IPPB2/415-49/14-7/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2014 r. (data wpływu 31 stycznia 2014 r.), w piśmie z dnia 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 7 kwietnia 2014 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-49/14-2/PW z dnia 27 marca 2014 r. (data odbioru 1 kwietnia 2014 r.) oraz w piśmie z dnia 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-49/14-4/PW z dnia 17 kwietnia 2014 r. (data odbioru 23 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W przypadku Gminnego Ośrodka, pracodawca obowiązany jest do zwrotu na rzecz pracowników socjalnych zwrotu kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Limit kilometrów ustalony przez pracodawcę w skali miesiąca wynosi 200, gmina liczy mniej niż 100.000 mieszkańców. Wartość ryczałtu ustalonego dla pracowników socjalnych korzystających z samochodów o pojemności skokowej powyżej 900 cm³ wynosi 160 zł, mieści się więc w limitach określonych w treści rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (200 km x 0,8358 zł/k.m.). Tym samym pracownicy socjalni w Gminie spełniają przestanki zwolnienia przedmiotowego od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z mocy interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 10 grudnia 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak IPPB4/415-899/12-5/JK3 ustalono, iż pracownicy socjalni zwolnieni są przedmiotowo, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Kierownik Ośrodka wykonując czynności z zakresu pomocy socjalnej, również wykorzystuje swój prywatny samochód dla potrzeb Ośrodka w jazdach lokalnych. Z powodu braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy w przypadku kierownika Gminnego Ośrodka także została podpisana umowa o zwrot kosztów używania przez niego w celach służbowych do jazd lokalnych samochodu osobowego nie będącego własnością pracodawcy - z przyznanym limitem kilometrów w wysokości 200 km miesięcznie.

Pismem z dnia 27 marca 2014 r., sygn. IPPB2/415-49/14-2/PW wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* wskazanie czy samochód jest wykorzystywany dla potrzeb ośrodka w jazdach lokalnych...,

* wskazanie czy z kierownikiem ośrodka pomocy społecznej wykonującym czynności z zakresu pomocy socjalnej (m.in. uczestnictwo w interwencjach kryzysowych, zapewnienie bezpieczeństwa podopiecznym ośrodka) podpisano umowę w sprawie warunków i sposobu dokonania zwrotu kosztów. Jeśli tak, to na podstawie jakiej normy prawnej...,

* dostarczenie dokumentu, oryginału lub uwierzytelnionej kopii, z którego wynika upoważnienie Pani Marzeny Z. do reprezentowania Gminnego Ośrodka.

Wezwanie skutecznie dostarczono 1 kwietnia 2014 r.

Pismem z dnia 4 kwietnia 2014 r. (data nadania 4 kwietnia 2014 r., data wpływu 7 kwietnia 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie. Wnioskodawca dołączył również uwierzytelnioną kopię dokumentu, a którego wynika upoważnienie Pani Marzeny Z. do reprezentowania Gminnego Ośrodka.

Uzupełnienie zostało podpisane przez Panią Ewelinę S.

W związku z tym Organ w piśmie z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. IPPB2/415-49/14-4/PW wezwał Wnioskodawcę do dostarczenia dokumentu, oryginału lub uwierzytelnionej kopii, z którego wynika upoważnienie Pani Eweliny S. do reprezentowania Gminnego Ośrodka.

Wezwanie skutecznie dostarczono 23 kwietnia 2014 r.

Pismem z dnia 23 kwietnia 2014 r. (data nadania 23 kwietnia 2014 r., data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie, dostarczając uwierzytelnioną kopię dokumentu, z którego wynika upoważnienie Pani Eweliny S. do reprezentowania Gminnego Ośrodka.

W dniu 30 kwietnia 2014 r. w wyniku wezwania telefonicznego ustalono, że Pani Marzena Z. nie jest zatrudniona na stanowisku pracownika socjalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kierownik ośrodka pomocy społecznej, wykonujący czynności z zakresu pracy socjalnej polegające m.in. na uczestnictwie w interwencjach kryzysowych, podejmowaniu działań mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa podopiecznym ośrodka pomocy społecznej, zwolniony jest przedmiotowo, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Jednostki samorządu terytorialnego prowadzą działania z zakresu pomocy społecznej i obowiązane są na podstawie art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej do zwrotu pracownikowi socjalnemu kosztu przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji jednostki samorządu terytorialnego.

W przypadku gmin do 100.000 mieszkańców, miesięczny limit kilometrów na jazdy lokalne nie może przekraczać 300, natomiast ryczałt rozliczany jest według stawek za 1 km, które w przypadku samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika do 900 cm³ wynoszą 0,5214 zł, a o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 - 0,8358 zł.

Jeśli zatem w gminie do 100.000 mieszkańców miesięczny limit kilometrów na jazdy lokalne nie przekracza 300, a stawki ryczałtu nie przekraczają iloczynu wysokości limitu kilometrów na jazdy lokalne i stawki za 1 km przebiegu, w zależności od pojemności skokowej silnika, to pracownicy socjalni w Gminie spełniają przesłanki zwolnienia przedmiotowego od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kierownik Gminnego Ośrodka spełnia przesłanki zwolnienia przedmiotowego od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nie przekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Z powyższego wynika, iż zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Stosownie do treści art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm.) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Zacytowany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy, zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.), zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zwanych dalej "pojazdami do celów służbowych" następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w przypadku Gminnego Ośrodka, pracodawca obowiązany jest do zwrotu na rzecz pracowników socjalnych zwrotu kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Limit kilometrów ustalony przez pracodawcę w skali miesiąca wynosi 200, gmina liczy mniej niż 100.000 mieszkańców. Wartość ryczałtu ustalonego dla pracowników socjalnych korzystających z samochodów o pojemności skokowej powyżej 900 cm³ wynosi 160 zł, mieści się więc w limitach określonych w treści rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (200 km x 0,8358 zł/k.m.). Tym samym pracownicy socjalni w Gminie spełniają przestanki zwolnienia przedmiotowego od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kierownik Ośrodka wykonując czynności z zakresu pomocy socjalnej, również wykorzystuje swój prywatny samochód dla potrzeb Ośrodka w jazdach lokalnych. Z powodu braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy w przypadku kierownika G. w K. także została podpisana umowa o zwrot kosztów używania przez niego w celach służbowych do jazd lokalnych samochodu osobowego nie będącego własnością pracodawcy - z przyznanym limitem kilometrów w wysokości 200 km miesięcznie. Kierownik Ośrodka nie jest zatrudniony na stanowisku pracownika socjalnego.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż wypłacone Kierownikowi Gminnego Ośrodka kwoty ryczałtów, tytułem zwrotu kosztów używania pojazdu stanowiącego jego własność do celów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych w jazdach lokalnych, nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy stwierdzić, że art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej odnosi się do osób będących pracownikami socjalnymi, a więc takich, które są zatrudnione na stanowisku pracownika socjalnego. Kierownik ośrodka nie jest zatrudniony na takim stanowisku, a zatem nie jest on uprawniony do skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.