IPPB2/415-483/09-5/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu 21 lipca 2009 r.) oraz piśmie z dnia 22 września 2009 r. (data nadania 23 września 2009 r. data wpływu 25 września 2009 r.) uzupełniającym braki formalne wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-483/09-2/AK z dnia 15 września 2009 r. (data nadania 16 września 2009 r., data doręczenia 21 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokryciem kosztów podróży służbowych osobom nie będącym pracownikami Wnioskodawcy - jest:

prawidłowe - odnośnie braku obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę PIT - 8C,

nieprawidłowe - odnośnie możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b).

W dniu 21 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokryciem kosztów podróży służbowych osobom nie będącym pracownikami Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie pzryszłe.

Sporadycznie Wnioskodawca udziela wsparcia zagranicznym firmom partnerskim (najczęściej podmiotowi z Hong Kongu) w zorganizowaniu niektórych elementów podróży służbowych ich pracowników (nierezydentów) po Polsce lub po Europie. Osoby te nie są pracownikami podatnika, ani też nie są związane z nim żadną umową cywilną. Wsparcie to polega na wykupieniu biletu lotniczego lub kolejowego, zapłaceniu za hotel lub wynajmu pojazdu do podróży służbowej (nie ma miejsca wypłata jakichkolwiek środków pieniężnych bezpośrednio na rzecz (nierezydentów). Całość kosztów poniesionych przez podatnika jest refakturowanych na podmiot zagraniczny (nierezydenta) będący pracodawcą osób, za które poniesiony jest koszt. Charakter podróży jest zawsze stricte służbowy.

Zdarzenie przyszłe dotyczy takiej samej sytuacji, która może się zdarzyć w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Pismem z dnia 22 września 2009 r. Nr IPPB2/415-483/09-2/AK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez: przesłanie dokumentu (oryginału lub kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem przez osoby do tego uprawnione), z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez Pana Adama Domańskiego.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie (data wpływu uzupełnienia 25 września 2009 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca pokrywa niektóre koszty podróży służbowej osób, które nie są jego pracownikami zastosowanie mogą mieć przepisy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) o ile jednocześnie spełnione zostaną warunki określone w art. 21 ust. 13 p.d.o.f. Warunki określone w art. 21 ust. 13 odnoszą się do otrzymującego przychód (gdyż cały artykuł 21 odnosi się do opodatkowania przychodu), więc zastosowanie zwolnienia uwarunkowane jest koniunkcją dwóch warunków, tj. benficjent świadczenia nie zalicza jego wartości jako koszt uzyskania przychodu oraz świadczenie to miało na celu osiągnięcie przychodu na podstawie art. 21 ust. 13 pkt 1).

Beneficjent świadczenia nie zalicza jego wartości jako koszt uzyskania przychodów, gdyż jako pracownik nie jest nawet stroną transakcji (całość obciążenia jest refakturowane na jego pracodawcę). Świadczenie udzielone pracownikowi ma niewątpliwie za cel osiągnięcie przez niego przychodu, gdyż podróż służbowa jest elementem wykonywanej przez niego pracy wykonywanej w celu uzyskania przez niego przychodu. Biorąc zatem pod uwagę, iż koniunkcja warunków jest spełniona świadczenie na rzecz pracownika korzysta z przedmiotowego zwolnienia z opodatkowania.

W związku ze zwolnieniem z opodatkowania nie ma konieczności wystawiania rocznej deklaracji podatkowej PIT - 8C (ani żadnej innej) beneficjentowi świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - odnośnie braku obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę PIT - 8C,

* nieprawidłowe - odnośnie możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a cyt. wyżej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

* pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W przedmiotowej sprawie Polska nie zawarła umowy z Hong Kongem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym rezydenci podatkowi Hong Kongu mogą uzyskać przychody na terytorium Polski. Wnioskodawca może udzielić wsparcia zagranicznym firmom partnerskim poprzez pokrycie kosztów biletu lotniczego, kolejowego, zapłacenie za hotel lub wynajęcie pojazdu do podróży służbowej pracownikom firm partnerskich. Całość kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę będzie refakturowana na podmiot zagraniczny (nierezydenta) będący pracodawcą osób za które poniesione zostaną koszty.

Nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że koszty poniesione przez Wnioskodawcę za rezydentów Hong Kongu, pomimo tego, że są refakturowane na podmiot będący pracodawcą osób, za które Wnioskodawca poniósł koszty podróży - świadczenia w naturze na ich rzecz korzystają z przedmiotowego zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w związku z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i należności za czas:

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Należy jednak zaznaczyć, iż zwolnienie dla osób niebędących pracownikami, a do takich należy zakwalifikować osoby, z którymi zawarto umowę o dzieło lub zlecenia, stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nie zawrze z rezydentami Hong Kongu żadnych umów cywilnoprawnych, zleceniodawcą podróży i zadań z nią związanych będzie pracodawca z Hong Kongu, a zatem przedmiotowe zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), na które się powołuje nie będzie miało zastosowania w stosunku do należności opłaconych przez Wnioskodawcę za pracowników firmy partnerskiej.

Ponadto rezydenci podatkowi Hong Kongu uzyskają przychody na terytorium Polski, w postaci pokrycia za nich kosztów podróży, hotelu itp. Koszty te pokryje Wnioskodawcę a następnie całość kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę zostanie refakturowana na podmiot zagraniczny będący pracodawcą osób, za które zostaną poniesione ww. koszty. A zatem uzyskane przez nierezydentów przychody będą podlegały opodatkowaniu w państwie ich rezydencji podatkowej, tj. w Hong Kongu. Tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki informacyjne (Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia PIT - 8C).

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.