IPPB2/415-482/09-5/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 września 2009 r. (data nadania 28 września 2009 r., data wpływu 30 września 2009 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie z dnia 16 września 2009 r. Nr IPPB2/415-482/09-2/MG (data nadania 17 września 2009 r., data doręczenia 21 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania normy przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy do przychodów wypłacanych osobom niebędącym pracownikami z tytułu zawieranych umów zlecenia i umów o dzieło w sytuacji, gdy wynagrodzenie nie jest określone w umowie kwotowo i jest wypłacane jednorazowo, przy czym nie jest określone miesięcznie i wypłacana kwota nie przekracza 200 zł - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania normy przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy do przychodów wypłacanych osobom niebędącym pracownikami z tytułu zawieranych umów zlecenia i umów o dzieło w sytuacji, gdy wynagrodzenie nie jest określone w umowie kwotowo i jest wypłacane jednorazowo, przy czym nie jest określone miesięcznie i wypłacana kwota nie przekracza 200 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pełni rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do osób niebędących pracownikami, którym wypłacane są:

Wysokość diet określona jest w uchwale Izby, wysokość świadczenia za wykonywane prace lub dzieła określona jest w umowach.

Wnioskodawca zamierza zawierać następujące umowy:

Zdarza się, że z jednym Zleceniobiorcą lub Wykonawcą Wnioskodawca zawiera kilka umów na wykonanie różnych prac lub dzieł.

Z kolei diety z tytułu wykonywania czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych wypłacane są w każdym miesiącu.

Pismem z dnia 16 września 2009 r. Nr IPPB2/415-482/09-2/MG (data nadania 17 września 2009 r., data odbioru 21 września 2009 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez udzielenie informacji, czy przedmiotowy wniosek dotyczy zaistniałych stanów faktycznych, czy też zdarzeń przyszłych.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w ustawowym terminie pismem z dnia 28 września 2009 r. (data nadania 28 września 2009 r., data wpływu do tut. organu 30 września 2009 r.) informując, iż przedmiotowy wniosek dotyczy zaistniałych stanów faktycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie w pkt 2 wniosku. Odpowiedź na pytanie w zakresie pkt 1 i 3 udzielona została odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, w przypadku uznania wynagrodzenia uzyskanego przez Zleceniobiorcę lub Wykonawcę za przychód z działalności wykonywanej osobiście określonej w art. 13 pkt 2 lub 5-9 ustawy, nie znajdzie zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 5a tejże ustawy, jeżeli wynagrodzenie nie jest określone w umowie kwotowo i jest wypłacane jednorazowo (za wykonane dzieło lub pracę, przy czym nie jest ono określane miesięcznie), niezależnie od wysokości wypłacanego wynagrodzenia, w tym gdy wypłacana kwota nie przekracza jednorazowo 200 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując analizy treści art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT, jak powyżej i odnosząc powyższe wywody do zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie na nim, jako na płatniku obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT w sytuacji, gdy z zawartych umów nie będzie wynikać kwota wynagrodzenia, a jedynie sposób jego kalkulacji, a wynagrodzenie nie będzie miało charakteru wynagrodzenia miesięcznego.

W opisanym zdarzeniu przyszłym zawierane będą umowy, w których wynagrodzenie uzależnione jest od np. ilości sprawdzonych prac egzaminacyjnych, czy aplikantów objętych patronatem przez danego Sędziego, zatem w takich przypadkach podatek zryczałtowany na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT, o do zasady nie powinien być pobierany.

Umowy nie będą określać kwoty całkowitej wynagrodzenia. Przykładowo umowa określi, że za każdą sprawdzoną pracę egzaminacyjną (przeegzaminowaną ustnie osobę) wykładowca otrzyma wynagrodzenie w kwocie X zł. Całkowita wysokość wynagrodzenia dla wykładowcy będzie zatem uzależniona od ilości sprawdzonych prac (przeegzaminowanych osób). Ilość ta będzie różna w zależności od osób, które przystąpią w danym terminie do egzaminu. Podobnie w przypadku sprawowania patronatu, umowa określi stawkę przysługującą patronowi - Sędziemu spełniającemu kryteria formalne do sprawowania patronatu. Całkowita kwota wynagrodzenia zależna będzie od liczby aplikantów radcowskich objętych patronatem, która to liczba może być różna dla każdego patrona (jeden lub więcej aplikantów). Oznacza to, że jedna osoba będzie mogła w ciągu miesiąca uzyskać przychody, których wartość jednostkowa nie przekroczy 200 zł, natomiast suma wynagrodzeń z tego tytułu w danym miesiącu przekroczy tę kwotę.

Zdaniem Wnioskodawcy w takiej sytuacji, jeżeli nawet wypłacane całkowite wynagrodzenie nie przekroczy kwoty 200 zł, przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT nie powinien mieć zastosowania. Umowa zawarta przez Wnioskodawcę ze Zleceniobiorcą lub Wykonawcą nie określa bowiem należności dla Zleceniobiorcy, czy też Wykonawcy. Umowa określa jedynie sposób kalkulacji wynagrodzenia, a jego całkowita wartość zależy od mających nastąpić w przyszłości zdarzeń (ilości sprawdzonych prac, przeegzaminowanych osób, objętych patronatem aplikantów, itp.). Tym samym należy uznać, że z umowy nie wynika należność za dany miesiąc.

Zdaniem Wnioskodawcy stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 23 kwietnia 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (znak: ILPB1/415-154/09-4/AK), gdzie organ stwierdził: "skoro z tego zlecenia nie wynika należność za miesiąc, to oznacza, że nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania ztyczaltowanego, na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem od wypłat dokonywanych na rzecz ławników sądowych do wysokości 200 zł miesięcznie, jeżeli ze zlecenia ławnikowi uczestnictwa w rozpoznaniu spraw nie wynika należność za miesiąc, nie pobiera się zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18% przychodu, a tym samym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych". W przedmiotowej sprawie w stanie faktycznym ławnicy sądowi w ciągu miesiąca mogli być wyznaczeni do kilku posiedzeń Sądu w różnych dniach miesiąca, a łączna wartość wypłaconych rekompensat mogła być równa, niższa lub wyższa niż 200 zł W konsekwencji oznacza to, że jedna osoba mogła w ciągu miesiąca uzyskać przychody, których wartość jednostkowa nie przekroczy 200 zł, natomiast suma wynagrodzeń z tego tytułu w danym miesiącu przekroczy tę kwotę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego wskazać należy, iż orzeczenie to dotyczy konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.