IPPB2/415-561/10-2/MK - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych rekompensaty związanej z zawartym z pracodawcą porozumieniem rozwiązującym umowę o pracę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2010 r. (data wpływu 22 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty rekompensaty finansowej otrzymanej od pracodawcy w związku z zawartym przez Wnioskodawcę z pracodawcą porozumieniem rozwiązującym umowę o pracę - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty rekompensaty finansowej otrzymanej od pracodawcy w związku z zawartym przez Wnioskodawcę z pracodawcą porozumieniem rozwiązującym umowę o pracę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zawierając umowę o pracę Wnioskodawca podpisał z pracodawcą aneks do umowy o pracę, w którym pracodawca zagwarantował wypłacenie Wnioskodawcy rekompensaty finansowej w kwocie 240.000 zł w wypadku wypowiedzenia umowy o pracę. W kwietniu 2010 r. pracodawca poinformował Wnioskodawcę, że zamierza rozwiązać z Wnioskodawcą umowę o pracę. W dniu 31 maja 2010 r. została rozwiązana umowa o pracę. Rozwiązanie umowy nastąpiło "za porozumieniem stron". Dodatkowo w porozumieniu rozwiązującym umowę o pracę pracodawca zobowiązał się do wypłacenia Wnioskodawcy rekompensaty w kwocie 120.000 zł w pięciu ratach miesięcznych. Wnioskodawca zauważa, że rekompensata ta nie wynika z żadnych przepisów prawa. Jest ona renegocjowaną formą realizacji zapisu pierwotnego aneksu do umowy o pracę. W czerwcu 2010 r. nastąpiła wypłata pierwszej raty rekompensaty i były pracodawca pobrał od wypłaconej kwoty 24.000 zł zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych wg drugiego stopnia skali za rok 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wypłacona rekompensata nie wynika ze stosunku pracy. W związku z tym były pracodawca nie powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy za rok 2010. Rozliczenia podatku należnego od rekompensaty Wnioskodawca powinien dokonać sam rozliczając przychody z roku 2010.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ww. ustawy źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. i 2006 r. stanowił, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl postanowień art. 32 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu natomiast zgodnie z pkt 2 za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

W przypadku, gdy płatnik nie przekazał takiej informację, podatnik nie jest zwolniony z obowiązku złożenia zeznania podatkowego za dany rok podatkowy, ponieważ zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Do zawartej umowy Wnioskodawca podpisał aneks, z którego wynikało, że w wypadku wypowiedzenia umowy o pracę zostanie Wnioskodawcy wypłacona rekompensata finansowa. W kwietniu 2010 r. pracodawca poinformował Wnioskodawcę, że zamierza rozwiązać z Wnioskodawcą umowę o pracę. W dniu 31 maja 2010 r. została rozwiązana umowa o pracę. Rozwiązanie umowy nastąpiło "za porozumieniem stron". Dodatkowo w porozumieniu rozwiązującym umowę o pracę pracodawca zobowiązał się do wypłacenia Wnioskodawcy rekompensaty w kwocie 120.000 zł w pięciu ratach miesięcznych. W miesiącu czerwcu były pracodawca dokonał wypłaty pierwszej raty rekompensaty pobierając od wypłaconej kwoty zaliczkę na podatek dochodowy. Zdaniem Wnioskodawcy wypłacona kwota nie wynika ze stosunku pracy, co w konsekwencji skutkuje tym, że sam Wnioskodawca powinien dokonać rozliczenia otrzymanej kwoty w zeznaniu podatkowym za rok 2010.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa "w szczególności" co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak zaznaczył Wnioskodawca w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanie faktycznym otrzymał on w wyniku zawartego porozumienia z byłym pracodawcą, z którym łączył go stosunek pracy rekompensatę finansową. Kwota wypłacona Wnioskodawcy wynika zatem jedynie z ustaleń zawartych pomiędzy stronami porozumienia, ma charakter czysto umowny, a jej wysokość uwzględnia interesy obu stron. Kwota ta ma więc rekompensować pracownikowi utracone przez niego, w wyniku rozwiązania umowy o pracę, spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia za pracę. Jak sam wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym "Jest ona renegocjonowaną formą realizacji zapisu pierwotnego aneksu do umowy o pracę."

Wobec tego należy stwierdzić, że wypłata przedmiotowej rekompensaty nawet jeśli jest dokonywana przez byłego pracodawcę stanowi przychód ze stosunku pracy. Źródłem otrzymania wypłaconej kwoty jest bowiem stosunek pracy.

W związku z tym od wypłaconej Wnioskodawcy kwoty na byłym pracodawcy spoczywał obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z wyżej cytowanym art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do kwestii związanej z wysokością pobranej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconej rekompensaty pieniężnej, organ podatkowy zauważa, że jak wynika ze stanu faktycznego rozwiązanie umowy o pracę z Wnioskodawcą nastąpiło w dniu 31 maja 2010 r., natomiast wypłata pierwszej raty rekompensaty nastąpiła w m-cu czerwcu 2010 r. zatem, jeżeli dochód Wnioskodawcy uzyskany od początku roku w tym zakładzie przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej 18%, były pracodawca miał prawo do poboru zaliczki w wysokości 32% dochodu zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując wypłacona rekompensata pieniężna stanowi przychód ze stosunku pracy w związku z powyższym na byłym pracodawcy spoczywał obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy w wysokości zgodnej z uzyskanym dochodem od początku roku w tym zakładzie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.