IPPB2/415-462/13-4/EL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2013 r. (data wpływu 24 czerwca 2013 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne z dnia 17 lipca 2013 r. (data wpływu 19 lipca 2013 r.) na wezwanie Nr IPPB2/415-462/13-2/EL z dnia 9 lipca 2013 r. (data nadania 9 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie miejsca wykonywania pracy, do miejsca wykonywania przez niego obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym na terenie miejsca wykonywania pracy, do miejsca wykonywania przez niego obowiązków wynikających z umowy o pracę i z powrotem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 17, poz. 59 z późn. zm.), wchodzącą w skład Lasów Państwowych.

Obszar działania Nadleśnictwa D. obejmuje powierzchnię około 72 tys. ha. Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ww. ustawą o lasach, bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami, stanowiącymi majątek Skarbu Państwa, na terenie całego Nadleśnictwa.

Miejscem pracy Nadleśniczego jest biuro oraz teren Nadleśnictwa. Nadleśniczy wykorzystuje samochód służbowy do przejazdów pomiędzy miejscem zamieszkania w 27-220 M., a miejscem pracy, na co posiada zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Odległość od miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa wynosi 79 km Samochód jest garażowany w miejscu zamieszkania i jest należycie zabezpieczony przed kradzieżą i zniszczeniem.

Zgodnie z Zarządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, Nadleśniczy jako kierownik jednostki organizacyjnej, jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego. Na podstawie § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności w wykonywaniu powierzonego zarządu majątkiem Skarbu Państwa, zwłaszcza w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia, np. pożary, kradzieże, huragany itp. Możliwość szybkiego dotarcia na miejsce zdarzenia i natychmiastowa reakcja może znacząco obniżyć straty.

W razie potrzeby wyjazdy odbywają się po godzinach pracy lub w dni ustawowo wolne. Często wyjazdy samochodem służbowym, np. do kompleksów leśnych, w delegacje, odbywają się bezpośrednio z miejsca zamieszkania, bez wcześniejszego przyjazdu do siedziby Nadleśnictwa.

Pismem z dnia 9 lipca 2013 r. Nr IPPB2/415-462/13-4/EL wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Wnioskodawca pismem z dnia 17 lipca 2013 r. (data nadania 17 lipca 2013 r.) uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystanie przez Nadleśniczego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa i garażującego samochód w swoim miejscu zamieszkania, powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia i czy w związku z tym Nadleśnictwo D. jest zobowiązane jako płatnik do uwzględnienia tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dojazdy Nadleśniczego Nadleśnictwa z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy tj. 27-220 M., - Nadleśnictwo i z powrotem są konsekwencją wykonywania przez niego obowiązków służbowych. W tym przypadku bowiem, ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika podyktowane jest wyłącznie realizowaniem dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie w tym celu i nie służy realizacji celów prywatnych pracownika. Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Nadleśnictwo jako płatnik oblicza i pobiera w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od Nadleśniczego z tytułu przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Dojazdy Nadleśniczego z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a zatem ich wartości nie można uznawać za przychód pracownika ze stosunku pracy. Tak więc na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika w związku z dojazdem Nadleśniczego samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z treści wniosku wynika, iż za zgodą dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych Nadleśniczy może wykorzystywać samochód służbowy do dojazdów pomiędzy stałym miejscem pracy, a miejscem zamieszkania. Na podstawie § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) Nadleśniczego z miejsca jego zamieszkania (garażowania samochodu) do siedziby Nadleśnictwa, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

Oznacza to, że przejazdy (dojazdy) Nadleśniczego-wykonywane w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.