IPPB2/415-437/14-6/AS - Możliwość odliczenia od podatku dochodowego od osób fizycznych nieodliczonych uprzednio składek na ubezpieczenie zdrowotne funkcjonariusza aresztu śledczego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2014 r. (data wpływu 3 kwietnia 2014 r.) uzupełnione pismem na druku ORD-IN z dnia 22 czerwca 2014 r. (data nadania 23 czerwca 2014 r., data wpływu 24 czerwca 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB2/415-437/14-3/AS z dnia 10 czerwca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podatku dochodowego składek na ubezpieczenie zdrowotne - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podatku dochodowego składek na ubezpieczenie zdrowotne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca obecnie jest emerytem. Do dnia 31 października 2012 r. Wnioskodawca pełnił służbę jako funkcjonariusz w Areszcie Śledczym.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o służbie więziennej Wnioskodawca otrzymywał przez okres 12 miesięcy świadczenie pieniężne wypłacane przez były zakład pracy. W roku 2013 przez okres 10 miesięcy (1 stycznia - 31 października 2012 r.) zakład wypłacał Wnioskodawcy ww. świadczenie w kwocie 5075,00 zł brutto miesięcznie. Od powyższej należności były naliczane i odprowadzane składki zdrowotne w kwocie 456,75 zł miesięcznie, tj. 9% od kwoty brutto.

Wnioskodawca przedłożył na dowód jako załącznik nr 1 do wniosku zaświadczenie z dnia 8 stycznia 2014 r. wydane przez Areszt Śledczy.

Za okres 2 miesięcy (1 listopada - grudzień 2013 r.) Wnioskodawca otrzymał PIT-40, z którego wynika jak niżej (załącznik nr 2 do wniosku):

* przychody - 9148,54

* przekazane zaliczki - 382,00

* składki na ubezpieczenie zdrowotne - 709,01.

Rozliczając rok 2013 biorąc pod uwagę PIT-40 (innych dochodów Wnioskodawca nie uzyskiwał) wynika, jak niżej:

* przychody 9148,54 (9149,00 x 18%) - 550.02 = 1090,80.

Jest to naliczony podatek wg skali podatkowej.

Składki na ubezpieczenie zdrowotne od kwoty brutto - 7,75% - 709,01

Składki na ubezpieczenie zdrowotne od kwoty brutto - 1,25% -114,35

Naliczony podatek - 1090,80

Składki na ubezpieczenie zdrowotne - 709,01

Należny podatek - (381,79) 382,00

W złożonym zeznaniu za 2013 r. PIT-37 Wnioskodawca skorzystał z możliwości odliczenia od należnego podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne jedynie w kwocie 382,00, tj. do wysokości ustalonego należnego podatku (załącznik nr 3 - PIT-37).

Z pisma jakie Wnioskodawca otrzymał od AS wynika, że przez okres 10 miesięcy pobrano ze świadczenia pieniężnego Wnioskodawcy składkę 456,75 miesięcznie, tj. 9% od kwoty brutto 5075,00 zł.

Miesięczna składka zdrowotna 7,75% - 393,31 x 10 miesięcy - 3933,10 zł.

Z powyższego wyliczenia wynika, że Wnioskodawca miał prawo odliczyć od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 3933,10, a odliczył tylko 382,00 zł (3933,10 - 3933,00 - 382,00 - 3551,00).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć w latach następnych od podatku ustalonego w zeznaniu rocznym nie odliczoną, a pobraną Wnioskodawcy składkę na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 3551,00 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że skoro pobrano z poborów Wnioskodawcy składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75% co stanowi kwotę 3933,10, to Wnioskodawca ma prawo w całości odliczyć tę kwotę.

Ponieważ w rozliczeniu podatkowym za 2013 r. Wnioskodawca odliczył 382,00, pozostało do wykorzystania 3551,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyszczególniono odrębne źródła przychodów:

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i ust. 1a ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30e, pobiera się od podstawy jego obliczenia według obowiązującej skali podatkowej.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b. (...)

W myśl art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.):

- obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 27b ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. a), d)-i) i pkt 3 i 11, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10. Natomiast z ust. 2 tego artykułu wynika, iż podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Z przepisu art. 84 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłaca osoba podlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu, z zastrzeżeniem art. 85 i 86.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ww. ustawy, za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca, a w razie wypłaty świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85 z późn. zm.) - podmiot obowiązany do wypłaty tych świadczeń.

Przepis art. 95 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż składka na ubezpieczenie zdrowotne podlega odliczeniu:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest emerytem. Do dnia 31 października 2012 r. Wnioskodawca pełnił służbę jako funkcjonariusz w Areszcie Śledczym. Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o służbie więziennej Wnioskodawca otrzymywał przez okres 12 miesięcy świadczenie pieniężne wypłacane przez były zakład pracy. W roku 2013 przez okres 10 miesięcy (1 stycznia - 31 października 2012 r.) zakład wypłacał Wnioskodawcy ww. świadczenie w kwocie 5075,00 zł brutto miesięcznie. Od powyższej należności były naliczane i odprowadzane składki zdrowotne w kwocie 456,75 zł miesięcznie, tj. 9% od kwoty brutto. W złożonym zeznaniu za 2013 r. PIT-37 Wnioskodawca skorzystał z możliwości odliczenia od należnego podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne jedynie w kwocie 382,00, tj. do wysokości ustalonego należnego podatku. Wnioskodawca miał prawo odliczyć od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 3933,10, a odliczył tylko 382,00 zł, pozostało 3551,00 zł.

Z treści art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, iż obniżeniu podatku dochodowego o składki na ubezpieczenie zdrowotne podlegają tylko i wyłącznie składki (nawet zaległe) opłacone w roku podatkowym na własne ubezpieczenie, jako osoby podlegającej ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Odliczeniu podlega kwota wydatku do wysokości obliczonego podatku według obowiązującej skali podatkowej. Takie uprawnienie nie dotyczy składek na ubezpieczenie zdrowotne opłaconych w roku podatkowym innym niż ten, za który dochody są opodatkowane.

Zatem Wnioskodawca nie będzie mógł odliczyć od podatku dochodowego obliczonego od dochodów osiągniętych w latach następnych kwoty składek na ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych w 2013 r., które nie zostały odliczone od podatku należnego za rok podatkowy 2013 zgodnie z treścią art. 27b ust. 2 ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca nie ma prawa odliczyć w latach następnych od podatku ustalonego w zeznaniu rocznym nie odliczoną, a pobraną Wnioskodawcy składkę na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 3551,00 zł.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że tut. organ nie potwierdza wyliczenia kwot składek na ubezpieczenie zdrowotne podlegających odliczeniu od podatku dochodowego od osób fizycznych dokonanych przez Zainteresowanego w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) składek na ubezpieczenie zdrowotne podlegających odliczeniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponadto informuje się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Dlatego dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.