemcom lokali komunalnych, znajdujących się w ciężkiej sytuacji materialnej lub życiowej, zalegających z zapłatą czynszu możliwość jego odpracowania.

W tym celu z zadłużonymi najemcami zawierany byłby aneks do urnowy najmu, bądź porozumienie (w przypadku braku umowy najmu), zgodnie z którymi dłużnicy w miejsce zapłaty zaległego czynszu będą mogli spełniać świadczenia rzeczowe poprzez wykonanie różnych prac na rzecz Gminy.

Pismem z dnia 7 listopada 2013 r. Nr IPPB2/415-651/13-2/PW wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku poprzez:

* wskazanie, czy Wnioskodawca występujący z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jest podmiotem zainteresowanym w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, występujący w swojej własnej, indywidualnej sprawie, tj. wyjaśnienie, czy Wnioskodawca występuje samodzielnie jako Płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych...,

* wskazanie, czy umowy najmu lokali komunalnych najemcy zawierają z gminą G, czy z Wnioskodawcą,

* właściwe oznaczenie statusu Wnioskodawcy poprzez zaznaczenie w punkcie 14 wniosku odpowiedniego kwadratu.

Wezwanie skutecznie doręczono 13 listopada 2013 r.

Pismem z dnia 14 listopada 2013 r. (data nadania 14 listopada 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

Wnioskodawca wskazał, że umowy najmu zawierane są z Wnioskodawcą, który działa z upoważnienia Burmistrza. Aneksy, o których mowa w przedmiotowym wniosku byłyby zawierane również z Wnioskodawcą.

Wnioskodawca oznaczył swój status poprzez zaznaczenie w punkcie 14 uzupełnienia Wniosku kwadratu nr 2 (płatnik).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wartość świadczenia rzeczowego w postaci odpracowanego czynszu opłat eksploatacyjnych, bądź opłat za bezumowne korzystanie z lokalu - jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym opodatkowaniu.

A jeśli tak, to czy Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Świadczenia rzeczowe w miejsce opłat czynszowych, eksploatacyjnych oraz bezumowne korzystanie z lokalu, nie stanowią przychodu dla dłużników. Zgodnie z art. 553 k.c., jeśli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa - tak jakby nastąpiło wykonanie zobowiązania, przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Ponadto w myśl art. 559 § 1 i 2 k.c. poprzez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

W związku z powyższym świadczenia rzeczowe w miejsce opłat czynszowych lub opłat za bezumowne korzystanie z lokalu, nie stanowią źródła przychodu dla dłużnika i Wnioskodawca nie jest zobowiązany do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, za wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, chcąc ułatwić najemcom spłatę długów powstałych z powodu zaległości w zapłacie umówionego czynszu, zamierza zawrzeć z nimi aneksy do umowy najmu, bądź porozumienia (w przypadku braku umowy najmu), zgodnie z którymi dłużnicy w miejsce zapłaty zaległego czynszu będą mogli spełniać świadczenia rzeczowe poprzez wykonanie różnych prac na rzecz gminy.

Aneksy, podobnie jak umowy najmu, byłyby zawierane z Wnioskodawcą, który działa z upoważnienia Burmistrza.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy mieć na względzie postanowienia art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z cytowanego przepisu wynika, iż najemca jest zobowiązany do zapłaty czynszu wynajmującemu, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Wskazać również należy instytucję prawa cywilnego zwaną datio in solutum - świadczenie zamiast wykonania, określoną w przepisach art. 453 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Oznacza to, iż za zgodą wierzyciela, może dojść do zmiany przedmiotu świadczenia, które prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania z zaspokojeniem wierzyciela. W takim przypadku między stronami dochodzi do zawarcia umowy, na mocy której strony uzgadniają, że dłużnik spełni świadczenie inne niż określone treścią zobowiązania, zaś wierzyciel takie świadczenie przyjmie. Ponadto, zobowiązanie wygasa tylko wówczas, gdy umowie stron towarzyszy rzeczywiste spełnienie świadczenia przez dłużnika.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że dopuszczalne jest wykonanie innego świadczenia wobec wierzyciela, w miejsce zapłaty umówionego zaległego czynszu, które to rozwiązanie zamierza przyjąć Wnioskodawca w omawianym przypadku. Jednakże, nie można z faktu wykonywania pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku świadczenia w postaci zapłaty zaległego czynszu wywieść wniosku, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasadnym jest stwierdzenie, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika obojętne podatkowo. Skoro zatem, po stronie najemców lokali, w związku z odpracowaniem przez nich świadczeń pieniężnych z tytułu zaległości czynszowych, nie powstanie przychód podatkowy, tym samym na Wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki płatnika podatku dochodowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.