IPPB2/415-449/08-4/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.) oraz uzupełnieniu do wniosku z dnia 2 lipca 2008 r. (data wpływu 7 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży garażu oraz prawa do użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży garażu oraz prawa do użytkowania wieczystego gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 27 grudnia 2007 r. Wnioskodawca sprzedał garaż przy ulicy X w B..., który otrzymał od matki w formie darowizny w 1992 r.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 2 lipca 2008 r. Wnioskodawca sprecyzował, że garaż nabył na podstawie aktu darowizny z dnia 8 lutego 1993 r. (popełnił błąd we wniosku wpisując rok 1992). Akt ten został zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym w B... dnia 12 lutego 1993 r.

Przedmiotowy garaż został wybudowany przez rodziców Wnioskodawcy ze środków własnych na terenie zarządzanym przez ich zakład pracy (huta B.).

W dniu 5 kwietnia 2007 r. Wnioskodawca zawarł ze Skarbem Państwa akt notarialny oddania gruntu pod tym garażem w użytkowanie wieczyste (na 40 lat) i przeniesienia własności budynku garażu. W celu obliczenia opłat związanych z tym aktem przyjęto wartość transakcji na 1.000,00 zł.

Garaż Wnioskodawca sprzedał za kwotę 10.000,00 zł - prawo użytkowania wieczystego oraz prawo własności.

Pismem z dnia 6 czerwca 2008 r. Nr IPPB2/415-449/08-2/AF Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia wniosku poprzez:

* wskazanie, na podstawie jakiego tytułu prawnego nastąpiło nabycie garażu oraz określenie daty nabycia garażu (tzn. czy nabycie garażu nastąpiło w 1992 r. na podstawie umowy darowizny, czy też w 2007 r. na podstawie umowy zawartej ze Skarbem Państwa),

* sprecyzowanie pytania w związku z przedstawionym stanem faktycznym (tzn. czy odpowiedź ma być udzielona tylko odnośnie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży garażu, czy również prawa użytkowania wieczystego gruntu),

* uzupełnienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego

w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 27 czerwca 2008 r., a zatem wyznaczony termin upłynął z dniem 4 lipca 2008 r.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku pismem z dnia 2 lipca 2008 r. (data wpływu 7 lipca 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma odprowadzić podatek od sprzedaży powyższego garażu, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 2 lipca 2008 r. Wnioskodawca sprecyzował, że prosi o odpowiedź na następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy powinien on odprowadzić podatek w wysokości 19% od wartości gruntu pod garażem. Wartość tego gruntu zgodnie z aktem notarialnym zawartym ze Skarbem Państwa wynosiła 1.000,00 zł, czyli wysokość podatku powinna wynosić 190,00 zł.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku z dnia 2 lipca 2008 r. sprecyzował, iż jego zdaniem nie powinien on odprowadzać podatku z tytułu przychodu uzyskanego ze sprzedaży garażu, a jedynie z tytułu przychodu uzyskanego ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu pod garażem. Wnioskodawca powinien odprowadzić podatek w wysokości 19% od wartości gruntu, który w akcie notarialnym zawartym ze Skarbem Państwa wynosił 1.000,00 zł. Tym samym wysokość podatku powinna wynieść 190,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów są odpłatne zbycie:

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solu cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego.

Od tej ogólnej zasady przepisy szczególne przewidują wyjątki.

W pewnych wypadkach określonych w tych przepisach niektóre trwale z gruntem związane budynki lub ich części stanowią lub mogą stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności. Takie budynki i ich części są także nieruchomościami, które w odróżnieniu od nieruchomości gruntowych określa się jako nieruchomości budynkowe.

Nieruchomością jako źródłem przychodu określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może być budynek stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności, jeżeli jest wybudowany na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Bieg terminu pięcioletniego określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, należy więc liczyć odrębnie dla budynku wybudowanego na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Aby móc ustalić źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w postaci odpłatnego zbycia nieruchomości budynkowej usytuowanej na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym należy określić dwie daty: datę sprzedaży i datę wybudowania tej nieruchomości.

W przypadku sprzedaży prawa wieczystego gruntu i budynku trwale z tym gruntem związanego źródłem przychodu jest zatem odrębnie sprzedaż prawa do gruntu i sprzedaż budynku, dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa bądź wybudowanie budynku.

Okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 wyżej powołanej ustawy, jest w takim przypadku liczony odrębnie - od daty nabycia prawa do gruntu i od daty wybudowania budynku.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż garaż otrzymał w formie darowizny od matki w 1993 r., a nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu miało miejsce w dniu 5 kwietnia 2007 r. w drodze aktu notarialnego zawartego przez Wnioskodawcę ze Skarbem Państwa. Przeniesiono także wtedy własność budynku garażu.

Sprzedaż przedmiotowego garażu dokonana została po upływie 5 lat od daty nabycia, w związku z czym sprzedaż ta nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast do sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nabytego w drodze aktu notarialnego w 2007 r. mają zastosowanie przepisy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.

Na podstawie art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło zbycie. W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Jak precyzuje art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż sprzedaż garażu w 2007 r. nabytego w drodze darowizny w 1993 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu. Natomiast sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość przychodu, od której należy odprowadzić podatek w wysokości 19% winna wynikać z aktu notarialnego sprzedaży.

Ponadto należy stwierdzić, iż wyliczenie podatku dochodowego, jaki Wnioskodawca ma zapłacić należy do organów podatkowych, które w wyniku postępowania podatkowego mogą dokonać takiego rozliczenia.

Jeżeli opisany we wniosku stan różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.