IPPB2/415-459/09-4/MS - Korzystanie przez pracowników ze środków transportu funkcjonujących na terenie zakładowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2009 r. (data wpływu 9 lipca 2009 r.) oraz piśmie z dnia 7 września 2009 r. (data nadania 8 września 2009 r. data wpływu 9 września 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/415-459/09-2/MS z dnia 4 września 2009 r. (data nadania 4 września 2009 r., data doręczenia 7 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu dla pracowników z tytułu korzystania przez nich z transportu funkcjonującego na terenie zakładowym - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu dla pracowników z tytułu korzystania przez nich z transportu funkcjonującego na terenie zakładowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy Wnioskodawcy zatrudnieni są na instalacji na terenie zakładu ogrodzonym bramami. Zatrudnione osoby na własny koszt dojeżdżają z miejsca zamieszkania do bramy przedsiębiorstwa. Następnie korzystając z transportu autobusowego funkcjonującego na terenie przedsiębiorstwa przewożeni są do miejsca, gdzie wykonują swoje obowiązki pracownicze. Korzystanie przez pracowników z takiego środka transportu podyktowane jest względami racjonalnymi. Nieuzasadnione byłoby bowiem oczekiwanie od pracowników, by drogę na miejsce realizacji prac pokonywali pieszo (trasa około 4 km). Jest to transport organizowany na zlecenie właściciela terenu z uwagi na znaczny obszar, na którym położone są instalacje przemysłowe oraz względy bezpieczeństwa (uporządkowanie ruchu pracowników po terenie zakładów).

Wskazany sposób przemieszczania się pracowników jest zatem uzasadniony specyfiką miejsca pracy. Co istotne transport ten odbywa się wyłącznie na terenie zakładu. Wnioskodawca ponosi na rzecz przewoźnika odpłatność z tytułu korzystania przez jej pracowników z transportu wewnątrzzakładowego (transport faktycznie wykonywany jest przez podmiot zewnętrzny, z którym rozlicza się również Wnioskodawca). Odpłatność ponoszona jest za każdy miesiąc z uwzględnieniem liczby pracowników Spółki uprawnionych do korzystania z transportu w danym okresie.

W dniu 4 września 2009 r. pismem Nr IPPB2/415-459/09-2/MS Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez:

Ww. wezwanie skutecznie doręczono w dniu 7 września 2009 r. W wyznaczonym terminie przedmiotowe braki zostały uzupełnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy korzystanie przez pracowników ze środków transportu funkcjonujących na terenie zakładowym stanowi dla nich przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki korzystanie przez pracowników z transportu w sposób opisany w stanie faktycznym nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu. Zgodnie z artykułem 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powołanej regulacji świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika skutkują powstaniem przychodu po jego stronie. Zdaniem Wnioskodawcy w omawianym stanie faktycznym przewóz zatrudnionych osób nie spowoduje jednak powstania tego rodzaju przysporzenia. Należy bowiem odróżnić przewóz pracowników z miejsca ich zamieszkania do miejsca pracy od przejazdów odbywających się na terenie objętym realizacją zadań wynikających ze stosunku pracy. Specyfika pracy powoduje, że przejazdy pracowników mają na celu zapewnienie właściwej jej organizacji. Brak jest również interesu osobistego pracowników w korzystaniu z funkcjonujących środków transportu (pracownicy nie mogą wyjechać poza teren przedsiębiorstwa). Tak więc bezpłatne przejazdy zatrudnionych po obszarze objętym wykonywaniem przez nich pracy są nieodłącznym jej elementem i nie stanowią realizacji ich celów osobistych. Takie działanie jest natomiast podyktowane względami racjonalnymi i potrzebą zapewnienia odpowiedniej organizacji pracy. Wobec powyższego - w ocenie Spółki - po stronie pracowników korzystających z przewozu opisanego w stanie faktycznym nie powstaje przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pogląd ten znajduje również uzasadnienie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W szczególności można wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 lutego 2004 r. w którym Sąd ten stwierdził: "W tym jednak wypadku dowóz pracowników do miejsc wykonywania pracy nie był świadczeniem na ich rzecz /również nieodpłatnym/. Wiązał się on bowiem z realizacją robót budowlanych prowadzonych z natury rzeczy poza siedzibą pracodawcy i stanowił świadczenie usług na rzecz zamawiającego. Tak też został rozliczony przez skarżącego z zastosowaniem właściwej stawki ryczałtu. Świadczenie to było bowiem elementem robót budowlanych, do których wykonania zobowiązał się skarżący. Tym samym nie mogło równocześnie stanowić świadczenia nawet o nieodpłatnym charakterze na rzecz pracowników" (sygn. akt III SA 1150/02). Sąd uznał zatem, że transport zapewniany pracownikom z uwagi na szczególny sposób organizacji ich pracy służy wyłącznie realizacji interesu pracodawcy i w związku z tym nie skutkuje powstanie przychodu po stronie pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.