IPPB2/415-556/12-2/AS - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu jazdy samochodem służbowym z miejsca zamieszkania (garażowania) do miejsca wykonywania pracy i z powrotem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2012 r. (data wpływu 15 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu jazdy samochodem służbowym z miejsca zamieszkania (garażowania) do miejsca wykonywania pracy i z powrotem - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu jazdy samochodem służbowym z miejsca zamieszkania (garażowania) do miejsca wykonywania pracy i z powrotem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) jest w posiadaniu 24 samochodów. Spółka zamierza przekazać samochody pracownikom w celu realizacji obowiązków służbowych. Spółka zamierza uregulować kwestię przekazywania samochodów służbowych pracownikom poprzez stworzenie odpowiedniej dokumentacji, która miałaby obowiązywać w Spółce i doprecyzowałaby zasady korzystania z samochodów służbowych. Uregulowanie opisywanej kwestii związane jest z porządkowaniem i systematyzowaniem spraw związanych z majątkiem firmy.

Sposób i zakres wykorzystywania samochodów służbowych będzie w Spółce uregulowany poprzez zapisy nowego regulaminu korzystania z samochodów służbowych oraz umów dotyczących zasad użytkowania powierzonych samochodów służbowych. Zatem Spółka ureguluje powyższą kwestię poprzez stworzenie odpowiedniej dokumentacji, która miałaby obowiązywać w Spółce i dotyczyłaby zasad korzystania z samochodów służbowych. Z nowoutworzonych regulaminów oraz umów będzie wynikać, że Spółka zobowiąże swoich pracowników do przechowywania (garażowania) samochodów służbowych poza siedzibą Spółki u poszczególnych pracowników Spółki. Tym samym to zobowiązanie pracowników do garażowania i dbania o powierzone samochody służbowe wynikać będzie zobowiązującego w Spółce regulaminu korzystania z samochodów służbowych oraz zawieranych z poszczególnymi pracownikami umów dotyczących użytkowania powierzonych samochodów służbowych. Pracownicy będą więc zobowiązani do działania zgodnie z obowiązującym regulaminem oraz umową.

Spółka planuje, że pracownicy, poprzez odpowiednie zapisy w regulaminie oraz umowie dotyczącej użytkowania samochodów służbowych, zobowiązani zostaną m.in. do:

* bezpiecznego parkowania i garażowania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników;

* utrzymania samochodu w należytym stanie technicznym;

* dbania o czystość i estetyczny wygląd samochodu;

* wykonywania obowiązków wynikających z instrukcji fabrycznej producenta;

* w przypadku zauważenia awarii, czy usterek możliwie szybkiego zgłoszenia ich osobie odpowiedzialnej za wykonanie napraw pogwarancyjnych oraz przeglądów technicznych;

* dokonywania codziennej obsługi samochodu polegającej na:

* kontroli pojazdu i wykonywaniu prostych zabiegów technicznych, tj. sprawdzeniu ciśnienia w ogumieniu, poziomu paliwa, płynów i olejów oraz świateł itp.;

* czyszczeniu wnętrza i nadwozia samochodu;

* powiadomienia organów Policji w przypadku:

* kolizji,

* wypadku samochodowego,

* innego zdarzenia powodującego uszkodzenia samochodu,

* kradzieży samochodu, bądź elementów jego wyposażenia.

Zobowiązanie pracowników do parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania bądź w jego pobliżu wynika z faktu, że pracownicy bardzo często bezpośrednio z domu dojeżdżają do miejsc spotkań z kontrahentami oraz do innych miejsc, gdzie mają być wykonywane obowiązki służbowe. Ma ono usprawnić wykonywanie obowiązków służbowych. Należy również wskazać, że Spółka posiada siedzibę oraz punkty handlowe rozmieszczone w całym kraju. Tym samym, związane jest to z koniecznością częstego przemieszczania się pracowników pomiędzy tymi punktami. Zarówno siedziba Spółki jaki każdy z tych punktów posiada miejsca parkingowe, jednakże ze względu na opisywane powyżej okoliczności, zasadne jest przechowywanie (garażowanie) samochodów służbowych poza siedzibą Spółki u poszczególnych pracowników Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowane przez Spółkę działania polegające na zobowiązaniu pracowników do jazd samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania (miejsca garażowania) do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania (miejsca garażowania) przy założeniu, że zobowiązujących u pracodawcy przepisów prawa pracy (regulaminu korzystania z samochodów służbowych oraz z poszczególnych umów zawieranych z pracownikami) wynikać będzie zobowiązanie pracowników do dbania o powierzone mienie (między innymi obowiązek garażowania), będą generować przychód dla pracowników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy:

O przychodach ze stosunku pracy stanowi art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dziennik Ustaw rok 2012 poz. 361 - dalej jako ustawa o PIT). W przedmiotowym artykule wskazane jest, iż obok innych przychodów - także wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, świadczeń pieniężnych ponoszonych za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych uważana jest za przychód ze stosunku pracy.

Dlatego też, każdorazowo w sytuacji wykorzystywania przez pracowników Spółki samochodów służbowych do celów prywatnych należy powiększyć ich przychody o wartość wynikającą zużywania samochodu służbowego dla celów prywatnych. Przy czym wartość ta powinna zostać ustalona kwotowo w odniesieniu do wartości rynkowej. W szczególności możliwość wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych dotyczy dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem.

Wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci otrzymanego do używania samochodu służbowego do celów prywatnych, zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o PIT ustala się w następujący sposób:

* jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,

* jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione - według cen zakupu,

* w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W związku z powyższym, w sytuacji gdy pracownik otrzyma od pracodawcy samochód do osobistego użytku, trzeba mieć na względzie, że jest to nieodpłatne świadczenie, którego wartość stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy miejscem zamieszkania, miejscem siedziby Spółki lub miejscem wykonywania określonych czynności służbowych służą realizacji celów służbowych i nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 11 oraz art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., a zatem koszty tych przejazdów nie stanowią przychodów pracowników.

W sytuacji gdy pracownik otrzyma od pracodawcy samochód do osobistego użytku wystąpi nieodpłatne świadczenie, którego wartość stanowić będzie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zatem pracodawca, jako płatnik będzie miał obowiązek ustalić wartość tego świadczenia odnosząc wartość tego nieodpłatnego świadczenia do wartości rynkowej, oraz doliczyć do przychodów danego pracownika, a także ustalić, pobrać i odprowadzić na rachunek urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy.

Spółka zatem wskazuje, że obowiązkiem pracowników Spółki, w związku z przyporządkowaniem im samochodów służbowych będzie właściwe i bezpieczne parkowanie oraz garażowanie. Spółka ustali, iż miejscem garażowania samochodów będzie każdorazowo miejsce zamieszkania pracownika. W takiej sytuacji przejazdy pomiędzy miejscem zamieszkania pracownika (garażowania samochodu służbowego), a miejscem wykonywania pracy stanowić będzie realizację zadań służbowych pracownika, wobec czego nie będą stanowić po stronie pracownika przychodu do opodatkowania.

Powyższe znajdzie w szczególności uzasadnienie w sytuacji Spółki, ponieważ pracownicy nie przemieszczają się każdego dnia z miejsca zamieszkania (garażowania samochodów służbowych) do siedziby Spółki. Spółka pragnie wskazać, iż dla pracowników Spółki czasochłonnymi problematycznym rozwiązaniem byłoby dojeżdżanie do pracy własnym samochodem, a następnie powrót do miasta samochodem służbowym w celu załatwienia spraw Spółki i kolejne przemieszczenie się do jej siedziby. Jednocześnie w tym samym kontekście podkreślić należy, iż część zadań służbowych jest wykonywana przez pracowników w danym dniu przed przyjazdem do siedziby Spółki. Przydzielenie samochodu służbowego wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie będzie stanowić przychodu pracownika ze stosunku służbowego o ile ten samochód będzie wykorzystywany w celach służbowych.

Zatem pracodawca, jako płatnik ma obowiązek ustalić wartość tego świadczenia odnosząc wartość tego nieodpłatnego świadczenia do wartości rynkowej, oraz doliczyć do przychodów danego pracownika, a także ustalić, pobrać i odprowadzić na rachunek urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy.

W przypadku planowanych działań przez Spółkę powyższe zasady nie będą mieć jednak zastosowania. W związku z zamiarem wprowadzenia rozwiązań w zakresie rozliczania wykorzystywania samochodów służbowych przez pracowników, zdaniem Spółki, zamiast obciążenia kwotowego wyliczonego według wartości rynkowej, taką odpłatnością ze strony pracownika będzie świadczenie w postaci pracy związanej z otrzymanym do dyspozycji samochodem (przykładowo w postaci obowiązku garażowania samochodu, dbania o estetykę itp.). Przekazanie pracownikowi samochodu służbowego do dyspozycji z jednoczesnymi obowiązkami, o których mowa powyżej będzie obowiązkiem danego pracownika, a nie jego uprawnieniem, wynikającym z stosowanego regulaminu oraz umowy o powierzenie (garażowanie) samochodu służbowego, jaką Spółka ma zamiar zawrzeć z pracownikami.

Istotnym elementem w tym zakresie jest określenie, iż do obowiązków pracowników Spółki, w związku z przyporządkowaniem im samochodów służbowych, należeć będzie ich właściwe i bezpieczne parkowanie oraz garażowanie. Spółka zamierza ustalić, iż miejscem garażowania samochodów będzie każdorazowo miejsce zamieszkania pracownika. W takiej sytuacji przejazdy pomiędzy miejscem zamieszkania pracownika a miejscem wykonywania pracy będą stanowić realizację zadań służbowych pracownika nie stanowiące po jego stronie przychodu do opodatkowania. Powyższe znajduje uzasadnienie w analizowanym przypadku, ponieważ Spółka posiada siedzibę oraz punkty handlowe rozmieszczone w całym kraju, a także pracownicy Spółki przemieszczają się każdego dnia z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy (siedziby Spółki oraz inne miejsca w zależności od polecenia służbowego pracodawcy). Przydzielenie samochodu służbowego wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie będzie stanowić przychodu pracownika ze stosunku służbowego, gdyż samochód ten będzie wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest utrzymanie stałej gotowości do użytkowania samochodów w celu służbowym i osiągnięcia przychodu.

Ponadto parkowanie samochodu służbowego w wyznaczonym przez Spółkę miejscu (np. w miejscu zamieszkania pracownika) gwarantującym, w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo, jest także wyrazem dbałości o powierzone mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeksu pracy (Dz. U. z 1988 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1 powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Potwierdzeniem wskazanego stanowiska są między innymi interpretacje organów podatkowych:

Zdarza się też, ze firma w umowie obliguje zatrudnionego do parkowania samochodu we własnym garażu lub na parkingu w pobliżu jego miejsca zamieszkania. Izba Skarbowa w Warszawie zgodziła się w interpretacji (IPPB2/415-168/10-2/AS) z 19 maja 2010 r. że w takiej sytuacji dojazd do pracy nie jest przychodem.

I tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji o Nr IBPBII/1/415 -89/09/HK z dnia 4 lutego 2009 stwierdził iż: " (...) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód jest wykorzystywany w celach służbowych. Przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu. Oznacza to, że przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania, a miejscem, w którym znajduje się siedziba Spółki - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód."

Tak samo uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 19 maja 2010 r. (IPPB2/415-168/10-2/AS). Podobnie również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji o Nr IPPB2/415-361/09-4/MK z dnia 20 sierpnia 2009 r. w której podkreślił, iż: " (...) przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejsca zamieszkania tych osób gwarantującym jego bezpieczeństwo a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca garażowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania."

W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowić będą realizację celu służbowego jakim jest utrzymanie stałej gotowości do użytkowania samochodów w celu służbowym i do osiągnięcia przychodu.

Podsumowując, wartość przejazdów wykonywanych przez pracowników Spółki samochodem służbowym trasą pomiędzy miejscem zamieszkania (miejscem garażowania) a miejscem wykonywania pracy nie będą stanowić nieodpłatnego świadczenia. Jedyną wartością podlegającą doliczeniu do wartości przychodu byłyby pozostałe przejazdy w przypadku gdyby pracownicy wykorzystywali samochody służbowe do celów typowo prywatnych (wyjazd na urlop, zakupy, inne cele prywatne).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka zamierza przekazać samochody pracownikom w celu realizacji obowiązków służbowych. Sposób i zakres wykorzystywania samochodów służbowych będzie w Spółce uregulowany poprzez zapisy nowego regulaminu korzystania z samochodów służbowych oraz umów dotyczących zasad użytkowania powierzonych samochodów służbowych.

Z nowoutworzonych regulaminów oraz umów będzie wynikać, że Spółka zobowiąże swoich pracowników do przechowywania (garażowania) samochodów służbowych poza siedzibą Spółki u poszczególnych pracowników Spółki. Tym samym to zobowiązanie pracowników do garażowania i dbania o powierzone samochody służbowe wynikać będzie zobowiązującego w Spółce regulaminu korzystania z samochodów służbowych oraz zawieranych z poszczególnymi pracownikami umów dotyczących użytkowania powierzonych samochodów służbowych. Pracownicy będą więc zobowiązani do działania zgodnie z obowiązującym regulaminem oraz umową.

Zobowiązanie pracowników do parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania bądź w jego pobliżu wynika z faktu, że pracownicy bardzo często bezpośrednio z domu dojeżdżają do miejsc spotkań z kontrahentami oraz do innych miejsc, gdzie mają być wykonywane obowiązki służbowe. Ma ono usprawnić wykonywanie obowiązków służbowych. Należy również wskazać, że Spółka posiada siedzibę oraz punkty handlowe rozmieszczone w całym kraju. Tym samym, związane jest to z koniecznością częstego przemieszczania się pracowników pomiędzy tymi punktami. Zarówno siedziba Spółki jaki każdy z tych punktów posiada miejsca parkingowe, jednakże ze względu na opisywane powyżej okoliczności, zasadne jest przechowywanie (garażowanie) samochodów służbowych poza siedzibą Spółki u poszczególnych pracowników Spółki.

Zatem należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób bądź w jego pobliżu gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. W konsekwencji jazdy samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania (miejsca garażowania) do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania (miejsca garażowania) nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do siedziby Spółki (płatnika) oraz z siedziby Spółki do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującym Regulaminem. Sytuacja taka występuje w sytuacji, gdy płatnik nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym mogłaby bezpiecznie parkować samochody stanowiące jego własność.

Zatem należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem zamieszkania (garażowania), a miejscem wykonywania pracy - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy.

Spółką nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy.

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, iż interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.