IPPB2/415-465/14-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 lipca 2014 r. (data wpływu 31 lipca 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB2/415-465/14-2/MK z dnia 23 lipca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zakupu przez pracodawcę imiennych polis ubezpieczeniowych dla pracowników delegowanych w zagraniczną podróż służbową (bez Spitsbergenu) oraz w zagraniczną podróż służbową na Spitsbergen - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zakupu przez pracodawcę imiennych polis ubezpieczeniowych dla pracowników delegowanych w zagraniczną podróż służbową (bez Spitsbergenu) oraz w zagraniczną podróż służbową na Spitsbergen.

Pismem z dnia 29 lipca 2014 r. Nr IPPB2/415-465/14-2/MK Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przesłanie pełnomocnictwa lub innego dokumentu (oryginał lub urzędowo poświadczona kopia za zgodność z oryginałem), z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez osoby, które przedmiotowy wniosek podpisały. W dniu 31 lipca 2014 r. (w terminie) pismem z dnia 29 lipca 2014 r. przesłano brakujące dokumenty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Instytut jest placówką naukową reprezentującą główny nurt polskich badań podstawowych w zakresie fizyki Ziemi. Instytut jest wyłączną instytucją w kraju, prowadzącą monitoring globalnych pól geofizycznych w zakresie sejsmologii, geomagnetyzmu i wybranych elementów dotyczących fizyki atmosfery. Instytut zatrudnia pracowników, którzy wykonują obowiązki na podstawie umów o pracę. Wykonywanie badań naukowych przez większość pracowników wiąże się z koniecznością częstych wyjazdów poza stałe miejsce pracy. Są to wyjazdy zarówno krajowe, jak i zagraniczne.

Podróże służbowe są rozliczane zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej tub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. Nr 24, poz. 167).

W przypadku zagranicznych podróży służbowych Instytut wykupuje polisy ubezpieczeniowe przed każdym wyjazdem służbowym na czas jego trwania. Polisy ubezpieczeniowe są imienne i przypisane do konkretnego pracownika. Są one ważne tylko w okresie trwania podróży i są nabywane każdorazowo przed planowaną podróżą.

Wnioskodawca dokonuje podziału wyjazdów na: wyjazdy zagraniczne (bez Spitsbergenu), wyjazdy na Spitsbergen (Svalbard)

1. Wyjazdy zagraniczne (bez Spitsbergenu) - zakres ubezpieczenia obejmuje: ubezpieczenie od nieszczęśliwych wypadków i koszty leczenia. Osobą uprawnioną do uzyskania ewentualnym świadczeń z tytułu umowy ubezpieczenia jest pracownik, a w przypadku jego śmierci - osoba upoważniona przez ubezpieczonego. Przykładowa polisa stanowi załącznik nr 1.

2. Wyjazdy na Spitsbergen (Svalbard) - są to wyjazdy służbowe do pracy w Polskiej Stacji Polarnej na Spitsbergenie (którą prowadzi Instytut), gdzie Instytut musi zagwarantować pracownikowi dostęp do podstawowej opieki zdrowotnej, ponieważ nie obowiązuje tu Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego więc wymagane jest szczególne ubezpieczenie. Tutaj polisa obejmuje: koszty leczenia, Assistance Standard, oraz ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków. Ubezpieczenie W. T. P. gwarantuje pokrycie kosztów leczenia nagłych zachorowań i urazów wynikających z nieszczęśliwych wypadków oraz zorganizowanie i pokrycie kosztów poszukiwań i ratownictwa w ramach usług assistance standard z rozszerzeniem. Osobą uprawnioną do uzyskania ewentualnym świadczeń z tytułu umowy ubezpieczenia jest pracownik, a w przypadku jego śmierci - osoba upoważniona przez ubezpieczonego. Przykładowa polisa stanowi załącznik nr 2, Nadmienić należy, że w Instytucie zdarzyły się dwie sytuacje: w pierwszej pracownik przebywając na Spisbergenie złamał obojczyk, i Instytut pierwszy poniósł wszelkie koszty związane z leczeniem i przyjazdem pracownika, dopiero później ubezpieczyciel, po stwierdzeniu wypadku, zrefundował powstałe koszty bezpośrednio Instytutowi. Druga sytuacja to śmierć pracownika na terytorium Svalbardu. W tym przypadku Ubezpieczyciel pokrył koszty płacąc bezpośrednio poszczególnym firmom związanym z transportem zwłok itp.

Zakres i suma ubezpieczenia wynika z wymagań, jakie muszą spełnić wszystkie osoby przebywające na Svalbardzie. Zgodnie z regulacjami obowiązującymi na Svalbardzie - każda osoba przebywająca na Svalbardzie musi posiadać ubezpieczenie SAR (Search nad Rescue) od kosztów ratownictwa i poszukiwania w przedziale między 75 tys. NOK a 200 tys. NOK. O wysokości ubezpieczenia w każdym przypadku decyduje Gubernator Svalbardu, a brak takiego ubezpieczenia wiąże się automatycznie z nie wyrażeniem zgody na wjazd na teren Svalbardu. Ubezpieczenie to jest wymagane dla celów pokrycia ewentualnych kosztów poszukiwania, akcji ratowniczych i przewozu, w tym przy zastosowaniu helikoptera. Informację o obowiązkowym ubezpieczeniu osób przebywających poza obszarem 10 na Spitsbergenie (Longyearbyen i okolice) można znaleźć pod adresem.

Treść informacji stanowi też załącznik nr 3.

Ze względu na dużą odległość do Stacji suma naszego ubezpieczenia nie może być niższa niż 200 tys. NOK czyli ponad 100 tys. zł niezależnie od tego czy pracownik jedzie tam na jeden rok czy tylko na jeden dzień.

Instytut przyjmował i przyjmuje polisy ubezpieczeniowe dotyczące wyjazdów służbowych jako przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (gdyż takie stanowiska wyrażały dotychczas Izby Skarbowe). Jednak w związku z pojawieniem się odmiennych interpretacji przepisów wnosimy o interpretację indywidualną w tej sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy koszt zakupu przez Instytut polis ubezpieczeniowych dotyczących wyjazdów zagranicznych (bez Spitsbergenu) dla pracowników w zakresie przedstawionym w opisie stanu faktycznego, tylko na czas trwania zagranicznej podróży służbowej, tj. każdorazowo przed planowaną podróżą i wygasające po jej zakończeniu jest przychodem pracownika podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 312).

2. Czy koszt zakupu przez Instytut polis ubezpieczeniowych dotyczących wyjazdów służbowych do pracy w Polskiej Stacji Polarnej na Spitsbergenie dla pracowników w zakresie przedstawionym w opisie stanu faktycznego, tylko na czas trwania zagranicznej podróży służbowej, tj. każdorazowo przed planowaną podróżą i wygasające po jej zakończeniu jest przychodem pracownika podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 312).

Zdaniem Wnioskodawcy, wykupując polisy Instytut nie kieruje się chęcią zapewnienia korzyści pracownikowi, lecz potrzebą zabezpieczenie Instytutu przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi co do wysokości i następstw wydatkami w zakresie wykonywania zawartych umów. Instytut opłacając ubezpieczenie chce zminimalizować ryzyko ponoszenia niezaplanowanych kosztów w przypadku zaistniałego zdarzenia poza granicami kraju.

Instytut nie daje pracownikom wyboru - jeżeli polisa nie będzie wykupiona pracownik nie wyjedzie do pracy w delegację zagraniczną.

Zdaniem Wnioskodawcy, ubezpieczenie wykupione na czas podróży służbowej nie powinno stanowić przychodu pracowników oddelegowanych do pracy za granicą, ponieważ jej wykupienie pozostaje w ścisłym związku z pracą wykonywaną na rzecz pracodawcy.

W myśl § 19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, w razie choroby powstałej podczas podróży służbowej pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą a w razie zgonu pracownika za granicą, pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Ubezpieczenie to ma na celu zabezpieczenie interesów Instytutu, a pracownik nie uzyskuje z tego tytułu korzyści kosztem swojego pracodawcy. Pracownik nie może odmówić skorzystania z ubezpieczenia - jego ubezpieczenie jest warunkiem odbycia podróży służbowej.

Podkreślenia wymaga fakt, iż uzyskanie wizy i wjazd na terytorium niektórych państw jest uzależnione od potwierdzenia wykupienia ubezpieczenia, a brak tego ubezpieczenia skutkuje odmową wjazdu na terytorium danego kraju. Szczególnym przypadkiem jest tu Spitsbergen, gdzie ze względu na szczególnie trudne warunki wymagane jest specyficzne ubezpieczenie - od kosztów ratownictwa i poszukiwania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią przepisów art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361. z późn. zm.), wyrażających zasadę powszechności opodatkowania, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, za wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei, zgodnie z przepisami art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast, stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, z tytułu zagranicznej podróży służbowej swoich pracowników, wykupuje imienne polisy ubezpieczeniowe obejmujące swoim zakresem:

1. W przypadku wyjazdu pracowników w podróż służbową zagraniczną - m.in. ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia;

2. W przypadku wyjazdu pracowników w podróż służbową na Spitbergen (Svalbard)- ubezpieczenie kosztów leczenia Assistance Standard, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków. Ubezpieczenie gwarantuje pokrycie nagłych zachorowań i urazów wynikających z nieszczęśliwych wypadków oraz zorganizowanie i pokrycie kosztów poszukiwań i ratownictwa w ramach usług assistance standard z rozszerzeniem.Zakres i suma ubezpieczenia wynika z wymagań, jakie muszą spełnić wszystkie osoby przebywające na Svalbardzie.

Zakres i suma ubezpieczenia wynika z wymagań, jakie muszą spełnić wszystkie osoby przebywające na Svalbardzie.

Przenosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe na grunt powołanych przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, iż przychodem podlegającym opodatkowaniu jest przychód otrzymany przez podatnika lub postawiony do jego dyspozycji. Oznacza to, że podatnik musi otrzymać konkretne przysporzenie finansowe. Zasada ta ma zastosowanie również do przychodów określonych w przepisach art. 12 ww. ustawy. W związku z tym, przychodami ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych, są wszystkie świadczenia, które konkretny pracownik otrzymuje ze środków pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy lub pokrewnym, przy czym nie jest istotne, czy pracodawca pokrywa wypłatę tych świadczeń ze środków własnych, czy też pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty tych świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Z kolei, zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Należy pokreślić, iż ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

W związku z powyższym, należy przywołać przepisy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ww. ustawy, w myśl których wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej - w zakresie podróży służbowej poza granicami kraju - jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

W świetle przytoczonych przepisów, zgodnie z § 2 rozporządzenia, z tytułu podróży służbowej zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Ponadto, według postanowień § 4 powołanego rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości. Wydatki te obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży zagranicznej.

Z kolei, w § 19 ww. rozporządzenia określono, że w przypadku choroby powstałej podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych niezbędnych kosztów leczenia za granicą. Zwrot tych kosztów następuje ze środków pracodawcy z wyjątkiem świadczeń gwarantowanych udzielonych zgodnie z przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej. Natomiast nie podlegają zwrotowi koszty zakupu leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty zabiegów chirurgii plastycznej i kosmetycznych oraz koszty nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych lub okularów. W razie zgonu pracownika za granicą, pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Przy zastosowaniu ww. regulacji, istotne jest, by pracownik odbył podróż służbową. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. W związku z tym, należy posłużyć się definicją wynikającą z przepisów art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Z tytułu podróży służbowej przysługują pracownikowi należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że pracodawca jest zobowiązany do dokonania zwrotu, przysługujących pracownikowi wydatków przez niego poniesionych w czasie zagranicznej podróży służbowej oraz takich wydatków, które zostały przez pracodawcę określone lub uznane.

W przypadku choroby, pracownikowi należy się zwrot przysługujących wydatków, określonych jako: niezbędne koszty leczenia za granicą. W razie śmierci pracownika za granicą, pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Skoro zatem, pokrycie przez pracodawcę ściśle określonych świadczeń zdrowotnych - związanych z podróżą służbową - jest jego obowiązkiem, to należy przyjąć, że poniesienie przez pracodawcę kosztów wykupienia polisy ubezpieczeniowej, powoduje zabezpieczenie się pracodawcy przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz wydatków poniesionych na nabycie koniecznych leków. W tej więc części, opłatę polisy ubezpieczeniowej przez pracodawcę, należy uznać, jako odpowiednią realizację obowiązku narzuconego pracodawcy w postaci ewentualnego zwrotu należności przysługujących pracownikowi z tytułu niezbędnych kosztów leczenia za granicą. W związku z tym, brak jest podstaw, by przyjąć, że pracodawca kieruje się chęcią zapewnienia korzyści swojemu pracownikowi, który został oddelegowany do wykonania zadania stanowiącego przedmiot działalności pracodawcy. Dlatego też, wartość zapłaconej z tego tytułu składki ubezpieczeniowej przez Wnioskodawcę nie stanowi przychodu dla pracownika odbywającego zagraniczną podróż służbową, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca wykupuje polisy ubezpieczeniowe obejmujące różny zakres ubezpieczenia od wyszczególnionych ryzyk: m.in. w przypadku wyjazdów zagranicznych (bez Spitsbergenu) od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia oraz w przypadku wyjazdów zagranicznych na Spitsbergen (Svalbard), ubezpieczenie kosztów leczenia Assistance Standard, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, tj. pokrycie nagłych zachorowań i urazów wynikających z nieszczęśliwych wypadków oraz zorganizowanie i pokrycie kosztów poszukiwań i ratownictwa w ramach usług assistance standard z rozszerzeniem. Ponadto, Wnioskodawca zaznaczył, że bez wykupu wizy i określonej polisy ubezpieczeniowej, nie jest możliwe przekroczenie granicy i wjazd na terytorium Longyearbyen i jego okolicach (obszar 10 na Spitsbergenie), co może być przyczyną niekorzystnych skutków dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

W tych przypadkach należy uznać, że pracodawca przyjął na siebie obowiązek zwrotu należności z tytułu podróży służbowej w zakresie wyznaczonym przez wykupione dla pracowników polisy.

W wyżej przytoczonej normie rozporządzenia, zawarte są postanowienia, że pracodawca może określić lub uznać "inne niezbędne udokumentowane wydatki odpowiednio do uzasadnionych potrzeb" lub "wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży (...) zagranicznej". Wypada, w związku z tym, zauważyć, że pracodawca, poprzez ubezpieczyciela, zamierza zwrócić wydatki, które mogą wystąpić podczas podróży służbowej zagranicznej, na wypadek ziszczenia się okoliczności, od których ubezpiecza polisa. W konsekwencji, należy podtrzymać stwierdzenie, że pracodawca nie kieruje się chęcią zapewnienia korzyści swoim pracownikom, lecz zabezpiecza się na wypadek powstania przyjętego przez siebie z uzasadnionych przyczyn, obowiązku zwrotu należności, tym sposobem przysługujących z tytułu zagranicznej podróży służbowej delegowanym pracownikom.

Powyższe oznacza, że zakup przez Wnioskodawcę polis ubezpieczeniowych, w związku z odbywaniem przez pracowników Wnioskodawcy zagranicznych podróży służbowych bez Spitsbergenu oraz zagranicznych podróży służbowych na Spitsbergen (Svalbard), nie stanowi przychodu dla pracownika odbywającego zagraniczną podróż służbową, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na niniejsze rozstrzygnięcie nie ma wpływu okoliczność wykupienia polisy imiennej.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Zgodnie bowiem z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższego wynika, że organ właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie przeprowadza postępowania dowodowego, nie jest zatem ani obowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów ani do wykorzystania ich treści przy ocenie stanowiska Wnioskodawcy. Organ ten jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.