IPPB2/415-639/09-2/MK - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych świadczenia w postaci ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, wykupionego przez pracodawcę dla członków organów statutowych oraz pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu 16 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów wszystkich członków organów statutowych, grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze z tytułu zawarcia polis bezimiennych - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów wszystkich członków organów statutowych, grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze z tytułu zawarcia polis bezimiennych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A., zwana dalej Spółką, zawarła z towarzystwem ubezpieczeniowym umowę ubezpieczenia D O (Directors and Officers), zgodnie z którą:

Ubezpieczeni w związku z wykonywaniem określonych funkcji w Spółce otrzymywać będą wynagrodzenie na podstawie umowy o pracę. Ze względu na szeroki krąg podmiotowy oraz występujące w Spółce zmiany zarówno osobowe jak i struktury organizacyjnej, a także fakt, że dla wypłaty odszkodowania nie będzie konieczne przypisanie odpowiedzialności za powstanie roszczenia konkretnej osobie, ubezpieczenie ma formułę bezimienną. Powyższe oznacza, że ubezpieczeniem są objęte wymienione powyżej kategorie osób, a nie imiennie wymienione osoby. Umowa ubezpieczenia ani wystawiona na jej potwierdzenie polisa nie zawierają imiennej listy osób ubezpieczonych. Ochrona ubezpieczeniowa obejmuje wszelkie roszczenia, które wpłyną w okresie ubezpieczenia, niezależnie od tego kiedy się zdarzyły i czy dotyczą osób aktualnie pełniących określone funkcje (przy zachowaniu czasowego limitu czasu ustalonego z ubezpieczycielem).

Ubezpieczeniem są więc objęte także te roszczenia, które wynikają z działań osób, które kiedyś pełniły określone funkcje, chociaż w okresie na który jest zawarta polisa, funkcji tych już nie pełnią.

Umowa D O ma na celu zminimalizowanie konsekwencji finansowych dla Spółki mogących wynikać z decyzji podejmowanych przez osoby wchodzące w skład organów Spółki oraz osoby pełniące funkcje kierownicze.

Zgodnie z większością ogólnych warunków ww. ubezpieczenia stosowanych w Polsce ubezpieczenie D O obejmuje szkody (roszczenia):

Przez szkodę rozumie się między innymi: odszkodowania zasądzone na podstawie orzeczenia sądowego lub arbitrażowego wydanego przeciwko Spółce, odszkodowania wynikające z ugód, a także inne, do których pokrycia zobowiązana jest Spółka w związku z roszczeniem objętym zakresem ubezpieczenia.

Ubezpieczenie D O nie pokrywa strat (szkód) poniesionych przez członków organów ubezpieczającej Spółki i pracowników, ponieważ występują oni w tej umowie ubezpieczenia jako ubezpieczeni bez wymienienia ich w polisie (forma bezimienna). Wynika to wprost z konstrukcji ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej - ubezpieczenia szkód osób trzecich, a nie szkód Ubezpieczonego. Suma gwarancyjna jest stała, a składka ubezpieczeniowa ma charakter ryczałtowy, tj. niezależny od ilości osób ubezpieczonych, ani też od okresu, w którym określona osoba znajduje się w danej grupie. Wysokość składki ubezpieczeniowej jest ustalona na podstawie oceny ryzyka działalności prowadzonej przez Spółkę.

Składka z tytułu ubezpieczenia D O jest ponoszona przez Spółkę i nie będzie Spółce zwracana w jakiejkolwiek formie przez osoby fizyczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są przepisy prawa podatkowe dotyczące ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast odpowiedź w zakresie przepisów prawa podatkowego dotyczących ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie przedmiotem odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad.1)

W związku ze sfinansowaniem przez Spółkę składki z tytułu polisy ubezpieczeniowej, w której jako ubezpieczeni wskazani są obecni i przyszli członkowie zarządu oraz pracownicy pełniący określone funkcje kierownicze i nadzorcze w Spółce, nieokreśleni z imienia i nazwiska w umowie ubezpieczenia ani wystawionej polisie, nie powstał po stronie tych osób przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Spółka z tytułu zapłaconych przez nią składek ubezpieczeniowych nie jest zobowiązana wykonywać obowiązków płatnika, o których mowa w art. 31 i art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z zawartą w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definicją, przychodami (z określonymi zastrzeżeniami, które nie mają znaczenia dla niniejszego wniosku) osób fizycznych są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Według regulacji zawartej w tym przepisie, ażeby pieniądze i wartości pieniężne stanowiły przychód podatkowy wystarczające jest ich postawienie do dyspozycji podatnika. Natomiast świadczenia pieniężne i inne nieodpłatne świadczenia stanowią przychód podatkowy pod warunkiem ich faktycznego otrzymania. Otrzymanie świadczenia, jako realne przysporzenie przejawia się w przyroście majątku podatnika. Przychód podatkowy stanowi zawsze wartość realną, określoną w wysokości oznaczonej sumy pieniężnej najpóźniej w momencie jego faktycznego uzyskania, powstającą wyłącznie po stronie konkretnego, zindywidualizowanego podatnika; wykluczone jest zatem co do zasady ustalanie przychodu jako wartości statystycznej, obliczanej przy pomocy proporcji udziałów lub w inny hipotetyczny sposób W konsekwencji zatem, tak długo jak nie zostanie potwierdzony fakt otrzymania świadczenia, lub - jak w przedmiotowej sprawie - nie zostanie zidentyfikowana osoba podatnika, lub nie zostanie ustalona konkretna, pieniężna wartość świadczenia otrzymanego przez takiego zidentyfikowanego podatnika, tak długo nie można mówić o powstaniu przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 lub art. 13 pkt 7 w związku z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe w konsekwencji decyduje o braku przychodu po stronie tych osób i braku obowiązku wykonywania przez Spółkę z tego tytułu obowiązków płatnika. Polisa ubezpieczeniowa dotyczy ubezpieczenia odpowiedzialności całego zarządu bez względu na zmiany zachodzące w składzie tego organu i bez względu na to jakie osoby pełnią te funkcje w dacie zawarcia umowy ubezpieczenia.

Dla uzyskania odszkodowania istotny bowiem będzie moment zgłoszenia roszczenia, a nie data zdarzenia, które stanowi podstawę roszczenia. Należy także podkreślić, iż zgodnie z Kodeksem spółek handlowych zarząd podejmuje decyzje in gremium i w przypadku, gdy członek zarządu przedstawia na zarządzie daną sprawę może zostać przegłosowany. Zatem, uzasadnione jest ubezpieczenie działalności całych organów, a nie poszczególnych osób.

Wskazać należy także na artykuły 808 i 822 kodeksu cywilnego, gdzie art. 808 pozwala na zawarcie umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek i ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie chyba, że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. W niniejszej sprawie brak imiennego wskazania ubezpieczonego jest korzystniejsze dla Spółki. Bezimienną formułę ubezpieczenia przewiduje art. 808 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny: Ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek a Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Z kolei art. 822 § 1 mówi co należy rozumieć przez umowę ubezpieczenia OC, zgodnie z którą ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający (Spółka) albo ubezpieczony (byli, obecni, przyszli członkowie zarządu, dyrektorzy Spółki oraz Spółka).

Ad.2.)

Nawet gdyby uznać, że przychód powstaje w momencie wykupienia polisy i zapłaty składki to powstaje pytanie jak ustalić wartość tego świadczenia. Z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi nie wchodzące w zakres działalności gospodarczej płatnika, ustala się według zasad ustalonych w art. 11 ust. 2 - 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w przypadku usług zakupionych wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu.

Z kolei art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustawa ta reguluje opodatkowanie dochodów osób fizycznych. Zatem, przychód z nieodpłatnego świadczenia winien być zidentyfikowany danymi określonej osoby. Przy ustaleniu wysokości nieodpłatnego świadczenia należałoby danej osobie doliczyć do przychodu wartość faktycznie uzyskanego przez nią świadczenia stosując cenę zakupu usługi.

Ceną zakupu jest zryczałtowana kwota składki, która obejmie wszystkich wymienionych w polisie ubezpieczonych. Skoro jednak na podstawie zapisów umowy ubezpieczenia i polisy ubezpieczonymi będą niezidentyfikowani z imienia i nazwiska obecni, byli, przyszli członkowie organów zarządzających oraz pracownicy pełniący określone funkcje kierownicze i nadzorcze, bez względu na okres w którym wykonywali te obowiązki to określenie ich przychodów poprzez podzielenie wysokości składki ubezpieczeniowej opłacanej przez Spółkę (ubezpieczającego) przez ilość osób aktualnie pełniących te funkcje nie będzie odzwierciedlała realnej wartości świadczenia otrzymanego przez każdą z tych osób.

Po pierwsze brak jest podstaw do dokonywania podziału kwoty składki (ceny zakupu usługi) przez liczbę osób aktualnie pełniących określone w umowie ubezpieczenia funkcje właśnie z uwagi na brak imiennego ich wskazania w umowie oraz polisie. Po drugie natomiast podział taki dokonany w momencie zapłaty składki nie będzie uwzględniał osób ubezpieczonych, które status ten uzyskają dopiero w trakcie obowiązywania umowy, na skutek zmian w składzie osobowym organów Spółki lub zmian na stanowiskach objętych ubezpieczeniem, przez co mogłoby dochodzić do zawyżania przychodów jednych podatników ponad wartość realnie otrzymanego przysporzenia oraz zaniżania analogicznych przychodów u podatników objętych ubezpieczeniem w trakcie obowiązywania umowy. W ocenie Spółki taki sposób ustalenia wysokości przychodu nie dawałby się pogodzić z brzmieniem art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 7 w związku z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem skoro nie jest znana cena zakupu przypadająca na poszczególne osoby, to nie można określić przychodu z nieodpłatnego świadczenia, gdyż tylko skonkretyzowana wartość nieodpłatnego świadczenia może stać się przychodem podlegającym opodatkowaniu.

Powyższe stanowisko potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyrokach z dnia: 20 sierpnia 2008 (sygn. akt III SA/Wa 625/08); 20 stycznia 2009 (sygn. akt III SAlWa 1915/08): 22 czerwca 2009 (sygn. akt III SA/Wa 225/09), 26 lutego 2009 (sygn. akt III SA/Wa 2019/08), a także Minister Finansów wydanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 stycznia 2009 r. Nr IPPB2/45-1650/08-4/AS, czy też interpretacja z dnia 17 października 2008 r. Nr IPPB2/415-1082/08-2/SP.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Mając na względzie obowiązujący w prawie podatkowym prymat wykładni gramatycznej przed innymi jej rodzajami, bezsprzecznym jest, że z literalnego brzmienia tego przepisu jednoznacznie wynika, iż nie są objęte podatkiem dochodowym wyłącznie dochody wymienione w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochody, od których zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Podkreślić należy, iż komentowany artykuł wyraża powszechnie obowiązującą w prawie podatkowym regułę sprawiedliwości podatkowej. Sprawiedliwość podatkowa przejawia się głównie w powszechności i równości opodatkowania. Powszechność opodatkowania oznacza, że podatek jako rodzaj daniny publicznej, powinien spoczywać na wszystkich - wszyscy muszą się przyczyniać do pokrywania wspólnych potrzeb. Powszechność opodatkowania oznacza ponadto, że wszystkie podmioty są tak dalece opodatkowane, jak określają to ustawy podatkowe. Natomiast zasada równości wymaga jednakowej miary dla wszystkich podmiotów - bez zróżnicowań zarówno dyskryminacyjnych jak i faworyzujących, co jest także zgodne z zasadą sprawiedliwości.

Natomiast przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia poszczególne źródła przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Źródłem przychodów są m.in. stosunek pracy oraz działalność wykonywana osobiście.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

Dotyczy to zarówno podatników osiągających przychody ze stosunku pracy, jak i podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również kwoty składek odpowiedzialności cywilnej pokrywanych przez ubezpieczającego dla członków organów statutowych, grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze z tytułu zawarcia polis bezimiennych.

Wobec braku przepisów zwalniających je z opodatkowania stanowią one, co do zasady, przychód podlegający opodatkowaniu.

Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. Z tej właśnie przyczyny w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma przede wszystkim fakt, kto jest chroniony (ubezpieczony) na podstawie zawartej umowy.

Stosownie bowiem do przepisów art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 ww. artykułu, roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści ww. przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członków organów statutowych, grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze z tytułu zawarcia polis bezimiennych). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa, powoduje jednak powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawca zawarł umowę z firmą ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Ubezpieczonymi w ramach polisy są byli, obecni i przyszli członków organów statutowych oraz, grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze a także spółka. Polisa nie wskazuje imiennie osób ubezpieczonych. Ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego za szkody wyrządzone osobom trzecim. Umowa ubezpieczenia ani wystawiona na jej potwierdzenie polisa nie zawierają imiennej listy osób ubezpieczonych. Wysokość składki nie zależy od ilości osób zasiadających w danej chwili w zarządzie. Została ona ustalona w sposób ryczałtowy. Osoby ubezpieczone osiągają w spółce przychody z tytułu stosunku pracy lub z tytułu działalności wykonywanej. Wysokość składki została oznaczona jedną kwotą wspólną dla wszystkich osób objętych ubezpieczeniem.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że zawarta przez wnioskodawcę umowa ubezpieczenia zapewnia w rezultacie ochronę każdemu członkowi organów statutowych oraz grupie pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze. Chroni te osoby przed stratami finansowymi wynikającymi z obowiązku pokrycia szkód powstałych wskutek podejmowania przez nich decyzji w związku z pełnieniem swoich funkcji. W takiej sytuacji niewątpliwie korzyścią majątkową dla członków organów statutowych oraz grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze jest zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. Wnioskodawca bowiem ubezpiecza członków swoich władz i grupę pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze oraz opłaca składkę na to ubezpieczenie. A zatem osoby objęte ubezpieczeniem niewątpliwie uzyskują korzyść finansową w postaci ochrony prawnej, za którą nie muszą płacić.

Przy tym fakt, że umowa zawarta jest w wersji bezimiennej, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wysokości przychodu przypadającego na konkretną osobę. Ilość członków organów statutowych pełniących swe funkcje oraz, grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze, w okresie objętym ubezpieczeniem oraz ich dane osobowe znajdują się niewątpliwie w posiadaniu Wnioskodawcy. W rezultacie można więc wskazać każdą osobę, która jest aktualnie objęta tym ubezpieczeniem, a także okres, w którym aktualnie korzysta z ochrony ubezpieczeniowej. Uwzględniając następnie wysokość zapłaconej składki oraz okres ubezpieczenia i dzieląc wysokość tej składki przez ilość wszystkich aktualnie ubezpieczonych osób można ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę.

Możliwość ustalenia, jakim osobom przysługują korzyści z tytułu opłacanej składki, nie budzi wątpliwości. Tak więc nie ma podstaw, aby umowę ubezpieczenia obejmującą członków organów statutowych pełniących swe funkcje oraz, grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze traktować, jako zdarzenie niepowodujące przysporzenia po stronie ww. osób tylko dlatego, że jest to umowa, która będzie mieć postać zbiorową gdzie wysokość składki została oznaczona jedną kwotą wspólną dla wszystkich osób objętych ubezpieczeniem, bez względu na ilość osób i bez wyszczególnienia wysokości składki dla konkretnej osoby.

Zasady określania wartości pieniężnej świadczeń w naturze określa przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż wartość pieniężną świadczeń, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, ustala się według cen zakupu. Wynika z tego, iż przychodem każdego z członków organów statutowych pełniących swe funkcje oraz, grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze objętych ubezpieczeniem będzie przypadająca na niego część ceny zakupu usługi objęcia go ubezpieczeniem. Przy czym przychód powstanie w dniu zapłaty składki.

Przychody członków organów osób prawnych są kwalifikowane do źródeł, których rodzaj określany jest w zależności od sposobu, w jaki powierzono członkowi organów stantutowych wykonywanie obowiązków. Stosownie do powyższego, mogą oni osiągać przychody ze źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. m.in.:

W przypadku osób zatrudnionych na umowę o pracę (grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze) będzie miał zastosowanie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią otwarty katalog. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W związku z tym, w przypadku pokrycia przez wnioskodawcę omawianych składek na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej, kwota składek będzie stanowić dochód pracownika i podlegać będzie opodatkowaniu na takich samych zasadach jak wynagrodzenie za pracę, od którego zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakład pracy jako płatnik obowiązany jest obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

W przypadku osób otrzymujących wynagrodzenie z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych, zapłacona za te osoby przez wnioskodawcę składka na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście.

Oznacza to, że kwotę składki na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w części przypadającej na poszczególną osobę należy doliczyć do przychodów tej osoby osiąganych z ww. tytułu i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto organ podatkowy zauważa, że obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od dochodu uzyskanego z ww. tytułu przez pracowników wynika również z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 8 ww. ustawy płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niedobrany lub pobrany a nie wpłacony.

W świetle powyższego, wykupienie przez Wnioskodawcę polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej dla członków organów statutowych pełniących swe funkcje oraz, grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze oraz zapłata przez Wnioskodawcę składek ubezpieczeniowych jest dla tych osób przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie nie występują zatem przesłanki uniemożliwiające przyporządkowanie składek z tytułu umowy ubezpieczenia ww. osób, pełniącym funkcje w okresie trwania umowy z zakładem ubezpieczeń, a tym samym możliwe jest ustalenie powstania przychodu u osób będących członkami organów statutowych oraz grupy pracowników wykonujących funkcje kierownicze i nadzorcze z kierownictwa Spółki osiągających przychody ze stosunku pracy lub z tytułu działalności wykonywanej osobiście.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Stronę interpretacji indywidualnych organów podatkowych oraz przywołanych tez wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.