IPPB2/415-454/07-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2007 r. (data wpływu 26 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego na mocy ugody sądowej za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego na mocy ugody sądowej za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na mocy ugody zawartej w dniu 20 grudnia 2006 r. przed Sądem Rejonowym w X (...) Spółka Y zobowiązała się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty 1173 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. Spółka nie zapłaciła jednak wyżej wymienionej kwoty, lecz pomniejszyła ją o podatek dochodowy, powołując się na przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy wyroku z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. akt....., opublikowanym w Dzienniku Ustaw Nr 226 poz. 1657 z dnia 11 grudnia 2006 r., Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niezgodny z art. 2 oraz art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzasadnione było wypłacenie Wnioskodawcy odszkodowania, ustalonego w ugodzie zawartej przed Sądem, z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem, zmniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, jeśli wypłata nastąpiła w miesiącu styczniu 2007 r., to jest po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Nr 226 poz. 1657 z dnia 11 grudnia 2006 r. wyroku stwierdzającego niezgodność z Konstytucją RP art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będącego podstawą opodatkowania ugód.

Zdaniem Wnioskodawcy odprowadzenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania urnowy o pracę - ustalonej w ugodzie zawartej przed Sądem - w styczniu 2007 r. nie miało podstaw prawnych, ponieważ w dniu 11 grudnia 2006 r. w Dzienniku Urzędowym Nr 226 poz. 1657 ogłoszony został wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 listopada 2006 r. stwierdzający niezgodność art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z art. 2 oraz art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, więc utracił moc wiążącą przepis będący podstawą naliczania podatku od tego rodzaju ugód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Natomiast w przepisie art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został zawarty katalog źródeł przychodów, w którym w pkt 1 wymieniono m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów i ugod. Zgodnie z ugodą zawartą przed sądem w sprawie o wypłatę odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę, Spółka Y zobowiązała się zapłacić na rzecz Wnioskodawcy kwotę 1173 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. Spółka nie zapłaciła jednak Wnioskodawcy określonej na mocy ugody kwoty, lecz pomniejszyła ją o podatek dochodowy, powołując się na przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje Kodeks pracy.

Zatem przedmiotowe odszkodowanie należy zakwalifikować jako odszkodowanie wynikające wprost z przepisów odrębnych ustaw, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. akt SK.... (Dz. U. z 2006 r. Nr 226, poz. 1657) uznał, iż art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej, jest niezgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Trybunał Konstytucyjny podniósł, że co do zasady otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast kwestionowany przepis wyłącza zwolnienie odszkodowania ustalonego na mocy umowy lub ugody. Prowadzi to do sytuacji, w której odszkodowania ustalone na mocy ugody są opodatkowane, a przyznane wyrokiem sądu korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Konsekwencją takiego uregulowania jest naruszenie zasady równości wobec prawa, poprzez zróżnicowanie sytuacji osób, które uzyskały odszkodowanie na podstawie wyroku albo ugody. Ponadto wyłączenie zwolnienia odszkodowania ustalonego ugodą sądową, stoi w sprzeczności z zasadą demokratycznego państwa prawnego i prowadzi do rażącej niespójności rozwiązań prawnych.

Powyższe orzeczenie weszło w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, tj. 11 grudnia 2006 r. i ma zastosowanie do odszkodowań otrzymanych od tego dnia.

W związku z powyższym na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz obowiązującego prawa należy stwierdzić, iż odszkodowanie wypłacone Wnioskodawcy w styczniu 2007 r. przez X Sp. z o.o. na mocy ugody sądowej, mieści się w uregulowaniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże z uwagi na fakt, iż wyłączenie od zwolnienia podatkowego w stosunku do odszkodowań, o których mowa w pkt 3 lit. g) powyższego przepisu zostało uznane za niezgodne z Konstytucją, to w świetle powyższego przedmiotowe odszkodowanie korzystało ze zwolnienia od opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.