IPPB2/415-524/10-3/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu 4 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku przedkładania pełnomocnictwa - jest prawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku przedkładania pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymuje od klientów pełnomocnictwa, które zgodnie ze swoją treścią upoważniają do reprezentowania i występowania wobec organów podatkowych w tym do składania wszelkich deklaracji, oświadczeń, wniosków i zgłoszeń; odbioru i kwitowania dokumentów oraz korespondencji w imieniu klienta. Pełnomocnictwa zawierające powyższą klauzulę zostają opłacone i złożone w Urzędzie Skarbowym. Pomimo tego, Urząd Skarbowy dla każdego wydania zaświadczenia o niezaleganiu w płatnościach podatników żąda złożenia i opłacenia odrębnego pełnomocnictwa przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca składając wnioski o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach musi każdorazowo legitymować się odrębnym pełnomocnictwem i wnosić z tego tytułu po raz kolejny opłatę skarbową.

Przedmiotowa interpretacja indywidualna udzielona została w zakresie przepisów Ordynacji podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W Ordynacji podatkowej (zwanej dalej ustawą) nie znajdują się przepisy odnoszące się wprost do składnia wniosków i odbierania zaświadczeń o niezaleganiu w podatkach czy innych dokumentów przez pełnomocnika. Wobec powyższego należy posiłkować się innymi przepisami ustawy dotyczącymi czynności wykonywanych przez pełnomocnika (art. 80a - podpisywanie deklaracji przez pełnomocnika i art. 137 - działania przez pełnomocnika w postępowaniu podatkowym). Ponadto zgodnie z delegacją zawartą w art. 137 § 4 ustawy w kwestiach nieuregulowanych należy stosować przepisy prawa cywilnego.

W art. 136 ustawy znajduje się zapis, że strona w postępowaniu podatkowym może działać przez pełnomocnika, chyba, że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Natomiast, art. 80a § 1 mówi, że deklaracja może być podpisana również przez pełnomocnika podatnika. Zgodnie z § 2 tegoż artykułu pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy. Powyższe artykuły wyraźnie wskazują na to, że Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość działania w ramach tzw. "pełnomocnictwa stałego", czyli wystarczy jednokrotnie złożyć pełnomocnictwo, na mocy którego można wielokrotnie dokonywać pewnych czynności (w tym wypadku podpisywać deklaracje) do momentu odwołania pełnomocnictwa. Przepisy Kodeksu Cywilnego zawarte w Księdze pierwszej, Dziale VI, Rozdziałach I i II dotyczące przedstawicielstwa i pełnomocnictwa nie zawierają prawnych przeszkód, aby udzielone pełnomocnictwo uprawniało pełnomocnika do wielokrotnego dokonywania czynności w imieniu mocodawcy. To mocodawca poprzez treść oświadczenia (pełnomocnictwa) decyduje o zakresie umocowania. Zatem Wnioskodawca jako pełnomocnik może na mocy treści jednego pełnomocnictwa dokonywać wielu czynności przed organem podatkowym: w tym również wielokrotnie żądać i odbierać zaświadczenia o niezaleganiu w płatnościach podatków, jeżeli pełnomocnictwo zawiera takie zapisy.

Z wykładni językowej art. 137 § 3, który mówi, że pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa wynika, że dotyczy on tylko postępowania podatkowego. Bowiem zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1997) za akta uważa się zbiór dokumentów odnoszących się do jakiejś sprawy, a także zbiór zawierających je ksiąg. Więc art. 137 § 3 oznacza, że pełnomocnictwo trzeba każdorazowo dołączać do akt sprawy czyli do akt wytworzonych w ramach konkretnego postępowania podatkowego. Rozumowanie to przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji o sygnaturze ILPB3/423-438/09-2/ŁM.

Wiele czynności dokonywanych przez organy podatkowe (w tym wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach) nie ma charakteru postępowania podatkowego, gdyż nie kończy się wydaniem decyzji (art. 207 ustawy).

Ponadto z art. 80a § 2 należy wysnuć wniosek, że celem obowiązku złożenia pełnomocnictwa przed organem podatkowym jest stwierdzenie, czy osoba żądająca wystawienia zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach ma do tego prawo. Do weryfikacji umocowania wystarczy wskazanie na pełnomocnictwo, które zostało uprzednio złożone w urzędzie skarbowym.

Artykuł 1 ust. 1 ustawy o opłacie skarbowej wyraźnie odróżnia opłatę od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu od opłaty za wydanie zaświadczenia. Zgodnie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej przedmiotem opłaty skarbowej jest złożenie dokumentu pełnomocnictwa a nie liczba czynności wykonanych na jego mocy. Zatem opłata za pełnomocnictwo powinna być wniesiona tylko raz przy składaniu pełnomocnictwa stałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące działania strony przez pełnomocnika w zakresie: zobowiązania podatkowego, postępowania podatkowego, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, interpretacji przepisów prawa podatkowego, zostały uregulowane w odrębnych działach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Postępowanie podatkowe zostało unormowane w dziale IV ww. ustawy.

Zgodnie z art. 136 ww. ustawy, strona może działać przez pełnomocnika chyba, że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Przepisy art. 137 § 2 i § 3 ww. ustawy określają formę, w jakiej powinno być udzielone pełnomocnictwo, stanowiąc, iż pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu, zaś pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.

Z powyższego wynika, iż każda strona, w tym osoba fizyczna, może działać w sprawie przez pełnomocnika. Jednakże dla wykazania, że pełnomocnik został dla strony ustanowiony, niezbędne jest złożenie do akt sprawy dokumentu stwierdzającego ustanowienie takiego pełnomocnika.

Istotne jest również wyjaśnienie pojęcia "akta", które występuje w treści art. 137 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Wg "Popularnego słownika języka polskiego PWN" (Warszawa 2003), akta to zbiór dokumentów urzędowych, prawnych, księgi urzędowe, prawne.

Natomiast zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1997) za akta uważa się zbiór dokumentów odnoszących się do jakiejś sprawy, a także zbiór zawierających je ksiąg.

W związku z powyższym za akta sprawy, uważa się dokumenty zebrane w toku konkretnego postępowania, opisane sygnaturą, kwalifikacją prawną itp., ponadto zakłada się je odrębnie dla każdej sprawy. Nie ulega zatem wątpliwości, że zgodnie z art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej, pełnomocnik dołącza oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa do akt konkretnej sprawy.

Obowiązek składania deklaracji podatkowych wynika z przepisów materialnego prawa podatkowego. Kwestia podpisywania deklaracji przez pełnomocnika została uregulowana w art. 80a § 1-§ 5 Ordynacji podatkowej, znowelizowanym ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 57, poz. 466).

Zgodnie z ww. przepisem, jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, deklaracja, w tym deklaracja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej, może być podpisana także przez pełnomocnika podatnika, płatnika lub inkasenta.

Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy.

Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa podatnik, płatnik lub inkasent składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach ewidencji podatników i płatników. Jeżeli przepisy prawa podatkowego wymagają podpisania deklaracji przez więcej niż jedną osobę, pełnomocnictwo do podpisania tej deklaracji jest skuteczne, jeżeli udzieliły go wszystkie osoby.

W kwestiach dotyczących pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pełnomocnictwa w postępowaniu podatkowym.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz wzór zawiadomienia o odwołaniu tego pełnomocnictwa, uwzględniając zakres pełnomocnictwa i dane identyfikujące podatnika, płatnika lub inkasenta oraz pełnomocnika.

Z powyższego wynika, iż w przypadku podpisywania deklaracji przez pełnomocnika, zastosowanie mają przepisy art. 136 oraz art. 137 Ordynacji podatkowej, a zatem ustanowienie pełnomocnika w sprawach dotyczących podpisywania deklaracji odbywa się w sposób analogiczny jak w postępowaniu podatkowym.

Jednakże pojęcie akt sprawy należy odnosić do postępowania podatkowego, gdzie takie akta są tworzone w trakcie prowadzonego postępowania. W przypadku składania deklaracji podatkowych zasadnym jest uznanie, iż czynność składania deklaracji podatkowych i korekt tych deklaracji jest czynnością uregulowaną w sposób odrębny od postępowania podatkowego. Tym samym zastosowanie art. 137 Ordynacji podatkowej ma miejsce w takim zakresie, w jakim odsyłają regulacje art. 80a § 1- § 4 Ordynacji podatkowej.

Przepisy art. 80a § 2 ww. ustawy stanowią, iż pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy. Oznacza to, że wystarczy aby Wnioskodawca złożył raz, przed właściwym organem podatkowym, udzielone mu pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji, by do czasu powiadomienia organu podatkowego o odwołaniu przedmiotowego pełnomocnictwa, skutecznie reprezentować swojego mocodawcę w zakresie podpisywania deklaracji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od klientów pełnomocnictwa, które zgodnie ze swoją treścią upoważniają do reprezentowania i występowania wobec organów podatkowych w tym do składania wszelkich deklaracji, oświadczeń, wniosków i zgłoszeń; odbioru i kwitowania dokumentów oraz korespondencji w imieniu klienta. Pełnomocnictwa zawierające powyższą klauzulę zostają złożone w Urzędzie Skarbowym. Pomimo tego, Urząd Skarbowy dla każdego wydania zaświadczenia o niezaleganiu w płatnościach podatników żąda złożenia odrębnego pełnomocnictwa przez Wnioskodawcę.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że Wnioskodawca składając wnioski o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach, o ile czynność ta nie przekracza umocowania zawartego w pełnomocnictwie złożonym do akt danego urzędu skarbowego przy pierwszej czynności dokonanej przez pełnomocnika, nie rodzi obowiązku składania kolejnych pełnomocnictw. Zatem w takiej sytuacji jednorazowe złożenie pełnomocnictwa jest wystarczające do reprezentowania podatnika przed urzędem skarbowym.

Natomiast należy wskazać, iż w sytuacji złożenia wniosku, podania przez pełnomocnika strony inicjującego postępowanie podatkowe, czy kontrolne, konieczne jest każdorazowe złożenie do akt sprawy stosownego pełnomocnictwa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.