IPPB2/415-465/08-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2008 r. (data wpływu 12 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia prawa do ulgi z tytułu wychowywania małoletniego dziecka - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia prawa do ulgi z tytułu wychowywania małoletniego dziecka.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni ma 24 lata, otrzymuje rentę rodzinną po zmarłym ojcu. Jest studentką studiów dziennych, nie pracuje. Oprócz renty rodzinnej w roku podatkowym nie uzyskała żadnych innych dochodów. Wnioskodawczyni jest panną, mieszka z matką emerytką i małoletnią córką. Razem tworzą wspólne gospodarstwo domowe. Wnioskodawczyni nie otrzymuje alimentów na dziecko, korzysta z zaliczki alimentacyjnej i świadczenia rodzinnego. Matka Wnioskodawczyni wspiera ją finansowo, fizycznie i duchowo, pomaga podejmować decyzje oraz opiekuje się córką Wnioskodawczyni, gdy ta jest na uczelni. W latach ubiegłych matka Wnioskodawczyni rozliczała podatek dochodowy jako osoba samotnie wychowująca dziecko, czyli Wnioskodawczynię. W tym roku również rozliczyła się w ten sposób oraz odpisała kwotę z tytułu wychowywania dziecka.

Wnioskodawczyni chciałaby dowiedzieć się, czy w przedmiotowej sytuacji może skorzystać z "ulgi prorodzinnej" jako matka wychowująca małoletnie dziecko.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni w przedmiotowej sytuacji może skorzystać z "ulgi prorodzinnej" jako matka wychowująca małoletnie dziecko.

Zdaniem Wnioskodawczyni z jednej strony spełnia ona kryterium dziecka, które jest wychowywane przez jej matkę, gdyż: ma 24 lata, jest studentką studiów dziennych (....), jest panną, zamieszkują wspólnie oraz matka jest osobą, która w dalszym ciągu wychowuje Wnioskodawczynię (wspiera ją finansowo, doradza, wspiera duchowo i moralnie). Z drugiej strony Wnioskodawczyni ma sześcioletnią córkę, którą wychowuje tylko z pomocą matki, a bez udziału ojca dziecka. Po zapoznaniu się z przepisami Wnioskodawczyni sądzi, że ma prawo skorzystać z "ulgi prorodzinnej" na swoją córkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

Podkreślenia wymaga, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 27f ust. 3 cytowanej ustawy odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4. Kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest panną, mieszka z matką emerytką i małoletnią córką, którą wychowuje z pomocą matki, a bez udziału ojca dziecka. Wnioskodawczyni otrzymuje rentę rodzinną po zmarłym ojcu, nie otrzymuje alimentów na dziecko, korzysta z zaliczki alimentacyjnej i świadczenia rodzinnego.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy, ma prawo odliczyć od podatku dochodowego rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywała własne małoletnie dziecko.

Na podstawie art. 27f ust. 2 odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2007 r. jest to kwota w wysokości 1.145,08 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.